Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Marie - Louise Weijenberg

14-02-195905-08-2004
      lieve mam na een 20 jarige strijd heb je het opgegeven het viel niet mee om je gezin achter te laten. We wouden nog zoveel dingen met je doen maar je hebt eindelijk je rust verdiend.Het laatste jaar was erg zwaar voor je, en dan nog een beenamputatie dat valt erg zwaar. Je hebt te veel geleden.het had anders moeten zijn maar helaas lag het lot bij jou en moest jij de strijd continue strijden. We stonden voor jou machteloos we konden niets doen.
      Maar mam we zijn trots op jou hoe jij voor ons hebt gevochten. Je blijf een engel boven mijn schouder.
      Liefs je kleintje, en natuurlijk jou adje en linda

      Overige informatie
      Alle familieleden, vrienden en kennissen bedankt voor jullie goede steun.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 341   |   niet OK
        Lieve mama,

        Wat gaat de tijd toch snel...heel snel.
        Alweer 5 jaar geleden
        Het is als de dag van gister.
        Laatst vond ik bij pap een dvd met jou laatste 2 weken thuis...jeetje wat kijk ik er nu met andere ogen naar als toen.
        Het is weer bijna kerst en ik merk dat ik het moeilijk vind je na 6x een kerst zonder jou toch nog wel heel erg moeilijk vind...

        Ik mis je zo verschrikkelijk

        Kusss Linneke

        j'taime

        Anoniem -
        24 november 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 340   |   niet OK
        Waarom al dat vechten
        Waarom al die pijn
        Je wilde hier niet weg
        je wilde bij ons zijn
        De strijd was oneerlijk
        en geheel niet terecht
        Je wilde graag verder
        maar verloor dit gevecht.

        Linneke

        Anoniem -
        24 november 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 339   |   niet OK
        mis je meer en meer

        Anoniem -
        23 november 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 338   |   niet OK
        Lieve mam,

        Vind je het erg dat ik toe gegeven heb?
        Voel me zo schuldig!!!

        j'taime

        Kusss Linneke

        Anoniem -
        19 november 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 337   |   niet OK
        Mis je zo verschrikkelijk dat is niet met woorden te beschrijven.

        Kusss Linneke

        Anoniem -
        15 november 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 336   |   niet OK
        Lieve mama,

        Ben ik weer voor heel even.
        Ik heb er zo de p in vandaag.
        Hoe moeilijk kan het leven nog worden.
        Ik weet dat jij in mij gelooft en daar doe ik het voor...maar de vraag blijft geloof ik ook in mijzelf??? Ik weet het niet...voor mij is dit zoooo moeilijk en ik weet niet hoe hier mee om te gaan.
        Ik weet niet hoe ik dit veranderen kan...Mam geef me 1 teken zodat ik weet hoe dit verder moet...Ik kan het niet meer zonder jou.
        Mijn verdriet is te groot om los te laten en misschien wil ik dat ook niet uit angst om mijn herinneringen aan jou te vergeten...Het mooiste aan een mens zijn de hersenen en het hart waar al mijn herinneringen aan jou verder leven...Soms heel soms zijn er momenten dat me dingen niet herinner en dan zijn mijn herinneringen aan jou vervaagt en daar kan ik dan zo van balen...

        Mam ook al ben je er niet meer...VOOR JOU WIL IK VECHTEN...omdat ik weet dat je in me gelooft.

        Het is zwaar je te moeten missen en verder te moeten leven met alleen de mooie dierbare herinneringen die ik aan je heb.

        Ik mis je zo verschrikkelijk

        j'taime
        Linneke

        Anoniem -
        5 november 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 335   |   niet OK
        Mijn tranen zijn verborgen
        Achter een muur van vrolijkheid
        Ze zijn alleen maar zichtbaar
        Voor wie heel goed kijkt

        Mijn tranen zitten in mijn hart
        Ik kan ze niet meer drogen
        Voor wie niet kijkt zijn ze verstopt
        Die kijkt niet in mijn ogen

        Mijn tranen zijn van mij alleen
        Ik wil ze niet steeds delen
        Begrijpen kun je ze nooit
        Al zijn het er zo vele

        Mijn tranen zijn voor wie ze ziet
        Zonder dat ze stromen
        Voor wie de pijn kent in mijn hart
        de pijn van een verloren moeder.

        Love you so much

        Linneke

        Anoniem -
        5 november 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 334   |   niet OK
        Een brede glimlach
        verbergt mijn verdriet
        Glinsterende ogen
        Niet die de tranen erachter ziet
        Diepe wonden in mijn verleden
        Mijn tranen komen daar vandaan
        Littekens in het heden
        Die steeds weer open lijken te gaan

        Anoniem -
        5 november 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 333   |   niet OK
        Lieve mama,

        Het is allemaal zo oneerlijk.
        Ze proberen werkelijk de werkelijkheid te veranderen. Dit is wat ik vind, voel en hoe ik er over denk!!!
        Ik ben hier nu bijna 5 jaar mee bezig en niemand die het begrijpt.

        Sorry, ik weet dat ik je er verdriet mee doe maar ik KAP er mee heb er zo echt geen zin meer in.
        SORRY

        j'taime

        Linneke

        Anoniem -
        4 november 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 332   |   niet OK
        't is niet altijd even makkelijk
        de scherpe kanten van het leven te dragen
        probeer vooral het goede te zien
        en koester de mooie dagen

        Linneke

        Anoniem -
        28 oktober 2009

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.