Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Heej lieverd,      De kaarsjes steek ik wel aan maar schrijven ho maar. Het wordt nu weer eens tijd om je te schrijven. Ben lekker alleen thuis, t.v staat aan op voetbal en Frodo en Sem liggen lekker te slapen. Hang onder uitgezakt in beppe haar lekkere stoel. Dit zit het gemakkelijkst omdat ik weer ontzettend last heb van de nekhernia. Een verkeerde beweging en ik kan wel door de grond zakken. Dan duurt het even om de juiste houding te vinden en dan zakt de pijn langzaam af. Ook mijn schoudergebied doet zeer en mijn linkerhand gaat niet zoals mijn rechterhand. Erg vervelend allemaal. Drie jaar terug heb ik dit ook om deze tijd gehad. Opereren wilde de neurochirurg toen niet, omdat hij voorlangs moet in plaats van achterlangs de rug. En aangezien ik ook nog hartpatiènt ben durft hij dit niet aan. Maar er zal toch een oplossing moeten komen want dit kan niet langer. Ga morgen naar de huisarts. Slik notabene 8 paracetamollen per dag om het beheersbaar te houden. Maar dit zijn allemaal maar bijzaken. Dat jij hier niet meer bent doet veel meer zeer. Die pijn is met niets te vergelijken. Vanmorgen in de klas hebben we stilgestaan bij het ongeluk van de Belgische bus waar 22 kinderen van een groep 8 bij zijn omgekomen en nog een paar volwassenen. De klas wilde een kaarsje branden voor de omgekomen kinderen, dus hebben we dit gedaan en ook hebben ze iets in een gastenboek geschreven. Ze zijn er erg mee bezig. Weer een heleboel kinderen in de wereld van jullie die daar eigenlijk nog niet hadden mogen zijn. Ik hoop dat jullie het er fijn hebben en dat het een mooie wereld is in vrede en gezondheid. Kreeg vandaag ook een berichtje dat iemand graag weer eens contact met mij wil hebben. Het is iemand die jij niet kent, maar door jou hebben we haar leren kennen als een hele lieve vrouw. Ze kent jou wel, en ze kan jou niet echt gauw vergeten. Ze heeft ons enorm geholpen in de zo tragische tijd. Als zij er niet geweest was hadden we waarschijnlijk niet op zo´n mooie emotionele manier afscheid van jou kunnen nemen. Dit staat nog op mijn netvlies gebrand. Ja en verder gaat het leven hier om ons heen gewoon door en wij gaan daar in mee, maar jij gaat ook mee in onze gedachten waar we ook maar gaan. Wij kunnen niet zonder jou leven alleen zul jij nooit ouder worden dan 17. Ik vraag me vaak af hoe je nu zou zijn. Iets wat ik me alleen kan voorstellen want in het echt zullen we dat nooit zien. Ook vraag ik me af of ik jou later ooit terug kan vinden? Want waar ik jou aan herken is aan je uiterlijk en het lichaam van jou hebben we begraven. Maar niet aan denken. Maar ik weet dat ik niet de enige ben die zo denkt. Afgelopen zaterdag heb ik het er ook met anderen over gehad die een kind hebben verloren. Ook zij zitten vol met vragen en het is zo fijn om met deze mensen hier over te praten. Hier mag je met hen over praten want andere mensen ervaren het denk ik wel eens als vervelend als we over jullie praten. Zij begrijpen niet wat het is om een kind te verliezen. Ze zeggen vaak we kunnen het ons voorstellen maar dat kan helemaal niet. Ze voelen de pijn niet, ze voelen het verdriet niet, ze voelen de leegte niet die in je lijf huishoudt.  Lieve schat ik zal het nog duizenden keren schrijven en zeggen, IK MIS JE ZO. Al onze momentjes zijn er niet meer, samen koffie drinken, samen iets eten, samen even de stad in, jou ophalen of wegbrengen naar school of naar TH. De vertrouwelijke momentjes mis ik zo. Waarom moest dit gebeuren, Waarom moet ik je zo mijn kussen, knuffels en smakkerds geven? Waarom mocht dat niet meer op de gewone manier zoals het hoort? Eén iemand heeft ons leven kapot gemaakt, een mooi leven met alleen maar zonneschijn, dat is voor altijd voorbij. Er zal altijd een zwart randje om ons leven kleven. Niet alleen om dat van ons maar van veel meer die jou in hun harten hebben gesloten.Doeg mijn lief meisje, doeg doeg lieve schat, doeg doeg lieverd, doeg doeg lieve Fietepiet. LOVE YOU.

