Onze herinnering aan Hub,
In november 1997 kwamen wij in Eibergen wonen.
Wij leerden Hub kennen tijdens zijn dagelijkse wandeling met Lilian.
Als een van ons buiten was, werd er altijd wel een praatje gemaakt.
Hij had veel interesse in ons werk op de boerderij en alles wat daar bij komt kijken.
Ook vertelde hij graag over de wintermaanden in Australië.
Tijdens ons laatste bezoek liet hij vol trots foto`s zien.
De plannen voor de aanleg van de N18 heeft hij flink aangevochten, helaas heeft hij dit niet kunnen winnen.
Ondanks zijn afnemende gezondheid en vele pech, bleef hij een man met humor.
Hub, bedankt voor wie je was.

Robert en Patricia Dwars

Hallo Ome Huub,

Ik heb eigenlijk niet zo heel veel te zeggen...
Wat ik wel toch nog heel duidelijk wil zeggen is dat alhoewel we mekaar niet veel hebben gezien, je blijkbaar toch wel een grote invloed hebt gehad in mijn leven. Dankzij jou en tante Lilian hadden we toch een aantal hele fijne vakanties gehad bij jullie toen ik nog klein was. En mooie sinterklaascadeau's gekregen. Het lijkt oppervlakkig, maar het betekende veel voor een kind dat te jong was om (wijze) woorden te onthouden.... En nu ik volwassen ben heb je mijn poging om net zo artistiek en kunstzinnig te zijn als mijn zussen en broers gesteund. Ik weet niet of ik je daar allemaal écht voor heb kunnen bedanken. Daar wil ik nog gauw even tijd voor maken nu:
DANK JE WEL.
Omdat ik je toch al niet veel zag, moet ik eerlijk zeggen dat er voor mij niet veel verschil is nu. Het is nu wel zo dat ik nu misschien meer met je zal praten omdat ik geloof dat je nu ergens (ik noem het 'de hemel') samen met papa aan het genieten bent en toch een oogje in het zeil houdt en grapjes maakt over elke stap die wij hier zetten... Geniet van je nieuw leven. Groetjes aan iedereen daarboven en tot een volgende keer.

Nie knieze, nie zeure, da’s hartstikke fout verget niet te leve…………. Maar hij werd niet oud……………….
Voor ons kwam zijn overlijden als een donderslag bij heldere hemel. Lieve hemel. Hij keek er zo graag naar. Samen liggend op de rug op bed. Door de glazen koepel kijken naar de sterren. In Denmark zijn de sterren nog helderder. Romantische Hub. Wij hebben die sterren ook gezien in de Australische hemel. Ons uitje naar het aardse paradijs in Denmark. Een hemels diner in Perth. Speciaal op verzoek van Hub super vrouwelijk gekleed nadat de vrouwen gesjopt hadden in Fremantle. Het feest in en rond om jullie woning. Verwelkomd door fanfare. Wervelend optreden van dansers. Dansvloer: het dak. Tijgers. Het doolhof in het maisveld met op verborgen plekken flipperkasten. Originele Hub. Ons uitje naar Kitzbühel. Heroische Hub op de latten vanaf de hoogste berg. Hals und Beinbruch. Applaus. Het was gelukt. Ook daar was het een vrolijke puinhoop. Ons uitje naar St. Lucia. Ook daar was het paradijselijk. De ochtend begon al met mandje vers fruit in ons resort. Ons uitje Lyon. We hebben er de lambada geleerd in de tuin van Guy Bénetière. Na een culinair diner van Paul Bocuse. De lekkerste crème brûlée ooit gegeten in Hotel de Silence. Ons uitje Parijs. Genoten van een uitgebreide lunch op Place du Têtre. En weer lieten we ons onderdompelen in een vrolijke puinhoop. De mannen. Af laten halen thuis in een Bentley met chauffeur. In privé jet (niemand wist toen nog waar naar toe) naar München PSV Europacup kijken. Champagne aan boord. Op de terugweg voorrang krijgen op het vliegtuig t.o.v. de PSV spelers vliegtuig. Niets was Hub teveel. Tjokvol leuke herinneringen met alleen maar hoogtepunten. Het zijn maar gewone verhalen maar nu bezien met andere ogen. Een doku drama. Bevoorrecht en dankbaar dat wij dit allemaal mee hebben mogen maken. Gouden tijden waren het. De laatste keer dat wij Hub zagen was bij de begrafenis van Jan van Dongen. Hub was net geopereerd. “Je weet niet hoeveel pillen ik slik”. Verwondering dat elk pilletje weet waar die naar toe moet gaan. Lachen. Humoristische Hub. Een memorabele ontmoeting. Nu is Hub zelf bij de sterren. Je moet er in geloven. Hub op wolkje negen met zijn broer, muzikanten, schrijvers en andere kunstenaars. Ouwehoeren met een glas over het aardse paradijs. Hij heeft geleefd, misschien wel dubbel. Een leven in Europa, een in Australië. Nu heeft Hub de eeuwige jeugd. Lieve Lilian, bij het bezoek aan de herdenkingsdienst in de “poptempel” ontstaat er een magische vonk als jij je tekst voorleest. Wij zijn zo trots op je. Het was ontroerend. Hopelijk vind je troost bij je familie en vrienden. Zij zullen vast je verdriet proberen te helen. Wij rouwen met jou in liefde. Zullen we samen naar de hemel kijken. Dag Hub met je wenkbrauwhaar als persoonskenmerk.

Ineke en Paul.

Ergens begin jaren '90 leerde ik Hub en Lil kennen, als buren van mijn ouders. Ik kende Hub's reputatie als 'de Arafat van Eibergen' en 'die van dat feest met leeuwen en tijgers en blote meiden op het dak'. Of dat laatste waar was betwijfel ik, maar het gaf wel een mooi beeld van Hub's extravaganza: weinig was hem te dol. Hub was een man van extremen, van de meest onredelijke standpunten en daarmee gepaard gaand gedrag, tot onnavolgbare vriendschap, gastvrijheid en hulpvaardigheid.
Dieptepunten: eindeloos gedram over in margarine gebraden konijnenboutjes, een halsmisdaad! Hub vond ze volstrekt oneetbaar, wij vonden ze fantastisch. Veel geruzie en gekibbel over niets. Hub wilde, altijd, 'de kippen laten fladderen'. Zijn heilig geloof was dat conflict noodzakelijk is voor vooruitgang. Daar zit vast wel wat in, maar god wat was het soms vermoeiend.
Maar vooral hoogtepunten: een bezoek aan Denmark in '95 - middenin de nacht met flessen whisky en cognac door de duinen naar het strand rossen op zijn quad. De bustocht door Nederland, vlak na onze terugkeeruit Hong Kong. Veel (te weinig) rondjes golf. Geweldige voetbaltoernooien kijken met een constante stroom halve liters Grolsch (ijskoud natuurlijk), en Lil maar hapjes aandragen.. Dit lijstje is hopeloos incompleet.
Hub stierf op 8 augustus, mijn verjaardag; een onverwacht en akelig cadeau, dat ik persoonlijk in ontvangst mocht nemen.
Niet veel mensen zijn echt onvergetelijk, denk ik. Hub wel.