Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Afira
Voor jou de dagelijkse kaarsjes. Dat vergeet ik nooit, je bent zo met Suus verbonden. Ja, angst om los te laten of te verliezen loopt nu als een rode draad door mijn leven. Ik kan het me niet meer voorstellen wat het is "ongedwongen" te leven.
Afira bescherm ons, samen met Suus. We kunnen zoveel kracht van boven gebruiken. Voor allebei een dikke knuffel.
Oma Suus. XXXXXXXXXXXXXXXXX

Hey Fietje.

We zijn net terug van het ziekenhuis. Ariëlle moest voor controle van haar enkel. Eerst foto's genomen en toen naar de chirurg. Gelukkig was alles goed geheeld en hij was zeer tevreden over de stand van haar voet. Hij kon zien dat ze goed geoefend had. Als je in het gips zit heb je meestal een spitsvoet omdat je je voet niet kan bewegen. Hij verwacht dat ze nog 10 à 14 dagen met de krukken loopt en dat ze na 7 à 8 weken weer gewoon zal lopen. De wonden zien er ook goed uit, het laatste gaatje is ook bijna dicht. Dat de voet nog dik en blauw is komt omdat ze hem verder niet gebruikt. Als ze hem straks weer genoeg gebruikt zal dit ook minder worden.
De bloeddoorstroming zal dan weer veel beter zijn. Ariëlle dolgelukkig dat ze eindelijk het been weer mag belasten. Ze ging er thuis metéén op staan en probeerde te lopen maar dat viel effe tegen. Het was allemaal nog erg pijnlijk maar dat had de chirurg al gezegd. Als de pijn aanhoudt moet ze dit aangeven. Als alles goed gaat hoeft ze over 6 weken pas weer terug te komen. Waarschijnlijk voor de laatste keer, dan willen ze nog een keer kijken hoe het gaat. De pen en het plaatje met de schroeven blijven er voorlopig inzitten. Als ze er erg last van krijgt halen ze het er pas uit. Want het is toch weer een operatie.
Zat me net te bedenken hoelang ze wel niet met jou bezig zouden zijn geweest als ze met Ariëlle al 2½ uur bezig zijn geweest. Meisje jouw rechterkant was bijna helemaal verbrijzeld. Je had veel breuken en open botbreuken en ook je bekken was helemaal kapot. Dit allemaal te danken aan die lamzak. Als hij niet gedronken zoals het hoort als je gaat autorijden dan was dit allemaal misschien niet gebeurd. Jij was te zwaar gewond om verder te leven, we moeten er niet aan denken hoe het zou zijn geweest als je dit overleefd had. Hoe zou je eruit gekomen zijn? Waarschijnlijk had je nooit je oude leventje weer op kunnen pakken. We weten niet hoe zwaar gewond je was want dat hebben we niet gezien. Maar we hebben het wel gehoord van de deskundigen. Van het meisje wat met je mee fietste en die eigenlijk niet gewond was horen we niets meer. We hebben wel gehoord dat ze alles weg stopt en er niet over wil praten. Vreemd. Maar ja dat is wat je zelf wilt. Ik kan het niet. Ik praat er veel over en ik vind het heerlijk om dit te schrijven naar jou. Het geeft me het gevoel heel dicht bij je te zijn. En dat doet me goed. Ik zal hier dan ook echt mee doorgaan. Je moet toch ook op de hoogte blijven van wat hier gebeurd, toch? Wat ik je nu nog wil geven zijn mijn kussen, knuffels en smakkerds voor jou en voor de anderen. Er zal wat afgeknuffeld en gekust worden daar in jullie wereld.

