Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Geeske, en natuurlijk ook de rest van de familie, de aggelopen week was voor jullie weer extra zwaar, de film heeft zich natuurlijk weer voor jullie ogen weer afgespeeld,het zijn zware dagen rond deze tijd.
Wij weten wat het is, gelukkig is er bij het ongeluk van Claudia geen drank in het spel geweest.
Wij leven met jullie mee, en steken regelmatig kaarsjes aan bij Afira.
Lieve groetjes van ons ouders van * Claudia *

Hallo schat,

Wat is het warm vandaag. Kleverig warm. Bah, hier kan ik niet zo goed tegen. Vanmorgen zijn we bij je geweest en hebben papa en Joran jouw graf opgeknapt. De bloemen van verleden week hebben we weggedaan omdat ze niet mooi meer waren door het mooie weer en het noodweer. Ook het mooie bloemstuk van ons hebben we weggedaan. De uitgebloeide winterviolen zijn er ook uit en er staan nu weer fleurige bloemetjes. We hopen dat ze het goed doen. Ariëlle en ik zijn naar Medemblik gereden en nieuwe bloemen opgehaald. Mooie grote witte lelies en chrysanten. Hopen dat deze langer staan. Ook hebben we sommige kikkers mee naar huis genomen omdat we deze niet meer mooi vinden. Er staan nu ook een mooie mand met zonnebloemen op je graf. Alles staat er nu weer mooi bij. Morgen komen we weer om alles water te geven als het niet regent vannacht. Maar regen of geen regen we komen toch hoor. Vanmiddag zijn we met Joran en Mike wezen vissen in de Karperput in Andijk. Wilde wel eens weten wat dit was. Nou ik heb mooi met Ariëlle op het terras in de schaduw gezeten. Lekker koffie erbij en uitzicht over het water. Heerlijk was dat. Lekker gekeuveld met de mevrouw die de kantine beheert. Jammer genoeg werd er niet veel gevangen, we konden in ieder geval geen karper op de foto zetten. Maar die tijd komt nog wel eens denk ik. Zou wel leuk zijn voor Joran. Vanavond maar niet eens een keertje naar het strand. Het is nu wat vreemd weer. Het kan gaan regenen maar ook niet, dus zijn we thuis gebleven. Morgen gaat Joran weer kite-surfen als het tenminste waait want anders wil de kite niet eens omhoog. Hij krijgt privé les omdat hij nog twee uur te goed heeft van de vorige keer. We gaan dan naar Mirns in Friesland. Je weet wel die plek waar jij ook een keertje in de boom klom en er niet meer uit durfde te komen. Voorzichtig op je in pratend ben je er toch uit gekomen. Wat een stunt was dat. Later hebben we daar nog heerlijk om gelachen, jij vond dit niet zo heel erg leuk. Maar ja moet kunnen toch. Donderdag moet Ariëlle op sollicitatiegesprek naar het WestFries-Gasthuis. Eerst had ze een mailtje gehad dat ze in het archief was opgenomen, maar gisteren belden ze dat ze geen geschikt iemand hadden kunnen vinden voor de vacature en nu belden ze Ariëlle of ze donderdag kon komen praten. Het is een baan voor in het medisch archief. Ze heeft hier best wel zien in. Ik hoop dat het wat wordt. Kun jij niet mee als een soort geluksengeltje? Ze heeft afgelopen jaar ontzettend haar best gedaan op de studie en ze is er voor beloond met een prachtig diploma. Ik denk dat jij, oma en beppe vast trots op haar zijn, ook omdat ze haar enkel nog brak in januari en geopereerd moest worden. Ze mist je zo erg, haar maatje, zusje en vriendin die zomaar van haar afgepakt werd. Het is niet niks, haar zusje zomaar weg.
Joran krijgt net door dat er morgen niet gekite surft wordt omdat het morgen niet genoeg waait. Jammer. Wat we nu gaan doen weet ik nog niet. We zien wel, wil ook wel gewoon thuis blijven. Ben er nog niet echt aan toe om overal heen te gaan, heb het nog moeilijk na al deze dagen en dat zal wel altijd zo blijven. Heb ook nog geen behoefte om op vakantie te gaan, ja alleen naar Texel want daar heb ik het gevoel dicht bij jou te zijn. En om dicht bij jou te zijn stuur ik je nu mijn knuffels, kussen en smakkerds van een warme wereld naar jouw wereld. Is het daar ook zo warm, zou wel eens willen weten waar jullie nu zijn.

