Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Heej lieverd,

Het is zondagavond en ik ga je schrijven. Het vervelendste schrijf ik maar eerst. Onze Peugeot 407 is eigenlijk afgeschreven. Donderdagmiddag wilden we naar Alkmaar om een nieuwe p.c, maar we zijn daar nooit aangekomen. Bij Verlaat liet de auto ons in de steek, het was net of we geen gas meer konden geven, in ieder geval reageerde de auto niet. Dus aan de kant, we konden nog net op een parkeerplaats komen. Daar stonden we dan, buiten hoosde het van de regen. Zegt die mijnheer van de ANWB voor de telefoon dat we uit de auto moeten gaan en op een veilige plek moesten gaan staan. Ja hallo, een veilige plek, waar was die dan. Ze zijn daar druk met de weg aan de gang, er komt daar een grote rotonde dus het was daar een blubberzooi met de regen, en verder konden we geen kant op. Vond het wel eng in de auto maar het kwam goed. Na ruim drie kwartier kwam de ANWB en die vond dat we daar weg moesten. Dus ging hij de auto naar een veiliger plaats slepen. Ik achter het stuur, maar ik remde steeds tegen, had steeds het idee dat ik tegen hem aan zou botsen. Toen we op een veilige plaats stonden heeft hij de motor bekeken, er bleek allemaal aangekoekte motorolie op te zitten. Daardoor kwam er een soort gaspufje los en als de auto dan daar op zou gaan rijden dan zou de motor op hol slaan en ging de motor stuk. De bergingswagen heeft de auto naar de garage in Wieringerwerf gebracht en daar werd ook geconstateerd dat repareren een duur klusje zou worden. Dus is het nu Dag auto. Ik wilde deze zo lang mogelijk houden omdat hij toch wel emotionele waarde heeft, maar nu kan het niet langer. Zal er afscheid van moeten nemen. Jij had je eigen plekje in deze auto, en in mijn gedachten zie ik je er nog zitten. Het zal weer bij herinneringen blijven. We moeten nu zoeken naar een andere. We rijden nu in een vervangauto, maar dat is maar een kleintje. Papa kan nog altijd in onze andere rijden en ik rijd nu in een Aygo. Een klein zwabberautootje. Maar ik kan me er prima mee redden.
Vrijdagavond ben ik met de kinderen van mijn groep 8 naar zwembad De Terp geweest, hier in Wieringerwerf. Het zwembad waar jij je zwemdiploma's hebt gehaald. Jij was één van de eersten die het diploma kregen na het volgen van een turbocurcus. Je ging een hele week 's ochtends te zwemmen, drie uur lang. En wat een resultaat. Je ging ook als een turbo en aan het eind van de week had jij je A-diploma. Wat was ik trots. Je was ook nog jarig in die week. En nu weet ik niet eens meer hoe oud te werk, volgens mij was het 6 jaar want je moest denk ik 6 zijn voor die versnelde cursus. Jij was een van de enigsten die na 1 dag al in het diepe zwom, en je had er enorm plezier in. Daarna heb je nog diverse diploma's gehaald omdat we goed zwemmen toch hoog hadden. Je was gewoon een klein waterratje. Heerlijk. Maar vrijdagavond gingen we sponsor zwemmen en de opbrengst is/was voor een project in Roemenië, waar we met de hele school aan doen. De kinderen vonden het heerlijk en er is ontzettend goed gezwommen. J hield toezicht omdat hij ook moest stage lopen. Dit vonden ze natuurlijk prachtig, na 45 minuten zwemmen mochten ze nog even vrij zwemmen en probeerden ze J in het water te krijgen. Dit lukte hen niet. Daarna was het aankleden geblazen en naar huis in Opperdoes. Ook A heeft meegezwommen terwijl ik voor ieder de baantjes bij hield. Je bent nu weer een heel stuk op de hoogte gebracht. Ik had het bericht weer teruggevonden. Ik ben natuurlijk zo'n muts die dan niet onder aan de balk kijkt, want daar stond het nog gewoon. Zijn er nu twee berichtjes. Wilde deze toch afschrijven, dan maar wat later naar bed. Morgen schrijf ik over de Kerstconcerten die A en J gegeven hebben en nog moeten geven. En als ik naar buiten kijk zie ik daar prachtige sterren twinkelen en dan weet ik dat jij bij ons bent. Nu mijn kussen, knuffels en smakkerds. Deze keer heel veel.

