Wat waren wij geschrokken van het telefoontje op vrijdagavond 1 september. Ook onze harten stonden even stil.

We denken vaak aan je en de leuke herinneringen die we met je mochten beleven.
De gezellige vakanties in Turkije.
Het winkelen samen met je moeder in Rotterdam en Breda. Als ik dan bleef slapen, dan lagen we in bed nog zo lekker samen te kletsen.

Het twee keer per jaar winkelen met je lieve moeder blijft voortbestaan, maar is nooit meer zoals het was.

Lieve Marije, wat zijn we blij dat we je hebben leren kennen, maar verdrietig dat het te kort was, vergeten doen we je nooit.

Dikke kus, Harry en Ans

Vandaag ben ik met papa naar het strand en denk ik aan jou lieve Marije. Precies een jaar geleden zaten we hier samen. Je had een schattig rood jurkje aan. Toen we over het pad naar het strand liepen vroeg mama of je even in de duinen wilde poseren en heb ik een paar mooie foto’s van je gemaakt. Telkens denk ik:” wat had(den) je (we) van deze fantastiche zomer genoten.

Toen was ik nog een gelukkige, trotse moeder van een mooie zoon en dochter.

Zowel bij je mavo als bij je verpleegkundige opleiding stond je er goed voor, voor je aan je eind examen begon.
We gingen er eigenlijk al vanuit dat jij als bikkel zou slagen.

Tussen je mavo examen en de uitslag zijn we samen 10 dagen naar Turkije geweest.
Wat hebben we genoten van onze dochter, moeder momenten.

Nadat je wist dat je geslaagd was zijn we met de opa’s en oma’s bij restaurant de s’Landse Hoeve wezen eten en kreeg je een pandora armband met zilveren, witte en zwarte glaskralen.
Deze heb je alleen met speciale gelegenheden gedragen omdat je bang was hem te verliezen.

Ik weet nog dat je aan me vroeg of jij net zo’n knal feest zou krijgen als Matthijs omdat jij maar mavo had en Matthijs havo. Mama reageerde verbolgen en vertelde dat de mavo voor jou misschien wel een grotere prestatie was dan de havo voor Matthijs.

We hebben 2 avonden een tuinfeest gehad. Één avond met familie, buurtjes en kenissen en de andere avond tot in de late uurtjes met vrienden en vriendinnen. Toen het donker was hebben we een pot met vuurpijlen afgestoken die we vanaf oud en nieuw voor deze dag hadden bewaard. Bij Matthijs waren we het bijna vergeten en kwamen we er s’nachts om 1.30 achter. We waren heel dom en stonden er niet bij stil dat dit met veel knallen gepaard ging. In de nabije omgeving zijn hier mensen van wakker geschrokken. Ze hebben hier gelukkig niet moeilijk over gedaan.

Toen je nog maar een half jaar met je verpleegkundige opleiding begonnen was ging je twijfelen en vroeg jij je af of deze opleiding wel bij je paste. Gelukkig had je vanuit het albeda een fijne coach Jannie.
Zij zag in jouw een geboren verpleegkundige en heeft je gestimuleerd om verder te gaan.

Je eerste stage was met bejaarden in de Marckenburg, je tweede met mensen die psychisch in de knoei zaten in het Delta ziekenhuis, je derde stage bij de asvz met zwaar verstandelijk en lichamelijk beperkte kinderen en je laatste stage in het Vlietland ziekenhuis op de kraam, verlos en gynaecologie afdeling.
Bij al je stageadressen kreeg je een inval contract. Wat waren we blij dat je inzet werd gezien en gewaardeerd.

Bij je verpleegkundige opleiding zijn we toen je geslaagd was met een klein groepje bij Stroop wezen eten.
Voor je twee daagse tuinfeest hadden we schitterend weer. Wat heb je genoten met al je dierbaren om je heen.

Ons motto was: “je moet het leven vieren”.

Goed bedoeld zeggen mensen: dat we de mooie herinneringen aan jou moeten koesteren. Lieverd dit zijn er zoveel, maar het lukt me (nog) niet want het doet zo vreselijk veel pijn.

Nu na bijna 10 maanden zonder jou is ons heftige verdriet wat verstild.
Het gemis en het heimwee naar jou is bijna nog groter geworden.

Wat moet je wanhopig geweest zijn om ons en honderden anderen dit verdriet aan te doen. Je werd zo gewaardeerd en je was zo geliefd.

