Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Afira,    Hier weer een serie kaarsjes van mij. Ik vergeet je niet, praat vaak in mijn gedachten met je. Dit wilde ik je even laten weten.    Dag lieve Afira, ik blijf van je houden.

Hoi lieve schat,              Vandaag niet echt veel te schrijven, maar toch even een kattebelletje. Zit weer lekker alleen thuis, J is te trainen en A is te toeteren. Papa is nog mee want ze mag nog niet rijden, ze moet eerst haar rijbewijs nog halen van het gemeentehuis. Dat is pas volgende week klaar. Morgen moet ik naar de internist. Ben een mooie poos niet geweest omdat het me niet zoveel kon schelen. Nu moet ik van de huisarts omdat mijn suiker helemaal in de war is. Ik moet opnieuw ingesteld worden op de insuline. Ik voel me goed maar het schijnt niet goed te zijn volgens de laatste bloeduitslagen. Dus dan morgen naar de specialist. Het kan ook zijn dat de insuline die ik heb niet meer werkt en dan zal ik moeten overstappen op andere. We zien wel. Ik ga maar niet op de zaken vooruit lopen, dat heeft geen zin. Verder gaat hier alles zijn gangetje, papa is druk bezig in de tuin en J helpt hem wanneer hij vrij is. Het wordt nu weer een beetje knap. Papa had na jouw overlijden helemaal geen zin meer om de tuin te doen, dus heeft hij er niet veel aan gedaan. Nu begint hij er weer aardigheid in te krijgen. De hele messcherpe kantjes van het verdriet om jou beginnen iets minder scherp te zijn. We leren er een beetje mee leven, al blijft het ontzettend moeilijk. Er hoeft maar iets te gebeuren en de vlijmscherpe pijn is weer terug. Wat zou ik je graag willen knuffelen, je willen vasthouden, lekker met je kletsen, lekker samen op de bank zitten, jij met je hoofd op mijn schouder, samen kleren uitzoeken uit een catalogus. Bij al deze gedachtes komen de tranen weer vanzelf, altijd weer. Lieverd hier komen mijn kussen, knuffels en smakkerds weer van deze dag. Met liefde gestuurd.                  Doeg doeg mijn meisje, doeg doeg lieverd, doeg doeg lieve schat, doeg doeg Fietepiet.

Heej hallo lieve puk,                                                  Vandaag was het weer een spannende dag. A moest afrijden voor haar rijexamen. Dit voor de tweede keer. En wat denk je, ze is geslaagd. Goed hé. Ja ik weet het, jij had het waarschijnlijk al gehaald op je achttiende. Maar dan had A het ook eerder gehaald. Want jullie zouden immers samen gaan rijden. Toen kwam dat grote drama in jouw en ons leven en A zag het toen niet even zitten om te gaan rijden. Tot overmaat van ramp brak ze later ook nog haar enkel op twee plaatsen en kon ze het weer uitstellen. Maar ze heeft het nu en dat is het voornaamste. Nu nog de ervaring, dus veel rijden. Eerst samen met mij of papa en dan moet ze er alleen op uit. Zelf naar de diverse orkesten, ik hoef niet meer mee als chauffeur. Dit zal wel raar zijn. Jarenlang heb ik met jullie gereden en nu is dat straks over. Ik houd veel tijd over denk. J wordt deze zomer 18 jaar en wil ook zijn rijbewijs zo snel mogelijk halen. Dan hoeven we ook niet meer met hem mee. Dan kan hij zelf naar Opperdoes rijden om te trainen en te voetballen. Maar we gaan toch wel naar de wedstrijden kijken. Ook slaan we de concerten niet over. Dan zullen we nooit doen. Maar ik zal ook met een stukje meer angst gaan leven, angst om nog ééntje te verliezen. Ik moet er niet aan denken, maar diep in mijn hart zit die angst nu éénmaal. Maar wie heeft dat niet. Ik zal er mee moeten leren leven, net zoals dat andere. Lieverd wees jij een engeltje op A haar schouder als ze de auto instapt. Eén ding weet ik héél zeker, A zal nooit, maar dan ook nooit met drank op achter het stuur kruipen om te gaan rijden. Daarvoor heeft ze teveel meegemaakt en daarvoor mist ze jou teveel. Ook jij gaat altijd met haar mee in haar gedachten. Net zoals je met mij meegaat. Dit was eigenlijk wel het belangrijkste nieuws van deze dag. Dus stuur ik je nu mijn kussen, knuffels en smakkerds weer. Voor jou, beppe en oma. Want ook zij worden niet vergeten. Trouwens A heeft weer diverse bloemen voor je in prachtige potten gezet, deze zetten we morgen bij je neer omdat we van je houden.Doeg lieve Fietepiet, doeg lieve meid, doeg doeg lieve schat, doeg doeg lieverd. WE MISS YOU.