Doeg lieve schat, doeg lieverd, doeg lieve Fietepiet, doeg Fietjuh, XXXXXXX

Oooooh lieverd,

Had al heel veel geschreven en wat doe ik, druk ik natuurlijk per ongeluk weer ergens op en foetsie was het beeld. Haal ik het terug en weg de hele tekst. Balen als een stekker natuurlijk, want nu moet ik alles opnieuw typen en ik ben al zo moe. Ik doe het morgen, dat beloof ik je. Morgenochtend moet ik eerst werken en 's middags komt er iemand van RTV NH om te praten over de laatste drie jaar. Ik heb dan vrij en werkt mijn duo maatje voor me. Het zal mij benieuwen wat het wordt, natuurlijk krijg jij dat te lezen. Dan ga ik nu snel naar bed, maar eerst jou mijn knuffels, kussen en smakkerds sturen. Voor jou vooral maar ook voor beppe en oma. Vieren jullie maar gezellig daar in jullie wereld Kerst.

Doeg lieve schat, ik mis je zo en je zit diep in mijn gedachten en hart.

Lieve Afira,
Iedere dag breng ik hier vier kaarsjes voor jou. Ook al om je familie te laten weten dat ik hun verdriet en gemis begrijpt.
Een plaats geven kan ik ook nog steeds niet. Verder met mijn leven zal ik wel moeten, juist voor de mensen die mij zo na zijn.
Ook ik (Oma van Suus)zie erg tegen de feestdagen op. Dan mis je die ene zo belanrijke plaats aan tafel en bij de kerstboom. Dat wil niet zeggen dat ik mijn dierbare te kort doe. Ik zwelg niet in mijn verdiet. Soms overvalt het me geheel onverwachts en dan moet ik alle zeilen bij zetten om verder te kunnen.
Geeske en familie, Ik wens jullie toch hele goede feestdagen. Ook wens ik jullie sterkte, dat hebben we nodig in deze tijd.
Lieve groet,
Oma van Suus.

Heej lieve schat,

Kan me niet voorstellen dat ik een week geleden geschreven heb. Maar schijnbaar is dat wel het geval. Er is weer veel gebeurd de afgelopen week, maar ik vergeet ook veel dingen. Het leven gaat zijn gangetje, voetbaltraining van J, toeteren van A enz enz. Verleden week heb ik de hele week gewerkt, vrijdagmiddag had ik vrij omdat mijn duo maatje voor groep 8 moest staan. Misschien is het daarom ook dat ik niet geschreven heb. Zaterdagmorgen was ik met A naar Bergen en daarna knapte ik finaal af. Heb 's middags heerlijk geslapen. 's Avonds was ik alleen thuis omdat J moest blazen met Octafria bij het jeugdfestival in Opperdoes. Vrijdag 's avonds was er NHJFO en heb daar de hele avond gezeten. Het was een soort generale voor het Kerstconcert. Min puntje was dat er wel 11 bekeuringen uitgedeeld waren voor hinderlijk parkeren. Gelukkig stond ik deze keer goed, misschien had ik een voorgevoel. De afgelopen twee dagen hebben we 's avonds de VO gesprekken gehouden, dus waren het weer latertjes. En ja buiten is het steeds prut weer. Storm, regen, hagel niets aan. Ik kan er niet zo goed tegen te weten dat jij daar helemaal alleen op die donkere begraafplaats ligt. Vind het altijd fijn als er een kaarsje bij je brandt, maar met dit weer is het bijna niet te doen. Door de harde wind waait bijna alles weg. Maar thuis brandt altijd een kaars voor jou. En ja, er staat voor het eerst in jaren weer een grote, echte kerstboom in huis. Papa en A kwamen er mee aanzetten. Eerst heeft hij een paar dagen kaal in huis gestaan, had niet echt veel zin om de boom te versieren en toen ik eindelijk de lichtjes er in zou hangen deden ze het niet. Dus moesten er eerst nieuwe lichtjes komen. A en J hebben maandagmiddag de boom versierd. En ik moet zeggen het is toch wel gezellig. Maar een donkere wolk hangt haalt iets gezelligs weg. Ik wil zo graag dat je er bij had kunnen zijn. Papa heeft nu 2 brillen, ééntje die hij voor tv kijken heeft en die hij in de auto ook moet dragen en ééntje voor lezen. Maar de ene houdt hij nu de hele dag op en ik moet eerlijk zeggen het misstaat hem niet. Wat moet ik nu nog meer vertellen, eigenlijk moet ik nog even bij je langs maar het wordt buiten alweer donker. Tuurlijk ben ik afgelopen week wel bij je langs geweest en papa komt ook regelmatig. We vergeten je niet dat zal nooit en nooit gebeuren. Ook J mist je heel erg, van de week kwam het opeens ter sprake. Zo nu en dan laat hij wat los en dan merk je weer hoeveel hij je mist. Ik kan je nog wel meer vertellen maar er zijn dingen die ik voor me houd. Ik vertel je ze wel. Maandag komt RTV NH bij ons thuis om te praten over hoe het nu met ons is. Hoe dat verloopt vertel ik je volgende week. Natuurlijk probeer ik wel eerder weer te schrijven. Nu eerst weer mijn knuffels, kussen en smakkerds en tot de volgende keer.