Doeg mijn lieverd, in gedachten knuffel ik je en krijg je dikke smakkerds.

Hallo lieverd,

Vandaag twee jaar geleden hebben we je begeleid naar je laatste rustplaats in Opperdoes. Natuurlijk zijn we daar vanmiddag geweest. Het waren nog allemaal bloemen van de 13de juli. Maar door het warme weer en het noodweer zijn ze niet zo mooi meer. We hebben er een nieuwe mand met bloemen neergezet. Morgen gaat papa met Joran alles opknappen. Oude bloemen gaan weg en de viooltjes gaan er ook uit. Aan de randen komen nieuwe bloemen. Verder alles weer even netjes neerzetten en dan staat alles er weer keurig bij. Het is nog steeds niet te geloven dat we daar twee jaar geleden ook stonden, afscheid nemen van jou. Vreselijk was dat. Als ik er nu aan terug denk, denk ik hoe kon ik dat. Was ik dan helemaal verdoofd. Ik weet nog heel veel, het regende pijpestelen, Michael die de Last Post voor je blies, Tavenu en Euphonia en Pats Boem die stonden te spelen. De ballonnen die de lucht niet in wilden omdat ze te zwaar waren van het regenwater. Later is er toch nog een pluk de lucht ingegaan. Het afscheid wat iederéén van je kon nemen, al die rozen op je kist. Indrukwekkend, want iederéén had een roos meegenomen voor jou. Wij hebben de laatste rozen op je kist gedaan. We denken dat er zo ongeveer 600 rozen op je kist lagen. Rode, witte en gele. Ten teken dat iederéén van je houdt en dat ze je allemaal gaan missen. Nou dat blijkt dus wel. Vanavond zijn we de hele avond op het strand geweest. Een paar keer je naam in het strand geschreven, met teksten van WE LOVE YOU 4-EVER en WE MISS YOU SO MUCH en eentje met de data erbij. Ariëlle heeft er foto's van gemaakt. Het was zo heerlijk op het strand, natuurlijk wat gedronken op het paviljoen en wachten op de zonsondergang. Maar dat werd helemaal niets, er hing bewolking voor. Ook op het strand ben je niet uit mijn hoofd, altijd weer herinneringen. We waren er altijd wel te vinden. We hebben er gelopen met storm, regen, hagel maar ook als het heet was. Lekker op ons plekje in de duintjes voor de grote duinen. Wat hadden we altijd lol. Op het laatst gingen de hondjes ook mee, jij was dan aan het ravotten met hen in het water. Ze moesten aan het water wennen vond je en dat was goed want ze vinden het heerlijk. Sem in zelfs vandaag kopje onder gegaan. Hij ging met Joran het water in want die had een veer mee, nou Sem doet alles voor veren dus ging hij zo het water in. Maakte hem niets uit. Prachtig om te zien hoe hij in de golven aan het springen was om de veer uit Joran zijn hond te pakken. Meer heb ik vandaag niet te vertellen, morgen weer. Hier komen de kussen, knuffels en smakkerds weer voor natuurlijk morgen. Word morgen weer warm, wat zou je genoten hebben van dit weer. Tot morgen lieverd.

