Ik weet niet meer precies wat onze eerste ontmoeting was, maar het was uiteraard met een rit van De Wielrennert. Ergens in 2012, ik sloot voor het eerst aan en daar sta je dan in je net niet kekke lycra pakje tussen allemaal kerels met veelal een maatje teveel. Jij liet je lastig peilen en keek een tijdje de kat uit te boom. Pas toen we met elkaar naar de Marmotte gingen leerde ik je een beetje kennen. Je bleek ontzettend geestig en gevat en op een of andere manier voelden we elkaar goed aan als we een grap, bijvoorkeur ten koste van een andere Wielrennert, samen konden opzetten (zie foto nav het bloggen door De Leidert). Je liet me die week ook voor het eerst wilde orchideen zien, bovenop een berg.



Later verdiepte onze vriendschap zich en toen een aantal van ons het in onze relaties moeilijk kregen en uiteindelijk scheidden, zochten we elkaar op om steun aan elkaar te hebben en ondanks de moeilijke periode ook plezier te beleven. Toen zag ik dat je niet alleen gevat was, maar dat je een ongelooflijk lieve kerel was. Moeilijk soms om mee om te gaan, ook voor jezelf, maar wat een mooi mens was je.



Ik kan er nog steeds niet bij dat je er niet bent. Zo, opeens en weg was je. Ik mis je big Guy. Ik mis je!

Lieve Steven,

We zagen elkaar minder de laatste tijd, maar we hadden jarenlang ook een heel goede klik. Jouw gevoel voor humor staat buiten kijf, ik heb er tijdens vele vakanties en etentjes van genoten, maar ik wil hier graag iets schrijven over een andere mooie karaktereigenschap van jou: je was namelijk enorm attent.

Dat blijkt uit de cadeautjes die je mensen gaf maar ook uit het volgende verhaal uit coronatijd dat ik hier graag wil delen.

Het was Kerst 2020 en ik had een belabberde kerstboom gekocht. De naalden vielen er in no time af en wij zaten in die toch al treurige coronatijd met een kale boom. Jij kwam bij ons thuis op bezoek en toen jij die kale boom zag ging je meteen bellen met een vriend van je bij een tuincentrum, we zaten in een kringetje om je heen en luisterden met open mond.

Ik heb hier een heel zielig gezin, zei je aan de telefoon, met een knipoog naar ons. Ze hebben het toch al zwaar deze tijd en nu hebben ze ook nog hun kerstboom verloren. Kun je iets voor ze doen?

We hadden veel lol maar jouw vriend van het tuincentrum kon ons niet meteen helpen. Jij liet het er niet bij zitten. Twee dagen later belde je bij ons aan met een kerstboom. Die had je gevonden en naar ons toe gesleept. Dit verhaal zegt veel over jou en het zijn dit soort dingen die ik van je zal missen. Rust zacht lieve Steven.

Een mooie foto van mij en Steven. Zo zal ik hem blijven herinneren, groet mijn lieve vriend!

Jullie hebben een paar jaar naast mijn moeder Hilde gewoond. Dat was volgens mij voor iedereen een feestje! En voor ons en vooral voor Teike ook. Want Steven was vaak thuis met Duuk, dus het was extra gezellig om naar oma Hilde te gaan. Steven was super aanwezig, nam Hilde vaak lekker in de maling en dat kon ze van hem zowaar hebben ;-)

Jullie hebben goede opvolgers voor het huis uitgekozen, het werd wel ietsje stiller naast Vaartzigt.

Ik kwam Steven een paar maanden tegen in de stad, toen hebben we heel even gekletst en zeiden we tegen elkaar dat we een keertje bij moesten praten. En zoals dat dan gaat, dat hebben we niet gedaan helaas.

Heel veel liefs van ons vieren, en ook een beetje namens Hilde, XXX Marieke Ouwerkerk

Beste Duuk, Bas, Fien, Eef en Annelies,



Met grote verbazing heb ik kennis genomen van het trieste bericht van Steven zijn overlijden. Te vroeg niet meer bij ons. Bij het zoeken naar een foto van ons samen liep ik door onze gezamenlijke geschiedenis vakanties in Portugal, snowboard les in winterberg, kerstviering, Pasen op de boerderij enz. Het zijn mooie herinneringen waarbij er veel gelachen, genoten en soms ook iets minder leuk was. Maar dat is het leven. We deelden onze liefde voor Ajax, onze kids en af en toe een colatje. Steven zijn rijkdom zat in jullie en hopelijk kunnen jullie de mooie herinneringen van hem vasthouden. Heel veel sterkte de komende periode.