Memori heeft samen met de nabestaanden van Loek het verhaal rondom haar overlijden opgetekend. Dit ervaringsverhaal kan anderen tot steun zijn. Op 27 juli 2009 is Loek van Velzen overleden aan kanker. Zij is dan net 16 jaar. U leest hier het verhaal van haar ouders, Arnoud en Karin van Velzen.
Arnoud en Karin beginnen hun verhaal door te benadrukken dat zij twee kinderen hebben: Max hun zoon en hun dochter Loek. Loek is overleden aan een voor kinderen zeldzame vorm van kanker: een tumor in haar darm. Voordat zij ziek werd, kreeg ze een relatie met Kevin. Hij is bij haar gebleven tot het einde.
Tijdens de ziekte van Loek is het hele gezin, via stichting ‘Doe een wens’ nog op pad geweest naar Disney in Amerika. Dit heeft zoveel indruk gemaakt dat Karin en Arnoud besloten om zelf een stichting op te richten: Stichting Lucai. Loek heeft de oprichting nog meegemaakt. De stichting Lucai zorgt er maandelijks voor dat gezinnen met een ernstig zieke tiener er een weekje tussenuit gaan. Gewoon hier in Nederland, even op adem komen. De stichting staat inmiddels als een huis: www.lucai.nl. Karin en Arnoud raken niet uitgepraat over deze stichting en de voldoening die zij daaruit halen.
Karin vertelt verder over haar dochter: 'Ze zei: "Mam, ik kom terug als de vlinder op je voet." Voor mij staat vast dat vlinders mij nu opzoeken. Tijdens de bruiloft van een nichtje was er een vlinder die steeds op mijn voet en op mijn been zat.' Arnoud beleeft het anders, hij moet veel denken aan een tekst van Belinda Meuldijk: '"Wat je nog doen wou, doe ik erbij. Vanaf vandaag leef jij in mij." Ik voel het als een bijzondere energie.' Dat is ook meteen een antwoord op de vraag hoe je samen als ouders het verlies van een kind hanteert: 'Verwacht niet dat je alles op dezelfde manier doet en alles in hetzelfde tempo accepteert. Dat fluctueert en er spelen veel emoties, het is een illusie om te denken dat dit gelijk op gaat bij beiden. Toen Loek ziek was, vulden we elkaar
Karin: 'Deze vlinder zat tijdens de bruiloft van een nichtje steeds bij mij.'
perfect aan. Als de één minder sterk was, kon de ander het opvangen en andersom. Er was een blind vertrouwen dat we van elkaar op aan konden om er voor Loek en Max te zijn.'
Arnoud en Karin hebben veel steun gehad. 'Er waren mensen die echt kwamen aanpakken: grasmaaien, strijken en dat soort hulp. Dat was broodnodig, want met een ziek kind kom je aan dat soort dingen niet toe. Gelukkig hebben maar weinig mensen gezegd: "Je mag me altijd bellen". Dat is zo vrijblijvend dat doe je nooit. 
We hebben goede vrienden die er waren toen we ze nodig hadden en ons ook rust en ruimte gaven toen dat nodig was. Max kijkt per dag hoe hij zich voelt, hij leeft meer in het hier en nu. 'Papa, kinderen leven vandaag', aldus Max. Een vriendinnetje van Loek maakte een Memori aan toen Loek overleed. Karin en Arnoud haalden veel steun uit de reacties en wilden graag meer foto's plaatsen. Zij besloten toen zelf om deze gedenkplaats te gaan beheren. Alle foto's kennen een verhaal en herinneringen: 'Loek wilde zo graag in een gala jurk naar het schoolbal, dit is niet meer gelukt, een fotoshoot in een echte gala jurk is wel gelukt. Deze hebben we dus ook toegevoegd aan Memori. Nog steeds zouden we graag nieuwe herinneringen plaatsen en met mensen delen.'
 |
'Als een vlinder zo vrij, je ontspannen gezicht, je lacht maakt me blij, op weg naar het licht.' |
 |
'Dag lieve bijzondere dochter, wat ben ik er trots op dat jij mij uitkoos om jouw mama te zijn!!! Ik knuffel je in gedachten.'Mama |
 |
'Mooie herinneringen aan mooie tijden, lieve zus, blijf altijd dicht bij me.'Max, je broer |
Stichting Lucai biedt ernstig en mogelijk levensbedreigend zieke tieners (13 tot en met 18 jaar), uit Nederland en Vlaanderen, samen met zijn/haar gezinsleden (ouders, broers en zussen) een voor hen gratis vakantie aan om zo hernieuwde energie op te doen in moeilijke tijden.
| T | 0413 - 27 09 80 |
| E | info@lucai.nl |
| I | www.lucai.nl |
Samen blijven herinneren