Doeg meisje van me, doeg pukkie, doeg schattebout I LOVE YOU 4EVER. XXXXXX

Lieve Afira,

Het is weer zondag en dan steek ik kaarsjes voor jou aan. Dus vandaag ook weer. Ik kan er maar niet aan wennen dat je er niet meer bent. Dat ik je niet meer kan zien, spreken, horen. Ja zien nog wel maar dan alleen vanaf een foto. En als ik die dan zie dan kan ik het nog steeds niet geloven dat jij er niet meer bent. Zo zonde, je was zo'n mooie blijde meid. Zo puur natuur en zo eigen. Zo zie je ze niet vaak meer. Jij bleef wie je was en dat maakte je zo sterk. Je wist wat je wilde en dat vond ik zo goed, je had alles al uitgestippeld en alles is in één klap over. Lieve Afira ik blijf aan je denken en stilletjes van je houden. Kusjes.

Heej lieve puk,

Nog even gauw jou schrijven. Vandaag, zondag, niet echt veel gedaan. Heb zoals normaal veel geslapen. Het wordt normaal dat ik zondags helemaal nergens ben. Gisteren hadden we meerdere dingen. Koudum, Workum en gisteravond concert in Wijdenes. Was ook weer laat dat we thuis waren. Ariëlle is net weer thuisgebracht door J. Wij gaan nog even schaatsen kijken. De olympische spelen zijn er weer. De dames moeten schaatsen, de 3 km. Gisteravond had Sven Kramer goud op de 5 km. Jij vond schaatsen ook altijd wel mooi om te kijken maar om het zelf te doen vond je nog mooier. Gelukkig heb ik nog een film gemaakt waar jullie met zijn drieën aan het schaatsen zijn in de West Fries in Hoorn. Volgens mij was dat achteraf jouw laatste winter. Heb nog niet gekeken naar de filmpjes maar ga dat binnenkort toch een keer doen. Weet niet of ik er tegen kan, want dan zie ik je weer in levende lijve op de t.v. Dat zal best wel zeer doen denk ik en ik weet zeker dat de tranen zullen vloeien. Alweer allemaal herinneringen. Deze koesteren we. Meisje hier zijn je kussen, knuffels en smakkerds weer. Ik ga naar bed en morgen zien we wel weer.

doei doei lieverd, doeg lieve schat, houd van je en mis je ontzettend, LOVE.

hallo lieve schat,

Even een snel berichtje, we zijn net thuis van een concert van Ons Genoegen in Wijdenes. Was best wel een goed concert. Vanmorgen zijn we op verjaardagsvisite geweest in Workum. Papa en Joran hebben Lieuwe en Miranda geholpen te verhuizen van Koudum naar Twisk. Het is nu half één midden in de nacht en ik ga zo naar bed maar ik wilde jou toch nog even schrijven. Ariëlle is in Wijdenes gebleven bij J. en komt morgen weer thuis. Een paar jaar geleden deed jij hetzelfde. Je bleef een nachtje slapen in Twisk en de volgende dag kwam je weer gezellig thuis. Zo ging het zo vaak. We brachten je vaak weg of haalden je weer op. Niets was ons te veel en we deden het met plezier. Vaak denk ik nog dat je gewoon weer thuis zal komen en dan zie ik je in gedachten aankomen, om dan later te beseffen dat je nooit meer thuis zal komen. De laatste keer dat je thuis kwam was verschrikkelijk, dat had nooit zo gemogen maar het was de harde werkelijkheid. Als ik er nog aan denk dan gaan de rillingen weer door mijn lijf. Dat was zo erg en zo onwerkelijk. Je was zo dichtbij maar toch zo veraf. Vandaag geef ik je ook weer de kussen, knuffels en smakkerds voor jullie. Jij blijft daar denk ik wat afknuffelen en kussen geven? Ik hoor het graag van je.

Doeg lieve schattebout van me, ik houd van je en mis je verschrikkelijk.

