Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hey hey,

Het is enige tijd geleden, dat ik wat van me liet horen. Ik blijf maar schrijven in de briefstijl, want ik hou me voor dat je naar een 'ver land' bent verhuisd zonder mogelijkheden van directe communicatiemiddelen, zoals de telefoon. In jouw wereld was het onmisbaar, maar in mijn wereld zo misbaar als kiespijn. Ik weet het wel hoor, maar dit is mijn overlevingsmodus...

Ik hoop dat je een beetje met een glimlach het geploeter van ons hebt bekeken tijdens de afgelopen winterse tijden. Het viel, net als voor iedereen, ook voor ons niet mee, maar ach, gelaten als we nu inmiddels zijn, dragen we ook deze extra last zonder enig protest.

We proberen het leven op te pakken, maar toch: het gaat niet of ik wil het gewoon niet (dat kan ook). Alles is zo 'lekker belangrijk' geworden. Ik kan me niet focussen, weet je?

Het is net als in een voetbalwedstrijd: we zijn gewisseld zonder dit zelf aan te geven en staan aan de zijlijn verdwaasd te kijken waarom. Het 'waarom en hoe verder' blijft zo hangen. Ik kan er geen draai aan geven. De afgelopen feestdagen, wat ooit zo'n 'gezellig verlichte' periode was, zullen voor ons voortaan zo donker als de nacht blijven. Het zij zo, maar er mee eens ben ik niet.

Er is een liedje, van Michael J, wat door mijn hoofd blijft spoken. Misschien, omdat hij in dezelfde periode 'deze wereld verliet'. Weliswaar een beetje aangepast, want dit is mijn versie.

She's Out of our Life
*****************

She's out of our life
She's out of our life

And I don't know whether
to scream or cry
I dont know whether to live
or die
and it cuts like a knife
She's out of our life

She's out of our hands
It's out of our hands
To think for years
she was here
And I took life for granted
I was so without fear
Now that the way that it stands
She's out of our hands

So I've learned that love's
not with conditions
And I've learned that love
Won't wait
Now I've learned
that love needs expression
But I've learned too late..

She's out of our life

She's out of our life

Damned grown-up problems and
cursed pride
I Kept my love for her
locked up too deep inside
and that cuts like a knife
She's out of our life

Dag schat, tot ooit..

xxx

Ha lieffie,

Moet weer even wat van mij afschrijven, was het afgelopen weekend met mam & pap in een huisje van Centerparcs, was fijn om met ze te zijn, maar ach wat missen wij jou daar, moest natuurlijk aan alle andere keren denken dat wij samen weg waren, dan kwam je altijd langs, soms deelde wij samen 1 kamer, het was heel confronterend, ook om steeds in de ogen van Chiller te kijken, dan dacht ik steeds dat jij ook in zijn ogen keek, kortom ik had mijn zeer emotionele momenten de afgelopen dagen. Ik ben nog steeds ontzettend trots op je ouders, de manier waarop zij samen het grote gemis doorstaan, ik heb ongelooflijk respect voor alles wat zij vertegenwoordigen, ik voel mij bij tijd en wijle zo machteloos, niets lijkt meer echt belangrijk. Ik zou veel meer voor ze willen betekenen maar weet niet hoe en met wat.
We hebben wel heel fijn gewandeld met Chiller, je zou hem bijna niet meer herkennen, het is zo'n lieve machohond geworden, en hij geeft troost, het is zo goed dat hij bij je ouders woont, ik wil niet eens nadenken over hoe het geweest zou zijn als hij er niet was de afgelopen maanden.
Ik ga maar weer aan het werk, wordt weer te emo (je zou mij vast uitlachen om al dat gejank) helaas kan ik niet anders, de tranen van onmacht, fustratie, en alle andere gevoelens van rouw prikken weer en dat kan ik nu niet toelaten, moet nog een uurtje en dan mag ik het weer uiten.
Dag lieffie, kus Mar

