Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Patricia Ortigosa-Hertoghs

21-08-197801-11-2000
      Liefste Patricia,
      Je vriendinnen hebben me verteld dat je je die laatste avond/nacht van je leven hier, goed geamuseerd hebt. Daar ben ik blij om.
      Je zou me die laatste avond opbellen, dat is er helaas niet van gekomen, dat stemt me droevig. Nog droeviger is, dat je dat nooit meer in kon halen, omdat er een jongeman zonodig moest gaan autorijden terwijl hij drugs en alcohol genuttigd had en jou doodreed.
      Lief meisje van me, ik houd zóveel van jou en kan je helemaal niet missen.
      Ik doe mijn best om mijn leven weer op de rails te krijgen, voor je broertje Txiki, maar ook omdat ik weet dat jij daar blij om zult zijn, als me dat lukt.
      Ik ga ervan uit dat je tegen me roept:
      "Mama, waarom zou ik uit je hart zijn als ik uit je oog ben?
      Voor de tijd die het nog zal duren wacht ik op jou,
      ergens heel dichtbij, juist om de hoek...".
      Lieve schat, cariño mio,
      ¡Hasta la vista!
      Tot weerziens!
      Je moeder, Lisette.

      Overige informatie
      Patricia is geboren in Spanje. Ze is daar opgegroeid en ook overleden en begraven.

      In deze donkere decembermaand heb ik het volgende gedicht gemaakt:

      Stil kijk ik de wereld in,
      Stil sta ik voor het raam.
      In gedachten fluister ik zacht
      ’Patricia’ , háár naam…
      Niet wetend wat ik denken moet,
      Niet wetend wat ik wil,
      Kerstmis, vrede, engelen,
      Ik ben een beetje stil.

      Waarom moest mijn meisje gaan
      naar een ander, béter leven?
      Zou het in de sterren staan?
      Moest zij echt haar leven geven?

      Patricia, waar ben je nou?
      Waar ben je nu gebleven?
      Weet, dat ik heel veel van je hou…
      je hebt me ook veel gegeven..
      Maak je het nu echt heel goed?
      Kun je me zeggen hoe dat moet:
      zònder jou verder leven?

      Waarom toch is het zo gegaan?
      Waarom toch al die vragen?
      Waarom toch steek ik kaarsjes aan?
      Hoe kan ik dit verdragen? (Is dit verdriet te dragen?)

      Gedachten spoken door mijn hoofd:
      ’t Wordt nooit meer zoals ik zou willen.
      Kerstmis, Vrede, Engelen?
      Ik ben van mijn kind beroofd…
      Ik zou wel kunnen gillen.

      Ik zeg je even nog iets, vlug:
      Lieve schat, ik wil je terug!!!

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 23   |   niet OK
        Zo'n mooie meid....veel te jong. Dat de kaarsjes warmte en liefde mogen geven.
        Wendy Massop, dochter van *Gerda Alders-Arends
        Wendy -
        26 juni 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 22   |   niet OK
        Toen Patricia enkele maanden bij ons in huis geweest is om ons te helpen, hebben we haar goed leren kennen. Wat gevoelig, lief en intelligent meisje bleek ze te zijn. Hartveroverend. Het doet ons goed te weten, dat er hier een plek is waar de herinnering aan haar levend gehouden wordt. Ze heeft het niet heel gemakkelijk gehad in haar korte leven, maar ze bleek sterk genoeg om er toch iets heel moois van te maken, iets waarom ik haar nog steeds bewonder.
        Ik troost me met de gedachte dat ze iemand heeft kunnen worden die een echte persoonlijkheid was, iemand die je elke dag kunt missen - niet alleen maar vanwege je eigen gevoelens, maar ook om de kwaliteiten die ze zelf had ontwikkeld en uitgebouwd. Wat zonde dat juist zij zo vroeg moest vertrekken. Ze is van de ene op de andere seconde uit het leven gerukt.
        We weten niet wat haar bespaard gebleven is. Maar ze heeft een pijnlijke leegte nagelaten die niet meer wordt gevuld of genezen. Wie haar echt gekend heeft zal haar nooit meer vergeten. Ik ben blij dat ik tot die bevoorrechte mensen behoor.
        Haar leven is niet vergeefs geweest.
        Frans en familie.
        Frans -
        24 juni 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 20   |   niet OK
        Lieve Lisette,