Hay lieve schat,       Even het weekend bijpraten. Gistermorgen zijn we richting Apeldoorn gegaan. Vlak na Amsterdag hebben we nog iemand opgepikt, samen rijden is toch gezelliger en kun je alvast weer wat bijkletsen, trouwens dat doen we ook wel op de chat hoor. En dan is het lachen, gieren en brullen. Moet kunnen toch. Het was wel jammer dat het triest weer was. Het regende en in Apeldoorn was het al geen steek beter. We waren mooi op tijd aanwezig. En binnen een half uur was iederéén er. De kennismaking verliep prima, het was alsof we elkaar al jaren kenden. We mochten in een apart zaaltje en dat was wel gezellig. We hebben veel geklets, gelachen maar er werd ook gehuild, koffie gedronken en gegeten. Het was eigenlijk veel te snel 16.30 uur. Wij moesten ook op tijd naar huis omdat J ´s avonds nog een concert had in Twisk en daar 19.00 uur moest zitten om in te spelen. Hij en A waren al in Opperdoes. Maar J belde dat hij geen schoenen, sokken en iets wits bij hem had dus moesten we eerst wel weer naar huis nadat we hem eerst afgezet hadden in Twisk. Het concert op zich was wel aardig, heb ze wel eens beter horen spelen. Ze speelden eigenlijk het repertoire wat ze in Hongarije ook gaan spelen. Ook kwam ik die iemand weer tegen die verleden week meerdere biertjes had gedronken en toch is gaan rijden. Ze was bang dat ik boos was maar ik heb haar wel gezegd dat ze haar verantwoording niet nam ten opzichte van haar drie kinderen. Gelukkig snapte ze het. Je wilt als kind toch niet hebben dat je moeder onder invloed een ongeluk veroorzaakt heeft? Misschien nog erger dan dat. Ze begreep mijn hint. Maar voor hoelang weet ik niet, maar ik heb haar gewaarschuwd. Na het concert zijn we nog even gebleven. Was blij dat ik later mijn bed kon opzoeken. Maar van slaap van geen sprake. Ik lag maar na te denken over de middag met lotgenoten. De hele terugreis kon ik het gevoel wat ik had niet benoemen en ´s avonds tijdens het concert had ik de juiste woorden voor dit gevoel nog niet. Dat kwam pas toen ik in bed lag en nadacht, opeens wist ik het. Ik had een gevoel dat ik me moest verdedigen, omdat er een paar zeiden dat jouw ongeluk zoveel media aandacht had gehad. Doen wij dan nu iets fout? Mag dit dan niet? Mag ik via de media dan niet mijn boodschap uitdragen? Ik heb jou toch beloofd dat ik alles op alles ga zetten om de mensen duidelijk te maken dat ze niet met drank op moeten gaan rijden. Je ziet wat dat teweeg kan brengen, iederéén weet het allemaal zo goed maar doen ze het ook. Nemen ze hun verantwoording?? Helaas velen nog niet. En nu ben ik dus van slag door die opmerking. Heb ook nog niets van me laten horen, ik weet niet wat ik moet schrijven. Het was wel een fijne middag, maar ik weet niet hiermee om te gaan. Heb net besloten me niet uit het veld te laten slaan, ik ga door met mijn missie. De mensen waarschuwen op welke manier mij ook maar wordt aangeboden. Het moet natuurlijk niet te ver gaan, het moet binnen de perken blijven. Vandaag had A een repetitie van het NHJFO, het was een extra repetitie omdat ze volgende week zondag naar de Beurs van Berlage gaan. Na die tijd hadden we nog een bestuursvergadering bij de dirigent thuis. Toen we weer thuis kwamen was J zijn vriendinnetje er ook en dat was gezellig. Nu is het bijna half tien en tijd om in bed te kruipen met 2 paracetamollen omdat ik weer behoorlijk last van die vervelende nekhernia heb. Bij bepaalde bewegingen slaap mijn hele arm, en dat is niet goed geloof ik. Maar ook achter mijn schouderblad doet weer enorm zeer. Om misselijk van te worden. Op een gegeven moment wordt je gek van de pijn. Met de paracetamol onderdruk ik de pijn en kan ik er ook op slapen. Morgen weer aan het werk en begint het dagelijkse leven weer. Daarom komen nu mijn kussen, knuffels en smakkerds weer voor jou. Maar ook voor beppe en oma. We houden van jullie en missen jullie vreselijk.          Doeg meisje, doeg lieve schat, doeg lieverd, doei doei doei doei lieve Fietepiet. I MISS YOU SO MUCH.

