Dat we één van ons, uit liefde geboren kinderen zouden moeten missen.
Vanmorgen was jij niet op het werk verschenen.
Je collega’s van het Ikazia werden ongerust, zijn je gaan bellen,appen en hebben de kapsalon gebeld waar jij boven woonde, met de vraag of je auto er stond en ze aan wilden bellen.
Uiteindelijk heeft het Ikazia de politie gebeld, die weer contact met papa hebben opgenomen.
De vraag was of papa met de sleutel naar je huis wilde komen.
Papa vertelde dat je een late dienst had waarop de politie reageerde dat dit volgens het Ikazia niet klopte. ( via de app gaf jij je rooster door die wij vervolgens in de agenda naast de telefoon noteerden) Papa vertelde dat het wel even kon duren omdat hij van zijn werk naar Zuidland moest om de sleutel op te halen.
Mama was verbaasd toen papa binnen stapte.
Papa vertelde wat er was, pakte de sleutel, gaf mama een zoen en vertrok richting Rotterdam. Mama heeft je meerdere keren gebeld maar kon je niet bereiken. Over mijn hele lijf ging ik trillen, na verloop van tijd verdrong ik mijn angst. Je had immers een late dienst, dit was een misverstand. Je hadje verslapen, was aan het hard lopen of aan het shoppen.
Toen papa jouw straat kwam ingereden stonden er veel politie auto’s en een ambulance.
In het politie busje werd verteld dat jij was overleden en even later waar aan.
Anneke kwam de nieuwe trap bewonderen. Mama liep nog in haar nachtkleding toen ze door de ruitjes van de voordeur een politie auto zag stoppen. Ik ben naar boven gelopen en heb snel een jurk aan gedaan. Anneke deed de deur open en halverwege de trap vertelde de politie dat jij overleden was. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Mama ging uit van een natuurlijke dood en vond het vreselijk dat jij eenzaam en alleen overleden was. Bij tante Gerda en oma Antje was mama bij het overlijden en bij mijn eigen vlees en bloed niet.
Papa in Rotterdam, Matthijs op zijn werk en mama in Zuidland, vreselijk om ieder afzonderlijk deze intens trieste boodschap van jou overlijden lieve Marije te krijgen.
Wendy is door collega’s bij mama en Matthijs is op zijn werk door de politie bij papa gebracht. Opa en oma zouden komen lunchen ook zij zijn door de politie ingelicht. Toen papa en Matthijs thuis kwamen hoorde ik pas waaraan je overleden was.
We hebben de eethoek bij Anneke en Hans in de garage gezet, alles heeft in het teken gestaan om je zo snel mogelijk naar huis te krijgen, maar het wachten was op het vrij geven van je lichaam.
Voor mijn gevoel heeft dit vreselijk lang geduurd.
Toen we op weg waren om kleding uit je huis te halen kwam de eerste condoleance via mama haar telefoon binnen. We hadden het nog even stil willen houden maar werden ons bewust dat dit door social media niet ging lukken. Bij je huis aangekomen stonden Suus en Marcel (beide in dienst van de politie) ons op te wachten om je geforceerde deur te ontgrendelen.
Het was fijn om deze vertrouwde gezichten te zien.
Mama ging op zoek naar je jurk van de bruiloft en vond hem uiteindelijk in de wasmand. Een kast vol mooie kleding maar mama kreeg niets anders bedacht, heeft aan je jurk geroken en deze meegenomen.
Tijdens onze aanwezigheid stond je vriendin Mirre aan de beneden deur.
Ze zou bij je komen eten, daarom had jij je late voor een vroege dienst geruild en stond er gluten vrije pasta en pastasaus op je aanrecht.
Gisterenmiddag had je deze gekocht omdat je hier vandaag na je vroege dienst geen tijd voor had. Suus kende Mirre gelukkig en heeft haar opgevangen en thuis gebracht.
Wij zagen twee theeglazen en twee limonade glazen in je spoelbak staan, we kregen een naar gevoel en vroegen ons af wie er gisteren bij je langs was geweest.
Bij uitvaart centrum Spanjersberg zagen we je lieve mooie Marije voor het eerst, nu drong de harde werkelijkheid pas echt tot mij door.
Papa is bij het aankleden en opmaken van jou gebleven.
Mama wilde papa steunen maar kon het niet.
Uiteindelijk ben je onze mooie, lieve zus en dochter rond 19.00 thuis gebracht.
Mama is dominee Schep gaan bellen of we gebruik mochten maken van de hervormde kerk. Bij het neer leggen van de telefoon vertelde mama dat ze eigenlijk helemaal geen herdenkings dienst wilde. Gelukkig konden Papa en Matthijs zich hierin vinden. We waren lam geslagen, wisten niet hoe we vorm en inhoud aan je rouwkaart, uitvaart etc. moesten geven. Je had (dachten wij) niets voor ons achter gelaten, wat hadden we gemist en wat was er woensdag 30 augustus gebeurd?