Hallo lieve meid,                      Het weekend is alweer 2 dagen om en ik heb jou nog niet geschreven. Zaterdagavond zijn we naar het donateursconcert geweest van Tavenu. Ik vind het niet kunnen om hier niet heen te gaan, bij deze fanfare heb jij een lange tijd geblazen en eigenlijk heb je het hier geleerd. Zij hebben veel voor jou betekend en voor je gedaan, en dan denk ik vooral aan de begrafenis. Zij stonden voor jou te blazen, zowel voor de dienst als op de begraafplaats. A moest trouwens met het opleidingsorkest mee doen omdat J niet mee kon doen, hij was weg met zijn vrienden naar een feestje. Het was een leuk concert en na die tijd nog even nagezeten. Niet erg laat gemaakt omdat we de volgende dag weer vroeg uit de veren moesten om naar Amsterdam te gaan. A moest om 10.00 uur in de Beurs van Berlage zijn. Terwijl zij daar was zijn wij met andere ouders gaan koffie drinken. Op een plekje waar jij ook wel met ons gezeten hebt. Bij het weeshuis. Weet je nog, die binnenplaats met die grote boom waar je in de zomer zo heerlijk buiten kunt zitten. Ook jullie vonden het daar een mooie plek in het zo drukke centrum van Amsterdam. Om 14.00 uur zaten we in de Beurs waar het Frysk Fanfare Orkest het spits mocht afbijten. En wat was dat verschrikkelijk, ze sloegen finaal de plank mis met hun muziek. Eéntonig en zonder bezieling. Sommige mensen vonden het schande en waren teleurgesteld in dit orkest. Ik weet dat jij ook niet echt fan was van dit orkest. Dan denk ik maar aan het concert in Winsum waar A toen ook meespeelde. Sommige mensen vonden het zonde van hun € 17.50. En dan was het FFO ook nog zo om dik 1¼ uur te spelen. En ja hoor in de pauze ging ook weer de helft van dit orkest weg, niet eens het fatsoen om naar het NHJFO te luisteren.. Gelukkig bleven de meeste mensen wel en die hebben idd genoten van het NHJFO. Waar het FFO maar een matig applaus kregen, kreeg het NHFJO een staande ovatie. De muziek klonk fris en enthousiast, heel wat anders dan het FFO. Het NHJFO zal dan technisch minder zijn dan het FFO maar het luisterplezier was vele malen hoger. Er waren zelfs mensen die het een genot voor hun oren vonden. En jou kennende had jij ook wel je mening klaar gehad over het Friese orkest. Ik hoor je het eigenlijk al zeggen. De muziek van het NHJFO maakte voor veel mensen de middag weer goed. 's Avonds waren we helemaal gaar en lagen we vroeg in bed. Want er moest de volgende dag weer gewerkt en geleerd worden. Dus gisteren, maandag, was weer een gewone dagelijkse dag. Wel zijn papa en ik bij je geweest en zagen dat de narcisjes achter je graf prachtig in bloei stonden. Ook de hyacinten die overgebleven zijn staan te bloeien. Eigenlijk staat gewoon alles te bloeien. Een fris en vrolijk voorjaar. Vandaag had ik een studiedag van school. We moesten allemaal wat meenemen van huis en daar over vertellen en het moest ook nog met onderwijs te maken hebben. Ik had een foto van jou mee. En heb daarover verteld dat jouw leven is afgebroken en dat wij daarna zonder jou moesten doorgaan. Dat de mens blijkbaar zo sterk is dat je ook door kunt gaan al is dat ook zo ontzettend moeilijk. Ook wij moeten kinderen na groep 8 loslaten en wij lieten jou ook langzamerhand los om de wereld te ontdekken en we waren er voor jou om je te helpen op reis naar