Ome Huub was een groot man, die op mij als klein kind al diepe indruk maakte.

Vanwege mijn vriendschap met Lars heb ik met ome Huub mijn eerste bioscoopfilm gezien (Merlijn de tovenaar), mijn eerste vliegtuigvlucht gemaakt (sportvliegtuig over Zonhoven) en mijn eerste vakantie beleefd (Normandië). En nu ik er zo over denk heb ik met hem ook mijn tweede bioscoopfilm (Gremlins) en vliegtuigvlucht (Londen) meegemaakt. Of hij altijd zijn best deed om indruk te maken, weet ik niet, maar hij deed het. Niet alleen met zijn mercedessen en dergelijke, maar ook met zijn uitspraken.

Zo herinner ik me:
"Ieder mens is het middelpunt van zijn eigen universum."
"Ik lieg nooit, want ik heb geen zin om al die leugens te moeten onthouden."
"Je moet niet de krenten uit twee broden willen eten."
"Je hebt helemaal gelijk, maar ik heb een Jaguar."
Zijn uitspraken waren vaak compacte samenvattingen van zijn visie op het leven.

Ome Huub en mijn vader waren de oudste zoons/broers en hadden een hechte band. Als kinderen hebben zij bij de paters op internaat gezeten en ik vraag me af in hoeverre dat hun gevormd heeft. Voorzover ik daar soms iets over hoorde, is dat namelijk een heftige tijd geweest. Later had mijn vader als architect en schilder een goede klant aan ome Huub. Na mijn vaders dood heeft ome Huub met zijn broers alle financiëen op orde gebracht, waarvoor ik hem altijd erkentelijk blijf.

Er was een tijd dat ome Huub soms bij ons kwam slapen. Dan sliep hij gewoon op de bank. Ik herinner me nog dat hij een keer een cijferslot had meegenomen en dat wij dat maar eens moesten proberen open te maken. Een dag later had mijn kleine broer Dolf het open. De manier waarop hij de cijfercombinatie had gevonden was als volgt: op het slot stond "prestolock". "Dit doet mij aan een kleur denken" zei Dolf. "De eerste letter is de P van Paars, dus 5 letters. De tweede is R van Rood, dus 4 letters. Voor de E weet ik geen kleur, dus dat is 0. De S is van Zwart, dus weer 5 en de laatste is O van Oranje: 7". Zo kreeg Dolf als 6-jarige een combinatieslot met vijf cijfers open. Dit was voor zover ik weet de enige keer in zijn leven dat ome Huub het onderspit "Dolf".

Wat ik mij nog het best herinner is dat hij ook mijn klant is geweest. Ik moest een gedicht schrijven over een bepaald onderwerp en als ik dat naar behoren gedaan had, betaalde hij. Dat werd dan zoiets:

Ome Huub was een belangrijke man in mijn leven
Ik heb voor hem vele gedichten geschreven.
Hij noemde een woord, ik borduurde daarop voort
En inde mijn loon na zijn akkoord.

Waarom hij dit deed, heb ik eigenlijk nooit begrepen. Het kan toch niet zo zijn dat hij mij wilde leren dat het loont om een dichter te zijn? Ik vermoedde dat hij hoopte dat ik ooit beroemd zou worden, en dat mijn producten meer geld zouden opbrengen dan ze hem gekost hadden. Misschien was het egocentrisch en megalomaan van mij om dat te denken, maar ieder mens is het middelpunt van zijn eigen universum. En vanuit ome Huub gezien klopte dit ook: hij deed het niet voor mij, maar voor zichzelf, want hij (cursief) was het middelpunt van zijn (cursief) eigen universum.

Overigens moet ik zeggen dat ome Huub in gezelschap vaak zo'n groot middelpunt van zijn eigen universum was, dat de omliggende universa er wel naartoe getrokken werden en er omheen kwamen te liggen. Hij leefde intens. Twee voorbeelden:

Als jongvolwassene was ik met Lars en ome Huub naar Londen gevlogen. We gingen na aankomst eerst eten in een restaurant. Ik bestelde een steak. De ober vroeg "medium?" en ik antwoordde "no, large." Toen mij uit was gelegd wat met "medium" bedoeld werd, besloot ik voor de medium te gaan. Even later kregen we ons eten en mijn steak was volgens ome Huub "very very well done." De ober moest uiteindelijk twee keer de steak terugbrengen, voor ome Huub hem goedkeurde.

