Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hay lieve Fiet,

De kogel is door de kerk hoor. Over een paar weken laat ik een tattoo zetten. Ik laat jouw naam in je eigen handschrift op mijn hart zetten. Ik had al een gezegd erin zit je al maar nu nog erop. Papa wil graag dat ik er nog wat bij laat zetten wat met jou te maken heeft. Die meneer maakt een nu iets moois van en als ik het mooi vind komt het erop. En dan heb ik je voor eeuwig bij me. Vaak wil het er bij mij nog niet in dat je nooit meer terug zal komen. Je zult in onze gedachten blijven zoals wij je de laatste tijd meegemaakt hebben en daarom ben ik ook zo blij dat ik de filmpjes weer gezien heb. Je was zo dichtbij, je stem, zo zullen wij jou herinneren. Ouder zul jij nooit worden door toedoen van die e.......... vul zelf maar verder in. Ik zie je nog zo vaak voor de spiegel staan, kijken of er een vetrolletje was, kijken hoe je haar zat, kijken hoe je kleren stonden, kijken naar pukkeltjes in gezicht die er amper waren. Wat mis ik dit allemaal. En dat zal wel nooit over gaan en dat wil ik ook niet. Wij moeten nu leren hiermee te leven al is het wel moeilijk.
Lieverd, hier komen voor vandaag mijn knuffels, kussen en smakkerds weer. Kaarsjes voor jou, beppe en oma. We missen jullie drieën.

Doeg meisje, doeg lieverd, doeg schat, doeg beppe, doeg oma, doeg Aura.

Moest een code invullen voor de reactie, en wat is nu het bizarste wat je mee kunt maken dat ik in de code ME als laatste in moest vullen. Laat die rotauto nu met het duitse kenteken ME beginnen. We hebben wat tegen deze lettercombinatie. Dit betekent dat ze uit Düsseldorf komen en omgeving. Moest het even kwijt.

Hallo lieverd,

Op een beetje vreemd tijdstip ga ik je nu schrijven. Heb je toch wel een paar dingen te melden over gisteren. Gisteren was ik aardig bezig met jou en wat denk je: ik heb de filmpjes gezocht waar ik dacht dat jij opstond en die bekeken. Het was erg heftig om jou in levende lijve op de tv te zien en de tranen bleven maar stromen, maar ik vond het zo mooi. De opnames van Pats Boem bij het Weesper Kapellenfestival. Prachtig hoe je daar op staat. Precies zoals wij je herinneren. Geïrriteerd omdat er fout wordt ingezet, naar ons kijkend van wat is dit nou. Lachend met Ariëlle en je mattie Tijmen. Solo spelend in " De Boot ", zo mooi en zo dicht bij me maar toch zo ver weg. Je stem klonk als muziek in mijn oren. Kippevel kreeg ik ervan, trouwens papa later ook. Dan het buitenconcert van Tavenu, waarin je ook een solo speelt. Wat ben ik blij met die opnames. En dan de laatste opnames genomen in mei. Spelevarend op de surfplank in het IJsselmeer bij Medemblik. Jij ging windsurfen maar je was de kunst nog niet helemaal machtig. Wat hebben we gelachten tussen het huilen door om jouw capriolen op de plank of als je in het water viel. Toch liet je zien dat je het toch wel ging, je gleed op de surfplank het beeld uit. Voordat je dit deed zwaaide je nog aarzelend naar ons aan de kant. Meisje het is zo heerlijk om deze beelden nog weer te zien. Het was net of je er nog gewoon was en wat is de werkelijkheid dan keihard. Wat ben ik blij dat ik hier naar gekeken heb. Eerder kon ik het nog niet aan, maar gisteren had ik er behoefte aan. Door deze beelden kan ik het ook weer een beetje beter verwerken. Ik heb je in ieder geval nog op film staan en het is zo mooi om jou zo bezig te zien, met de muziek en op het water. Jammer dat we niet veel meer hebben, maar ja dat dit zo gebeuren houd je geen rekening mee. Ik zeg ook vaak tegen mensen neem zoveel mogelijk foto's want als er onverhoeds zoiets ernstigs gebeurt dan heb je altijd mooie foto als herinnering. Wij hebben in ieder geval mooie foto's en mooie levende beelden van jou en daar ben ik heel, heel erg blij mee. Ook je stem heerlijk om te horen. Dit wilde ik je laten weten, heb het gevoel dat ik er nu beter mee om kan gaan. Dat wil niet zeggen dat ik je zo ontzettend mis, want dat zal ik mijn hele leven doen. Getekend voor het leven noemen ze dit en dat zijn wij. Ook Ariëlle en Joran dragen al een rugzak mee, en in die rugzak zit jij met al de herinneringen aan jou.
Meisje hier zijn mijn extra knuffels, kussen en smakkerds voor jou. Pas ook maar goed op beppe en oma, en maak er daar in die wereld van jullie wat van.

