Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve, lieve Afira.

Ja ik schrijf het nog altijd: lieve, lieve Afira. Want dat zul je voor mij altijd blijven. Eigenlijk ben ik wel een ontrouwe hond, ik schrijf niet echt vaak meer. Maar dat zegt niks over dat ik je niet mis. Dat doe ik alle dagen. Altijd is er wel een moment dat ik aan je denk. Vaak kom je 's avonds voorbij in mijn gedachten. En dan denk ik hoe zou het nu met jou geweest zijn ????? Hoe zou je er nu uitgezien hebben ????? Allemaal van dat soort gedachten. Tot mijn verbazing zag ik jouw ongeluk weer voor t.v., het was in Hart van Nederland. Jouw moeder deed het weer ijzersterk, ze vechten nog steeds voor je en terecht. Het ging over drankverkoop bij benzinestations. Te gek en te triest voor woorden, dit mag niet en kan niet. Toen ik het allemaal weer zag gierde de adrenaline weer door mijn lichaam. Ze hadden er een prachtig item van gemaakt. Je ziet dat het allemaal door blijft leven, mede dankzij de strijd van jouw ouders, je zusje en je broer. Grote Klasse dat ze dit kunnen. Maar het is voor jou. Ter nagedachtenis van jou staat hier een kaarsje te branden, en op deze site heb ik weer diverse aangemaakt voor je. En ik geloof dat er meerdere zijn die dit voor jou doen.
Dag lieve Afira, rust zacht schat.

We zijn ruim drie jaar verder na het ongeluk. Niet helemaal zeker van wat ik moet zeggen, maar ik wilde deze maand toch wat laten weten. Ik zit momenteel in de bibliotheek van Amsterdam, met uitzicht op het conservatorium van Amsterdam. Door de ramen zie ik een jongeman op een hoorn spelen. Hoorn – mijn stad met haar school. Maar in dit verband doet het me denken aan de trompet. Een trompet van Afira die ik in januari 2008 voor het eerst, en helaas het laatst, heb horen schallen in het parkschouwburg ... te Hoorn.

Het was een dag die ik nooit zal vergeten, de bewuste maandagochtend at mijn telefoon ging. “Hey... Dat meisje die gisteren is aangereden op Texel ,dat was Afira.” Een koude rilling ging door mijn lichaam. Ik heb het gesprek afgekapt, ik wilde niet praten. Een lichtelijke obsessie met de zaak ‘Afira’ begon. Hoe is het mogelijk dat zo’n lieve vrouw zoiets overkomt? Wat zet iemand aan om doelbewust het gevaar te nemen om mensen aan te rijden? Zo nu en dan gaat haar naam door de zoekmachines, bekijk ik filmpjes en lees ik artikelen en reacties. Recentelijk is de nieuwe lijst bekend geworden met boeteverhogingen. Direct gezocht naar alcohol en rijden onder invloed. Helaas niets gevonden. Maar het raakt me. Nog steeds is het moeilijk om te zien dat zo’n leuke vrouw, zo aan haar einde is gekomen op zo’n jonge leeftijd. En dat daar schijnbaar een straf op staat van 1.216 nachtjes slapen.

De frustratie en woede zijn niet goed te maken. Het lijkt mij heel moeilijk om als ouders en zusje door te moeten gaan. De wereld om je heen gaat door. Mensen zijn gelukkig, vrolijk, lachen. Iets wat ik de eerste dagen na haar dood absoluut niet kon begrijpen. Hoe het mogelijk is dat mensen na zo’n verschrikkelijk ongeluk door kunnen gaan. Het deed me realiseren hoe vanzelfsprekend mensen alles nemen. Maar ook hoe laconiek ik normaal gesproken omga met overlijdens, de ver van mijn bed problemen. Immers, ik laat mijn humeur ook niet veranderen door de media; het zou ondragelijk worden als iedereen altijd alles zich persoonlijk aan zou trekken van wat er in de wereld gebeurt.