volwassenheid. Alleen moest jij al snel uitstappen en was verder reizen jou niet gegund. Met jou in mijn gedachten krijg ik innerlijke kracht om door te gaan, niet alleen in het onderwijs maar ook ons leven heeft een andere bestemming gekregen, en dat heb ik al zo vaak gezegd en geschreven, maar er zijn altijd mensen die het beter weten en toch weer met drank op, achter het stuur kruipen. Verder was het wel een aardige studiedag, het ging ook over hoe het onderwijs er over 10 jaar eruit zal zien. De maatschappij gaat zo snel, ontwikkelingen zijn bijna niet meer bij te houden, zo ook in het onderwijs. Maar is dit altijd wel even goed? Wij denken dat het niet altijd even goed is om met de denkideeën van mensen, die denken dat ze weten hoe het moet, mee te doen. Ons pakketje zit boordevol en daar wordt bij de regering geen rekening mee gehouden maar ze willen wel dat scholen presteren. En nu zit ik alweer alleen thuis. J is in het zwembad, stage lopen en papa en A zijn eerst bij het KLM orkest en dan in Purmerend bij een orkest. Deze hebben bijna een concert en dan is dit ook weer klaar. Lieverd ik mis je nu meer dan ooit, en ja hoor daar voel ik de tranen alweer komen. Maar dat mag. Ik heb afgelopen nachten 2 keer heel even over jou gedroomd. In mijn dromen was je nog een kleuter maar ik kon je zo voor me halen. Je moest naar school en je zat bij mij in de klas, maar je snapte het niet zo goed en ging lekker spelen in de speeltuin vlak bij school. Ik zocht jou en nog twee kinderen en toen zag ik jou daar staan in kleren die je in het echt ook ooit hebt gedragen. Het was zo mooi en ik was zo blij je daar te vinden. Vannacht droomde ik dat je met A en je nichtje voor het raam stond naar vuurwerk te kijken, maar ik wist dat het je laatste keer was. Hiervan werd ik zo raar wakker. Ik zie je handjes nog tegen het raam. Het achtervolgt me eigenlijk de hele dag. Zo blij dat ik je nu al twee keer bewust in mijn dromen heb gezien, ook al was je nog klein. Hier zijn mijn kussen, knuffels en smakkerds voor de liefde die ik je wil geven.     Doeg doeg meisje, doeg doeg lieverd, geef beppe en oma een dikke pakkerd van me, doeg doeg lieve schat. LOVE YOU. XXXX

Heuj lieve schat,    Je even laten weten dat ik vandaag ook veel aan je denk. Ben de hele dag alleen thuis, papa is met A naar de BSO in Bergen en dan door naar Opperdoes omdat A weer kantinedienst heeft. J voetbalt vandaag niet eens, hij is weg met zijn vrienden, een feestje vieren. Ben gisteren bij de huisarts geweest voor die pijn, maar hij kan ook niets voor me doen. Hij kan me alleen doorverwijzen naar de neuroloog. In het WFG kan ik daar pas in mei terecht. We hebben het toen geprobeerd in het OLVG in Amsterdam en daar kan ik over 10 dagen al terecht. Dat is nog uit te houden en te overzien. Heb wel weer zwaardere pijnstillers meegekregen, daarmee is de pijn beheersbaar maar niet weg. Maar dit is niet te vergelijken met de pijn die jij hebt gehad, hoop dat je niets gevoeld hebt van dat alles. Ik kan het nog steeds niet begrijpen, beseffen doe ik het wel dat jij hier nooit meer binnen zult stappen. Het is zo leeg zonder jou. Hier zijn mijn kussen, knuffels en smakkerds weer voor jou, beppe en oma.    Doeg doeg mijn lieve schat, doeg doeg lieverd, doeg doeg meisje, maak er daar iets moois van.