Even later checkten we in bij het hotel. Lars en ik wachtten in de lobby. Opeens hoorde we "I'll be at the bar!" Wij gingen een boze ome Huub achterna. Aan de bar kregen we drinken, pinda's en ome Huub bestelde olijven. Hij merkte op dat er niets lekkerders was dan olijven. Even later kwam een hotelbediende zijn excuses aanbieden en ook wilde hij onze versnaperingen betalen. Tot ieders opluchting aanvaardde ome Huub dit goedmoedig.

Als hij niet van zijn parkeerplaats kon omdat iemand anders zijn auto er achter had geparkeerd, duwde hij met zijn wagen die andere wagen aan de kant. Maar bij elk conflict liet hij op de een of andere manier er ook de humor van inzien. Ik ken hem als iemand die elk gevecht met plezier aanging, en eigenlijk niet kon verliezen. Daarom is het echt moeilijk te bevatten dat hij er nu niet meer is.

Aan alle nabestaanden: sterkte met dit verlies.

“On a magnificent day I had a lovely walk and talk with Hubert around the William Bay property. He was so interesting and enthusiastic, adding to what was a very special day for me.”

I met Hubert (as I always call him as that was his full name in English), in 1994. At first I was amazed at his wealth, and dreams, and saw him as my goal in life. With in a few months he turn around to me and said, “if i had my chance again, I would live a life like yours. I can buy what ever I want, yet I am getting to old to enjoy it”. That was my first of many changes I made in my life through meeting Hubert. I took his words seriously, and chose to live life first, with everything, especially my kids, and money and work were second. I am so fortunate to do a job I enjoy, and Hubert gave me a free hand to create a garden for him which was such a gift. I also saw his love for you by allowing your inputs into the picture (garden), as grumpy as he was he always wanted your happiness.

The second gift he taught me was not to be so perfect even though he wanted everything perfect. He said you will never achieve 100%, be happy with 90% or anything as you will only be disappointed otherwise. He could read me well, and as hard was it was, i did change to allow myself to be human and make mistakes, and accept them.

The most amazing gift of them all was trust. I saw how much he trusted people, and I watched a couple of people take advantage of him, he still trusted, yet did not deal with those people again. I admired him for this.

Now for the crazy side.

With the kids he adored them, and he became young at heart around them. He believed in discipline, yet really connected with my kids, (Lulu my dog maybe not quite so much). His Grandkids were his life, when they were around.

He loved a joke, and would create an environment that could be serious like Bert Bolle’s party, and turn it around. Bright red suit, with pink pigs on his tie, “special”.

His laugh could be heard from miles away, and right from the belly.

His Landcruiser 80 series was the best car in the world, and one day I should buy a real car like his. Loved it.

Riding the small motor bike around flat out. (the yellow one).

The list is huge.......I would love to sit down with you for a few hours (days) and tell you all the stories.

How lucky to have met him.

How lucky he was to have you. You were his rock. I saw this more and more over the years. He knew how lucky he was, and showed it in his own special way.
His kids were the same. I saw him become more proud of them every day. As hard as it was for him, not achieving what he wanted, he learned to accept their own gifts.
I will truly miss him. He is part of who I am now, the gifts he gave to me, and made me the person I am today.

Lastly the joke, well do I have to call Simon “God” as he was the person who created all this beauty around me to the Jehovah Witnesses.

All my love, and giant hugs Lilian.

Memoriam Hub Kremers

Ik zie hem nog zo binnenkomen.
Op mijn verjaardag begin jaren tachtig.
Lilian bracht hem mee en stelde hem voor als haar nieuwe vriend Hub
Later haar grote liefde.
Die avond bracht hij door op een keukenstoel, iets anders was niet voorhanden.
Er ontstond meteen een klik tussen Dorus en Hub.
Hub als kunstliefhebber, out off the box denker, zuipschuit, en een passie voor mooie auto's.
Deze moesten mooi van vorm en geluid zijn.
Zo had hij eens een Jaguar waar hij tijdens het rijden een tik hoorde. Deze tik moest eruit. De auto is denk ik twee keer uit elkaar geweest, daarna heeft hij hem verkocht.
Alles moest kloppen, de stopcontacten moesten zelfs allemaal op dezelfde hoogte liggen. Mooi en goed precisiewerk.
Zelfs zijn enige lange wenkbrouwhaar moest gekoesterd worden.
Altijd verhalen en idiote ideeën en het leuke was, hij voerde ze ook nog uit!
We kennen hem als vriend met uitersten, aardig en onaardig.
We kennen niemand die zo kon zeiken maar hij was wel ons zeikerdje.
Never a dull moment.
We missen hem enorm.
Dorus en Marianne

