Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hoewel ik je graag bij mijn intake gesprek had gesproken werd er voor me beslist dat jij en ik best met elkaar konden opschieten. En dat was ook zo. Met veel plezier heb ik met je samen gewerkt in het DNB Gaia programma. Je trok het programma vol energie en overgave. Ik heb goede herinneringen aan die tijd. Net als je privé activiteiten, die je graag deelde, over de boot, je sport activiteiten, je huis, je huwelijksaanzoek aan Merel.
Het was een genot om jullie zeil- en wandel verhalen te volgen, en af en toe een persoonlijk berichtje uit te wisselen.
Je bent een mooi mens, ik koester de herinneringen.

Ik lomp en onhandig, jij met je charme, soms functioneel boos, politiek geëngageerd, hou jij mij uit de wind om ons doel te halen. Met wederzijds respect doen we de klus bij de DNB, maar belangrijker nog zijn de momenten waarop je met dat andere doel bezig bent. Samen met Merel de wereld rondreizen. Ik ben positief jaloers, hoor je helemaal uit, hoe ga je reizen, hoe doe je dat en wat neem je mee, maar het is totaal niet interessant, want zoals je zelf in het gedicht op jouw kaart schrijft: Leef.

We ontmoetten elkaar in Valencia, na een klopje op de hull nodigden jullie ons uit voor een kop koffie, kennismaking en gezelligheid volgden. Valencia werd steeds meer een tweede thuis door vrienden als jullie. Technische problemen bespreken en samen oplossen, elkaar vertellen over onze dromen en avonturen. In oktober gingen we weer naar Valencia en nog even snel pepernoten ingeslagen voor Merel en Bernard. Tot ons halverwege de reis je verpletterende bericht ons bereikte…de wereld is een stukje leger…lieve Merel, woorden schieten tekort…, een warme knuffel voor jou,
Van Klaas&José

Een herinnering schrijven aan Bernard, hoe onwerkelijk is dat? We hebben hem op 14 juli 2021 uitgezwaaid in Volendam na de bruiloft met Merel. Het was onze (Rene en Karen) eerste “officiële” verschijning als stel. Wat gezien mijn en Merels geschiedenis met de (lange) aanloop naar onze relaties een bijzondere bijkomstigheid was. We waren van plan om de zeilers ergens te bezoeken waar ze op dat moment met de Blackbird zouden liggen. Dit was er nog niet van gekomen en gaat nu nooit meer gebeuren. Het is niet te bevatten.

Ik hou de mooie herinneringen aan de gezellige bezoeken aan Bergen met vaak ook heerlijk eten en altijd goede espresso en een lekker wijntje. En af en toe gekibbel tussen Merel en Bernard, want ze waren aan elkaar gewaagd en hielden elkaar in evenwicht.
En de onvergetelijke herinnering aan het door Merel en mijn zus Joan georganiseerde verrassingsverjaardagsfeest voor mij. Een van de vele verrassingen van die dag was een vlucht met piloot Bernard in een Cesna over Noord-Holland naar Texel. Het was geweldig!

We hadden graag nog mooie gesprekken gehad over oude, recente en toekomstige avonturen. Want een avonturier was Bernard in hart en nieren. Gelukkig heeft hij zijn eigen advies, dat hij ook in zijn boek schreef, altijd opgevolgd; Realiseer je dromen en wacht niet te lang want je weet niet hoe oud je wordt.

Bernard en ik hebben elkaar leren kennen bij De Nederlandsche Bank. Ik denk dat het 2017 was. Op een dag stapte hij mijn kantoor binnen, in een blauw pak met een klein glansje, wit hemd en rode sokken en zei: "Ik heb gehoord dat je hulp kan gebruiken". En dat was ook zo. Een voor de bank heel belangrijk en zichtbaar programma (GAIA) op het gebied van IT-outsourcing, waar ik de opdrachtgever van was, dreigde zijn tweede programmamanager te gaan verliezen, en ik zat met handen in het haar. Bernard werkte al voor de Bank en had een stevige reputatie. Geen dag heb ik spijt gehad van onze samenwerking. Samen zijn we er in geslaagd de Directie (RvB) en RvC te overtuigen van het plan. Zijn kalme, zelfverzekerde houding van "we gaan dat schaffen" heeft zeker geholpen. Tijdens de onderhandelingen vormden we met een paar collega's een hecht team. Bernard adviseerde vaak de scherpere koers. En soms kreeg hij gelijk. De onderhandelingen werden een succes, het contract werd getekend. En de ellende begon. Professioneel waren we allemaal van de leg van het gedrag van onze nieuwe leverancier. Van geschillen werd het ruzie, van ruzie werd het mediation. Bernard was in die dagen dagelijks een steun en toeverlaat. Vaak zaten we samen, ook tot na werktijd, met een paar collega's te bedenken wat de volgende stap weer moest zijn. Soms ging Bernard ook mee met de onderhandelingen. Dat vond hij, denk ik, het leukste. Hij de bad cop, ik de good cop. Hij genoot van het spel. Ook al leverde uiteindelijk niet veel knikkers op. Het is in diezelfde tijd dat "de boot" -discussie kwam. Er moest een wereldreis komen. De boot kwam, maar moest verbouwd. Eindeloos! Ergens op een werf in Volendam. Minstens een keer per week een update over wat er goed ging, en wat tegenviel. Het werkwoord "trouwen" kwam plots voorbij. In mijn herinnering voor hem een belangrijk besluit. Bernard zwaaide af, de datum van vertrek was gezet. De uitnodiging voor de bruiloft viel op de mat. En ik ben geweest en heb, denk ik, een hangmat cadeau gedaan. Bernard en ik hebben samen grote dingen gedaan, professioneel dan, voor De Nederlandsche Bank. We hadden elkaar goed leren kennen tijdens die spannende tijden. Zo goed en zo kwaad als het kon hielden we tijdens jullie reis een beetje contact. Geschokt was ik van het berichtje van Merel dat het heel slecht met hem ging. Ik kreeg het bericht binnen een paar uur nog een aantal keer, van collega's van toen. Iedereen was erg op hem gesteld. Zijn overlijden hult zich in mijn ongeloof.