Heej lieverd,      De kaarsjes steek ik wel aan maar schrijven ho maar. Het wordt nu weer eens tijd om je te schrijven. Ben lekker alleen thuis, t.v staat aan op voetbal en Frodo en Sem liggen lekker te slapen. Hang onder uitgezakt in beppe haar lekkere stoel. Dit zit het gemakkelijkst omdat ik weer ontzettend last heb van de nekhernia. Een verkeerde beweging en ik kan wel door de grond zakken. Dan duurt het even om de juiste houding te vinden en dan zakt de pijn langzaam af. Ook mijn schoudergebied doet zeer en mijn linkerhand gaat niet zoals mijn rechterhand. Erg vervelend allemaal. Drie jaar terug heb ik dit ook om deze tijd gehad. Opereren wilde de neurochirurg toen niet, omdat hij voorlangs moet in plaats van achterlangs de rug. En aangezien ik ook nog hartpatiènt ben durft hij dit niet aan. Maar er zal toch een oplossing moeten komen want dit kan niet langer. Ga morgen naar de huisarts. Slik notabene 8 paracetamollen per dag om het beheersbaar te houden. Maar dit zijn allemaal maar bijzaken. Dat jij hier niet meer bent doet veel meer zeer. Die pijn is met niets te vergelijken. Vanmorgen in de klas hebben we stilgestaan bij het ongeluk van de Belgische bus waar 22 kinderen van een groep 8 bij zijn omgekomen en nog een paar volwassenen. De klas wilde een kaarsje branden voor de omgekomen kinderen, dus hebben we dit gedaan en ook hebben ze iets in een gastenboek geschreven. Ze zijn er erg mee bezig. Weer een heleboel kinderen in de wereld van jullie die daar eigenlijk nog niet hadden mogen zijn. Ik hoop dat jullie het er fijn hebben en dat het een mooie wereld is in vrede en gezondheid. Kreeg vandaag ook een berichtje dat iemand graag weer eens contact met mij wil hebben. Het is iemand die jij niet kent, maar door jou hebben we haar leren kennen als een hele lieve vrouw. Ze kent jou wel, en ze kan jou niet echt gauw vergeten. Ze heeft ons enorm geholpen in de zo tragische tijd. Als zij er niet geweest was hadden we waarschijnlijk niet op zo´n mooie emotionele manier afscheid van jou kunnen nemen. Dit staat nog op mijn netvlies gebrand. Ja en verder gaat het leven hier om ons heen gewoon door en wij gaan daar in mee, maar jij gaat ook mee in onze gedachten waar we ook maar gaan. Wij kunnen niet zonder jou leven alleen zul jij nooit ouder worden dan 17. Ik vraag me vaak af hoe je nu zou zijn. Iets wat ik me alleen kan voorstellen want in het echt zullen we dat nooit zien. Ook vraag ik me af of ik jou later ooit terug kan vinden? Want waar ik jou aan herken is aan je uiterlijk en het lichaam van jou hebben we begraven. Maar niet aan denken. Maar ik weet dat ik niet de enige ben die zo denkt. Afgelopen zaterdag heb ik het er ook met anderen over gehad die een kind hebben verloren. Ook zij zitten vol met vragen en het is zo fijn om met deze mensen hier over te praten. Hier mag je met hen over praten want andere mensen ervaren het denk ik wel eens als vervelend als we over jullie praten. Zij begrijpen niet wat het is om een kind te verliezen. Ze zeggen vaak we kunnen het ons voorstellen maar dat kan helemaal niet. Ze voelen de pijn niet, ze voelen het verdriet niet, ze voelen de leegte niet die in je lijf huishoudt.  Lieve schat ik zal het nog duizenden keren schrijven en zeggen, IK MIS JE ZO. Al onze momentjes zijn er niet meer, samen koffie drinken, samen iets eten, samen even de stad in, jou ophalen of wegbrengen naar school of naar TH. De vertrouwelijke momentjes mis ik zo. Waarom moest dit gebeuren, Waarom moet ik je zo mijn kussen, knuffels en smakkerds geven? Waarom mocht dat niet meer op de gewone manier zoals het hoort? Eén iemand heeft ons leven kapot gemaakt, een mooi leven met alleen maar zonneschijn, dat is voor altijd voorbij. Er zal altijd een zwart randje om ons leven kleven. Niet alleen om dat van ons maar van veel meer die jou in hun harten hebben gesloten.Doeg mijn lief meisje, doeg doeg lieve schat, doeg doeg lieverd, doeg doeg lieve Fietepiet. LOVE YOU.

