Lieve Merel, duizenden foto's heb ik gemaakt op de Phoenix en wat me nu opvalt bij het terugzoeken naar mooie plaatjes van jou is dat je bijna nooit op de voorgrond stond, altijd een beetje bescheiden, ik trof je zelden op het podium maar wel genietend in het publiek. Deze prachtige foto is van heel wat jaartjes terug en elk jaar hangt hij bij ons in de wissellijst rond kersttijd, we zullen er komende kerst met hele andere gevoelens naar kijken.... Kerstdiner op school, op jullie allermooist opgedoft, wat sta je er lief en stralend op zo naast onze Merel en Isabella. Mijn hart breekt......dag lieverd.

Toen vrijdagochtend de Merel het hoogste lied zong op de hoogste tak in mijn hoogste boom, wist ik nog niet wat dat betekende.

Later begreep ik dat de Merel iedereeen liet weten dat na de donkerte het licht komt.

Wat een lieve, mooie meid was je. en ben je nog steeds!

Wat een mooie herrinningen hebben wij samen!

Altijd een vrolijke meid, altijd spelen en verkleden met de verkleeddoos.

Ik hoop dat je nu op een plek bent waar je je top voelt. En je blijft altijd in mijn hart!!



Liefs Chelsea Pantelic