Lieffie,

Steeds als ik muziek hoor uit de jaren 80 krijg ik zo'n verdrietig gevoel, dan moet ik zo terug denken aan de tijd dat Maurice en ik zoveel bij jullie kwamen logeren en dat we dan zoveel plezier maar ook verdriet met elkaar hadden, ik denk hier nu met zoveel dankbaarheid aan terug, toen was het misschien best een beetje vreemd dat Maurice en ik er zo vaak waren maar nu ben ik zo blij met die tijd, en tegelijkertijd stemt het mij intens verdrietig dat het nooit meer hetzelfde zal zijn nu jij er niet meer bent. Gek toch dat het de muziek is die al die herinneringen naar boven brengen, als ik nu Madonna hoor denk ik aan al die kaarten welke ik je maar bleef sturen, stiekem was ikzelf een grote fan van haar maar eigenlijk was ik daar natuurlijk te oud voor dus maakte ik je verplicht fan ;-) via die kaarten. Maar het komt er eigenlijk op neer dat ik je zo mis, nergens meer echt plezier aan beleef en zo meevoel met mam & pap, ach wijffie onbegrijpelijk wat er toch gebeurd is.
Het is weer echt vrijdag, houd mij de hele week in en tja, als ik moe begin te worden in combinatie met een jaren 80 liedje dan komen er tranen.
Moest ik even kwijt, in liefde (tante) Mar

Lieverd,

De wereld staat stil. Alles gaat door. Maar mijn wereld staat zo goed als stil, sinds jouw overlijden. Het voelt alsof ik in een achtbaan zit, de achtbaan van emoties. En de achtbaan stopt niet, ik kan er niet uit. Er stappen soms mensen uit, sommige waren mij dierbaar, anderen kende ik vaag. Voor veel mensen gaat het leven weer verder. Voor ons niet.
Ik begin nu te beseffen dat ik nooit een antwoord zal krijgen op alle sms-jes die ik nog steeds naar je stuur. Maar ik ga er mee door, je weet maar nooit.

Vandaag is het Kerstmis, wat is het verschrikkelijk moeilijk zonder jou. Er bestaat geen Kerst zonder jou, ik heb werkelijk geen idee hoe het verder moet. Alles is zo anders, niets is meer het zelfde. Ik ben zo verdrietig, dat ik eigenlijk niet eens de dag wil aanschouwen. Gelukkig is Chiller bij ons, we moeten wel opstaan. En natuurlijk gaan we naar jou toe. Het enige kerstliedje dat de hele dag door mij heen gaat is “all i want for Christmas is you”. We branden alle kaarsjes bij je, maar omdat het regent blijven ze niet allemaal aan. Ik wil het niet opgeven, jij weet hoe ik ben, dus weer aan en weer uit de kaarsjes. Daar staan we dan bij je graf, allebei met onze eigen gedachten, het is te triest voor woorden te beseffen dat jij er niet meer bent. Iedere keer als ik daar ben en ik ga weg, blijf ik zeggen “kom wijffie we gaan weer naar huis”.
Want ik geloof diep in mijn hart dat je ergens nog steeds bij ons bent, daarom blijf ik altijd tegen je praten, in de hoop dat je mij kunt horen. En soms hoor ik dan jou stemmetje die zegt kom op mam, droog je tranen, niet opgeven. Jij kende mij zo goed. Ik voel je soms zo nabij, dan weet ik zeker dat jij er bent.

Ik hoop dat je een mooi plekje hebt in de hemel, want lieverd dat verdien je. Dagelijks vraag ik mij af waarom God jou nu al teruggeroepen heeft. Dan denk ik steeds aan wat je zei, “mam als ik 30 ben heb ik alles voor elkaar”. Lieverd, dit kan je er toch niet mee bedoeld hebben? Ook wat je zei afgelopen mei, dat er een verschijnsel in je huis zat en ik reageerde van “hé Patries, doe niet zo eng. Jij zei tegen mij heel resoluut, “nee mam, het was helemaal niet eng”. Het krijgt nu zo’n andere betekenis allemaal. Kerst of geen Kerst, iedere dag is een overleving, ik sta op met jou in mijn gedachte en ga slapen met jou in mijn gedachte.

