Inmiddels zijn we een half jaar verder.
Het waarom spookt continu door mijn hoofd, die beruchte avond was je 10 minuten rijden bij ons huis vandaan of heb je met al je verdriet nog in de buurt van ons huis gestaan en had je de moed en de kracht niet om bij ons naar binnen te gaan?
In november zijn we een weekje naar Domburg geweest, het was fijn dat we mooi weer hadden om aan het strand uit te waaien, te praten en anoniem te kunnen zijn.
Op 26 november was het herdenking van de overledenen in de Welkomskerk.
Bij tante Gerda en oma Antje is mama naar de kerkdienst geweest.
Nu kon ik het niet en heeft je lieve buurmeisje Nadine tijdens deze dienst namens ons een kaarsje voor je aangestoken.
Met kerst en oud en nieuw was het vreselijk om te ervaren dat we nooit meer compleet zullen zijn. Het was een opluchting toen deze dagen voorbij waren.
Zijn papa en mama één nachtje naar Antwerpen geweest. Mama heeft er niet echt van kunnen genieten omdat ik veel aan de momenten met jou in Antwerpen moest denken. Deze waren mooi maar nu te pijnlijk.
Mama raakte met een echtpaar aan de praat. Het ging over hun kinderen, ze vroegen of wij ook kinderen hadden, wat voor werk jullie deden en waar jullie woonden. Mama heeft net gedaan of jij nog leefde.
Misschien niet eerlijk maar ik kon en wilde het niet vertellen.
Heeft opa 2x en oma1x in het ziekenhuis gelegen en zijn ze tijdelijk in een zorghotel opgenomen geweest. Mama had moeite met het zien van jonge verpleegsters. De zorg om hun was eigenlijk teveel, het koste ons veel kostbare energie. Daar tegenover hadden we een doel om ons bed uit te komen. Gelukkig gaat het met opa weer redelijk en wordt hij dinsdag uit het zorghotel ontslagen. Het is moeilijk om de aftakeling, hun verdriet na het overlijden van tante Gerda en jou te zien.
Hebben we de kaarsjes uit jouw huis op de begraafplaats opgebrand.
Zijn je vriendinnen afscheid van je huisje wezen nemen en mochten ze aangeven wat ze van jou wilden hebben.
Staat jouw huisje er net zo bij als een half jaar geleden. Vol liefde hebben we het schoon gehouden.
Gedoseerd neemt mama kleding en schoeisel mee naar huis. Papa en mama willen het naar Veendam brengen. In de hoop dat Yvonne Hulsebos van stichting Kinderhulp in Gambia een goed plekje weet te vinden.
Jou plekje op de begraafplaats is nu nog een beetje rommelig.
Er zijn zoveel lieve mensen die iets moois/liefs voor jou achter laten.
We hebben na veel wikken en wegen een mooie gedenksteen laten maken.
Van glas hield jij niet, van hout wel maar deze zou snel lelijk worden. Aangezien jij alles netjes en nieuw wilde houden hebben we uiteindelijk een steen van gezoet zwart graniet met RvS uitgekozen. De levertijd is 3 maanden, we hopen dat hij voor jou verjaardag geplaatst kan worden.
Gaan we met pijn in ons hart je huisje te koop zetten.
Alles doen we met jou in onze gedachten en hopen dat het je goedkeuring weg kan dragen..
Krijgen we veel steun van familie, onze, Matthijs en jou vrienden, kenissen, buren, onze en jou collega’s.
De eerste 5 maanden hebben we geen dag zonder bloemen gezeten.
Er zijn zoveel mooie, lieve reacties op memori geplaatst dat we er een boek van laten maken.
Wekelijks valt er een kaart door de bus of komen er appjes.
Er zijn zoveel lieve mensen die ons verdriet proberen te verzachten.
Iedere minuut van de dag moet ik aan je denken, soms met een glimlach maar meestal met een traan.
❤️❤️❤️