Op 31 augustus 2017 verloor de zon in ons leven zijn glans.

Jouw kindertijd en die van Matthijs was voor ons een mooie droom.
We mochten vaak op jullie passen. Later logeerde je graag bij ons.

Jij en Joost-Jan hielden veel van elkaar, je had heel veel geduld met hem en kon hem goed verstaan.
Ik zei weleens Marije is wijs geboren.

Op de mavo en in je opleiding waren we ook heel trots op jou, je was zo’n doorzetter.
Je stages hoe moeilijk ook doorliep je met glans en veel liefde.
Opa en ik bewonderden en respecteerden jou.
Ook in beide ziekenhuizen waar je vooral op de verlos en kraamafdeling werkte was je helemaal op je plaats.

In onze huiskamer zijn 3 foto’s van jou. Twee foto’s in het hoekje, boven en op het antieke scheertafeltje. (wat je later wilde erven)
Het is een mooie foto van een prachtige jonge vrouw.
Op 24 augustus genomen, de trouwdag van Sarin, een bijna zusje van jullie.
De mooiste foto hangt aan de wand waarbij jij een baby’tje in een badje doet. Deze stond in het moeder en kind blad van het Ikazia.
De mooiste rozen uit de tuin en een kaars staan op het kastje naast jouw foto.
Het is jouw plekje, sorry dat ik soms boos ben.

Met Pasen kregen we de paaskaars uit de kerk, deze staat symbool dat de Here Jezus op aarde kwam en voor onze zonden wilde sterven.
Ik vertrouw zo op Hem dat ik bijna zeker weet dat ook jij bij hem mag zijn zonder angst en verdriet.
Die kaars staat onder jouw foto aan de lange wand waar ook de foto van tante Gerda hangt.

Dag lieve Marije, rust in vrede. ❤️

Lieve Marije,

Vandaag alweer 2 jaar geleden dat we deze gezellige vrijdagmiddag borrel hadden van het werk.

Ik moest werken en jij was vrij, dus vroeg je of we samen zouden gaan en of ik me kwam omkleden bij jou thuis. We hadden er allebei erg veel zin in en juist ook om samen er naar toe te gaan.

Op een gegeven moment liep je met je handen voor je borsten, waarop wij vroegen waarom je dat deed. Jij zei: “ik heb het zo koud en dan ziet iedereen dat”. We hebben er erg om gelachen en je zag er hartstikke leuk uit, maar niemand was het opgevallen dat je het koud had, maar wel dat je het bedekte!

Na afloop hebben we nog een hele tijd gekletst op de trappen bij de markthal. Waar we ook samen een patatje aten. Wat hadden we het naar ons zin!

Ik zou er alles aan doen om je nog even vast te kunnen houden en het liefst zoveel borrels, uitstapjes met je willen maken. Gezellige gesprekken, eindeloos lachen en nooit uitgepraat raken!

Ik mis je zo lieve Marije en er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk!
Je bent de mooiste ster in de hemel en ik hoop dat je het daar zo fijn heb en dat het onwijs mooi is!

Ik hoop je ooit weer te zien❤️
Dikke kus Daisy

Lieve Marije, je was nog maar klein toen Joost-Jan aan het hakke takken was.
Iedereen aan tafel bemoeide zich er mee maar luisteren deed hij niet.
Op den duur zei jij: “nu is het klaar” en JoostJan hield zijn mond.

Jij kon van jongs af aan met hem lezen en schrijven.
Oma zei altijd dat je wijs geboren was.

Een paar jaar geleden wilde mama samen met Joost-Jan op vakantie naar Turkije.
Wat nou wanneer ik ziek zou worden of erger nog in het ziekenhuis zou belanden?
JoostJan zou zich zelf niet kunnen redden dus besloot papa mee te gaan.
Toen wij geboekt hadden, kreeg jij spijt en heb je wat betreft school alles op alles gezet om met ons mee te gaan.
Je was een steun voor ons, samen hebben we de zorg op ons genomen en hebben we mede door het bijzijn van jou en JoostJan veel plezier gehad.

Zo denk ik aan de keer dat Joost-Jan door een ober een vogeltje in zijn hand gedrukt kreeg.
JoostJan trok zijn hand weg omdat hij het eng vond. Harry en Ans waren hierbij en Harry noemde JoostJan “Mietje”.
De hele vakantie wanneer we van het strand naar ons appartement liepen stak de ober zijn hand op en riep:”Mietje”. Hij dacht dat Mietje, Joost-Jan zijn echte naam was.