Het is zo stil, zo ontzettend stil zonder jou
Ik hou van je en zelfs de dood kan daar niets aan veranderen.

Dikke knuffel, liefs

Hallo meiske,

Alwèèr een maand verder, zes maanden vandaag, maar nog steeds is het
moeilijk. Vanmiddag gaan Oom Eddie en ik bij jou op bezoek bij je graf.
We willen even stilstaan en je daar extra gedenken:

"Since you have gone and I remain
One thing I ask you to do
Walk slowly down that lovely path
For some day I'll come to you
I want to know each step you take
That I may do the same
For some day down that lovely lane
You'll hear me call your name"

Always in our hearts, XXX Tante Jane (ook namens Oom Eddie)
++++++++

Dear Steve & Anke,

When we lose someone close to us.....
Time eventually passes and life goes on.....
But the sadness still lingers inside us....

We want you to know that we understand......
How hard it must be for you still.....
Because we still feel the sadness too!!!

Love....always,
Eddie & Jane

Hey hey,

We hebben een trieste week achter de rug. Waarschijnlijk omdat de stilte om ons toeneemt. Iets wat nooit had kunnen gebeuren als je bij ons was. Je liet altijd wel horen dat je er was... Kort gezegd, we missen je! We moeten het doen met herinnneringen, maar dat is vaak zo moeilijk, weet je. Het is net als een foto van een taart hebben in plaats van een echte taart! Ik heb een tijdje geleden een klein gedichtje geschreven en zal dit je niet onthouden.

Ze zeggen 'tijd slijt',
maar daar is niets van waar.
Ik kijk in de spiegel en zie,
het wordt nu ook zichtbaar
Het onbezorgde gevoel, weg voor altijd.
Verdwenen tot mijn grote spijt.

Het leven, zeggen ze, gaat door
Maar voor wie en waarvoor?
Het lijkt wel heel depressief
Dat neem ik dan maar voor lief

We hebben namelijk het volste recht om nu stil te staan
Om jouw afscheid een plaatsje te geven.
Zodat we misschien ooit verder kunnen gaan met ons leven.

Love you (so much)

Lieve Patries,

Weer een maand verder en nog is het ongeloof en verdriet niet minder.
Mààr, zoals jij zou willen, doen we allemaal ons best om door te gaan.
Alleen het gebed houd iedereen op de been.

"Dear God, grant us the Serenity to accept the things we can not change,
Courage, to change the things we can and the Wisdom to know the difference.
May this prayer bring us all Peace and the Strenght to move on......"

XXX We love & miss you very much XXX Oom Eddie & Tante Jane

*********

Lieve Steve & Anke,

Ook voor jullie een gebed om door te gaan:

"We know the going is tough right now,
But just remember.......
Life moves on
And time heals all wounds.......
We know you have it in you
to make it through.....
His Love is deeper than your pain,
His Support is greater than the problems,
You are never alone, cause His Divine Touch
is always with you,
Hope, he strengthens you!!!"