Hay lieve schat,

Even een kort berichtje. Wil je zeggen dat ik van je houd en dat ik je ontzettend mis, maar dat heb ik honderden keren gezegd en ik zal het mijn hele leven blijven zeggen. Vanmiddag ben ik weer bij je geweest, heb weer een kaars bij je gezet. Het was koud maar dat kon me niet deren. Natuurlijk kwamen de tranen weer en ze bevroren zowat als parels op mijn wangen. Ik wil wel zoveel voor je doen maar zolang het weer zo slecht en koud is kunnen we weinig. Bloemen bevriezen en zijn zo weg en dat vind ik zonde. Maar zodra het beter weer wordt komen de bloemen weer hoor meisje. Vanavond was er weer NHJFO, zit niet vaak meer in de zaal omdat ik dat niet goed meer op kan brengen. Zit met een moeder lekker bij de grote tafel in de hal en we kletsen wat af. Haar dochter was jou matty bij de trompetten. Jullie konden verschrikkelijk met elkaar op schieten. Zij heeft hier ook menig keer geslapen en jij daar ook wel. Die ene keer dat jullie daar met de jongens uit Twisk heen gingen voor haar verjaardag en daar ook bleven slapen. Wij gingen jullie daar heen brengen. Jon had de route van de computer gehaald en ging in de auto voorlezen met Tijm. Een paar kilometer ging het goed maar toen klopte volgens hen de beschrijving niet meer en zijn we maar wat in de rondte gereden. Het was donker en vies weer. We reden maar in de wereld of nowhere. Smalle weggetjes, hobbels en wegwijzers en gierende pubers achterin. Ik moet er nog vaak nog met plezier aan denken. Op een gegeven moment kwamen we in de plaats waar ze woont aan maar we konden hun huis niet vinden. Toen maar gebeld en wat bleek waren we vlak bij. Lang leve de mobiel. Jullie hebben daar toen een prachtige avond en nacht gehad. Hoe jullie daar geslapen hebben zal ik hier maar niet schrijven. Maar dat weet je zelf nog wel. De volgende dag zijn jullie weer door Tijm zijn vader opgehaald. Herinneringen die niet vergeten mogen worden en dat doe ik ook niet. Eigenlijk zijn ze in mijn gedachten mooier omdat ik het zelf heb meegemaakt, maar ik wil ze toch opschrijven zodat ik er later weer aan herinnerd wordt. Hoop ik. Zij is nu nog de enige met Ariëlle van dat groepje die nog spelen bij het NHJFO. Jullie groepje is geheel uit elkaar gevallen. Wat ik zo mooi vond van deze twee jongens was dat ze al niet meer bij het NHJFO speelden maar bij jouw afscheid waren ze beide weer aanwezig en speelden mee. Ze waren gevraagd om mee te spelen omdat ze toch 4 jaar met je gespeeld hadden. Fantastisch deze jongens en wat kon je goed met hen opschieten. Heerlijk. Ze wonen nu allebei in Amsterdam en studeren. Tijm was ook je matty bij het dweil orkest. Je staat nog zo mooi met hem op de foto. Als broer en zus, zo mooi. Zag hem last nog en dan kan ik daar minuten naar kijken. Ook hij was erg onder de indruk met wat er gebeurd was. Ja meisje zo heeft iederéén zo zijn eigen herinnering of -en aan jou. En dat heb ik natuurlijk ook. Het besef dat je nooit meer terug zal komen doet zo zeer, om gek van te worden. Ik moet me dan gewoon beheersen. Kan best begrijpen dat mensen dit niet aan kunnen want dit is zo verschrikkelijk moeilijk. Mensen die ook een zoon of dochter verloren hebben kunnen hier over mee praten hoe dit is. Zo'n groot verlies is amper te verwerken. Maar het zal wel moeten. Wil jij je moedertje en de anderen erbij helpen, we willen jou niet vergeten en dat doen en kunnen we ook niet. Knoop dat maar in je oren hoor. Dan kom ik nu je de knuffels, kussen en smakkerds geven, veel voor jou natuurlijk maar ook voor de anderen. En een dikke knuffel voor Aura.