Doeg lieve, lieve schat, mama houdt van je en dat zal nooit anders worden.

Lieve, lieve Fietepiet,

Mama mist je zo verschrikkelijk erg. Zonet was ik even op je kamertje en een gevoel van machteloosheid en heimwee overviel me. Ik moest opeens zo erg huilen. Heb met een vestje, wat nog zo naar jou ruikt, in mijn handen gestaan en heb gebruld. Het lijkt wel of alles er nu uitkomt. Voel me ook zo alleen nu papa en Ariëlle werken. Joran komt vrijdag gelukkig weer thuis zodat er weer iemand om me heen is. Het lijkt wel of ik in die stilte jou steeds meer begin te missen. Het is gewoon afschuwelijk. Toen ik weer beneden kwam regende het pijpestelen en kwam er een onweersrommel. Ik moest metéén denken aan jou. Was dit het antwoord op mijn huilen? Ik weet het niet, was dit een teken van jou en wat betekent het dan? Het is wel typisch dat er maar 1 rommel kwam en voor de rest helemaal niets meer. Maar het regent nog wel steeds. Zijn dit de tranen uit de hemel???? Lieverd ik moest je dit gewoon even schrijven. Dan stuur ik je nu mijn knuffels, kussen en smakkerds weer. Doe beppe en oma de groeten en geef ze ook maar een dikke smakkerd van ons en zeg maar dat er ook voor hen kaarsjes staan te branden.

Doeg mijn grote meid, doeg mijn lieve, lieve Fietje, doeg doeg lieve Afira.

Heej lieverd,

De dag is weer om, we staan op het punt om naar bed te gaan. Maar eerst naar jou schrijven. Had vandaag echt een down dag. Zou van alles doen maar het werd weer niks. Om 10.00 uur viel hier de stroom uit. De aardlekschakelaar sloeg uit. Als ik hem weer omhoog deed klapte hij met dezelfde klap weer naar beneden. Er was dus iets loos, maar wat???? Alle stoppen na gekeken maar zag niets. Ik wist het ook niet meer, kon dus helemaal niets beginnen. Maar wachtten op papa. Toen heb ik beide mandjes met de kaarten genomen die mensen ons gestuurd hadden n.a.v. jou overlijden. Ik geloof dat ik een uur of elf ben begonnen en las net de laatste kaarten toen papa thuiskwam en dat was 15.30 uur. Zo lang ben ik bezig geweest. Vaak zat ik even voor me uit te staren en kwam alles weer boven. Gehuild heb ik, dikke tranen, stroompjes over mijn wangen. En als het weer gestopt was en ik las weer iets moois dan kwamen de tranen weer. Het waren zoveel kaarten en zo mooi om te weten dat zoveel mensen de moeite hebben genomen om een kaart te sturen. Soms wist ik niet eens meer wie er allemaal geschreven hadden. Verbaasde mij soms van wie we allemaal een kaart gekregen hebben, 2 jaar terug is er veel langs me heen gegaan geloof ik. Maar daarom is het zo mooi dat ik ze nu nog een keer kan doorlezen. Weg doen zullen we ze nooit. Zo fijn om te weten dat zoveel mensen meegeleeft hebben en de meesten doen het nog. Het heeft bij heel veel mensen wat los gemaakt. Gelukkig is de stroom er weer op. Papa had het euvel al gauw gevonden. Wilde morgen met de hondjes naar het strand toe gaan maar nu geven ze druilerig weer op. Stel je voor loop ik daar op het strand en een dikke regenbui op mijn hoofd. Trouwens dat hebben we wel vaker gehad, weet je nog die hele dikke bui met hele dikke druppen. Ik zei nog we lopen tussen de druppen door en dan worden we niet nat, maar helaas het lukte niet. Of toen met die onweersbui, we zijn toen het paviljoen ingevlucht, en druk dat het daar werd. Tja allemaal herinneringen, mooie herinneringen waaraan we ons vasthouden, zo is de pijn nog een beetje te harden. Pijn omdat je er niet meer bij bent maar je zult er altijd bij blijven horen. Jouw naam zal niet vergeten worden, wij blijven je naam noemen. Lieve Afira hier komen mijn kussen, smakkerds en knuffels weer. De vele kaarsjes laten weer zien hoeveel er aan je gedacht wordt. Wij steken bij jou ook kaarsjes aan voor beppe en oma, ten teken dat zij ook niet vergeten worden. We houden van jullie.

