Lieve schat.
Op je geboortedag ben ik bij jouw graf geweest, zoals je misschien wel gezien hebt. Er lag een heel mooie tekst bij, die was geschreven door Vero, een nieuwe vriendin van je van de universiteit, die ik helaas denk ik nooit ontmoet heb. Maar ik was zo ontroerd door die tekst, dat ik hem hierbij wil zetten. Ik weet zeker dat Vero hier op deze site ook dingen zou schrijven, als ze wist dat deze bestaat.
Hier komt-ie :
Sovint em passo els dies anant d'un lloc a l'altre,
observant, trobant allò que tu tan agraies.
La gent diu que el temps passa,
que ja fa temps que vas marxar. però sento que no ha pasat ni un instant,
per mi encara hi ets, amb tu puc estar.
Em fa sentir bé recordar-te, imaginar totes les coses que vam compartir, sentir-te aprop meu, somiar-te.
No em vull posar trista Patricia, avui faries 26 anys i, malgrat tot, sé que siguis a on siguis ets feliç i ens fas companyia.
Sembla mentida oi? Que d'aquella amistat que algú em va prendre tan ràpid, hagi perdurat eternament aquesta voluntat, tot aquest carinyo i anyorança que sempre et tindré. No pateixis amiga meva, algún dia et trobaré i de nou estarem juntes per sempre.
SEMPRE et duré dins meu Patricia. T’estima, la teva amiga: Vero.