Doeg lieve schat, doeg lieve meid van me, in gedachten altijd bij me. XXX

Hay meisje,

We zijn vandaag naar het strand geweest. We zijn in de namiddag gegaan want dan neemt de drukte een beetje af. Deden we vroeger wel vaker. Het was heerlijk op het strand. Joran ging vliegeren en wij waren met de hondjes in het water. Frodo gaat nog zonder schroom het water in, Sem kijkt altijd nog een beetje uit. Hij zoekt het liefst veren en wat hij daar mee moet zijn we nog steeds niet achter. Hij scheurt ze finaal uit elkaar. Maar dat deed hij ook al toen jij nog meeging. We denken dat er iets in zit wat hij nodig heeft dus hebben we er veel mee naar huis genomen. Hij had het donders goed door dus bleef hij maar springen om een veer te krijgen. Hij leefde weer helemaal op. Ze vinden het heerlijk op het strand en ze liggen nu uitgeteld te slapen. We hopen dat het zeewater Sem zijn plekken geneest. Vond het zo nu en dan wel moeilijk, was met de hondjes op de pier en ja hoor toen overviel me een gevoel van: kan het niet omschrijven maar de tranen kwamen te voorschijn. In mijn gedachten zag ik weer op de pier, krabbetjes,zeesterren,kreefjes zoeken. Ik zag zelf voor hoe jij de krabbetjes uit het water pakte en ik zag je vingers gewoon voor me. Jij was dan helemaal in je element. Je kon hier zo van genieten. Altijd was je bezig, op de pier of in het water. In het water kon je lang op de waterlijn zitten en het water over je heen laten komen. Je genoot met volle teugen. Ook in het water voelde je je als een vis, altijd bezig meer onder water dan boven. Samen met Ariëlle en Joran waren jullie een stel waterratten. Lieverd ik miste je daar op het strand zo erg. Heb een poosje naar de duinen staan staren, in de hoop dat ik je daar zou zien staan? Wat geeft het strand toch een herinneringen. Voor we weg gingen hebben we op het terras van Klavertje Vier nog wat gedronken. Je weet dat we daar vaak zaten. Nu zitten we er met zijn vieren, jarenlang hebben we er met zijn vijfen gezeten. Dit is nog maar één van de dingen die verandert is, het moet wennen maar het went nooit. Alles heeft zoveel herinneringen. Om ze nu allemaal op te schrijven wordt te veel dus doen we de andere keer weer andere. Misschien heb ik alles al een keertje geschreven maar dat geeft niet. Ik schrijf op wat in me opkomt en dat doet mij erg goed. Ik merk als ik alles van me afschrijf ik beter met mijn verdriet om kan gaan. Omdat ik dan het gevoel heb dat je heel erg dicht bij me bent en dat je mijn berichtjes leest. Dus weet je ook dat je altijd vele knuffels, kussen en smakkerds krijgt. Zo vandaag ook weer. Voor jou, beppe en oma en natuurlijk een dikke knuffel voor Aura.

Doeg lieve meid, je wordt zo gemist. We houden van je met heel ons hart.

Lieve lieve Afira.

Wat een vervelende week was het afgelopen week. Moest alle dagen erg aan je denken. Dinsdag vooral. Het was toen 2 jaar geleden dat het allemaal gebeurde. Morgen is er weer zo'n dag. De dag dat er definitief afscheid van jou genomen moest worden. Deze data staan in mijn geheugen gegrift. Heb daarom deze week extra kaarsjes voor je aangestoken. Jij mag nooit vergeten worden. Maar dat word jij ook niet. Lieve schat jij zit vooral in mijn hart en in mijn gedachten en dat kan nooit iemand van me afnemen. Elke dag kijkt ik naar je mooie foto's en kan het nog niet begrijpen dat jij er niet meer bent. Moet me soms knijpen om te kijken of ik niet droom als ik in gedachten weggezonken ben en over jou nadenk. Heerlijke momenten zijn dat, wilde dat ze altijd bleven, maar dan komt de keiharde werkelijkheid er weer aan. Lieverd ik houd van je.
Bye bye lieve lieve Afira. Ik mis je. Rust zacht lieverd.