Doeg meisje, doeg lieverd, doeg lieve schat, doeg stralende ster. LOVE YOU.P

hallo Fietje,

Ja jou koosnaampje, zo noemde ik je meestal en eigenlijk mocht geen ander dit naampje gebruiken. Zo waren er nog meer die een speciaal naampje voor jou hadden. Een van die namen staat zelfs nog op een oranje t-shirt. Dit shirt zal ik ook nooit wegdoen. We hebben al met de gedachte rondgelopen om dit in te lijsten en dan zo vouwen dat je naam te lezen is. Of moeten we dit shirt teruggeven aan degene van wie je het gekregen hebt. Deze had ook speciale gevoelens voor je en was gek op je. Je weet wie het is. We hebben er hele gesprekken boven op je bed over gehouden. Je hebt toen zelf de keuze genomen. Ook hij heeft je op handen gedragen. Ook hij mocht het koosnaampje van hem alleen gebruiken. Weer zo'n herinnering, iemand sprak je een keer aan met Fietje maar je reageerde helemaal niet. Toen je nogmaals zo aangesproken werd zei je: voor jou heet ik Afira. Fiet of Fietje die naam mochten wij en Boudien alleen gebruiken. Anderen niet. Op jouw afscheidsdienst in het dorpshuis van Opperdoes heb ik afscheid van je genomen met de woorden: doeg lieve lieve Afira, doeg lieve lieve Fiet. En nog noemen wij je hier zo. We zeggen vaak we gaan even naar Fiet of Fietje toe. Ook als ik met je praat noem ik je Fiet. Dat gaat nooit anders worden, voor ons blijf je Fiet of Fietje.
Ook vandaag stuur ik je mijn en onze knuffels, kussen en smakkerds voor jullie weer toe. Wij vergeten jullie daar niet.

Doeg lieve lieve Afira, doeg lieve lieve Fiet, doeg doeg lieve Fietepiet.

Hallo lieverd,

Ben ik weer hoor. Vandaag weer naar school geweest, was eigenlijk niets nieuws. Wel zag ik op de computer in mijn documenten nog stukken van jou staan. Elke keer als ik die zie schrik ik. Verwijderen wil ik ze niet, want ze zijn nog zo van jou. Gisteravond heb ik voor het eerst op een site gezeten die praatplek heet. Dit is een site voor ouders of andere mensen die een kind of een dierbare zijn verloren. Heb leuk gepraat met iemand, waarvan de zoon met Kerst in 2008 is overleden. Deze jongen bleek de ziekte van Hodgkin te hebben. Hij is 25 jaar geworden. Het voelt prettig om met zulke mensen te praten omdat zij begrijpen wat je voelt. Had me aangemeld met de naam van jouw knuffel. De knuffel die met jou meegegaan is, zodat je daar in ieder geval een beetje houvast en iets eigens hebt. Je allereerste knuffel zag ik in een doos liggen met jouw poëzie albums. Heb huilend met dit afgelebberde ding in mijn handen gestaan. Misschien laat ik hem wel inlijsten. Maar heb hem toch maar weer in de doos gedaan. Ik weet nog van een keer dat je 's middags nog een tukje deed. Je was een jaar of anderhalf. Je lag in jou ledikantje maar je kon niet slapen want jou knuffel was weg. Ik maar zoeken en zoeken, overal. En waar vond ik hem, in de zandbak. Zag gelukkig een deeltje boven het zand uitsteken. En wat was je blij dat je hem weer had. Jou duim kwam in de mond, knuffel erbij en je was zo vertrokken. Jij kon niet zonder je knuffel. Toen deze stuk was moest je een nieuwe maar je vond niets goed totdat je een paashaas van Joran in handen kreeg en toen was je verkocht. Je koos hem zelf. Deze is met jou meegegaan omdat we wisten dat je niet zonder kon. Je had hem zelfs stiekum mee naar Texel genomen. Altijd zocht je je knuffel weer op. Hij mocht ook niet gewassen worden maar we deden het toch wel stiekum. Heb me wel eens afgevraagd wat we moesten als deze helemaal kapot was. Zou je dan weer ééntje genomen hebben of was je er te groot en te oud voor. Ja je had een andere grote knuffelbeer, maar die is hier op aarde achtergebleven. Hij heeft het ontzettend moeilijk gehad nadat jij aangegeven had dat hij jou knuffelbeer niet meer mocht zijn. En nu is hij helemaal zijn knuffelberin kwijt, 2 jaar en 4 maanden zijn jullie elkaars knuffels geweest. Ik ben zo blij dat je die ervaring nog hebt mogen beleven. Dat er iemand buiten de familie zo gek op je was dat hij je zowat plat heeft geknuffeld. Misschien zijn daar in jullie wereld ook wel leuke jongens. Ik kan ze niet zien, maar beppe en oma zijn bij je. Je kunt altijd bij hen terecht. Vergeet dat niet hoor lieverd. Ik hoop dat je inmiddels pake ook hebt leren kennen. En daarom stuur ik knuffels, kussen en smakkerds voor jullie vieren. Jullie worden zo erg gemist door ons en anderen.