Hay lieve schat,       Even het weekend bijpraten. Gistermorgen zijn we richting Apeldoorn gegaan. Vlak na Amsterdag hebben we nog iemand opgepikt, samen rijden is toch gezelliger en kun je alvast weer wat bijkletsen, trouwens dat doen we ook wel op de chat hoor. En dan is het lachen, gieren en brullen. Moet kunnen toch. Het was wel jammer dat het triest weer was. Het regende en in Apeldoorn was het al geen steek beter. We waren mooi op tijd aanwezig. En binnen een half uur was iederéén er. De kennismaking verliep prima, het was alsof we elkaar al jaren kenden. We mochten in een apart zaaltje en dat was wel gezellig. We hebben veel geklets, gelachen maar er werd ook gehuild, koffie gedronken en gegeten. Het was eigenlijk veel te snel 16.30 uur. Wij moesten ook op tijd naar huis omdat J ´s avonds nog een concert had in Twisk en daar 19.00 uur moest zitten om in te spelen. Hij en A waren al in Opperdoes. Maar J belde dat hij geen schoenen, sokken en iets wits bij hem had dus moesten we eerst wel weer naar huis nadat we hem eerst afgezet hadden in Twisk. Het concert op zich was wel aardig, heb ze wel eens beter horen spelen. Ze speelden eigenlijk het repertoire wat ze in Hongarije ook gaan spelen. Ook kwam ik die iemand weer tegen die verleden week meerdere biertjes had gedronken en toch is gaan rijden. Ze was bang dat ik boos was maar ik heb haar wel gezegd dat ze haar verantwoording niet nam ten opzichte van haar drie kinderen. Gelukkig snapte ze het. Je wilt als kind toch niet hebben dat je moeder onder invloed een ongeluk veroorzaakt heeft? Misschien nog erger dan dat. Ze begreep mijn hint. Maar voor hoelang weet ik niet, maar ik heb haar gewaarschuwd. Na het concert zijn we nog even gebleven. Was blij dat ik later mijn bed kon opzoeken. Maar van slaap van geen sprake. Ik lag maar na te denken over de middag met lotgenoten. De hele terugreis kon ik het gevoel wat ik had niet benoemen en ´s avonds tijdens het concert had ik de juiste woorden voor dit gevoel nog niet. Dat kwam pas toen ik in bed lag en nadacht, opeens wist ik het. Ik had een gevoel dat ik me moest verdedigen, omdat er een paar zeiden dat jouw ongeluk zoveel media aandacht had gehad. Doen wij dan nu iets fout? Mag dit dan niet? Mag ik via de media dan niet mijn boodschap uitdragen? Ik heb jou toch beloofd dat ik alles op alles ga zetten om de mensen duidelijk te maken dat ze niet met drank op moeten gaan rijden. Je ziet wat dat teweeg kan brengen, iederéén weet het allemaal zo goed maar doen ze het ook. Nemen ze hun verantwoording?? Helaas velen nog niet. En nu ben ik dus van slag door die opmerking. Heb ook nog niets van me laten horen, ik weet niet wat ik moet schrijven. Het was wel een fijne middag, maar ik weet niet hiermee om te gaan. Heb net besloten me niet uit het veld te laten slaan, ik ga door met mijn missie. De mensen waarschuwen op welke manier mij ook maar wordt aangeboden. Het moet natuurlijk niet te ver gaan, het moet binnen de perken blijven. Vandaag had A een repetitie van het NHJFO, het was een extra repetitie omdat ze volgende week zondag naar de Beurs van Berlage gaan. Na die tijd hadden we nog een bestuursvergadering bij de dirigent thuis. Toen we weer thuis kwamen was J zijn vriendinnetje er ook en dat was gezellig. Nu is het bijna half tien en tijd om in bed te kruipen met 2 paracetamollen omdat ik weer behoorlijk last van die vervelende nekhernia heb. Bij bepaalde bewegingen slaap mijn hele arm, en dat is niet goed geloof ik. Maar ook achter mijn schouderblad doet weer enorm zeer. Om misselijk van te worden. Op een gegeven moment wordt je gek van de pijn. Met de paracetamol onderdruk ik de pijn en kan ik er ook op slapen. Morgen weer aan het werk en begint het dagelijkse leven weer. Daarom komen nu mijn kussen, knuffels en smakkerds weer voor jou. Maar ook voor beppe en oma. We houden van jullie en missen jullie vreselijk.          Doeg meisje, doeg lieve schat, doeg lieverd, doei doei doei doei lieve Fietepiet. I MISS YOU SO MUCH.