Maar wat zou het fijn zijn als mensen de wijze lessen die uit gebeurtenissen getrokken kunnen worden, toch eens zouden toepassen. Recentelijk is er een discussie geweest over alcoholistische dranken bij tankstations. De laconieke houding van mensen lieten me schrikken. “Het moest allemaal maar kunnen, en hoe ontzettend betuttelend het wel niet was dat het niet mocht.” Onder de noemer betutteling moet tegenwoordig alles kunnen, lijkt wel. Vooral het laconieke gaf mij zorgen. Het idee; “ach, je moet toch kunnen rijden met één biertje. We zijn toch geen kleuters?” Is dit dan de jeugd van tegenwoordig? Waarbij alles draait om dronken worden en hi, ha, ho, lang leve de lol, fuck de consequenties? Realiseren die mensen zich hoeveel pijn zij een ander kunnen aandoen? We zijn drie jaar later, en nog steeds krijg ik het hele ongeluk met een meisje dat ik regelmatig zag, niet losgelaten. Moet je nagaan hoe moeilijk het is voor mensen die echt dichtbij haar staan.

Binnen de theologie hoorde ik ooit een mooi spreekwoord. Een uitleg voor een eeuwenoud gezegde: “The good die young.” Soms, zo nu en dan loopt er iemand op aarde rond, die zo lief is. Zo aardig en zo zorgzaam, dat God niet langer kan wachten haar te ontmoeten. Voor mij is dit het antwoord op de vraag ‘waarom?’. Dat neemt het verdriet niet weg. Het gemis blijft, en ik denk niet dat ik Afira ooit zal vergeten. Haar aanstekelijke lach en geweldige humeur blijven bij. Het lijkt me een heel tweezijdig gevoel voor de directe naasten. Heel mooi, maar ook heel machteloos. Enerzijds is dat het enige wat we nog hebben, anderzijds vergroot dit het gemis. Bij mij blijft vooral de vraag: hoe zou het zijn gegaan als...? Zou ze de hotelschool hebben gedaan? Misschien wel verder in de muziek? Hoe zou ze eruit zien?

En ik geloof dat we daar ooit achter zullen komen. Zoals ik nu naar de jongeman met zijn hoorn kijk, luisteren wij ooit weer naar het mooie geschal wat nooit zal sterven. Bij elke trompet die ik hoor denk ik aan Afira. Bij elke trompettist duikt zij op uit een herinnering. En within that zit een hele mooie herinnering, waardoor Afira altijd onder ons zal blijven. Tot de tijd dat wij aldaar zijn, blijf ik haar gelach, geschal en verhalen missen. Maar nooit zal ons een geweldige herinnering, aan deze prachtige meid, ontnomen worden.

Ik mis je, lief.

Heej lieve schat,

Vandaag toch even bij je langs, hier op deze site. Heb veel reacties gehad op de tv uitzending. Iederéén is het er mee eens, geen drank in benzinepompstations. Dat is toch helemaal niet nodig. Het zijn alleen maar extra inkomsten voor de eigenaars en daar is het hun om te doen. Dus het gaat weer over de ruggen van mensen die zo nodig moeten drinken. Belachelijk. Ben blij dat ik meegewerkt heb, wie weet heeft het nut. Zo metéén met A naar het NHJFO, vandaag in Abbekerk. J kan niet mee want hij is weer in het zwembad. Vanavond is er weer discozwemmen en moeten hij toezicht houden, dit vindt hij iets minder maar hij weet dat dat erbij hoort. Verder is er niet echt veel nieuws. Ik mis trouwens wel een bericht, zeker niet geplaatst of zo, ik weet het niet echt goed meer. Ik vergeet tegenwoordig wel veel. Namen is ook vreselijk, kan ik er gewoon niet opkomen. Het zal wel bij het ouder worden horen en als dat niet zo is, nou dan is het niet echt best. Het kan ook zijn dat het door iets komt wat je heel erg heeft aangegrepen, nou dan hoeven we niet ver te zoeken. Dit gebeuren is iets wat je je hele leven niet meer te boven komt. Lieverd houd je beppe en oma ook een beetje in de gaten, dat is jou wel toevertrouwd. En als je het niet meer weet kun je altijd naar hun toe gaan, dat weet je. Nu nog mijn knuffels, kussen en smakkerds voor jullie. Kaarsjes kan ik op onze com niet meer voor je aanmaken, maar ze staan hier thuis voor je te branden. Zo hoor je er altijd bij.

Voor altijd in mijn gedachten, en je gaat altijd met mij mee, doeg lieverd.