Hay lieverd,

Het is vandaag zaterdag. Twee jaar geleden brachten we jou op zaterdag naar je laatste rustplaats in Opperdoes. We liepen vanmiddag in Medemblik en dacht aan twee jaar geleden, ik vind het allemaal nog zo vreemd. Ik krijg er geen vat op. Papa is nu met Ariëlle naar de tatoo winkel om een roos met hart onder je naam te laten zetten. Eigenlijk hadden ze daar geen tijd en moest papa wachten tot in augustus. Maar die man kent papa en zei dat hij om 5 uur wel mocht komen. Wel erg goed van hen. Ze weten van jou en daarom krijgt papa voorrang. Ik denk dat ik ook zover ben om je naam te laten zetten. Maar dan wel in jouw handschrift. Ik heb gevraagd of dat kan en dat was geen probleem. Dan heb ik altijd iets eigens van jou bij me. Ik weet ook de plaats waar het komt. Dat weet jij ook wel denk ik. Wat er steeds met Sem aan de hand is weet ik niet. Op Texel tierde hij wel aardig, maar hier thuis kijkt hij weer zielig en ligt maar te slapen. Tegen de jeuk krijgt hij een lotion en dan kijkt hij je zo dankbaar aan. Hij is zo lief, na het kammen legt hij zijn kopje op mijn schouder alsof hij zeggen wil, dank je wel. Volgens mij mist Sem jou zo ontzettend. Kenners zeggen dat het bijna niet kan, maar ik heb mijn twijfels. Waarom doet Semmie zo???? We geven hem zoveel aandacht maar het is net of hij op iemand wacht. En dat is logisch want jij was zijn vrouwtje en nu moet hij dat vrouwtje al twee jaar missen. Lieverd we zullen goed op hem passen dat beloof ik je. Hij ligt nu lekker tegen me aan te slapen. Misschien morgen maar even met hen naar het strand. Op Texel was het de afgelopen dagen nauwelijks mogelijk omdat ze volgens de jongens gezandstraald werden. En omdat ze zo klein zijn komt er gauw zand in hun ogen, en ja dat doet natuurlijk zeer. Dus zijn ze niet zoveel op het strand geweest. Het eerste wat Sem op het strand wel deed was veren zoeken. Deze tik heeft hij altijd al gehad. Misschien zit er in deze veren wel iets wat hij nodig heeft. Wie weet. En wat jij nodig hebt zijn onze knuffels, kussen en smakkerd. Nou hier zijn ze weer hoor. Met liefde sturen we ze naar je toe. Meisje we denken aan je, jouw leventje was veel tekort, wat is nu 17 jaar en 2 maanden?? Nog niets toch, het begon net voor je en dan komt er zo een einde aan dit mooie leven van jou. Heb er verder nog geen woorden voor.

Doeg lieve Fiet, doeg lieve Afira, doeg lieve Fietepiet, doeg lieve Aafjuh.

lieve moeder van Afira, ik lees regelmatig je berichten. Ik vind dat je het super doet! (nouja, die Duitserhaat, haha, ik begrijp het wel... maar niet alle Duitsers zijn slecht he..dat weet jij ook wel) .
Uit je berichten lees ik dat je je liefde koestert, je kind koestert zoals je altijd hebt gedaan.
Ik vind jou een superlief mens en ik weet zeker dat Afira (ik heb haar niet gekend, ben per toeval op je site terecht gekomen en reageer nu voor de 2e keer) een heel lieve moeder aan jou heeft.
Dapper zoals je doorleeft! Dikke (troost-)knuffel van een medemoeder.

