Hay Fietepiet,
Het is alweer zondag, elke zondag denk ik om deze tijd dat ik dit typ aan jou. Het is de tijd van het ongeluk. Hoelaat het precies was weet ik nog steeds niet, we houden maar een uur of half tien aan. Vorig jaar kwam je op deze zondag terug uit Duitsland en haalden we jou en Ariëlle uit Bolsward.
Daar hebben we voor de laatste keer met z'n allen gegeten, de volgende dag ben je weer met Ariëlle naar Texel gegaan waar je de volgende zondag verongelukt bent. Ik mis je toch zo vreselijk. Al een jaar geen Afira meer om ons heen, niet meer Moedertje ik moet even met je praten, niet meer Mam kun je me even wegbrengen, nee niets meer van dit alles. Ik denk dat het nooit zal wennen dat jij er niet meer bent. We moeten nu heel veel dingen doen zonder jou en dat is zo vreemd. Maar we blijven altijd van je houden en je zult altijd bij ons blijven horen. Vandaag weinig gedaan, het was vreemd weer. Broeierig en klef warm, niet het weer waar jij van hield. Aan het eind van de middag was hier onweer. Nu regent het weer, dat is wel goed voor de plantjes. Morgen weer bij je kijken hoe alles erbij staat. En vrijdag gaan we voor een week naar Texel. Hoe dat wordt weet ik niet, we zien wel. Lieve meid ik stuur je de gebruikelijke kussen, knuffels en smakkerds weer met een noodgang naar je toe. Hier zijn ze.
Lieve groetjes van papa, mama, Ariëlle en Joran en ook van de hondjes. Doei doei doei doei doei doei doei doei doei doei doei LIEVERD VAN ONS. XXXXXXXX