Wendy die het altijd leuk en gezellig vond wanneer jij bij haar en Matthijs kwam eten.

Wendy die ondanks haar eigen verdriet na jou overlijden van s’morgens vroeg tot
s ‘avonds laat aanwezig is geweest om Matthijs en ons te ondersteunen.

Wendy die integer, lief en een groot empatisch vermogen heeft waarbij we ons zelf konden en kunnen zijn.

Wendy die bij alle beslissingen omtrent jou uitvaart aanwezig is geweest, die met ons meedacht en herinnerde aan afspraken die gemaakt moesten worden.

Wendy die het fijn vond wanneer alle bezoek weg was om in alle rust bij jou te zitten.

Wendy die jou als schoonzusje graag beter had leren kennen.

Papa was een echte kroelpapa die heel goed voor je zorgde wanneer mama werken moest.

Papa die voor hij naar zijn werk ging voor ons sinaasappelsap perste. De vitamientjes konden we maar vast binnen hebben vond hij.

Papa die je haring heeft leren eten.

Papa die voor hij naar zijn werk ging een dikke stoepkrijtstreep tussen onze garage en die van de achterburen trok. Tot daar mocht je spelen want in de bocht vond papa het te gevaarlijk.

Papa die je in het weekend op een industrie terrein auto heeft leren rijden.

Papa die het oudjaarsavond niet naar zijn zin had omdat hij bang was dat er door vuurwerk iets met jullie zou gebeuren. Hij kreeg pas rust wanneer jullie weer veilig binnen waren.

Papa die vond dat jij je hart moest volgen en je stimuleerde om na je mavo, auditie op de theaterschool te doen. Er waren rond de 600 aanmeldingen. Na meerdere audities hoorde jij bij de laatste 50 en viel je op het laatst af omdat je te weinig zangtalent had. Er zaten kinderen in zak en as maar jij was gelukkig realistisch genoeg om te beseffen dat dit maar voor weinige was weggelegd.
Later na de verpleegkundige opleiding zijn we naar de opendag van de Fontys in Tilburg geweest. Het ontroerde je hoe mooi hier werd gedanst. Tijdens de auditie merkte jij al snel dat het niveau te hoog lag. Ook nu was je realistisch en vertelde je dat je nu nooit hoefde te denken van: ”had ik maar”.

Papa die betrokken was bij alles wat jij deed. Dan denk ik aan ouderavonden, zwemlessen, dansuitvoeringen, etc. Papa was er altijd bij.
Zo vergeet ik nooit dat we op een zondag naar jou stageplek bij de asvz geweest zijn. Hier verzorgde jij zwaar verstandelijk gehandicapte kinderen die werkelijk niets konden. Ze lagen in boxen op matrassen. Emoties hadden ze nauwelijks of niet.
Mama heeft mede door oom JoostJan en haar werk heel wat gehandicapten ontmoet maar tijdens dit bezoek heeft mama zich moeten verbijten om niet in huilen uit te barsten. Het ontroerde ons hoe je vol toewijding en liefde met deze kinderen omging en sprak.

Papa die er voor zorgde dat er altijd speklappen op de barbecue lagen omdat jij en Matthijs hier dol op waren.

Papa die een hekel heeft aan klussen maar zodra jij of Matthijs een klusje voor hem hadden stond hij zonder te mopperen voor jullie klaar.

Wanneer je aan papa vroeg wat hij voor zijn verjaardag wilde, zei hij: “alleen maar liefde”.

Papa die zielsveel van jou lieve Marije heeft gehouden en sinds 31 augustus niet weet hoe hij weer vorm en inhoud aan zijn leven moet geven. Vandaag gaan we bij opa en oma op bezoek en komen Matthijs en Wendy eten.

Matthijs die blij was met de geboorte van zijn kleine zusje.

Matthijs die bij de commode in de gevarenzone stond, de spuitpoep ging vlak langs hem heen.

Matthijs die schrok toen de drogist in de kinderwagen keek en vertelde dat ze zijn lieve babyzusje mee wilde nemen.
Hij reageerde met de woorden:” nee dat mag niet want mama slikt pilletjes en kan dan nooit meer kindjes krijgen”.

Matthijs die over straat naar buurvrouw Betsy riep:”mama heeft geen melk meer in haar borsten” waarop buurvrouw Betsy reageerde met de woorden:” hoe komt dat Matthijs? “ nou Marije heeft alles opgedronken”.

Matthijs die nooit jaloers op jou is geweest.

De altijd rustige en lieve Matthijs die bij de auto tegen papa’s benen ging schoppen omdat jij na een ademhalingsstoornis bij 2,5 maand in het ziekenhuis werd opgenomen. Oude oma was in het ziekenhuis overleden en hij associeerde dit met haar en dacht jou nooit meer te zien.