Lieverd,

We zijn weer thuis. We zijn vanmorgen eerst nog even bij het paaltje geweest. We hebben de linten van het bloemstuk meegenomen naar huis. Daarna nog koffie gedronken bij Paal 28. Afscheid genomen van Yvon en toen wilden we nog naar Ecomare. Maar daar was het zo druk dat we maar naar de boot zijn gegaan. Nou daar was het nog drukker, maar er voeren twee boten. We hoefden niet lang te wachten. In Den Helder was het één lang lint van auto's. We deden er langer over om thuis te komen dan de oversteek met de boot. Thuis gekomen eerst de post maar eens doorgewerkt. Er waren weer diverse kaarten binnen om ons te steunen bij het verdriet om jou. Nu op dit moment overvalt me opeens een vreselijk gevoel van heimwee. Het is net of ik het nu pas besef dat het allemaal werkelijkheid is wat er gebeurd is. Ik moet me op zulke momenten beheersen en niet na gaan denken want dan word ik echt gillend gek. Gelukkig kan ik dit nog steeds in de hand houden. Morgen gaan we weer naar je graf om te kijken hoe het daar allemaal bij staat. Ook hier is het noodweer geweest. Lieverd je ben altijd bij ons in onze gedachten, waar we ook zijn, gaan of staan. Mijn verdriet zal nooit meer overgaan. Maar eens zullen we elkaar weer in de armen sluiten. Hier zijn mijn knuffels, kussen en smakkerds, voor jou, oma en beppe.

Dag lieve, lieve schat, ik snap nog steeds niet waarom jij?? Doeg doeg.

Heej Lieve Schattebol,

Ik zit hier op Texel voor de laatste keer te typen. We hebben alles opgeruimd, Ariëlle staat nog onder de douche. De koffers staan alweer gepakt. Het internet kaartje moet nog even leeg. Om half elf moeten we eruit. We rijden dan nog een keer naar jouw monumentje om te kijken hoe alles er nog staat. Want het heeft toch weer behoorlijk geregend. Gisteren hebben we bij Paal 28 koffie gedronken en wat gegeten. Nog heerlijk met Yvon gekeuveld over van alles en nog wat. Vond het zo fijn dat ze op de 13de de vlaggen halfstok hangen. Heb ik ook gezegd tegen hen. Ze zeiden dat er heel veel mensen waren die vroegen waarom dat zo was en ze heeft het hen allemaal verteld. Bij Paal 28 heeft Roderik afscheid genomen omdat hij naar huis ging. Wij zijn naar Den Burg gegaan en daar wat gewinkeld. Het gekke was dat we eigenlijk allemaal geen zin hadden. We zaten er allemaal doorheen. We zijn toen maar naar de kamer gegaan. Wat geslapen, wat gepoold enz. 's Avonds zijn we bij Solvjen wezen eten. Was erg leuk, hij leeft altijd met ons mee. Daarna bij het Biervat nog wat gedronken en toen naar de kamer. We zijn voor ons doen op tijd naar bed gegaan. Goed geslapen maar bij het opstaan ontzettend in de rug. We staan nu op het punt om naar huis te gaan en wat we verder gaan doen zien we wel. In ieder geval gaan we weer met de glasplaat van jou verder. Hij kan bijna gemaakt worden, we moeten alleen nog fiat geven. Ook gaan we nog een dagje heen en weer naar Zeeland omdat Joran daar jarig is als hij bij Ome Henk is. Lieverd ik weet verder weinig meer te vertellen, daarom sturen we jou onze knuffels, smakkerds en kussen weer. Voor oms en beppe ook.