Doei lieve schat, doeg kleine deugniet, je zit diep in mijn hart. LOVE. XXX

Heej puk,

Vandaag weer even bijkleppen. Gisteravond het ik 10 minuten gesprekken op school gehad. Deze zijn goed verlopen. Alle ouders waren positief. Papa was met Ariëlle en Joran naar KNA. Daar zou de dirigent bekent maken wie de solo in Rainforest mocht spelen. Ariëlle mocht hem nog een keer spelen maar speelde naar eigen zeggen met teveel kracht. Dus je raadt het al de solo is naar haar concurrent gegaan. Wij vinden het allemaal een beetje dubieus omdat de dirigent uitspraken heeft gedaan, die we nu niet kunnen rijmen dat hij die ander gekozen heeft. Maar dat zal wel aan ons liggen. Jammer voor je zus. Maar vandaag was ze weer bij het KLM orkest en daar mocht ze van de eerste hoornist zijn solo's spelen en volgens de dirigent deed ze dit super. Hij vindt dat ze ook prachtig matcht met de klarinetten en de andere hoorns. Dus dit zijn nog eens complimenten. Ze bloeide helemaal op. Ze speelt er met plezier omdat hier geen strijd heerst onder de hoorns. En het is een goed orkest, heel wat anders dan het andere orkest. Ze heeft hier aardig tabak van. En verder heeft ze het enorm naar haar zin met J. We denken zelf dat het wel gebakken zit. Alleen laten ze het nog niet teveel merken aan de andere fanfares. Je weet wel welke ik bedoel. Morgen ga ik met Joran naar het opleidingsorkest van West Frisia en Tavenu. Ze vinden het goed dat hij komt want er zijn heel weinig jonge baritonnisten. Als het goed gaat mag hij bij het A-orkest, vind je dat niet goed van hem. Komt het toch nog goed met hem wat betreft het toeteren. Hij is geen trompettist zoals jij was, hij is een echte baritonnist. Het gaat hem zo gemakkelijk af. Vind het zo leuk voor hem dat het zo goed gaat. Morgen weer aan het werk, ziek ben ik niet meer maar zit nog wel erg vol. Heb helemaal een neusstem en merk dat mijn holtes nog goed vol zitten. Joran heeft vandaag zijn boven breckets eruit gekregen. Net als bij jou toen een vreemd gezicht hoor. Weet je nog dat zijn ene tand helemaal overdwars stond, nou die staat nu prachtig recht. Hij heeft nu wel een gat waar die ene snijtand niet is maar daar komt een stifttand in. Volgende week gaan zijn onderbreckets eruit. En dan is hij ook klaar. Hij moet nog wel 2 jaar een nachtbeugel dragen. Ook jou nachtbeugel ligt nog hier. Nooit gedragen omdat je hem net gekregen had. Ik geloof zelfs dat je hem nooit gezien hebt omdat hij in de week voor het ongeluk kwam. Ook hebben we jou gebitten van gips meegekregen van de ortho, het gebit hoe het stond en hoe het was na de beugel. Heb er één keer naar gekeken en gauw weer in het doosje gestopt, het deed zeer dit te zien. Maar het is wel een mooie herinnering aan jou. Later zal ik er vast wel naar kijken en mijmeren over jou hoe we naar de ortho gingen. Je hebt er nooit een punt van gemaakt. Wel was je smoeltje veranderd na de beugel, het eigene was er een beetje af vond ik maar het moest wennen dat mooie rechte gebit. Je ziet er komen weer allemaal herinneringen boven. Dat ik hier zo aan het typen ben doet mij zo goed, heb altijd het gevoel dat je dicht bij bent en dat ik je alles moet vertellen wat hier gebeurd. Je hebt er ook recht op om dat te weten. Soms denk ik wel eens dat je in Zuid-Afrika bent op stage en dat ik je schrijf. Dan moet ik me soms vermanen en tegen mezelf zeggen dat het niet zo is. Was het maar zo, dan kon ik je straks weer in mijn armen sluiten. Wat zou ik dat graag willen. Maar dat zal wel nooit meer uitkomen. Lieverd jij bent veel te vroeg van ons afgenomen door die lamzak. Ik blijf hem zo noemen want ik haat hem. Wat hij ons en jou heeft aangedaan is niet goed te praten. Door zijn doen moet ik jou nu op deze manier schrijven en de kussen, smakkerds en knuffels zo sturen. Ik geloof dat ik ook in herhalingen val maar dat kan me niets schelen. Doe oma, beppe en pake de groeten van ons en ook de andere bekenden daar in de wereld van jullie.