doeg lieverd, doeg lieve schat, ik houd van je en je zit diep in mijn hart.

Lieve Geeske,

ik lees al mee vanaf het begin, maar heb nog nooit een reactie gezet.
Nu na dit stukje bekruipt me het gevoel (puur mijn eigen intiutie hoor) dat je toch door moet met je andere kinderen. Ze wilden eigenlijk wel, maar omdat Afira er niet meer is doen jullie er niet meer aan. Mijn moeder heeft na het overlijden van mijn zus ons eigenlijk een beetje vergeten, juist met dit soort dagen en ik lees nu eigenlijk hetzelfde.

Vergeef me als het hard overkomt, maar het leven gaat door, zeer zeker voor je zoon en dochter. Laat ze niet dezelfde herinneringen krijgen als ik, want dat is later niet leuk en ik herinner vooral mijn (overleden) moeder op deze manier niet leuk.
Eigenlijk neem ik haar een hoop kwalijk wat betreft plezier met de diverse feestdagen.

Het blijft altijd een gemis, voor mijn moeder mijn zusje voor ons een zoontje en een dochtertje en voor jou Afira, maar geef het een plekje!

Nogmaals sorry als het niet leuk overkomt, maar denk aan de toekomst.

Heej lieverd,

Vandaag even een piepklein berichtje, ik wil het je even vertellen en dan ga ik naar huis. A heeft weer een baan. Het is voorlopig voor 2 dagen per week maar toch. Ze gaat werken in het VU niet in het ziekenhuis maar in de medische faculteit. Ze helpt daar toekomstige dokters hun onderzoekgegevens in de com te zetten. Ze is er heel erg blij mee. Ze vertelde dat ze per 1 februari kan beginnen. Heerlijk voor haar. Dit was het belangrijkste nieuws voor vandaag. Nog even vertellen dat het vreselijk slecht weer is, hagel, onweer, harde wind teisteren jouw laatste plekje. Roep straks wel weer, heb je me vanmorgen gehoord?????? Gisteren overkwam me iets heel vreemds. Ik reed in W'werf naar een flauwe bocht toe, er kwam een bus mij tegemoet, en toen de bus vlakbij me was, hoorde ik jouw gillen. Het was net alsof ik toen besefte dat jij mij riep voordat de auto jou die fatale klap gaf. Het besef dat jij mij riep deed zo allemachtig pijn in mijn hart, ik schrok hier zo van dat de tranen me over de wangen liepen net zoals nu. Ik wil zo graag weten wat er die laatste minuten van jouw leven gebeurd is. Misschien is het niet goed om dit te weten, maar toch ........... Ik ga nu stoppen wat de emotie zit weer erg hoog, de tranen blijven maar stromen. Het weggestopte verdriet moet er weer uit, dan kunnen we d'er weer tegenaan. Het masker weer op, want niemand hoeft te weten hoe het van binnen bij me is. Hier komen mijn knuffels, kussen en smakkerds weer. Je hebt weer wat te doen om ze te vangen.