Heej lieverd,

Het is er, de lamp die we zochten voor jouw graf. We hebben lang gezocht, diverse lampen hebben jouw graf gesierd maar nooit was er die lamp die we wilden. Zondag kwamen we eentje tegen bij een tuincentrum. Het is een stormlamp gemaakt van oud hout. Deze past volgens ons bijzonder goed bij het geheel. Het heeft iets van het strand. Nu staat hij nog bij ons in huis, met daarin een kaarsje die voor jou staat te branden. We zijn er ontzettend blij mee. De lamp komt gauw bij jou te staan. Papa en A hebben maandag de bolletjes bij je in de grond gezet. Nu maar afwachten of er in het voorjaar sneeuwklokjes, blauwe druifjes en kleine narcisjes uitkomen. Het zal wel fleurig staan. Maar het grootste nieuws komt nu. Vandaag belde SBS of we wilden meewerken aan een item over dat er in benzinepompstations weer drank verkocht mag worden. Ze vroegen wat wij daarvan vonden. Nu dat antwoord wisten ze natuurlijk allang. Wij zijn daar falikant op tegen. Belachelijk zoiets. En dat heb ik ook verteld voor de camera. Het wordt vandaag nog uitgezonden voor Hart van Nederland in de vroege editie. Ik blijf voor je vechten en SBS helpt ons daarbij. Jouw overlijden op zo'n manier was bij hen als een bom ingeslagen. Daarom blijven ze ons ook volgen als er weer iets op drank gebied is. Wij proberen alles waar we aan mee kunnen doen de mensen erop te wijzen dat je niet met drank op moet gaan autorijden. Je weet nooit wat er gebeuren kan. Trouwens er was net op de tv voor het journaal dat benzinepomphouders die wel drank verkochten alles weer uit de schappen hebben gehaald. Eén heeft een fikse boete gekregen. Door de boete niet te betalen willen ze een proefproces uitlokken om wel drank te mogen verkopen. Ze vinden het niet eerlijk dat wegrestaurants dit wel mogen. Je ziet wat het woordje drank wel niet kan betekenen voor mensen. Je weet dat ik er niet tegen ben, maar ik ben fel als men gaat rijden onder invloed. En dat zal ik altijd blijven omdat één van mijn liefste bezit van me afgenomen is door iemand die wel met drank op ging autorijden. Gisteren ben ik nog op de oude school geweest, Het Werenfridus. We gingen daar onze leerlingen bespreken die in de eerste klas zitten. Er waren leraressen bij die jou nog kenden. Vond het vreemd hoor daar te lopen. Jij hebt daar 5 jaar van je leven doorgebracht en net toen jij je HAVO diploma daar had gehaald hield het hier voor jou op. Jankend heb ik bij je gestaan, al die herinneringen kwamen weer op. En nu vanmorgen SBS weer, het kan soms raar lopen hoor. Het intervieuw werd afgenomen bij het VU medisch centrum omdat A daar een sollicitatiegesprek had en SBS in Amsterdam zit. Hoefden ze niet naar Wieringerwerf te rijden. Dus dat waren twee vliegen in één klap. Zo metéén eerst even naar Hart van Nederland kijken en dan met A naar Wijdenes te toeteren. J is naar zijn stage in het zwembad. Hij vind het ontzettend leuk. Vanavond doet hij met oudere dames aquasteppen. Zou graag om een hoekje willen kijken, of zelf meedoen natuurlijk. Nou meisje, weer genoeg voor vandaag. Behalve nog de knuffels, kussen en smakkerds weer naar je toe sturen. We blijven voor je vechten.
Belooft is belooft, toch ???????????

Doeg lieve schat, doeg meisje, doeg lieverd, doeg lieve troelewoel. LOVE.

Liev Afira,lees in het schrijven van Pap & Mam dat die klootzak is vrijgelaten, inderdaad zoals jouw Pap zegt dit is de rechtspraak,maar zoiemand moest nooit geen rijbewijs meer krijgen,wij leven met jouw ouders mee.
Maken enkele kaarsjes aan,
Lieve groetjes van ons.ouders van *claudia*