        Bedankt voor de mooie woorden bij mijn zoon *Ylan.
        Het is zo oneerlijk allemaal.
        Waarom moeten wij onze kinderen eerder begraven? Je hebt gelijk: Uit het oog is niet uit het hart.
        Ik ga nu een paar kaarsjes aansteken.
        Hermina -
        23 juni 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 21   |   niet OK
        Ha Lisette ik was even wat kaarsjes aan aan het steken voor patricia jou en kxiki om jullie kracht en liefde te schenken. Lieve groetjes Mirjam mama van *Bjorn W
        Mirjam -
        23 juni 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 18   |   niet OK
        Lieve Lisette, ik brand ook nog een paar kaarsjes voor jouw Patricia,en ik wil jou bedanken voor jouw lieve woorden en jouw vriendschap. Knuffel.
        Lieve -
        22 juni 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 19   |   niet OK
        Lieve Lisette, bedankt dat je bij Hans* was en zo'n mooi hebt geschreven.Het is inderdaad erg als je een kind moet verliezen en vooral op de manier van Patricia*.Ik steek voor je mooie dochter ,want dat is ze zeker, ook een paar kaarsjes aan en ik heb een klein gedichtje gekregen van iemand wat ik hier onder zet,,,,,,Je kunt haar niet vergeten
        Het doet nog zoveel pijn
        Je kunt maar niet geloven
        Dat het zo heeft moeten zijn.

        De wereld stond heel even stil
        De zon scheen eventjes niet meer
        Het gras verloor zijn groene kleur
        Het doet nu nog zo zeer.

        Tijd heelt niet alle wonden
        Het verzacht alleen de pijn
        Zonder haar zal er blijvend
        Een enorme leegte zijn.........
        Verder kan ik alleen maar zeggen heel veel liefs sterkte en kracht van Bep, moeder van hans* Oma van Savannah* en Jelle* de Vries.
        Bep -
        22 juni 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 17   |   niet OK
        Lieve Lisette,
        Ik breng je mooie dochter een bezoekje en steek wat kaarsjes voor haar aan. Wat een vreselijke manier waarop je haar moest verliezen, al doet het natuurlijk altijd pijn.
        Bedankt voor de lieve woorden bij mijn dochtertje Esther*.
        Ik wens je heel erg veel sterkte wensen voor de toekomst.

        Veel liefs,
        Martine -
        20 juni 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 16   |   niet OK
        Lieve Lisette en Txiki,
        Als je dit leest al die mooie woorden van medeleven en als je leest wat jullie is overkomen dan schieten woorden je vaak te kort. Daarom deze woorden:
        De natuur aan de zijde van het licht, leert ons hoe je uit onzichtbare kracht leven kan scheppen.
        Ik hoop dat die woorden jullie kracht geven om altijd door te gaan.
        Heel veel sterkte.
        Fons
        16 juni 2004
        Fons -
        16 juni 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 15   |   niet OK
        Voor Patricia een paar kaarsjes,ik hoop dat ze ook voor jouw en je zoon wat warmte zullen geven.
        Riky
        Riky -
        14 juni 2004

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 14   |   niet OK
        Lieve Patricia*....ik heb een kaarsje voor je aangestoken....jij hebt een hele lieve mama, want zij heeft nl. een kaarsje bij mijn zoon aangestoken met een paar hele lieve woorden....ik ben niet sterk in woorden maar wil jou moeder laten weten dat er aan haar gedacht word....vergeten doen we jullie niet maar begrijpen doen we het zeker nooit.....ik wens jou mama en de rest vd familie heel veel kracht en sterkte toe........
        Anja Zaunbrecher....mama van Justin*
        Anja -
        11 juni 2004

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.

      vorige
      volgende