Doeg mijn lieve schat, ik houd van je en ik mis je zo ontzettend. XXXXXXXXX

Lieve Afira,

Tja, deze tekst had ongetwijfeld boven een Sinterklaas gedicht gestaan. Ja gestaan omdat we niet aan Sinterklaas meer doen. Nu jij bij ons weggevallen bent doen we er helemaal niet meer aan. A en J wilden eigenlijk wel maar snappen ook wel dat het niet leuk meer is zonder jou. We haalden herinneringen op aan de pakjesavonden met opa en oma. De laatste keer dat we dit deden hebben we zo enorm gelachen om de Annie act van jou. Ik ga hier niet verder op in want je weet wat ik bedoel. Wat waren deze avonden altijd gezellig en wat genoten opa en oma hiervan. Nu zegt het me niets meer. A en J willen wel iets doen met de Kerst. We doen nu voor elk een klein cadeautje kopen. Vandaag is het 5 december. Heb het Sinterklaasfeest op school gevierd met mijn groep. Een surprise ochtend, het was gezellig en er waren leuke surprises. Ik doe mijn best om vrolijk te zijn en het lukt me aardig maar altijd is dat éne op de achtergrond waardoor ik niet echt vrolijk ben. Vooral met zulke dagen als vandaag heb ik het extra moeilijk. Blij dat het weer om is. Gisteren hebben we de hele middag hier in de klas gezeten. J moest ook nog een surprise maken, hij viert het zaterdagavond met zijn vriendengroep. Ook ik moest mijn surprise nog maken. Je ziet het moest allemaal weer op het laatste moment, zoveel zin had ik er in. Maar het is goed gekomen. A was met een vriend naar de voetbalwedstrijd van Heerenveen tegen AZ. Ze had de middag van haar leven want Heerenveen won met 5-1. Zaterdag hoefde J niet te voetballen want het had behoorlijk geregend en gestormd, ze gingen met de selectie de zaal in en hebben daar lekker gevoetbald. 's Avonds is A naar een vriendin gegaan in Twisk. Ze is daar na een gezellige avond blijven slapen. 'k Zou nog naar je toe, maar het is al donker buiten. Dat wil niet zeggen dat ik je vergeet. Ik roep straks wel als ik langs kom. Maar nu stuur ik je nu eerst mijn kussen, knuffels en smakkerds.

Doeg meisje, doeg lieverd, doeg lieve schat, doeg Fietepiet, doet Fiet !!!!

Hallo lieverd,

Het is vrijdagavond en ben alleen thuis. J is aan het stage lopen, en A is met papa naar het NHJFO. Het is voor mij één van de weinige keren dat ik niet mee ben naar het NHJFO en waarom ik niet ben weet ik niet. Iets binnenin me zei dat ik maar eens thuis moest blijven. En eigenlijk had ik ook niet zoveel zin. Ze zijn aan het oefenen voor het Kerstconcert, en deze muziek grijpt me nog altijd vreselijk aan. Moet dan altijd denken aan je solo die jij toen speelde. Het was zo zuiver, zo mooi, zo sereen daar in die kerk. Ik snap nu wat L toen bedoelde dat hij een kippevelmomentje had tijdens deze solo. Ook Chr zijn vader vertelde me toen na het concert hoe mooi jij speelde. Ik heb dat moment al meerdere keren teruggezien en gehoord en elke keer moet ik huilen. Ik hoor het nu pas wat mensen bedoelden. Tijdens dit kerstconcert speelde A ook een solo. O wat was ik trots op mijn 2 meiden en dat ben ik nog. Na het concert ben je met Th naar huis gegaan waar ze jouw haar uit elkaar moesten plukken. De foto's heb ik nog, wat een bos was dat toen. We waren de hele middag bijna bezig geweest om het allemaal op te steken. En de herinneringen doen weer zo zeer. Ook moest ik van de week denken aan de laatste surprise die we samen gemaakt hadden voor de vader van Th, een taart met twee lagen. Je vertelde later dat hij er ook nog van geproefd had en ik kan me voorstellen dat jij je bekende kreet van iiieeeuuuuw liet horen. Wat hadden we er allemaal in verwerkt, tandpasta, scheerschuim, gel, en nog meer van dat soort dingen. Maar de hoofdmoot van volgens mij een kwarktaart. Wat een lol hebben we er om gehad. Er stonden ook nog kaarsjes op. Het cadeautje was ergens verstopt in de schuur, bij de grote kraan. O ja, je vertelde me later dat ze de taart aan de kippen hadden gevoerd. Je hebt het daar tijdens het Sinterklaasfeest ontzettend naar je zin gehad. De goudvis die jij als surprise kreeg ligt nog steeds onder jouw bed. Trouwens degene van wie jij deze kreeg woont nu ook in Amsterdam. Ze zijn daar nu ook met z'n tweetjes. Ben vanmiddag even met A naar Hoorn geweest, even gewinkeld. Wat mij mankeert weet ik niet, maar dat winkelen zegt me steeds minder. We hebben wat af geshopt maar ik mis je zo bij deze bezigheid. Ik probeer het voor A leuk te houden en dat lukt aardig, maar het hoeft voor mij niet meer zo. Maar daar zal ik me over heen moeten zetten. Vanmiddag ook maar weer eens naar de kapper geweest. Moeders kan er nu weer tegen aan. Het haar is nu nog witter dan wit. Ze stelde al voor om het te gaan kleuren , maar dat doe ik niet want je hebt altijd uitgroei. Het is nu mooi en heel veel mensen zijn jaloers op de mooie witte kleur. Dus houd ik het maar zo. Op facebook las ik dat jouw werkgeefster op Texel ook behoorlijk aan het investeren in zich zelf aan het doen is. Ze is al naar de kapper geweest om een nieuwe look in haar haar, maar afgelopen week is ze ook naar een tandheelkundige kliniek geweest. Ik weet wat je nu denkt. Morgen ga ik weer met A naar Bergen, ze vindt het nu wel echt leuk en ik moet zeggen ik vind het ook mooi. Gisteren kreeg ze van een dirigent te horen dat ze weer les moet gaan nemen, niet omdat ze niet kan spelen, maar hij vindt dat ze er nog veel meer uit kan halen om nog beter te worden. Dat zijn dus de leuke complimenten. Ook kwam hij al met een naam. A heeft er direct werk van gemaakt en nu maar afwachten. Dinsdag moet ze voor een tweede gesprek naar het VU, dat geeft haar ook weer moed. Duimen maar. Wat moet ik nu nog meer schrijven, J moet morgen ook weer voetballen. Het gaat steeds beter met hem. Het is nu buiten echt herfst/winter weer. Regen, koud, waaien niks aan, ja af en toe schijnt de zon ook nog eens. Door al dit weer zag ik dat er bij jou al een hyacint zijn kopje opsteekt tussen de schelpen. Wel een beetje vroeg vind je ook niet? Het is weer een heel bericht geworden, en daarom sluit ik nu af met jou de kussen, knuffels en smakkerds weer te sturen. Ook voor oma en beppe. Geef ze een dikke smakkerd van ons.