Doeg lieve puk, we missen je en jij houdt dat plekje in mijn hart warm. LOVE.

Hallo lieverd,

Het is maandagochtend en ik heb opeens behoefte om je te schrijven. Voel me nu redelijk goed al zit alles in mijn hoofd nog wel verstopt. Gisteren zijn we even naar Sneek geweest. Kijken of we wat moois voor jou zagen, nou dat viel tegen. Het was mistig en koud en zijn dus weer naar huis gegaan. Was maar goed ook want ik kreeg behoorlijk hoofdpijn van de kou. Toen we éénmaal weer thuis waren heb ik heerlijk geslapen. Ariëlle was weg met J. naar Drenthe. Naar zijn moeder toe die daar gaat wonen. Ze hebben heerlijk gegeten in een restaurantje en ze zijn nog bij de hunebedden geweest. Om een uur of negen waren ze weer hier. Het is nu eindelijk officieel hoor. Maar dat had jij natuurlijk al lang door. Het heeft lang geduurd maar ze kennen elkaar nu ook goed. Dus is Ariëlle meegegaan naar hem toe en is daar vannacht gebleven. Ik denk dat jij hier ook wel vrede mee hebt. Je gunt haar ook wel het geluk, weet ik zeker. Van jouw gewezen vriendje horen we niets meer. Het was natuurlijk al helemaal geen prater maar hij laat weinig tot niets van zich horen. Maar als we bij hen zijn is het goed. Ja hij moet ook verder met zijn leven. Het heeft ook heel veel impact gehad op zijn leven en het heeft hem wel een deuk bezorgd. Las ook op hyves dat de ene M van jullie BAMM ook het rijbewijs heeft gehaald. Toen ik het las kreeg ik wel even een steek. Zij wel jij niet. En dat doet nog altijd zo zeer. Weet zeker dat je ook metéén voor je rijbewijs was gegaan, zodra je 18 jaar was.
Maar dat werd je niet gegund. Nee lieverd, het leven zit soms vreemd in elkaar, snap er ook vaak niets meer van. Maar wat ik wel snap dat ik jou nu de kussen, knuffels en smakkerds op deze manier moet brengen omdat die lamzak zonodig met drank op moest gaan rijden. Lieverd hier komen ze weer ze en deel ze maar weer uit aan al de dierbaren die daar bij jou zijn. Inclusief Aura.

Doeg mooie meid, doeg schat, je zult er altijd bij horen blijven. LOVE.