Doeg lieve Fietepiet, doeg lieve Fiet, doeg Beppe, doeg oma. WE LOVE YOU!!!

Hallo meisje,

Weer even schrijven. Heb aardig wat reacties gekregen op het gedichtje van Hoe moet dat? Er kwam eigenlijk uit dat niemand weer hoe je afscheid moet nemen. Loslaten was ook zo'n woord wat een paar keer voorkwam. Ja wat is loslaten? Ik kan je nog niet loslaten, ik wil je zo graag terug. Waarom moet ik je loslaten? Ga je nog op reis ergens naar toe? Ik zou het zo graag allemaal willen weten, maar niemand weet dit. Het een plekje geven zeggen mensen, ja wat voor plekje? Het moet wel een hele grote plek zijn. Nee, iemand schrijft het hele gebeuren heeft een plek ingenomen. Niemand weet dus hoe dat moet: Afscheid nemen van iemand waar je zielsveel van houdt en die je nooit meer zult zien. Ja later hoop ik want dan wil ik je weer in mijn armen sluiten, het liefste deed ik dat nu. Lieverd je wordt zo gemist hier in ons gezin, maar ook anderen missen je zo. De meesten zijn niet van die schrijvers maar ze laten op andere manieren merken dat ze jou ook zo ontzettend missen. Maar ik blijf je schrijven omdat ik dat fijn vind om zo met jou te praten. Heb dan het gevoel dat je dicht bij me bent. Vandaag zijn papa en Ariëlle weer aan het werk gegaan. Papa naar zijn gewone werk en Ariëlle voor het eerst naar haar nieuwe baan in het ziekenhuis. Daar werk ze nu in het medisch archief. Ze moet alle schriftelijke dossiers digitaal maken. Eerst moet ze alle dossiers bij elkaar zoeken die een specialist die dag nodig heeft. Jouw dossier is al digitaal en moet nog jaren bewaard worden. Nou dik is die niet want je bent niet vaak in het ziekenhuis geweest. Een keer voor je amandelen en je was aan je knie geopereerd, het was een kijkoperatie waarbij ze weefsel hebben weggenomen omdat dat in de weg zat. Dit was gekomen nadat je zo gevallen was op je knie. En ja dat was ik vergeten, je bent geboren in het ziekenhuis, `s nachts om 3.08 uur kwam jij ter wereld. Wat een blijdschap, wat een wolk van een baby met metéén een score van 9 á 10. Eén nachtje moesten we blijven omdat jij nogal misselijk bleek te zijn. Waarschijnlijk had je vruchtwater gedronken. Maar wat waren we blij dat alles in orde was en dat je mee naar huis mocht. Wat hebben we van je genoten. Gelukkig niet wetende hoe jij aan het eind van jouw leven bent gekomen, 17 jaar en 2 maanden en 13 dagen hebben we van jou kunnen genieten. En toen was jou leven ten einde, door toedoen van een dronken automobilist. Lieverd dit was het weer voor vandaag. Ik geef je een dikke kus op het puntje van je neus en eentje op je voorhoofd zoals we zo vaak deden. Mijn handen om je hoofd en dat overal kusjes geven. Knuffels, kussen en smakkerds van hier voor jou.