Heej lieverd,  morgen gaan we naar Apeldoorn. Daar komen 12 ouders bijelkaar die ook een zoon of dochter hebben verloren. De één ook door een ongeluk en een ander door ziekte. Met 5 van hen zijn we vorig jaar oktober ook bijelkaar geweest en nu waren er meerdere die wilden komen. Het vreemde is dat de kinderen bijna allemaal 16/17 jaar waren, ja een enkele uitzondering. Het zal een dag worden met een lach en een traan maar o zo welkom. We begrijpen elkaar met een half woord en het is zo fijn om met deze ouders te praten die hetzelfde als ons hebben en nog moeten doorstaan. Je voelt hetzelfde verdriet, dezelfde frustratie en hetzelfde onbegrip. Ik vertel je morgen er meer over. Afgelopen week is hier bijna als iedere week. Werken, eten, slapen, toeteren, school enz. Weet zo even niet iets te vertellen wat interessant is. Vanmorgen hadden we J naar school gebracht en omdat hij maar 2 uurtjes naar school hoefde ben ik mee geweest. Papa en ik zijn daar in Purmerend naar het kerkhof geweest. Ja het trekt ons aan. Daar kwamen we opeens een bekende aan. Deze man speelde ook bij KNA en zat in de sectie van J. Nooit geweten dat hij daar een zoon van 17 bezocht. Zo zie je maar weer dat ieder huis wel een kruis heeft. We hebben nog een tijdje met hem en zijn vrouw staan praten. Ook zij komen bijna iedere dag even naar het kerkhof om bij hun zoon te zijn en dat al 25 jaar lang. Hij blijft erbij horen net zoals jij bij ons blijft horen ook al ben je niet meer in ons midden. Daarom stuur ik je ook zoveel mogelijk mijn kussen, knuffels en smakkerds omdat ik je ze hier niet meer kan geven.        Doeg meisje, doeg lieve schat, doeg lieverd, ik houd van je en zal je nooit vergeten, maar een moeder vergeet haar kind ook niet. Doei doei.