Matthijs die je bij je eerste stapjes aanmoedigde.

Matthijs die zich door zijn peuterzusje op de kop liet zitten en die alles van jou pikte.

Matthijs die toen hij zeseneenhalf was kutwijf tegen mama zei. Mama pakte hem bij kop en kont op en bracht hem op zijn kamer. Matthijs heeft nooit meer het lef gehad om dit tegen mama te zeggen maar jij klein, lief spookje dacht: hé die moet ik onthouden wil ik mijn moeder boos krijgen. Te pas en te onpas ging jij kutwijf tegen mama zeggen. Het was gênant om dit een half jaar lang uit zo’n schattig kindermondje te horen.

Matthijs die je in de schoolpauze op het schoolplein een kusje kwam geven. Toen hij naar de middelbare school ging had oma het er met hem over dat hij best wel even zou moeten wennen waarop jij reageerde met de woorden:“wat denk je van mij, nooit meer een kusje in de pauze en nooit meer tussen de middag met elkaar eten”.

Matthijs die een dure rayban zonnebril in Napels voor jou kocht en een luxe nagelgarnituur in Barcelona toen hij met een vriend op vakantie was. Mama vond dit veel te duur voor een hartwerkende student, maar Matthijs vertelde maar één lieve zus te hebben en wilde jou hiermee verwennen.

Matthijs die toen hij 20 was, 10 euro aan jou betaalde voor het schoonmaken van zijn kamer.
Mama vertelde dat je opslag moest vragen omdat jij lang met deze zwijnenstal bezig was.

Matthijs waarmee jij in de zomer iedere week mee naar de wednesday night skate in de stad ging. Door jullie enthousiastme gingen er steeds meer vrienden en vriendinnen mee.

Matthijs waarmee je samen een lang weekend naar Lissabon bent geweest.

Matthijs en jij waren twee handen op één buik.
Jullie hadden veel voor elkaar over.

Matthijs waarvan jij je eerste veldboeket in het ziekenhuis kreeg na je
auto ongeluk in een sloot.

Matthijs die tijdens een etentje vanuit de stad op een geleende fiets naar de van Brienenoordbrug is gefietst om jou te ondersteunen nadat er een betonblok van een aanhanger was gevallen en jou kant op stuiterde.
Midden op de brug kreeg jij een klapband.

Mama die het vorig jaar niet gepast vond om foto’s op facebook te zetten omdat jij op Matthijs zijn verjaardag in het ziekenhuis lag en we ons zorgen maakte over jou gezondheid.

Matthijs die trots was op jou danstalenten, bewondering had voor je doorzettingsvermogen, je spontaniteit, zorgzaamheid en omgang met bejaarden, gehandicapten en patiënten.

Matthijs die jou altijd heeft proberen te beschermen tot jij volwassen werd en jij je eigen weg bent ingegaan.

Matthijs die dit jaar zijn verjaardag niet viert omdat het verdriet en gemis naar zijn mooie lieve zusje te groot is. ❤️

Konden we je verdriet maar vangen,
Je tranen laten verdwijnen.
Ze laten versmelten met een lach.
Tot de zon weer zou gaan schijnen.

Konden we je gepieker maar vangen.
Je onmacht en je pijn wegtoveren.
Zodat je hoofd weer opnieuw,
Geluk zouden kunnen veroveren.

Konden we maar wat niet meer kan.
En dus zullen we moeten leven.
Met in ons hart jou als herinnering.
Vol plezier en alles wat je hebt gegeven.

Dit is de laatste foto die van ons gemaakt is op 4 februari 2017.
Een geweldige avond, mijn trouwfeest.
Wat ben ik nu blij dat jij er toen was, maar tegelijkertijd verdrietig omdat jij zo'n feest nooit zal meemaken.

Lieve Marije er wordt veel aan je gedacht en je wordt zo gemist.
Hoeveel woorden er ook over je gesproken worden, je komt er niet mee terug, maar de herinneringen leven zo wel voort en dat is iets wat voor nu erg kostbaar is.
We zullen over je blijven praten en herinneringen blijven delen om je op die manier in leven houden.

Je zal nooit worden vergeten.

Liefs x

Door onze enthousiaste verhalen wilde jij in 2014 met ons mee naar Gambia.
Wat was het fijn om onze ervaringen een jaar later met jou te delen.
Opa en oma hadden op hun 55 jarige bruiloft als cadeau, geld voor Gambia gevraagd wat wij aan goede doelen mochten besteden.