Doeg mijn lieve kleine grote meid, we zijn trots op je, doeg mooie meid.

Hay schat,

Ben weer erg met je in de weer geweest. Vandaag ben je eigenlijk geen minuut uit mijn gedachten. Zit op de computer weer van alles te zoeken, te zoeken naar herkenning. Kijk bij andere lotgenoten, lees verhalen enz enz. Soms heb ik zo'n dag en dan ben ik bijna niet te bereiken voor anderen. Leef dan in mijn eigen wereldje waar alleen maar aandacht is voor jou. Gelukkig laten papa en Ariëlle me gewoon gaan en zorgen er dan voor dat ik niets te kort kom. Ze snappen ook wel dat dit voor mij een vorm van verwerken is en dat ik dit nodig heb. Lieve, lieve schat ik mis je dan ook zo. Vond ergens een soort gedichtje over afscheid nemen. Ik ga het hier voor je opschrijven. Maar eerst krijg je van mij alle knuffels en kussen en smakkerds weer van ons allemaal. Dit gedichtje is ook voor beppe en oma, want ook van hen hebben we afscheid moeten nemen. Ook voor hen zetten we kaarsjes bij jou aan.

Doeg mijn lieve schat, voor altijd in onze gedachten en in ons hart,XXXXXXX

Hoe doe je dat?
Hoe doe je dat?
Afscheid nemen van iemand,
die je nooit meer zal zien.

Hoe doe je dat?
Afscheid nemen van iemand,
waar je van houdt.

Hoe doe je dat?
Afscheid nemen van een dierbare,
voor altijd, voorgoed.

Afscheid nemen van iemand,
zeg me, hoe dat moet .........

Hallo lieve Afira,

Wat gaan de weken snel zeg. Het is alweer zondag dus weer tijd om de kaarsjes voor jou aan te steken. Elke week doe ik dat met liefde, het is eigenlijk het eerste wat ik denk zondags als ik wakker word, kaarsjes aansteken voor jou. Deze week was de uitzending van jou weer voor de tv. Heb het verschillende keren gekeken met tranen in mijn ogen. Wat is jou wat aangedaan? Ik kan die jongen wel weet niet wat doen, maar we krijgen jou er niet mee terug en dat is wat ik graag wil: jou terug. Zou je nog zo graag willen vertellen hoeveel ik van je houd, want dat is zoveel. Misschien heb je het nooit geweten maar het is toch zo. En daarom blijf ik jou schrijven.
Houd van je lieve Afira. XXXXXXXXXXXXXXX