We waren in het centrum van Alanya en hadden ons voorgenomen om bij het hotel van Koen nog een afzakkertje te nemen. Joost-Jan vond Koen erg leuk, je plaagde Joost-Jan. Wanneer we Koen zouden zien, vertelde je naast Koen te gaan zitten. Onder luid protest maakte Joost-Jan kenbaar dat hij het hier niet mee eens was. Daar aangekomen, sprong Joost-Jan uit de rolstoel en voor we het door hadden zat hij naast Koen.

Nergens was er voor Joost-Jan alcohol vrij bier te koop, tot we in een supermarkt Buckler tegen kwamen. We hebben meerdere blikjes ingeslagen en wisten eindelijk waar het te koop was.
Op de terug weg naar ons appartement kwamen we bekenden tegen waar we op een terras nog wat mee dronken. De aanhouder wint en we probeerden tevergeefs alcohol vrij bier te bestellen. Joost-Jan vroeg of hij een blikje uit de boodschappen tas mocht. Wij vonden dat goed maar zagen de ober wel vreemd kijken.
Na een aantal blikjes gedronken te hebben, gingen we naar ons appartement en naar bed. De volgende morgen sliep Joost-Jan wel erg lang uit. Hij zal het wel nodig hebben dachten wij. Todat we nieuwe blikjes gingen kopen en zagen dat er alcohol in de blikjes Buckler zat, het percentage was zelfs hoger dan bij normaal bier. Dit verklaarde veel.

Samen met papa ging jij brood voor het ontbijt kopen. Jullie stapten in de lift. Er kwam geen beweging in en het licht viel uit. Meerdere keren hebben jullie op de alarmknop gedrukt omdat jullie dachten dat hij was blijven hangen. Er kwam niemand kijken. Uiteindelijk kwamen jullie er achter dat er tijdens het instappen door geens van tweeën op een etage knop was gedrukt. Het was loos alarm. Joost Jan heeft hier veel lol om gehad, vertelde dit aan veel mensen en noemde jullie “domme koeien”.

In de zomer vakantie ben jij een weekje met opa, oma en JoostJan naar de Veluwe geweest. Als verassing is mama ook een paar nachtjes wezen logeren. We hebben veel plezier gehad om Joost-Jan. Wanneer we aan het fietsen waren zei hij iedereen gedag. Wanneer ze niets terug zeiden, zei Joost-Jan :” het zal wel een Duitser zijn”.

Naar het midzomerfeest op Hernesseroord gingen we meestal samen.
Aanstaande zaterdag is het weer zover.
Ik zie er tegenop, er zijn zoveel hobbels in ons leven waar we ons keer op keer overheen moeten zetten.

De groepsleiding heeft Joost-Jan verteld dat je overleden was maar nu de mooiste engel in de hemel zou zijn. Een dag of 10 na de begrafenis (we hadden Joost-Jan nog niet gezien) zijn we met Joost-Jan een pannenkoek in Ouddorp wezen eten. Joost-Jan begon over je te praten, waarop mama reageerde dat je hoog in de hemel de mooiste engel zou zijn. Nouuuu zei Joost-Jan maar Anne Frank en Margot ook!

Ik hou van je lieverd, er zijn zoveel mooie herinneringen. Ik had er alleen zo graag nog meer met je gemaakt. ❤️

Papa en mama konden er zo van genieten wanneer we gezellig bij elkaar waren.
De goede fles wijn die papa van jou voor vaderdag kreeg, moest hij voor een bijzonder moment bewaren.
De fles staat in de kast en ik vraag me af of dit moment ooit zal komen?

We missen je, onze lieve Marije ❤️

Lieve Marije,

Wat mis ik jouw lieve snoetje. Wat mis ik onze vriendschap. Sommige dagen lijkt het nog steeds onwerkelijk. Mooie vriendin, wat hoop ik dat je op een mooie plek bent en dat je alle rust hebt.

Dagen, weken en maanden gaan voorbij. Maar geen dag dat ik niet aan je denk. Ik koester de herinneringen die ik met je heb mogen maken. Al is het verdriet en gemis op bepaalde dagen extra aanwezig. Zoals een mooie zomerdag waarop ik je dan op het strand zag met je moeder. Maar soms ook gewoon als ik op de bank zit en je even een appje wil sturen. Wat ik er allemaal niet voor over zou hebben om je 1 minuut weer in mijn gezelschap te hebben...

Ik mis je zo lieverd x