Heej lieverd,  morgen gaan we naar Apeldoorn. Daar komen 12 ouders bijelkaar die ook een zoon of dochter hebben verloren. De één ook door een ongeluk en een ander door ziekte. Met 5 van hen zijn we vorig jaar oktober ook bijelkaar geweest en nu waren er meerdere die wilden komen. Het vreemde is dat de kinderen bijna allemaal 16/17 jaar waren, ja een enkele uitzondering. Het zal een dag worden met een lach en een traan maar o zo welkom. We begrijpen elkaar met een half woord en het is zo fijn om met deze ouders te praten die hetzelfde als ons hebben en nog moeten doorstaan. Je voelt hetzelfde verdriet, dezelfde frustratie en hetzelfde onbegrip. Ik vertel je morgen er meer over. Afgelopen week is hier bijna als iedere week. Werken, eten, slapen, toeteren, school enz. Weet zo even niet iets te vertellen wat interessant is. Vanmorgen hadden we J naar school gebracht en omdat hij maar 2 uurtjes naar school hoefde ben ik mee geweest. Papa en ik zijn daar in Purmerend naar het kerkhof geweest. Ja het trekt ons aan. Daar kwamen we opeens een bekende aan. Deze man speelde ook bij KNA en zat in de sectie van J. Nooit geweten dat hij daar een zoon van 17 bezocht. Zo zie je maar weer dat ieder huis wel een kruis heeft. We hebben nog een tijdje met hem en zijn vrouw staan praten. Ook zij komen bijna iedere dag even naar het kerkhof om bij hun zoon te zijn en dat al 25 jaar lang. Hij blijft erbij horen net zoals jij bij ons blijft horen ook al ben je niet meer in ons midden. Daarom stuur ik je ook zoveel mogelijk mijn kussen, knuffels en smakkerds omdat ik je ze hier niet meer kan geven.        Doeg meisje, doeg lieve schat, doeg lieverd, ik houd van je en zal je nooit vergeten, maar een moeder vergeet haar kind ook niet. Doei doei.

Lieve lieve Afira.    Je moet weten dat ik alle dagen aan je denk. Het lijkt wel of ik je helemaal vergeten ben maar dat is niet zo en dat zal ook nooit gebeuren. Jou zal ik me altijd blijven herinneren als een verschrikkelijke lieve meid met die mooie sprekende ogen. Met een sprankelende lach die een kuiltje toverde in je ene wang. Moet je eerlijk bekennen dat de tranen soms zo maar uit mijn ogen rollen als ik aan jou denk. Je was zo´n toffe meid die veel te vroeg uit het leven is genomen. Wat zou ik graag willen weten hoe het met jou is, waar ben je, wat doe je en hoe is het daar waar je nu bent. Allemaal vragen waar ik geen antwoord van je op krijg. Je had bijna altijd overal een antwoord op maar deze moet je me schuldig blijven. Ze zullen beantwoord worden zodra ik ook naar jouw wereld kom. Wanneer dat zal zijn is nog onbekend. Maar daar zal ik jou ongetwijfeld weer zien. En dan gaan we verder met waar wij waren. Afgesproken????       Lieve Afira, rust zacht en ik denk aan je.  Trouwens ik zag laatst je ouders nog op t.v, ze vechten nog steeds voor je, wat heb ik bewondering voor hen. Jouw ouders zijn grote klasse.     XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Lieve Fietepiet,                                                      Weer even naar je schrijven,want vrijdag was het de laatste keer. We hebben toen de nieuwe auto gehaald, wel vreemd hoor om nu in een andere auto te rijden. Maar dat zal wel wennen. Alleen vind ik het zo vreemd dat jij nu niet meer in deze auto zal zitten. Nooit zul je weten hoe deze auto zit en rijdt. We zijn helemaal naar Zwolle geweest om deze op te halen. We waren wel weer op tijd thuis om ´s avonds naar het NHJFO te gaan. MdeG