Dear Lilian

I was so very sorry to hear that Hubert recently passed away - I am thinking of you (as are all the tennis folk) during this difficult time.

I fondly remember a couple of years ago, where we enjoyed a wonderful lunch on the deck at your gorgeous home in Denmark. Hubert kindly showed us all around and I had some great conversations with him, then we had a few laughs when he told us the story of some of the local Kookaburra's making off with his beloved Koi!

I can relate a little to how you must be feeling right now Lilian, as I too lost my husband, over 10 years ago now and for me I don't think it is something one gets over, I think it is something that you learn to accept and live with and time certainly helps there.

Take good care of yourself Lilian and I hope to catch up with you in the coming months when you are ready to visit Denmark again.

Love Vivien xo

Here are my thoughts on Hubert.

I remember Hubert fondly. He was a gentle man who always made me very
welcome especially when I used to visit their property in Denmark.
Lilian and I used to regularly play 3 sets of tennis on their court and then
have a coffee with Hubert.
Those days are long gone as our bodies cannot play singles now!
When Katie was singing at Forest Hill Winery I was invited to share a meal
with Hubert and his family who were visiting from Perth.
Again, I was made to feel very much a part of the gathering.
Early last year my Dad and I visited Lilian and Hubert.
Hubert proudly showed us around their gorgeous property and we shared a
lovely afternoon of conversation.
He was knowledgeable on a range of subjects and it was always interesting to
talk to him.
Much love to Lilian who is feeling the pain of his loss.
He will live on in our hearts and memories.
Jo White
Denmark, WA

Hubert was a very generous and hospitable host ..both in Denmark and when I visited you in Holland
The picture I have of him is in his dressing gown..open to his ample waist..with his newspaper at the breakfast table.He is scutinizing the paper and making comments about various political affairs and at the same time having a quick peep from time to time to see how his guest was managing his first raw herring for breakfast.I think it quite amused him!!
Hubert was witty and intelligent...good company!

Dearest Lilian

This is a photo I love of Hub. It was taken one day when you and Hub and Bill and Christine came for lunch. He was in fine form!
When we lived at William Bay he used to pop in occasionally, unannounced, about 5pm with beer or wine and we loved it. Such an interesting man.
He used to make a lovely chicken dish, which we would eat out in the gazebo.Also, he used to get so much enjoyment from his 'rude ' statues etc.
Also, Tony used to tease him about his golf - they used to practice shots at your property.
How are you managing ? - it is such a hard time
Much love and a big hug
Eleanor xxx










Sent from my iPad

Dear Lilian,Thank you for heartfelt E-Mail and sharing your feelings about yourself and Hubert.Past reflection and grieving produces many thoughts ....but thinking about all the good times and how it made you the person you are,with Hubert,is good for the soul.
Our Memories:
1.You were both good friends to Christine and I for over 20 years....very special.
2.He laughed at my jokes....very rare special!!
3.He found great joy with young grand children and looked after his children in a strong fatherly way.His qualities have been passed to them.
4.He liked strong couples and strong women....you included.
5.He was appreciated in business and by the people and trades men who worked for him.
6.He created environments of living with Art,Gardens and Fish....which showed his style and personality.
Christine and I appreciated the sharing of meals,movies and easy laughter.You were both unique as a couple....ying and yang in many ways....fun loving,active,enthusiastic woman and a realistic,generous male.
We have been lucky to know him and you.
Lilian,when you can,spend some time with us,so that we can share more thoughts of Hubert with you.
Peace and Love.
Christine and Bill.
A Prayer:
Not a clamour,but love,
Not talking,but a pledge,
Not flagellation,but Heart,
Make music in the ear of God.

From Bill and Christine
Denmark WA