Op de foto zie je Maarten met de minder bekende Wim uit Leiden tijdens mijn zestigste verjaardag waar ik van Maarten het recept kreeg van zijn beroemde “canard à la provencale”.
Maarten en ik leerden elkaar kennen door onze echtgenotes Ellie en Josien. Die hadden elkaar een tijdje niet gesproken en wisten daardoor niet van elkaar dat ze een baby verwachtten, tot verrassing ontving de een van de ander ineens een geboortekaartje van een meisje dat ze ook allebei Chris genoemd hadden De vaders bleken Maarten en Marten te heten.
Bij het babybezoek zag ik Maarten voor het eerst, hij kon er niet over uit, zoveel toevalligheid, tot ik hem vertelde dat uit onderzoek van het Meertensinstituut was gebleken dat significant veel vaders die Maarten of Marten heten hun dochters Chris hebben genoemd. Hij keek een seconde teleurgesteld toen brulde hij dat het niet gekker moest worden en daarmee begreep ik meteen dat hij wel hield van een beetje onzin.
Hij was een bijzonder grote grappenmaker. Maarten genoot van gekke verhalen en was zelf de allerbeste verteller en fantast. Als het verhaal maar mooi was dan gaf het niet dat er weinig van waar was.
Toen ik zestig werd kreeg ik een verzamelbundel van vrienden met daarin van ieder het lievelingsrecept. Maarten schreef een prachtig verhaal met de titel “Een eend is maar een eend. Of toch niet helemaal?”, het ging een beetje over de bereiding van een eend maar vooral hoe hij aan die eend gekomen was, nog steeds twijfel ik een beetje of hij een broedende eend uit de voortuin pakte of bij poelier Treurniet kocht.
Toen ik een paar weken geleden een Tomatentaart (Tarte feuilletée à la tomate au thym) maakte, gebruikte ik een recept dat ik jaren geleden op vakantie uit een Franse streekkrant (L`Aveyron) geknipt had en achter in een kookboek van Paul Bocuse plakte. Ik moest eraan denken dat Maarten datzelfde krantje had zien liggen toen hij met Ellie en Chris bij ons op de camping aan de Tarn was. Hij greep het krantje en meteen viel zijn oog op een bijzonder artikel. Hij riep, moet je horen!! Hier vlakbij in St Affrique is vorige week een “Concours de Chefs de Cuisines” gehouden, wie de beste gebakken niertjes (rognons de veau à la créme) kan bereiden, Paul Bocuse was er bij. Hij won met gemak de eerste prijs. Het jury-rapport vermeldde dat Bocuse, door zijn persoonlijke benadering van de kookkunst de zo kenmerkende pissmaak waar de Fransen zo dol op zijn, perfect bewaard had. De winnaar van de tweede prijs diende een klacht in en wist uit betrouwbare bron te vertellen dat Bocuse de kalfsniertjes gewoonlijk in zijn eigen urine marineerde. De jury wees de klacht af, het werd afgedaan als een zeikverhaal. Toen ik het artikeltje nog eens las dacht ik er wat anders had gestaan maar mijn Frans is niet zo goed als dat van Maarten ……
Van sport weet ik niet veel en kan er me er nooit erg over opwinden, Maarten juist wel. Ik heb er weinig van begrepen, hij had er veel verstand van, over voetbal leerde ik van hem dat als er tegen Feyenoord een doelpunt gemaakt werd dat dat alleen kon met goedkeuring van Feyenoord of door gemeen spel.
Maarten had een goed inzicht in weggebruikers. Ik fietste eens met hem door de stad toen er plotseling fietsers voor ons stopten voor een rood licht en wij moesten remmen, daar was hij erg boos over want als ze niet zo stom waren en hadden opgelet, hadden de sukkels kunnen zien dat wij eraan kwamen, ook in de auto was er vaak reden tot grote ergernis, er reden dan bijvoorbeeld mensen voor hem en dat hoorde niet, die hoorden achter hem. Als ik dan zei dat hij groot gelijk had en me ook juist afvroeg wat die daar in vredesnaam deden dan kon hij vreselijk lachen om zijn eigen volkomen onredelijke boosheid en deed er nog een schep bovenop. Dat was genieten.
Ik zal Maarten missen en aan hem denken, als ik boodschappen doe aan het Beethovenplein, als ik in Frankrijk ben, als er sport is op TV, als er goeie grappen gemaakt worden, als ik in een restaurant het menu bekijk of als ik eenden zie, en ook wel zomaar ineens, kortom het zal vaak zijn.
Meest denk ik nu aan Chris, waar hij zo`n lieve dochter aan gehad heeft.