XXX Veel liefs, Eddie & Jane

Lief wijffie,

Hoor net Rowenheze op de radio en dan schiet ik weer helemaal vol, was het liedje wat ik met Oud & Nieuw steeds aan het zingen was en mam een filmpje van maakte en jij de dag daarna natuurlijk ongeloofelijk maf vond, en je had gelijk het was natuurlijk belachelijk maar ach wat moesten we lachen toen, als ik nu daaraan terugdenk wordt ik wel blij dat we er waren want we kunnen het nooit meer overdoen. Ik vind het allemaal zo verdrietig, de komende feestdagen ik zie er als een berg tegenop al die vrolijke mensen en mooi versierde winkels enzo, toch besef ik dat alle anderen de feestdagen natuurlijk gewoon mogen vieren, en natuurlijk ga ik naar mam & pap, herinneringen ophalen van alle Kerstdagen welke we wel samen vierden. En zal ik proberen een steun en troost te zijn voor ze, maar ach wijffie wat zullen we je missen. Zondag komt Willem bij mij eten en ook hem zal ik proberen te troosten want hij mist je ook zo ontzettend, we kunnen nog steeds moeilijk bevatten dat je er niet meer bent, ik geloof wel dat je bij ons bent op een andere manier maar niet meer lijfelijk aanwezig en dat vinden we nog steeds zo moeilijk te aanvaarden. Volgend weekend gaan we een weekendje weg, en ook daar zullen we je ontzettend missen, als mam & pap een weekendje weggingen, met of zonder mij dan ging jij sowieso een paar dagen of ze dat nou echt wilden of niet, JE GING GEWOON en dan had je het zo naar je zin, tuurlijk weer bowlen en lekker eten, doet mij ook weer denken aan mijn 50ste verjaardag, met z'n allen in de 2 huisjes, soms had je het wel wat moeilijk met de hele bende, maar achteraf ben ik zo blij met dit soort herinneringen, G'dank dat we die hebben anders was het helemaal niet te dragen, dit enorme verdriet wat we aan het verwerken zijn. Al de foto's en herinneringen van/ aan jou doen mij goed, daar ben ik dankbaar voor. Mijn collega's komen weer binnen dus ga maar weer het pokerface-je opzetten, je zou er wel om kunnen lachen hoe ik de schijn op probeer te houden en dan thuis in snikken uitbarst, dat weet ik zeker want jij kon dat zelf ook zo goed, dag lieffie, kus Mar

Hey hey,

Het is weer zo'n dag dat ik melancholisch wakker wordt... Om de een of andere reden kwam dat stukje van de Titanic naar boven: "It's been 84 years, and I can still smell the fresh paint..." Je weet wel wat dat oude vrouwtje zegt in het begin van de film. Zo is het met jou ook. Ik 'ruik' je nog en ik weet wel dat ik altijd overdreven reageerde, maar het was wel altijd lekker hoor, vrouwelijk. En dit alles gebeurt gewoon tijdens het uitlaten van de hond. Hij heeft overigens wel een beetje jouw trekjes, niet op te starten vroeg in de ochtend! Anyway, voortbordurend op de gedachte blijf ik dromerig, in de regen overigens, en herinner me ook de titelsong van de film. Ik zal je de tekst niet onthouden, omdat ik vind dat het heel erg op ons van toepassing is:

Every night in my dreams
I see you. I feel you.
That is how I know you go on.

Far across the distance
And spaces between us
You have come to show you go on.

Near, far, wherever you are
I believe that the heart does go on
Once more you open the door
And you're here in my heart
And my heart will go on and on

Love can touch us one time
And last for a lifetime
And never go till we're one

Love was when I loved you
One true time I hold to
In my life we'll always go on

Near, far, wherever you are
I believe that the heart does go on
Once more you open the door
And you're here in my heart
And my heart will go on and on

There is some love that will not
go away

You're here, there's nothing I fear,
And I know that my heart will go on
We'll stay forever this way
You are safe in my heart
And my heart will go on and on

Hiermee ga ik afronden, het werk wacht en wacht en wacht en eindig maar met een muzikaal tintje:

We 'still got the blues' for you.

Wauw Steve, wat ben jij een echte goeie kerel zeg maar dat wist ik wel, ik ben trots op jullie omgang met zoveel verdriet om Patries, smoms heb ik weer eens geen woorden om een gesperk te starten.
Ik ben niet iemand die reageer maar toch moet het eens de 1e keer zijn.
Ik weet dat Patries van boven alles onder controle heeft en ook jullie goed in de gaten zal houden, niets zal voor hier hetzelfde zijn, maar geloof 1 ding dat je wel door moet hoe zwaar het ook zal zijn.
Het gemist is intens en erg kwetbaar maar weet dat wij jullie schatten van vrienden zullen steunen till dead do us apart en daarbij ook de broers en zus.
Patries je mag zeer gelukkig zijn dat Anke en Steve van die enorme grootheden zijn in het voor jou z`n korte bestaan.
Ik stop met het volgende, zoals Steve over je moeder waakt zal ik er zorg toedragen on te zorgen voor hen mijn/onze friend for ever.
Ben en Petra