Here are my thoughts on Hubert.

I remember Hubert fondly. He was a gentle man who always made me very welcome especially when I used to visit their property in Denmark.
Lilian and I used to regularly play 3 sets of tennis on their court and then have a coffee with Hubert.
Those days are long gone as our bodies cannot play singles now!
When Katie was singing at Forest Hill Winery I was invited to share a meal with Hubert and his family who were visiting from Perth.
Again, I was made to feel very much a part of the gathering.
Early last year my Dad and I visited Lilian and Hubert.
Hubert proudly showed us around their gorgeous property and we shared a lovely afternoon of conversation.
He was knowledgeable on a range of subjects and it was always interesting to talk to him.
Much love to Lilian who is feeling the pain of his loss.
He will live on in our hearts and memories.
Jo White
Denmark, WA

Wat is een broer eigenlijk?
Een broer is in de eerste plaats een bloed verwant, iemand die de zelfde gene, en het DNA draagt wat je zelf ook hebt, hij lijkt soms op je qua karakter of zelfs qua uiterlijk hij heeft de zelfde ouders, broers en zussen ooms en tantes dus eigenlijk hebben we veel gemeen. Houden van elkaar al zullen we dat liever niet uitspreken ,want dat doe je niet.
Als jongere broer denk je wel eens veel te weten over je oudste broer maar wat is veel ? Het meeste is in dit geval blijven hangen uit onze jeugd En die tijd vergeet je nooit want wat waren wij een stel nozems en wat waren onze ouders ouderwets want de wereld was van ons en wat kon ons gebeuren. Later hebben we onze eigen weg gekozen je weet hoe dat gaat huisje- boompje -beestje, en verlies je elkaar wat uit het oog, je volgt elkaar op afstand en op verjaardagen, bruiloften of begrafenissen spreek je en zie je elkaar weer eens wat je dan ook een goed gevoel geeft. Al met al is dat natuurlijk veel te weinig en daar kom je altijd te laat achter. Want het leven is kort veel te kort zelfs al word je honderd. Maar Hub het zijn ook jou woorden aan alles komt een eind, maar wat is een einde want broers blijf je altijd ook na je einde
En ik ben er trots op dat ik je broer mocht zijn.

Oe bruur Onze Lam

Lieve Lilian,

wij kunnen nog steeds niet bevatten dat Hub overleden is, het blijft een onwerkelijke gebeurtenis die zeker nog geen plaats in ons leven gevonden heeft. Voor jou moet het zeer zwaar en verdrietig zijn dat hij opeens zomaar er niet meer is, een man met een sterk karakter die graag zijn draai aan het leven gaf. En waarom ook niet, hij kon ook anderen laten meegenieten van zijn rijkdom in geest en materie. Een man met een groot gebaar, voor ieder die hem nabij was.

Wat zullen we het missen om samen met jullie aan die grote tafel te zitten, te praten over van alles en nog wat, te lachen, veel en hard te lachen!!! Ook om alle ups en downs en wat een relatie allemaal doet met een mens, bij jullie en bij ons. Te genieten van het mooie uitzicht en jullie plannen voor de toekomst het huis en het land te omringen met een buffer naar de ringweg toe. Hub die vol trots de tekeningen liet zien en vertelde wat voor bomen en verdere begroeiing er gepland staan. Een mooi concept waarvan wij hopen dat het werkelijkheid wordt. Voor jouw, jouw leven gaat door, hoe moeilijk ook en wij wensen je heel veel sterkte toe. We bellen je.

Alle liefs van Madeleine.

Lieve Lilian,
zoals je ziet hebben wij beiden ons eigen verhaal.
Toen ik bij het afscheid van Hub aanwezig was kwamen er allerlei herinneringen naar boven.

Mijn eerste ontmoeting bij jullie thuis was (in de jaren 80?) toen Hub een werk op papier van mij wilde kopen en die ik naar jullie toe moest brengen,
Martha zei: breng het maar zelf.... het is in een plaats verderop Eibergen... en je ziet het huis zo liggen!? Echt iets voor mij, maar al rijdende zag ik het in de verte!
Kon toen niet vermoeden dat ik een tijd daarna een mooie wandschildering mocht maken op jullie terras.
Maar eerst was er een volgende ontmoeting met Hub in de galerie, daar had ik een solo tentoonstelling bij Martha en Karel, voor de opening kwam Hub langs en had
maar heel even de tijd, hij vloog 's middags naar Japan? en kocht in now time een aantal werken van mij - na afloop zaten wij drieën helemaal beduusd aan de koffie en taart!