Doeg lieve schat, in onze gedachten altijd bij ons waar we gaan en staan! X

Hay lieve meid,

Had vandaag mijn dag niet. Het was warm en ik dacht steeds maar aan twee jaar geleden. Wat ontzettend lief dat ook Erik hier op deze site geschreven heeft. Erik die jouw speciale telefoonvriendje was en die jou nooit echt in levende lijve heeft gezien. Wat een schat van een jongen is dat. Ik zie hem nog bij jou staan vol ongeloof wat jou was aangedaan. Ook hij kan jou niet vergeten. O als die duitser eens wist wat hij ons allemaal heeft aangedaan. Niet alleen ons maar ook vele anderen dat blijkt nu wel weer. Vanmorgen toen ik een heel verhaal getypt had kwam de baas van de Stayokay bij ons en die vroeg af hij ons iets mocht vragen. Hij vroeg of wij de ouders van Jou waren omdat hij ons herkend had. We hebben een hele tijd met hem staan praten en dan merk je weer hoe het hier op Texel als een bom was ingeslagen. Ook hij vertelde dat Texelaars hem niet hadden moeten vinden want dan hadden ze voor eigen rechter gespeeld. Gelukkig voor hem heeft de politie hem aangehouden. Vanavond zouden we gaan vissen op de Waddenzee, maar toen we in Oudeschild kwamen vertelde de kapitein dat het niet doorging omdat er noodweer op komst was en dat hij niet meer uitvoer omdat het te gevaarlijk was. Er werd via de marifoon verteld dat iederéén op het water de kant op moest gaan zoeken en niet onnodig op het water moest blijven. Dus hebben we pech gehad. Nu is het bijna acht uur en het regent pijpestelen, gelukkig zijn we niet op het water. Het rommelt zo nu en dan in de verte maar het komt nog niet goed door. De mannen zitten te kaarten en Ariëlle loopt wat heen en weer. Morgen gaan we weer even naar jou plekje om te kijken hoe het met de bloemen is, want het regent nu behoorlijk. Dat het steeds zulk noodweer is komt omdat het overdag zo warm is. Vannacht was het ook verschrikkelijk warm hier, het water klotste in mijn oksels. Ik weet nu hoe ik me voel, ik voel me weemoedig. Ik mis je en dat gemis kan ik op geen enkele manier een plekje geven. Voordat we naar Texel gingen ben ik nog even op je kamer geweest. Het moest gewoon. Even nog in je kleren geroken en ze ruiken nog precies naar jou. Ik dacht toen nu kan ik je kamer opruimen maar als ik er straks voor sta kan ik het niet, dat weet ik nu al. Maar dat geeft niet, het komt wel. Nu is het nog zo van jou en als ik dat dan ga opruimen ben ik weer wat kwijt. Wat is het allemaal toch moeilijk, dit verlies te verwerken. Dit kan niet maar we zullen er toch mee moeten leven omdat het werkelijkheid is. Meisje ik kan wel uren doorgaan maar dan verval ik in herhaling en dat wil ik niet want dat doe ik al zo vaak. Maar één ding mag je niet vergeten we houden nog steeds evenveel van je en dat zullen we altijd blijven doen. Na deze dagen denk ik er sterk over om jou naam voor altijd op mijn hart te laten zetten. Ik draag je dan op en in mijn hart voor altijd. En ik ben ook zo blij dat er nog heel veel mensen aan je denken. Veel mensen lopen of fietsen op de Krimweg, en daar staat jou monumentje, de mensen zien hier het bewijs van al het verdriet van wat daar is gebeurd. Veel mensen kennen het verhaal en we hopen dat de boodschap die op de plaquette staat doorkomt. Dat drank zo onnoemelijk veel kapot kan maken. Laat dit maar eens doordringen bij de mensen. Laat ze er maar eens bij stilstaan op wat voor manier jij om het leven bent gekomen. Door een dronken automobilist van 20 jaar, die dacht stoer te zijn en vond dat hij wel met drank op kon rijden. Dat heeft ons, de familie en vrienden en kennissen in permanente rouw gedompeld. Wij zullen met zijn allen jou blijven eren en herdenken, en we zullen het verdriet elke keer met zijn allen proberen te verwerken. Lieve, lieve schat hier komen mijn knuffels, kussen en smakkerds nog een keer. Zou ze je elke minuut wel willen sturen. Ook oma en beppe, die dit drama beiden hebben meegemaakt, konden dit verdriet nauwelijks aan. Ze zijn nu bij je en ik hoop dat jullie drieën het daar naar jullie zin hebben. Doe ze de groeten en de smakkerds en kussen en knuffels ook voor hen.

Doeg lieve, lieve Afira, we missen jou, je lach ja we missen alles van jou.