Doeg lieve schat, doeg lieverd, doeg Fietepiet, voor altijd ben je van mij.

Heej lieverd,

Het is woensdag, 30 november, en ik ben nog op school. Gisteren was het 3 jaar geleden dat oma overleed. Weer zo'n dag dat je steeds aan het denken bent. Het leek gisteren wel of het leven even weer stil stond, maar de werkelijkheid was weer eens heel anders. Het leven gaat gewoon door. Jij en oma zijn nu al 3 jaar niet meer bij ons, jij iets langer dan oma. Oma heeft alles nog meegemaakt en ze was zo vreselijk verdrietig om jouw heengaan. Ze kon er bijna niet mee leven. Volgens ons is ze de klap ook niet echt te boven gekomen. Nu zijn jullie daar samen, en ook beppe is daar bij gekomen. Ook zij leed ontzettend onder het verdriet dat één van haar kleinkinderen op zo'n manier het leven liet. Ze was zo verschrikkelijk boos op die gozer. Vandaag zijn we gebeld door RTV Noord-Holland. Zij vroegen ons of we mee wilden werken aan een serie. In deze serie komen mensen voorbij die moeten doorleven na iets vreselijks te hebben meegemaakt. Ze willen de mensen laten weten hoe het met nabestaanden en slachtoffers is gegaan. Natuurlijk willen wij daar aan meewerken. Buitenstaanders mogen best weten hoe het nu met ons gaat en hoe moeilijk het is om zonder jou te moeten doorgaan. Laat de mensen maar weten wat die gozer ons heeft aangedaan. Je ziet het blijft doorgaan. Jouw ongeluk heeft ontzettend impact gehad op vele mensen. Maar het is ook waar, héél véél mensen weten dit. Wij hebben de camera's niet geschuwd omdat we jou beloofd hadden te vechten tegen drankrijders. Maar dat heb ik hier al zo vaak geschreven. Ga zo naar huis, maar eerst nog bij jou aan. Ik denk dat de bloemen nu wel weg kunnen, het moet wel netjes blijven en ik vind uitgebloeide bloemen niet kunnen. Denk dat ik vanavond alleen thuis ben. Papa gaat J halen uit Purmerend, dan kan hij metéén door naar Oktafria, zie nu pas dat de laatste letters bijna jouw naam zijn, had dan ook al afira getypt. En dan daaropvolgend West Frisia. A gaat mee want die gaat bij een vriendin oefenen. Ze gaan met een groepje kerstliederen spelen in een verzorgingstehuis op 18 december geloof ik. Haar vriendin kan daar punten mee scoren voor haar opleiding. Morgenmiddag moet ik weer naar school want dan hebben we de VO adviesgesprekken met de OBD. Altijd wel belangrijk natuurlijk. Je ziet we hobbelen wel wat door. Nu stuur ik je eerst mijn knuffels, kussen en smakkerds maar weer eens. En voor vandaag een dikke kus voor op je voorhoofd. Deden we wel vaker, weet je nog.