Heej lieve puk,

Zou je nog schrijven hoe het gisteren was in Zeeland. Het was een prachtige dag, 's middags lekker naar het strand. Daar kwam Ruben ook en Joran vond dat prachtig. 's Avonds zijn we met zijn allen wezen wokken bij de Chinees in Vlissingen. We hebben heerlijk gegeten en het was erg gezellig. We zijn om een uur of negen weer teruggereden naar huis. Ariëlle is bij Ruben in de auto gestapt zodat hij ook wat gezelligheid had. Alleen reden ze verkeerd en zijn wij maar achter hun blijven rijden. Zijn we via Rotterdam en Den Haag naar Amsterdam gereden. Volgens ons een beetje om, maar de tom tom gaf het aan. We waren rond twaalf uur thuis. Joran vond zijn flyboard prachtig en hij kan niet wachten om het te gebruiken, ook heeft hij een nieuwe bar gekregen voor zijn vlieger. Er was alleen één smetje op deze mooie dag en dat was dat jij er niet bij was. In onze gedachten wel maar jouw stoel was onbezet en dat doet met zulke dagen zo zeer. Natuurlijk waren er herinneringen aan jou, ook in dit chinees restaurant. Ook jij hebt hier wel gegeten en wat hadden jullie hier een lol met de obers.
Vandaag moesten we weer bijkomen van alles. Vanmiddag toch even naar Hoorn geweest om wat nieuwe kleren voor Ariëlle. Ze moet natuurlijk maandag wel een beetje netjes verschijnen. Op de terugweg zijn we nog even bij je geweest. De lelies staan zo mooi te bloeien en ook de andere bloemen staan nog mooi. Er kwam nog een meisje, zit bij mij in de klas, een praatje maken. Zij geeft de bloemen regelmatig water, vindt ze leuk werk en ze vindt het zo ontzettend erg wat er met jou gebeurd is. Ze gaan elk jaar naar Texel op vakantie en dit jaar willen ze ook weer naar de Krimweg. En verder hebben we niet zoveel gedaan. Straks maar vroeg naar bed, buiten is het een prutboel. Gisteren waren we nog op het strand, prachtige blauwe lucht in Zeeland en vandaag een grauwe lucht met veel regen. Bah, en het is nog koud ook. Gisteren moesten we erom denken dat we ons niet lieten verbranden en vandaag moet je een trui aan. Typisch Nederland. Trouwens, en dat weet jij ook, in Zeeland is het altijd mooier weer dan in de rest van Nederland. Volgens Joran was het in Zeeland wel knap weer. Wat moet ik nog meer vertellen. Dat ik je mis dat weet je en dat zal wel nooit anders worden. Wat had ik er veel voor over dat je gewoon hier weer in ons midden was. Kon ik je weer eens lekker knuffelen, maar kon ik ook je trompetgeschal weer horen want dat mis ik ook ontzettend. Dat zal ook nooit wennen denk ik. Nou schat ik stuur je mijn knuffels, kussen en smakkerds maar weer. Morgen kom ik weer. Ik denk aan je.

Doeg lieve schat, doeg lieverd, I LOVE YOU for EVER, tot ooit lieverd.

Goedemorgen lieverd,

Het is nog geen acht uur en ik zit al achter de laptop om jou ook te feliciteren met de verjaardag van je broertje, 16 jaar wordt hij alweer. We gaan zo metéén richting Zoutelande. Zoals zo vaak viert Joran zijn verjaardag daar met Ome Henk. Hoe laat we weer thuis zijn weet ik niet en daarom laat ik nu even weten dat je in gedachten met me meegaat en dat je er ook bij bent. Hier zijn alvast mijn knuffels, kussen en smakkerds voor vandaag. Doe de groeten aan beppe en oma en feliciteer hen ook maar met de verjaardag van hun kleinzoon.

Doeg lieve schat, doeg lieveling, doeg prachtige meid, tot ooit. Kusjes!!!!

Haay meisje.

Heb niet erg veel te schrijven. Vanmiddag een kado gehaald voor Joran. Hij is morgen jarig. Weer een dag met een dubbel gevoel. Blij zijn voor Joran en verdrietig om jou omdat jij dit niet meer mag meevieren. Het is Joran zijn derde verjaardag alweer zonder jou. Ik weet dat hij het ook erg vindt en dat hij aan je denkt. Joran was de eerste die jarig was na jouw ongeluk. Notabene 11 dagen na de begrafenis. Thijmen had het nog erger, die was de dag na de begrafenis al jarig. Dus morgen helemaal naar Zeeland. Weet niet hoelaat we weer thuis zijn, dus zal het schrijven morgen wel niets worden. Maar ik zal je dan zaterdag wel vertellen hoe het is geweest en hoe Joran zijn cadeau vindt. Nu stuur ik je per express de kussen, knuffels en smakkerds. Meisje ik houd van je en zou je zo in mijn armen willen nemen. Je bent altijd in mijn hart en gedachten. Morgen ga je mee naar Zeeland.

Doeg meisje, doeg lieve puk, doeg lieve Fietepiet, rust maar zacht. XXXXXX