Lieve lieve Afira.    Je moet weten dat ik alle dagen aan je denk. Het lijkt wel of ik je helemaal vergeten ben maar dat is niet zo en dat zal ook nooit gebeuren. Jou zal ik me altijd blijven herinneren als een verschrikkelijke lieve meid met die mooie sprekende ogen. Met een sprankelende lach die een kuiltje toverde in je ene wang. Moet je eerlijk bekennen dat de tranen soms zo maar uit mijn ogen rollen als ik aan jou denk. Je was zo´n toffe meid die veel te vroeg uit het leven is genomen. Wat zou ik graag willen weten hoe het met jou is, waar ben je, wat doe je en hoe is het daar waar je nu bent. Allemaal vragen waar ik geen antwoord van je op krijg. Je had bijna altijd overal een antwoord op maar deze moet je me schuldig blijven. Ze zullen beantwoord worden zodra ik ook naar jouw wereld kom. Wanneer dat zal zijn is nog onbekend. Maar daar zal ik jou ongetwijfeld weer zien. En dan gaan we verder met waar wij waren. Afgesproken????       Lieve Afira, rust zacht en ik denk aan je.  Trouwens ik zag laatst je ouders nog op t.v, ze vechten nog steeds voor je, wat heb ik bewondering voor hen. Jouw ouders zijn grote klasse.     XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Lieve Fietepiet,                                                      Weer even naar je schrijven,want vrijdag was het de laatste keer. We hebben toen de nieuwe auto gehaald, wel vreemd hoor om nu in een andere auto te rijden. Maar dat zal wel wennen. Alleen vind ik het zo vreemd dat jij nu niet meer in deze auto zal zitten. Nooit zul je weten hoe deze auto zit en rijdt. We zijn helemaal naar Zwolle geweest om deze op te halen. We waren wel weer op tijd thuis om ´s avonds naar het NHJFO te gaan. MdeG stond deze avond voor het orkest, jouw trompetleraar dus. Hij was ook degene die de last post voor je gespeeld heeft op de begraafplaats en ook heeft hij voor RTV-TV gesproken over jou. Je was een gezellige meid en een goede leerling die ook wel van geintjes hield. Dat hij zo nat geregend was vond hij niet erg, hij vond dit precies bij zo´n dag passen. Hij en zijn vriendin waren in Oslo toen ze het bericht van jouw ongeluk kregen. Ze zijn praktisch metéén naar huis gekomen omdat ze hier wilden zijn en de vakantie was door dit bericht toch verpest. Dus zijn ze een paar dagen eerder naar huis gekomen. Ze kenden jouw goed, want je had ook lange tijd naast zijn vriendin in het orkest gezeten. Ze vind het nog steeds vreselijk dat jij er niet meer bij bent. Bij de uitzending van Kruispunt heeft ze gehuild vertelde ze mij. Maar er waren er meer die dit gedaan hebben. Nu weer ter zake, zaterdagmorgen zijn we eerst met J naar Den Helder geweest. Hij moest daar voetballen, het was koud, maar doordat ze met 4 - 2 wonnen bleven we wat warm. ´s Middags waren we lekker thuis terwijl A kantinedienst had. ´s Avond had A een concert in Wijdenes. Het was een prachtige avond met als uitschieter een zeer goed concert van het KLM orkest, volgens A hebben ze nog nooit zo goed en mooi gespeeld. Veel mensen vroegen zich af wat A tussen het KLM orkest moest, velen wisten niet dat ze daar ook bij speelde en ze kreeg menig compliment. Na die tijd was het nog erg gezellig. Al heb ik wel even iemand gezegd dat het onverantwoordelijk was dat ze in de auto zou gaan stappen, ze had nl. al aardig wat gedronken, maar volgens haarzelf kon ze nog goed rijden en zou er niets gebeuren. Tja dat heb ik eerder gehoord. Uiteindelijk is ze geloof toch in de auto gestapt met haar dochtertje. Nou ja dan moeten ze het zelf maar weten. Ik heb ook gezegd dat ze mij daar behoorlijk kwaad mee ging maken. We hadden gewoon de politie moeten bellen. Maar ze moet het zelf maar weten, ik heb dan geen medelijden meer als er wat gebeurt en ik wil ook niet meer dat A bij haar in de auto stapt.  