Doeg lieve schat, ik houd van je en zal je nooit vergeten, dat kan niet eens.

Lieve anoniem,

We zijn erg onder de indruk van het bericht van je. We weten niet wie je bent maar er is wel een vermoeden. We waren erg verrast door dit bericht, het blijkt maar weer dat er véél meer mensen Afira* missen dan wij weten. Het is voor ons ook goed te weten dat Afira* niet vergeten wordt. Dit helpt en sterkt ons weer. Wij missen haar zo ontzettend, de pijn is niet te vergelijken met een andere pijn. Dit dragen wij het verdere leven met ons mee. En ja jij hebt hetzelfde als wat ik heb, bij elk trompetgeschal denk ik aan mijn meisje en komen de tranen in mijn ogen. Ik weet nog dat de examinator op het formulier van haar C diploma schreef: een fijne trompettiste die de noten in de kern raakt. Ik vond dit zo normaal omdat ik niet anders wist. Maar nu hoor ik het verschil en denk vaak: ja Fiet, je kon goed spelen, je had een fijn geluid.
En ook wij vragen ons vaak af, hoe het maar haar zou zijn??? Zou ze naar Zuid-Afrika gegaan zijn om te stage lopen. Dit had ze in haar hoofd en wat ze in haar hoofd had ging ook gebeuren. Ze had haar hele loopbaan op de hotelschool al bijna uitgestippeld. Mijn laatste gesprek met haar had ik per telefoon. 's Middags belde ze me nog om te vragen wanneer we kwamen. Woensdags zouden we gaan vissen op de Waddenzee en Afira* zou ook mee gaan. Lekker in de zon zitten, maar vissen op makreel leek haar ook wel leuk. We zouden wel kijken wat we zouden doen. Ze vertelde me toen ook dat ze in begin september iets niet kon doen omdat ze op de hotelschool een middagje wijn proeven had, en dit wilde ze niet missen. Ze ging er metéén voor en wat had ze er een zin in. Helaas mocht het niet zo zijn. Als alles door had gegaan zoals het eigenlijk had moeten zijn, zou ze dit haar laatste jaar op de hotelschool zijn geweest. Wat gaat de tijd snel. En zou haar droom dan uitgekomen zijn ???????? Ik denk het wel.
En ja waarom moet God de mooiste bloemen het eerste terughalen ??????? Hieruit moeten we dus uitmaken dat Afira* hier ook bij hoorde, maar God weet toch ook dat hij ons daar een groot verdriet mee doet. Of is dit voor ons een beproeving ?????? Dit zijn van die vragen waar ik dus niet uitkom, ik vind het moeilijk en ik vraag me dagelijks af waar we dit aan verdiend hebben. Een gelukkig gezinnetje, ten gronde gericht door iemand die met veel alcohol in zijn lijf toch ging autorijden. Is het dan zo raar dat ik woest ben op zulke alcomobilisten?????? Ik heb Afira* beloofd om voor haar te vechten, ik blijf er op hameren dat alcohol en verkeer niet samen gaan. Ik grijp iedere kans aan om dit kenbaar te maken. Inmiddels zijn er meer jongeren overleden door alcomobilisten. Als ik met mijn acties maar 1 of 2 kan redden dan is mijn missie al voor een groot deel geslaagd. Voor 2012 wens ik dat iederéén nu eens gaat beseffen dat je niet met drank op moet gaan rijden. Wij hebben dit drama mee moeten maken en ik gun dit niemand, want dit is één van de ergste dingen die je als ouders kan overkomen, je kind overleven.
Lieve anoniem, bedankt voor jouw bericht.

Louis, Geeske, Ariëlle en Joran.