stond deze avond voor het orkest, jouw trompetleraar dus. Hij was ook degene die de last post voor je gespeeld heeft op de begraafplaats en ook heeft hij voor RTV-TV gesproken over jou. Je was een gezellige meid en een goede leerling die ook wel van geintjes hield. Dat hij zo nat geregend was vond hij niet erg, hij vond dit precies bij zo´n dag passen. Hij en zijn vriendin waren in Oslo toen ze het bericht van jouw ongeluk kregen. Ze zijn praktisch metéén naar huis gekomen omdat ze hier wilden zijn en de vakantie was door dit bericht toch verpest. Dus zijn ze een paar dagen eerder naar huis gekomen. Ze kenden jouw goed, want je had ook lange tijd naast zijn vriendin in het orkest gezeten. Ze vind het nog steeds vreselijk dat jij er niet meer bij bent. Bij de uitzending van Kruispunt heeft ze gehuild vertelde ze mij. Maar er waren er meer die dit gedaan hebben. Nu weer ter zake, zaterdagmorgen zijn we eerst met J naar Den Helder geweest. Hij moest daar voetballen, het was koud, maar doordat ze met 4 - 2 wonnen bleven we wat warm. ´s Middags waren we lekker thuis terwijl A kantinedienst had. ´s Avond had A een concert in Wijdenes. Het was een prachtige avond met als uitschieter een zeer goed concert van het KLM orkest, volgens A hebben ze nog nooit zo goed en mooi gespeeld. Veel mensen vroegen zich af wat A tussen het KLM orkest moest, velen wisten niet dat ze daar ook bij speelde en ze kreeg menig compliment. Na die tijd was het nog erg gezellig. Al heb ik wel even iemand gezegd dat het onverantwoordelijk was dat ze in de auto zou gaan stappen, ze had nl. al aardig wat gedronken, maar volgens haarzelf kon ze nog goed rijden en zou er niets gebeuren. Tja dat heb ik eerder gehoord. Uiteindelijk is ze geloof toch in de auto gestapt met haar dochtertje. Nou ja dan moeten ze het zelf maar weten. Ik heb ook gezegd dat ze mij daar behoorlijk kwaad mee ging maken. We hadden gewoon de politie moeten bellen. Maar ze moet het zelf maar weten, ik heb dan geen medelijden meer als er wat gebeurt en ik wil ook niet meer dat A bij haar in de auto stapt.  J was niet mee die was bij zijn vriendinnetje. Trouwens we waren wel erg laat thuis, dus hebben we zondag maar uitgeslapen en niet veel gedaan. Vandaag was het maandag en de vakantie was weer voorbij dus was het vandaag weer werken. Papa kwam me halen en toen zijn we samen nog even bij je geweest. De bloemen staan prachtig te bloeien. Er staan op je graf kleine ieniemiene narcisjes te bloeien, deze waren overgebleven van verleden jaar. We hebben ze altijd in het halve ei laten staan en kijk ze bloeien weer. Zo mooi, zo lief en zo teer. Ook komen er nu meer sneeuwklokjes boven en ook de andere voorjaarsbloemetjes steken nu ver boven de grond. Nog even en dan is het daar in het voorjaar een bloemen zee. Vanavond allemaal vroeg naar bed, want we moeten er morgen allemaal vroeg uit. A morgen weer naar haar werk en naar het KLM orkest en dan naar Purmerend om in te vallen, J weer naar school en dan stage lopen en ik ook weer naar school en dan vergadering en papa speelt voor huisman en taxichauffeur. Nou meisje ik ga afsluiten, er schiet me niets meer te binnen. Dus rest me nu alleen nog mijn kussen, knuffels en smakkerds te sturen. Al had ik jou deze veel live gegeven maar dat weet je wel. Doe je de groeten aan beppe en oma? En hebben beppe en pake elkaar al weer gevonden?Doeg lieve schat, doeg lieverd, tot laterzzzzzzz, doeg doeg meisje, ik houd van je.