Lieve Fietepiet,

Even thuis achter de computer. Heb het schrijven van dinsdag terug gelezen en het is hoog tijd dat ik weer naar je schrijf. Het vervelende nieuws is dat A gezakt is voor haar rijexamen. Jammer, maar er zijn ergere dingen. Veel mensen zakken voor de eerste keer. Ze zakte omdat ze in een smal straatje moest uitwijken voor een tegemoetkomende auto, zij kon achter een auto parkeren maar de examinator vond dat ze te dicht tegen de auto's reed en dat ze te dicht op de auto stilstond zodat ze moest ingrijpen. Flauwe kul natuurlijk, maar je kunt niets inbrengen want zij hebben toch altijd gelijk. Nu maar hopen dat het straks beter gaat. Ik ben er niet rouwig om hoor dat ze niet geslaagd is. Ik laat het niet blijken maar van binnen ben ik gewoon bang om ook haar kwijt te raken, het hoeft natuurlijk niet maar er zijn zoveel gekken op de weg. Daar weten wij alles van. Woensdagmiddag ben ik met 6 kinderen wezen tafeltennissen in Medemblik. Het basisschooltoernooi. Jij bent in groep 8 ook meegeweest naar dit toernooi. Wist het eerst niet zeker maar nu schiet me opeens te binnen dat je de dochter van de trainster van de tafel sloeg. Jij mocht toen meedoen en het ging redelijk goed. Volgens mij werden jullie derde. Afgelopen woensdag was prut want we werden laatste. Maar meedoen is belangrijker dan winnen. Gisteren had ik een baaldag, het lijkt wel of ik donderdags moet uitrusten van de werkdagen. Ook J was vrij van school dus het was allemaal relaxt. En dan is er natuurlijk het toeteren er nog. J op woensdag naar West Frisia en A donderdag naar Wijdenes. Vanavond hebben we voor de verandering eens vrij. Morgen maar weer met A naar de BSO te Bergen. A staat nu achter mij, ze heeft net haar haar geverfd. Iets wat jij ook wel eens deed. Vooral zo tegen de Kerst aan. Jeetje het zijn weer allemaal herinneringen. Vandaag had J een POP gesprek op school, het gaat wel goed met hem. Ook het stage lopen in het zwembad vindt hij leuk. Ze zijn erg tevreden over hem. We zijn ook even bij een kerstshow in Purmerend geweest, we zoeken nog steeds een mooi formaat lantaarntje voor jouw graf. We willen niet meer zo'n grote omdat die teveel ruimte neemt en dat vinden wij zonde. Morgen komen we weer en zetten een nieuwe kaars. Deze kan 70 uur branden. En natuurlijk kijken bij het voetbal van J. Daarna is het feest in de kantine. Maar daar gaan wij niet heen hoor. Ik zit het liefste thuis, daar ben je dicht bij me en kan ik me laten gaan. Daar branden de kaarsjes voor jou, oma en beppe. Ik mis je nog meer als nooit tevoren. Soms weet ik niet met mijn gevoelens om te gaan, het is allemaal zo moeilijk. Ik weet ook dat ik enorm veranderd ben. Dit verlies van jou heeft er zo enorm ingehakt. Het is bijna onmenselijk om één van je kinderen te moeten missen, maar dat heb ik geloof ik al eerder verteld. Alles doet zeer, en van de gedachten kun je zo nu en dan wel gek worden. Slijten zeggen ze, het moet slijten. Maar kan dan iemand vertellen hoe dat gaat of hoe dat moet????? De scherpe kantjes gaan er op den duur wel af, maar wanneer is dat dan, wil ik dat wel. Misschien niet, ik weet het niet. Ik wil je niet verliezen, ik wil dicht bij je blijven. Wie kan mij vertellen waar je bent???? Allemaal vragen waar ik geen antwoord op heb of krijg. Het is zo vreselijk moeilijk allemaal. Maar we komen er wel hoor lieverd. We vechten en knokken ons er door heen. En met jou in onze gedachten moet dat lukken. Maar nu stop ik en ik stuur je mijn ontelbare knuffels, kussen en smakkerds weer. Denk je ook aan ons, jij bent ons beschermengeltje toch???????

Doeg lieverd, doeg lieve schat, doeg lieve Fietepiet, rust zacht lieverd.

