De late vrijdagmiddagen op het hockeyveld met de kids is al weer lang geleden. Daar begon de vriendschap met jou en Annelies en met Door en Michiel. Dat werden al snel etentjes met z'n allen. Een gezellige boel waar jij vaak de lachers op je hand had met jouw gevatte opmerkingen. De weekendjes in Frankrijk en Terschelling met 4 gezinnen waren ook om nooit te vergeten. De etentjes zijn altijd gebleven en tussendoor was er vooral veel appcontact in onze groeps app. Nu je er niet meer bent, besef ik pas hoe regelmatig we contact hadden en mis ik nu al je gevatte en grappige opmerkingen. Naast je humor had je ook een klein hartje en was je attent. Je kwam nog wel eens aanwaaien voor een kop koffie. Even kletsen hoe het ging en altijd geinteresseerd in ons en de kids. Maar je leven werd steeds ingewikkelder en je gezondheid ging hard achteruit. We probeerden je bij te staan; je helpen bij verhuizingen en je naar het ziekenhuis brengen. Helaas is aan jouw leven veel te snel een einde gekomen. Ik zal je altijd blijven herinneren als een lieve en grappige vriend, rust zacht lieve Steven. Ik zal je missen.

Geschrokken hebben we gehoord van Willemijn dat jullie vader zo plotseling is overleden. Hierbij willen wij jullie condoleren en heel veel sterkte en kracht toewensen.

Wij denken met een heel fijn gevoel terug aan onze vakantie in Portugal in 2010: 3 gezinnen, 7 kinderen, 6 volwassenen, met elkaar heel veel plezier, samen met jullie vader. Hopelijk dat deze foto’s jullie ook fijne herinneringen mogen geven.

Met lieve groet, Willem en Thelma