Drie weken geleden stuurde je me een appje of ik zin had om bij TTVN een balletje te gaan slaan. Ik gaf aan dat het vanaf 22.00 uur zou kunnen omdat ik daarvoor nog aan het trainen was met iemand anders. Geen probleem voor jou.

We hebben die avond, zoals gewoonlijk, een stuk of 15 games gespeeld waarbij ik regelmatig de grootste moeite had om een bal langs je te krijgen. Ook dat was vrij normaal, je was zo vast als een huis achter de tafeltennistafel. Het was al vrij laat toen we stopten en jij ging douchen omdat je nog wel een beetje op tijd thuis wilde zijn voor Nicole. Ik ging in de kantine nog een biertje drinken dus we namen snel afscheid.

De volgende dag stuurde je nog een een appje dat je het leuk had gevonden om weer eens te trainen en het jammer vond dat we niet echt meer de tijd hadden om bij te kletsen. Ik dacht: dat komt wel.

Een kleine twee weken later op een zaterdag stuurde je nog een berichtje in de groepsapp van ons bekerteam waarin je aangaf wel weer te willen bekeren. Ik dacht, fanatiek als altijd, mooi dat er nu al aan gedacht wordt. Goeie spirit.

Drie dagen later komt het bericht dat je er niet meer bent...

Ik wist dat je het moeilijk hebt gehad. Met je transformatie en natuurlijk ook de wens om eens landelijk bij de heren te kunnen spelen. Ik vind het ongelooflijk dapper van je hoe je met alles om bent gegaan. Door bent blijven gaan. Het komt voor zo onverwacht en zo hard binnen omdat ik juist het idee had dat het weer beter ging. Je relatie met Nicole, je nieuwe team bij BIT, je kwam op mij minder rusteloos over.

Lieve Sophie wat de aanleiding ook is geweest, ik hoop dat je nu op een voor jou fijne plek bent. Rust zacht.

Lieve Nicole, George, Vincent en Melvin. Ik hoop dat jullie steun zullen putten uit al het medeleven. Sophie blijft een bijzonder mens en ze zal niet vergeten worden. Bijgevoegde foto's zijn van de laatste drie bekerseizoenen waarbij ze ook het genoegen van de overwinning heeft mogen smaken. Maar eigenlijk nog veel belangrijker, deel heeft mogen uitmaken van een team waar ze zichzelf mocht zijn en zich hopelijk prettig heeft gevoeld.

Veel liefs,
Ook namens alle TTVN Bekertijgers,
John van Spengen