Lieve lieve ukkepuk,

Je denk natuurlijk dat mama je vergeten is maar dat is niet zo, hoor. Ik denk alle dagen aan je. Soms als ik bezig ben, ben je uit mijn gedachten. Maar volgens mij moet dat ook kunnen. Als je nog bij ons geweest was, had ik ook niet elke minuur aan jou gedacht. Nu ligt het wel anders. Maar er zijn ook andere dingen die mijn aandacht eisen. De kinderen op school natuurlijk als ik les aan het geven ben, maar ook thuis eisen ze mijn aandacht op. En daar tussen door vlieg jij er ook nog door heen. Elk moment dat ik even vrij ben denk ik aan jou. Verleden week vrijdag was erg. Maar dat weet je al. Eigenlijk valt het best wel mee te weten dat de dader vrij is. Het zal voor hem niet meevallen om weer in het normale leven mee te doen. Dit gebeuren zal hem zijn hele leven lang blijven achtervolgen en reken maar dat dat niet echt leuk is. Maar dat kan mij niets schelen, had hij eerder aan moeten denken. Ik ga geen energie meer aan hem verspillen ik kan dat veel beter gebruiken voor jullie. Ik weet ook dat ik een heel eind op achter lig om je te schrijven wat er hier allemaal gebeurt. Maar ons leventje kabbelt maar wat voort. Zaterdags met J te voetballen, trouwens afgelopen zaterdag was hij de man of the match. Hij voetbalde ijzersterk volgens zijn coaches. Dat is altijd fijn om te horen. Hij schopte er ééntje bijna knock out. De tegenstander kreeg een keihard schot van J recht in zijn gezicht. J schrok ontzettend maar iederéén zei dat hij er niets aan kon doen. Het slachtoffer stelde hem later ook gerust. Als zaten er wel tanden bij hem los vertelde hij na de wedstrijd. Nu is hij weer te trainen. A had het afgelopen weekend 2 concerten en een extra repetitie, dus dat was weer heel was afrijden. Naar Den Helder en naar Castricum, Het waren wel mooie concerten en ze deed het goed. Morgen moet ze afrijden, ik hoop dat ze er metéén door is. Eén ding zal ze nooit maar dan ook nooit doen: rijden met drank. Ze weet wat de gevolgen kunnen zijn en dat wil ze niet nog een keertje meemaken. Zaterdag zijn we ook nog bij jou geweest en een grote kaars aangestoken. Ook thuis brandt er altijd een grote kaars voor jou, deze brandt tevens voor beppe en oma. Ja de donkere tijd breekt weer aan en het kaarslicht geeft ons dan het gevoel dat jullie erbij zijn. Ik merk dat ik steeds meer moeite krijg met het gemis van jou. Ik huil vaak, nu komen de tranen dus ook weer tevoorschijn. Het komt misschien ook omdat de afgelopen weer zo beladen was, te weten dat hij vrij kwam, Veel mensen leefden met ons mee, we kregen zelfs kaartjes met veel sterkte erop toegestuurd. Je ziet iederéén leeft nog steeds mee. Vandaag kreeg ik ook facebook een berichtje dat er een filmpje op youtube is waarop allemaal bermmonumentjes staan. En ja hoor de jouwe staat er ook op. Dit is gemaakt door mensen van de Rijksuniversiteit van Groningen. Die gingen onderzoeken wat die bermmonumentjes de mensen doen en waarom ze er staan. Nou dat is wel logisch toch. We willen met jouw monumentje ook uitstralen wat drank in het verkeer doet, maar ook dat drank zoveel kapot kan maken. We willen de mensen daarvoor waarschuwen. En op Texel komen er heel veel mensen langs jouw monumentje. Er waren zelfs vriendinnen van je nichtje B op Texel die een kaars voor je aangestoken hebben daar op de Krimweg. Ik krijg dat altijd kippenvel als ik zulke berichtjes lees. Zo mooi en zo lief en medelevend. Ze schreven nog dat ze in het donker teruggingen en dat het zo mooi stond dat lichtje in het donker bij jou. En dat is het natuurlijk ook. Ik zal voortaan weer proberen wat vaker te schrijven. Ook papa heeft geschreven. Erg lief van hem. Het vervelende is dat hij zich niet zo goed kan uiten, hij kropt veel dingen op. Ik ben er wel eens bang voor dat dat niet echt goed voor hem is. Help jij hem maar als je kan. Hij heeft het ook zo moeilijk al laat hij dit nooit blijken, maar ik weet wel beter. J komt er weer aan en ik denk dat ik alles wel weer zo'n beetje geschreven heb. Het is weer een heel verhaal geworden, dus sluit ik nu weer af. Maar eerst de knuffels, kussen en smakkerds weer naar je toe sturen. Maar in gedachten ben je altijd bij me hoor lieverd.

doeg lieve schat, doeg lieverd, ik houd met mijn hele hart van je ! LOVE. XX

Lieve Afira,vandaag is het zover dat die 20 jarige duitser vrij komt, helaas vind ik dat hij zijn straf langer uit had moeten zitten.
maar het strafrecht bepaalt hoe en waarneer erg jammer.vandaag op de bank met tranen kijken naar je foto .lieve lieve Afira ik mis je elkedag
ik hou heelveel van jou, je blijft altijd in mijn hart en gedachten.je bent mijn engel in hart en nieren.ik weet niets meer te schrijven
veel liefs van je dierbare papa
doeg doeg lieve lieve Afira.kus kus heelveel kus

Lieve, lieve schat.