J was niet mee die was bij zijn vriendinnetje. Trouwens we waren wel erg laat thuis, dus hebben we zondag maar uitgeslapen en niet veel gedaan. Vandaag was het maandag en de vakantie was weer voorbij dus was het vandaag weer werken. Papa kwam me halen en toen zijn we samen nog even bij je geweest. De bloemen staan prachtig te bloeien. Er staan op je graf kleine ieniemiene narcisjes te bloeien, deze waren overgebleven van verleden jaar. We hebben ze altijd in het halve ei laten staan en kijk ze bloeien weer. Zo mooi, zo lief en zo teer. Ook komen er nu meer sneeuwklokjes boven en ook de andere voorjaarsbloemetjes steken nu ver boven de grond. Nog even en dan is het daar in het voorjaar een bloemen zee. Vanavond allemaal vroeg naar bed, want we moeten er morgen allemaal vroeg uit. A morgen weer naar haar werk en naar het KLM orkest en dan naar Purmerend om in te vallen, J weer naar school en dan stage lopen en ik ook weer naar school en dan vergadering en papa speelt voor huisman en taxichauffeur. Nou meisje ik ga afsluiten, er schiet me niets meer te binnen. Dus rest me nu alleen nog mijn kussen, knuffels en smakkerds te sturen. Al had ik jou deze veel live gegeven maar dat weet je wel. Doe je de groeten aan beppe en oma? En hebben beppe en pake elkaar al weer gevonden?Doeg lieve schat, doeg lieverd, tot laterzzzzzzz, doeg doeg meisje, ik houd van je.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

Heej Fietepiet,                                            Het is zover, de Peugeot is niet meer van ons. De garage heeft hem gekocht en hij wordt afgevoerd. Snijd wel door mijn ziel, maar het kan niet anders. Hij is gewoon totall loss verklaard. Straks gaan we de nieuwe ophalen. Een Hyundai Matrix diesel, geen nieuwe hoor. Dat is niets voor ons. Maar het is wel een mooie, zonder schade of i.d. En als we dan vanavond thuiskomen kunnen we door naar Opperdoes, want A moet weer toeteren met het NHJFO. Ze hebben 18 maart een concert in de Beurs van Berlage. J doet dit keer niet mee omdat hij ook niet bij repetities is vanwege het stage lopen. Maken we er een dagje Amsterdam van, deden we vroeger ook wel eens. Dat weet je nog wel denk. Vooral die ene keer dat we naar huis wilden en de motor niet wilde starten, daar stonden we dan. Gelukkig kwam de ANWB snel en konden we naar huis. We gingen dan vaak met de pont over en jullie keken dan je ogen uit, dit waren jullie niet gewend. Weet nog dat je met grote ogen naar iemand stond te staren die daar aan het snuiven was en je mij vroeg wat hij daar deed. Of die keer dat we over walletjes liepen, jullie keken je ogen uit en de vrouw die tegen jullie en ons zei van jullie lieve kindertjes niet hier moeten komen. We wilden jullie laten zien wat er allemaal in de wereld gebeurde, en waar kun je dat niet beter doen dan in Amsterdam. Vaak vroegen jullie zondags of we naar Amsterdam gingen, jullie vonden dit prachtig. Denk nog maar eens aan het winkeltje waar het het hele jaar kerst is. Jullie konden daar lang omkijken. Tja meisje allemaal herinneringen die me nu te binnen schieten. Mooie herinneringen. Ook mochten jullie graag in Amsterdam winkelen, en wat was het gezellig als we een dagje in de vakantie gingen. Doodmoe kwamen we weer thuis. Maar met ervaringen rijker. Zo wilden we jullie ook voorbereiden op het leven in een grotere wereld. Maar we dwalen af, de eerste grote stap naar een andere auto is gezet, nu nog een klein autootje erbij maar daar is even geen haast mee. We kijken rustig rond. Nou meisje dit was het voor nu, hier mijn knuffels, kussen en smakkerds weer.                                          Doeg lieverd, doeg lieve schat, we don't forget you, voor altijd in ons hart. Doei doei. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Heej lieve schat.                                                              