Lieve nabestaanden van lieve Karin,

Dat is toch echt wel de enige benaming die bij haar past. Lieve Karin. Wat was zij een lieverd! Met haar warme zachte meelevende stem. Wat zal zij door jullie als naasten gemist worden. En natuurlijk ook door al haar vrienden. Ze kan eigenlijk nog niet gemist worden. Ze had nog zoveel voor iedereen te betekenen. En het leven voor haar. Maar helaas mocht het niet zo zijn. Niet te bevatten. Ik kreeg van Katja een bericht en was met stomheid geslagen. Niet te geloven... Zo jong.... Zo geliefd... Ach haar arme gezin.... Ach haar arme zus.... ach haar arme moeder... Ach allemaal. Hoe nu verder? Zo veel contact en nu nooit meer.... Dat is toch ondraaglijk. Wat zullen we je missen, lieverd. Wat een verdriet.
Ik heb Karin leren kennen via de peuterspeelzaal en school. Wat hadden we fijn contact. Ons kent ons. Zo gemakkelijk en begripvol naar elkaar. Samen klassenmoeder geweest en "gewoon" op het schoolplein interesse voor elkaar. Ik vind het nu nog meer bijzonder dat Karin en Katja elkaar daardoor iedere dag zagen en heerlijk uitgebreid spraken. Zo speciaal. Ook voor de nichtjes en neven. Speciale herinneringen heb ik ook aan een fijne dag in 2011 denk ik. Karin kwam met haar gezin samen naar onze plek op De Kaag. Eric ging heerlijk de dijk op met de grasmaaier. En wij genoten van zijn plezier. Ondertussen speelden de kinderen fijn en hadden we het reuze gezellig. Ook een vriendin van mij uit Hoofddorp kwam nog even langs. Bleek zij jaren lang Karin en Katja gezien te hebben in Heemstede, omdat haar tante naast hun winkel woonde. Zo werd het nog gezelliger en leuk oude verhalen ophalen. Ook aan Karin haar 40e verjaardag samen met jullie hebben we fijne herinneringen. Wat een feest was dat. Een dierbare gedachte heb ik ook aan Karin, juist daar waar wij vandaag zijn, op Westerveld. Na het afscheid van jullie vader was ze heel complimenteus naar mij en nam even de tijd. Karin ten voeten uit. Op zo een moment nog oog voor een ander (kleding) hebben… Vandaag schijnt daar de zon speciaal voor haar, na een hele onstuimige week.
In de loop der jaren hadden we steeds met elkaar te maken. Gewoon in de buurt maar ook in Karin haar praktijk. Daarvoor heeft Serge Karin hartelijk bedankt. Dat wil ik hier graag herhalen. Hij is blij met de orde die zij heeft kunnen brengen in een stukje in zijn gedachtegang die uit balans was. Zij gaf in dat stukje zijn zelfvertrouwen een boost. Ze hadden het samen ook heel gezellig in haar praktijk. Hij kwam tussen de middag naar haar toe en dan aten ze samen een broodje. Wat regelde ze dat toch allemaal goed.
Onze complimenten voor de prachtige kaart die jullie helaas hebben moeten regelen. Wat respectvol en mooi.
Ik had liever dit allemaal geschreven om Karin in het zonnetje te zetten, "gewoon" om een feestelijke reden. Zo ontzettend onbegrijpelijk dat dat niet zo is. Wij moeten vandaag allemaal al afscheid van haar nemen. Hartverscheurend... Wat een pijn..... Nooit meer zoals het was..... We hebben met jullie te doen.
Extra dierbaar is nu de laatste keer dat ik Karin zag en zij speciaal even heel langzaam ging rijden om uit haar raampje naar mij en Serge te kunnen zwaaien en praten op het Marsmanplein. Zo zie ik Karin vandaag voor mij. Vrolijk zwaaiend, bukkend om ons te kunnen zien, met Ian naast zich.....

In gedachte bij jullie.
Dikke knuffels van Marco, Bianca, Denise en Serge.