Lieve Sophie,
Een kleine maand nadat ik in Blaricum bij de gedenking was waarin we afscheid van je hebben genomen zit ik nu op de bank met Laura en lezen we de vele herinneringen en berichtjes die hier zijn gedeeld.
Mijn herinneringen aan jou zijn er teveel om op te noemen. Vanaf mijn eerste officiële tafeltenniswedstrijd waarin jij mijn tegenstander was, muzikale avonden, jouw onvergetelijke invalbeurten in Bijmaat 1 (je was dan steevast in topvorm) en het oneindige plezier in het tafeltennis. Met niemand heb ik zoveel donderdagavonden wedstrijdjes gespeeld als met jou en wat was je lastig te bespelen. Net zo veelkleurig en creatief achter de tafel als in het leven.
De laatste jaren zagen we elkaar minder maar wat ben je dapper geweest en heb je veel bereikt. Ik hoop dat je nu rust hebt en bovendien hoop ik dat je mag voelen hoeveel er van je gehouden wordt. Want boven alles was dat mijn gevoel toen ik weg reed die woensdag uit Blaricum - zoveel liefde, begrip en bewondering.
Lieve Sophie, slaap zacht. We zullen je nooit vergeten.
liefs Bram