Aan het einde van deze dag nog even een klein berichtje. Veel is er niet te schrijven. J is vandaag met iemand van het zwembad wezen golfen, hij vond het best wel leuk maar wel moeilijk. Ze hebben het hele parcours gedaan van 18-holes. Dus is hij lekker bezig geweest. Verder heb ik de hele middag naar auto´s gekeken, ze komen mijn neus bijna uitrijden. Morgen gaat ome H naar een paar auto´s kijken, want we moeten zo zoetjes aan toch de knoop doorhakken. Dan gaat ook de Peugeot 406, de auto die we kregen na het ongeluk in Frankrijk. Jij hebt hier 4 jaar in mee mogen rijden, je had je eigen plekje achter mij. Regelmatig kwam er een been langs het raam en keek ik naar een voet die geloof ik bij jou hoorde. Je moest je lange benen kwijt. Eigenlijk had je ruimte genoeg, maar je zat dan lekker. Dus liet ik het maar zo. Heb er wel moeite mee om hem weg te doen. Papa heeft je nog naar Den Helder gebracht, niet wetende dat het jouw laatste keer zou worden. Weer iets weg waar we met het hele gezin wat aan hadden. En zo gaat het maar door. Maar in onze harten en gedachten zul jij altijd blijven, en de herinnering aan deze auto zijn er altijd, die vergeten we niet. Lieverd we denken aan je. Hier zijn mijn kussen, knuffels en smakkerds, voor jou, beppe en oma.                                           Doeg doeg lieverd, doeg doeg lieve schat, we houden van je en je ziet diep in onze harten.

Heej lieverd,                                                Heb vannacht weer veel nagedacht en gedacht aan jou. Dit zijn van die momenten dat je geen minuut uit mijn gedachten bent. Alles rommelt dan door mijn hoofd. Elke keer zie ik je daar nog fietsen en dan komt die auto eraan en dan denk ik, Heb je die auto gezien, wat ging er door je heen, wat heb je gevoeld? Van deze gedachten kan ik wel gek worden en dan moet ik mezelf vermanen om rustig te blijven. En er is niemand die mij hierbij kan helpen, het zijn mijn gedachten en ze kunnen wel zeggen dat je er niet aan moet denken, maar dat kan toch niet, het beheerst mijn hele leven. Ik hoop ook dat je niets gevoeld hebt van die enorme klap en dat je niets hebt meegekregen toen je daar zo zwaargewond in het weiland lag. Wat me wel een klein beetje rust geeft dat je daar niet alleen was, er waren mensen bij je. Met deze gedachten, gevoelens en pijn zal ik moeten leven, zal het een plekje moeten geven. Maar kan iemand me zeggen waar dat plekje is en hoe groot moet dan plekje wel niet wezen. Het lijkt wel of ik een beetje depri ben, maar dat komt ook omdat er met iemand van het Koninklijk Huis een ongeluk heeft gehad tijdens het skiën. Hij ligt in coma en de vooruitzichten zijn niet zo gunstig. En dan denk ik weer aan jou, stel je voor als jij in coma had gelegen wat hadden wij dan moeten doen? Dat is natuurlijk een bovenmenselijke beslissing en wanneer neem je zo'n beslissing? Is er nog hoop of is het ijdele hoop? Maar wij hoefden die beslissing niet te nemen want die heb jijzelf genomen. Jij kon niet verder leven met zo'n gehavend lichaam en lieverd wij respecteren jouw beslissing al is het heel hard. Telkens als er in het nieuws weer een bericht komt dat er iemand om het leven is gekomen tijdens een ongeluk of misdaad, heb ik het te kwaad. Wij weten wat er dan omgaat in zo'n familie waar dat slechte nieuws gebracht wordt. Ook nu er weer een meisje van 15 jaar vermoord is. Je zegt wel eens, het zal je kind maar zijn. Maar dan is het een ver van mijn bed bericht, je neemt het voor kennisgeving aan en dat is het dan. Het leven gaat door. Maar dan komt het bericht dat je eigen kind betrokken is geweest en niet meer leeft, dan is het werkelijkheid geworden. En het doet zo zeer om zonder jou door te moeten, hartzeer is dit. En je kunt pas weten hoe dat voelt als je het zelf hebt meegemaakt. Hiermee wil ik iedere meelezer er op wijzen dat drank in het verkeer echt geen combinatie is. Als die jongen zijn verantwoordelijkheid als bestuurder had genomen, had ik hier geen site hoeven maken en hadden jullie de naam Afira Hof* hier niet gevonden. Maar helaas ................................ de rest is jullie bekend.Doeg lieve schat, doeg lieverd, kussen, smakkerd en knuffels van ons vieren. Doei doei meisje.