In de periode dat ik de wandschildering maakte, logeerde ik ook bij jullie en gingen wij uit eten/lunchen of barbecuen in de tuin met op de achtergrond keiharde muziek van Pink Floyd!
Afijn, zo kan ik nog wel even doorgaan, want wij leven nu met onze geschiedenis....zo langzamerhand. Dit is niet erg, maar juist mooi.
Lieve Lilian ik wens je veel sterkte toe nu en in de toekomst en tot snels, wij bellen je binnenkort.

'Het leven kan vergeleken worden met een borduurwerk, waarvan een ieder in de eerste helft van zijn leven de voorzijde te zien krijgt, en in de tweede helft de achterzijde.
Dat laatste is minder mooi, maar wel leerzamer, omdat je het in staat stelt te zien hoe de draden met elkaar verweven zijn'.
Citaat uit de 'Schopenhauer kuur' van Irven Yalom.

Liefs van Peter

We have lost a strong and generous person with the passing of Hubert. His friends in Australia appreciated the fact that he was always so eager to return each year to Australia and we considered him a true Aussie!! Hubert was a marvellous host, always ready with a beer in hand!. He was a man of his word with strong opinions but always ready for a lively argument!! We will miss him. Our sincere condolences go out to Lilian and to Hubert's children.

Ongeveer 25 jaar geleden was ik met Martha Haveman in de Lutte. Het was een mooie dag en we wachtten op Hub om met hem te gaan midgetgolven. Daar kwam Hub, met een olijke, gulle lach en klaar voor een partijtje. Zeker hadden we plezier.
Veel later hoorde ik met enige regelmaat de naam van Hub, hij zou een mooi huis hebben, met veel kunst. Op een gegeven moment werd er veel gesproken over een groot feest midden in een maisveld waarin kamers waren uitgemaaid en twee leeuwen in een kooi maakten duidelijk grote indruk.
Op openingen bij Karel en Martha kwamen we Hub en Lilian tegen, altijd spraakzaam en openhartig. We hoorden over hun huis in Australië. Toen Karel en Martha daar op bezoek waren geweest zagen we de foto´s, een schitterende plek, een prachtig huis en een zee van ruimte. Martha was vooral heel opgetogen over de natuur, als ik het me goed herinner maakten ze oa een wandeling over een brug die hoog in de bomen hing, zodat je als het ware met de vogels en apen kon communiceren.
Ongeveer drie jaar geleden werden Henk en ik uitgenodigd bij Hub en Lilian thuis. Hub had een kunstwerk van mij gekocht bij Martha. Toen we bij hen aanbelden en we het huis binnen stapten was ik heel blij verrast daar de gele kop te zien. Wat hing-ie daar goed. De rondleiding door het huis had nog veel meer verrassingen, zo veel licht, mooie grote vertrekken, een wenteltrap midden in de kamer bracht je naar boven in een torentje, als een toegang naar de hemel. En daar in de slaapkamer, bover het bed,........ een schilderij van mijn neef Paul. Wat een verrassing, voor het eerst was ik op een plek waar iets van hem en iets van mij aan de muur hing.
Lilian zorgde voor een heerlijke lunch, broodjes met ham en koffie. Terwijl we uitkeken over het groene weiland en het beeld van Walter Wittek vertelde Hub over de aanleg van de nieuwe provinciale weg, niet ver van hun huis. Hij maakte zich ernstige zorgen over de mogelijke overlast van verkeer. Henk schreef later in de Roskam daarover een verhaal.
Het bezoek bij Hub en Lilian was zeker aangenaam. Ik vertelde over mijn beelden die bij Anningahof in Zwolle hadden gestaan en waar ik tijdelijk onderdak voor zocht. "Oh", zei Hub, "daar heb ik wel een oplossing voor. Je kunt ze plaatsen in het electriciteitshuis." Vervolgens naam hij ons mee naar dat oude momunemt.
Wie had toen kunnen bevroeden dat zo´n twee jaar later een volgende ontmoeting weer bij het electriciteitshuis zou zijn. Karel en ik stonden beteuterd aan de kant van de weg. De sleutel die Karel had paste niet, het regende en mijn beelden hadden stonden hulpeloos in het gras.
Ineens kwamen Hub en Lilian er aan gereden. Hub met een lap over zijn oog, maar opgewekt en bijzonder fit voor iemand die net een oogoperatie achter de rug had. Hij haalde de sleutel uit zijn zak en opende de deur voor ons.
Beste Hub, ik ben je dankbaar voor de geboden hulp. Op dit moment, vlak na je overlijden, ben ik mijn beelden aan het repareren, daar in jouw electriciteitshuis. Ik kijk vanaf de overkant van het weiland naar je huis waar Lilian nu alleen verder moet. Jij bent nu aan een andere kant, vroeg of laat zullen we je volgen. Je gulle lach en je stem blijven in mijn herinnering.
Lotje