Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Al weer twee jaar geleden dat Patrick overleed. Het lijkt al langer en toch ook weer niet. Of, zoals Patrick zelf regelmatig zei: "time is just a trick of the mind". Hoe dan ook: tijd om weer eens wat te delen en de herinnering aan Patrick levend te houden.
Onlangs gaf Rinke me een tasje met rapporten, foto's en schermdiploma's. Inkijkjes in een verleden. Ze zijn voor Jonas en Evy, maar ik mag er vast wel een paar foto's van delen.
Toen Patrick 14 was zat hij op schermen. Ik denk dat hij dat best een tijdje heeft gedaan, maar weet niet hoe lang. Het lijkt alsof hij op de eerste foto een schermjasje aan heeft, maar zeker weten doe ik dat niet.
Op de achterkant van de oorkonde staat "4e plaats" geschreven. Patrick was best goed in schermen. Hij behaalde regelmatig de eerste of tweede plaats. De spanning die hij had voor de wedstrijden, maakte dat hij er op een gegeven moment mee is gestopt. Hij vertelde me een keer dat ze tijdens de training regelmatig een paar rondjes de zogenaamde kikkersprong moesten maken. Op je hurken en dan al springend vooruitkomen.....vandaar natuurlijk zijn enorme gespierde benen ;)

Zoveel herinneringen....het is moeilijk kiezen. En het is vreselijk confronterend. Maar ik ga nu toch de stap zetten om iets van deze herinneringen te delen met jullie: mensen die ook herinneringen hebben aan Patrick. Om te gedenken.

De foto's zijn gemaakt op één van de feestjes die we organiseerden toen Patrick samen met mijn broer Bart op de Stolwijkstraat in Amsterdam woonden. We haalden een paar kratjes bier bij de Deen om de hoek en dan was het meeste werk al gedaan. Patrick had uit zijn middelbare schooltijd nog een draaitafel en veel singeltjes/LP's. Wat een feest!
Het was een gruwelijk mooie tijd en het breekt mijn hart dat ik deze herinneringen nooit meer met Patrick kan ophalen.

Deze week liet Facebook een herinnering zien van een aantal jaren geleden. Met daaronder een echte Patrick opmerking

dit liedje van Maroon 5 hoorde ik toen,,,
mooie tekst,,,,