Even laten weten dat we heel erg aan je denken deze dag. Weer een zwarte bladzijde in ons leven. Waarom???? Dat mispunt is vandaag vrij gekomen. Op het moment dat ik dit schrijf zit hij vast alweer lang en breed in Duitsland. Het enige wat hem nog 8 jaar zal achtervolgen dat hij niet mag rijden. Maar of hij zich daar aan houdt is vers 2. Als hij dit doet dan hoop ik dat hij hard aangepakt wordt. En nu moeten wij hiermee leren leven. Hij heeft jou van ons aangepakt en ik hoop dat hij nu na drie zonder alcohol eindelijk inziet wat hij heeft gedaan. Nooit heeft hij contact gezocht, op die ene keer na dat het van zijn advocaat moest met zo'n opgelegd briefje. Ja meisje ik moet nu even stoppen want ik moet met A mee naar een extra repetitie. Maar jij gaat met me mee, hoe dan ook. Kusjes, knuffels en smakkerd voor jou.

Doeg lieverd, doeg lieve meid, doeg Fietepiet, we vergeten je nooit. LOVE.

Lieve Fietepiet,

Wat ik nu gedaan heb weet ik niet, ik zat aan het toetsenbord te klooien en opeens was mijn hele verhaal weg. Ik had al zoveel geschreven. Ik wil het wel weer schrijven, maar mijn vingers willen niet zo goed meer. Dus houd ik het nu bij een kort berichtje. Morgen schrijf ik je het hele verhaal weer. Belooft. Het is nu 19.45 uur en ik ben nog steeds op school. Ook J is hier na toe gekomen uit school. Ik had eerst een vergadering tot 17.00 uur en dan is het niet de moeite om naar huis te rijden, want J moet nu weer trainen. Papa is met A naar Schoorl, ze heeft daar een repeitie met de blazers van het BSO orkest. Zij hebben zaterdag en ik geloof zondag een concert. Ze spelen dan een stuk van Strauss, dus moet ze wel even mee doen. Voor de 2de keer al niet naar het KLM orkest en dat zinde haar niet echt. Maar ze zag wel in dat ze naar Schoorl moest. Papa en A halen ons straks weer op. Papa belde me vanmiddag op en vertelde dat er alweer een schrijven van het ministerie was. Ook dit ging over de vrijlating van dat mispunt. Je moest eens weten hoeveel impact dit op ons heeft. Ik merk het aan iederéén thuis. Ook zijn er veel mensen die het niet snappen dat hij nu al vrij komt. Laat hem gauw naar Duitsland gaan en ik hoop dat hij Nederland nooit meer inkomt. Maar die hoop zal wel valse hoop zijn. Ik moet mijn leven nu zonder jou en dat had ik nooit voorzien. Het is zo moeilijk te weten dat je nooit meer terug komt. Gek word ik bij die gedachte. Dit zal wel nooit overgaan. Maar we houden jouw naam hoog, je zult er altijd bij horen en we noemen je naam met heel veel liefde. We houden toch zoveel van je, dit zal nooit overgaan. Altijd als ik hier schrijf rollen de tranen over mijn wangen, ik wil dit blijven doen want het doet mij heel goed. Hier kan ik het van me afschrijven. Soms schrijf ik elke dag, maar ook vaak om de paar dagen. Ik hoop dat je me dit niet kwalijk neemt. Nu stuur ik je mijn knuffels, kussen en smakkerds, in de hoop dat ze aankomen waar ze moeten zijn. Denk je ook aan beppe en oma. Genieten jullie daar maar in de wereld van jullie. Wat je hier niet meer kan, kun je misschien daar wel.

Doeg lieve troelewoel, doeg lieve Fiet. Meisje wat missen we je. LOVE, LOVE