Als we aan Valencia denken, denken we aan Bernard en Merel; Zij lagen al langer in Valencia met de Blackbird, toen wij met de Aquamarijn aankwamen. We hebben fijne avonden gehad, een heerlijke lunch met de crew van vier boten en als klap op de vuurpijl een steigerborrel, waar we ons vertrek even voor hebben uitgesteld. Bernard en Merel waren voor ons het stel wat hun leven leefden zoals ze dat wilden leven, ten volle. Vol plannen, energiek, maar ook beschouwend. Een prachtstel samen, de liefde en de zin in het leven sprankelde ervan af. Oog voor elkaar en ook oog voor een ander.
Onvoorstelbaar dat Bernard er niet meer is, zomaar uit het leven gerukt, maar ik weet zeker dat hij op een wolkje naar ons, en eigenlijk vooral naar Merel, kijkt om zo van 'boven' te laten weten dat hij er nog steeds is. Lieve Merel, wat een verlies, geen woorden voor.
Liefs, Anja en Peter van de Aquamarijn

Wat een verschrikkelijk verdriet, ik heb er geen woorden voor. Zo plotseling. Je was volop je dromen aan het waarmaken. Dat wel gelukkig. Dag Bernard.

Lieve Merel, Mike, Leonie en Jacqueline, Lorena en Demi, Juliette en Guillaume en vrienden,
Ik condoleer jullie met het grote verlies van Bernard, een heel bijzonder mens. Ik heb veel van hem geleerd en als secretaris van het Nationaal Forum SEPA-migratie van 2011-2014 intensief in het Programmabureau SEPA Nederland met hem mogen samenwerken. Bernard zijn kracht was zijn rust, overzicht, zijn grote communicatieve vermogen en het kunnen overbruggen van tegenstellingen in de Nederlandse polder. Mede dankzij het groots inzetten van massasamedia maar ook met de SEPA-bus en door tal van lezingen en presentaties bij banken, softwarehuizen, ondernemers, andere organisaties en consumenten, radio en tv is SEPA op tijd en goed op 1 augustus 2014 ingevoerd.

Bernard had altijd goed oog voor zijn collega's en publiek en wist zo alle krachten te mobiliseren en de neuzen van hoog tot laag in de goede kant te duwen. Ook als er grote tegenstellingen of andere belangen waren. Lees het boek Nederland gaat over op IBAN maar. En ook in Europa heeft hij veel voor SEPA gedaan gekregen merkte ik tijdens onze rondreis langs tal van Europese landen. Europese integratie draagt bij aan onze welvaart.

Ik bewonder zijn authenticiteit en sterke wil om zelf in zijn leven de regie te nemen en te houden. Ga je droom achter na en ontdek ook wat de droom is. Kortom hij paste met recht 'De verborgen kracht van inzicht' in de praktijk toe (zijn levensboek). Hij vond het heerlijk om ook zijn creativiteit te benutten. Ik denk aan het juiste Elfstedentochtkruisje dat wij hebben gevonden voor een ondernemerspresentatie in Friesland, zijn zwartmollederen notitieboek zijn optredens op beurzen en voor BNR Business radio. Nu tijd om in de hemel IBAN-campagne te voeren of om te genieten. Bernard bedankt voor alles en jij hebt met de Blackbird als geen ander laten zien dat het belangrijk is om je dromen te laten uitkomen. Het ga je goed en ook met Merel en kinderen en kleinkinderen. Veel sterkte. Bernard blijft in mijn hart.

Michiel van Doeveren