Lieve schat,                                            Daar ben ik alweer. Het lijkt of ik moet inhalen. Maar vanmiddag waren we bij je en yes het eerste sneeuwklokje achter jouw graf staat in bloei, en ik denk dat het niet lang meer duurt voordat de anderen ook bloeien. Voor de rest staan er al veel puntjes boven de grond. Zelfs in de schelpen rondom jouw graf komen hyacinthen en waarschijnlijk tulpen naar boven. Ook achter het naaste graf komen allemaal puntjes boven de grond uit. Ze wisten dat wij bolletjes in de grond zouden stoppen en dat vond ze zo mooi dat zij dat ook ging doen. Wordt het een beetje fleuriger. We zijn vanmiddag ook om een andere auto geweest maar dat was niet echt wat we zochten. De lak bladerde er al af. Dus was verkeerde inlichtingen. Hebben er wel in gereden, maar het was niet zo onze auto. We zoeken rustig verder, het komt vast wel een keer goed. Het is trouwens wel erg vervelend als je van een auto afhankelijk bent. We kunnen niet zomaar meer weg. En dat zijn we niet gewend, altijd stond er wel een auto. Met J gaat het wel aardig, hij heeft wel pijn maar dit is te verhelpen met paracetamol. We weten niet of hij deze week kan toeteren, eigenlijk heeft hij zaterdagavond een concert met Wijdenes, het KLM orkest en nog een brassband uit Alkmaar. Maar ja als het niet kan kan het niet. Hij voelde vanmiddag touwtjes in zijn mond, dus zitten er ook nog hechtingen in. Dit wist hij niet eens. Hij ligt wel de hele dag een beetje versuft op de bank. Dit wilde ik je even laten weten. Het sneeuwklokje deed me zo aan jou denken. Zo mooi, zo sereen en zo onschuldig. Zo heb ik jou ook in mijn gedachten. Hier zijn mijn knuffels, kussen en smakkerds weer voor jou, beppe en oma.                                                      Doeg doeg lieverd, doeg doeg lieve schat, doeg doeg meisje van ons, we missen je zo ontzettend.

Heej meisje,                                      Ben vanmorgen met J naar de tandheelkundige kliniek geweest. Hij heeft vandaag een ding in zijn kaak geboord gekregen, daar komt straks zijn tand op. Zijn hele wang is dik. Ze zeiden al dat als de verdoving uitgewerkt is de pijn zal komen. Hij heeft de eerste paracetamollen alvast genomen. Nu maar afwachten hoe het gaat. Als hij koorts krijgt moeten we metéén terugkomen. Laten we hopen dat dat niet gebeurd. Hij is trouwens aardig mak, dus een rustige maandag denk ik. Maar vervelend voor hem. Je moet er wat voor over hebben. Daar kun jij ook van mee praten. Al hoe wel het bij jou altijd wel goed ging met je beugel en brackets. Je huppelde er eigenlijk zo doorheen. Ja je mond was wel iets veranderd na de gehele behandeling, daar moest ik wel aan wennen, maar dat was zo gedaan. Vanmiddag op verjaardagsvisite bij een zoontje van een collega, brengen we de auto ook metéén weer terug. Ome H is druk bezig voor ons. Vanmorgen belde hij dat hij alweer een knappe auto heeft gevonden. Voor ons dan als 2de auto. Jij had natuurlijk al lang en breed rondgereden in één van onze auto´s. Ik kan me dat zo voorstellen. Voor nu eerst maar weer de kussen, knuffels en smakkerds.                                                                Doeg doeg lieverd, doeg doeg lieve meid, doeg doeg mijn lieve Fietepiet, doei doei.