We hadden contact met Gabriëlle in Kubuneh gezocht waar haar ziekenhuisje en de mensen in de bush behoefte aan hadden.
Vanuit Nederland hadden we knuffeltjes, verband, brillen, etc meegenomen. Op Schiphol deden ze moeilijk over 1 weekendtas (teveel) handbagage. De spullen hebben we in 3 grote taxfree tassen over geladen, zo kon toch nog alles mee.
We zijn in Gambia prijzen in supermarkten en apotheken gaan vergelijken en hebben lopen slepen met potten babyvoeding, betadine, paracetamol, teenslippertjes, rijst, kaarsen, bouillon, etc. Het was maar goed dat we een riant appartement hadden om alles op te slaan. Met een vierwielaandrijf zijn we maandagochtend vroeg vertrokken. Het waren onverharde wegen met diepe groeven en kuilen. Vol interesse heb jij naar de verhalen van Gabriëlle geluisterd. Ze deed haar naam eer aan.

In kololi zijn we de school en kraamkliniek van stichting “future in our hands” gaan bezoeken. We waren onder de indruk en hadden diep respect voor Jan en Dinie die met zoveel liefde dit project hebben opgezet. Ook hier hebben we het nodige achtergelaten.

Je leerde 2 Nederlandse stagiaires kennen waarmee je op het strand met een groep verstandelijk gehandicapte kinderen hebt gespeeld.
Door hun kreeg jij de kans om een nachtdienst op de verloskamer van het ziekenhuis in de hoofdstad Banjul te werken. De dienst was van 20.00 tot 8.00 uur. Het contrast met Nederlandse ziekenhuizen was erg groot.
Hygiëne was er nauwelijks en de moeders lagen achter gordijntjes te bevallen. Het verbaasde jou dat vrouwen op zich zelf waren aangewezen, er geen partners waren om ze te ondersteunen en het verplegend personeel niet liefdevol met ze om gingen.
Het stikte van de muggen die op het bloed van de moeders af kwamen. Je had je zelf met deet ingesmeerd maar had tijdens deze nachtdienst ruim 60 muggenbulten opgelopen. Één kindje had een slechte start, aan reanimeren deden ze niet want de sterke baby’tjes zullen overleven. Na een week kregen de baby’tjes pas een naam omdat het sterfte cijfer de eerste week erg hoog is. Wat een lef en wat waren we trots dat jij met jou liefde de bevallende vrouwen hebt kunnen ondersteunen.

Ik moet denken aan:
-de strandwandelingen die we hebben gemaakt op zoek naar o.a.
geluk schelpjes.
-onze vroege tocht met de veerboot van Banjul naar Barra. Toen de boot
aan kwam, ging de mensenmassa lopen. Jij vond het eng en was bang dat
je onder de voet gelopen werd.
-Het wildpark in Senegal, de foto’s van de zebra’s waren bij jou favoriet.
-De vaartocht over de Gambia rivier met nijlpaarden en krokodillen in een
gammel bootje. Je zag een grote schildpad in het water, toen je dat riep
gingen er veel mensen naar de rechterkant van het bootje
waardoor hij bijna kapsijsde.
-Hoe baby’tjes zomaar in je hand werden gedrukt, bv wanneer een
moeder haar was bij de waterput wilde doen.
-Voor jonge kinderen had jij een bepaalde aantrekkingskracht.
-Primitief slapen in een hutje zonder gas en licht in Georgetown, midden in
de bush met veel brutale apen.
-De keer dat we brood gingen kopen omdat papa ziek was, we van
vrouwen op straat iets wat ze ter plekke stonden te bakken aangeboden
kregen en niet wilden weigeren maar bang waren dat we er ziek van
zouden worden.
-Het weggeven van jouw kleding aan een meisje bij een waterput en een
compound naast ons appartement.
-De bumpsters die op de hoek van ons appartement stonden en jou bij
vertrek naar Nederland een kettingkje en een blad van de Baobab boom
gaven dat gebruikt kon worden als muziek instrument.
-Wanneer je geen baan in het Vlietland ziekenhuis had gekregen, wilde je naar Gambia voor ontwikkelingswerk.

Zelfs in Gambia hebben ze jou in hun hart gesloten.
Zoveel herinneringen, mooie, lieve Marije. ❤️

Die dag was je eigenlijk ziek, je was snotverkouden en had koorts.
Je voelde er niets voor om je ziek te melden en heb het een week lang met paracetamol op de been kunnen houden.
Er kwam veel op je af, de grootte van het ziekenhuis, de hoeveelheid bevallingen, artsen en verpleegkundigen, geen gynaecologie of kraam afdeling meer, de verschillende diensten, stip en d care en het verschil in werkwijze die je, je snel eigen wilde maken.
Al snel voelde jij je op je plek, had je fijne contacten met collega’s en had je je draai gevonden.

Ik mis de mooie maar soms ook de verdrietige verhalen die jij altijd met mij deelde. ❤️❤️