Geheel onverwacht lees ik net het bericht van het overlijden van Koos. Als de dag van gisteren herinner ik me de sportdag die hij organiseerde vanuit de Bulldog, in een park in Rotterdam, ik liep zelf pas net rond in de ambulante verslavingszorg. De dag heeft een onvergetelijke eerste indruk van Koos achtergelaten. Om de een of andere reden kwam ik Koos , voor mijn gevoel iedere keer als ik op het Poortugaal-terrein kom, tegen. Tot nu dan ... Koos altijd vriendelijk, verzorgde man. Ik zal je missen. Sterkte familie en vrienden.

Beste familie van Koos,
ik heb Koos leren kennen als een hartelijke en kundige collega. Ik wens jullie heel veel sterkte in het verlies van zo'n lieve man en vader.

Koos is voor mij onvergetelijk. We hebben bij Delta/Antes samen mogen werken aan verschillende dossiers. Koos de ideeën, de menselijke factor en ik de uitwerking en bewaking van de randvoorwaarden. Koos vaak chaotisch terwijl ik dapper probeerde alle brainwaves weer in goede banen te leiden waarna we samen konden genieten als het weer gelukt was. Koos, die iedereen kende en door iedereen herkend werd op de vele bijeenkomsten die we hebben bijgewoond. Ik ken werkelijk geen socialer, positiever mens dan Koos. Altijd met een glimlach, zeer verzorgd, met enorm veel aandacht voor de medemens. Ik heb van je genoten en ik kan me voorstellen dat je voor je familie een enorme leegte achterlaat.
Ik wens Annemarie, je meiden en je jongens (jouw woorden) heel veel sterkte om dit verlies te dragen.

Elk jaar zagen we Koos op het tuinfeest van Han en Eva in Bern, Zwitserland en elk jaar weer was het genieten van Koos en de Rotterdammers. Ik denk dat we het pas echt realiseren als Koos niet meer meekomt. We hebben Koos in ons hart gesloten en zullen hem enorm missen.
We wensen Annemarie en de kinderen heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.

Diana en Markos

Twee jaar geleden heb ik Koos leren kennen nadat ik samen met Veronique en Cynthia startte als Plaatsingscoördinator in Poortugaal. Koos stak energie in ons, om het ons naar ons zin te maken. Ontzettend attent door bijv. een kleinigheidje mee te brengen met de kerst. Altijd geïnteresseerd in onze verhalen en bereid mee te denken of dat ging om werk of privé, dat leek voor hem niet uit te maken.
Koos was altijd vriendelijk, nooit chagrijnig en ontzettend aardig. Roddelen deed hij niet, je kon hem niet betrappen op negativiteit. Een prachtige eigenschap!
Familie en collega's, veel sterkte gewenst!

Gr. Josta Zwolsman

Lieve Koos,
Ik kreeg het bericht vorige week telefonisch door van mijn werk.
Uit het veld geslagen en vol ongeloof. Ik geloof het nog steeds niet.
De man, die altijd zo vol van het leven genoot, zo positief. Hoe kan dit nou?
Ik weet nog dat er bij ons op het secretariaat werd medegedeeld dat er een man bij ons op de backoffice zou komen zitten. Wij hadden zo iets, tussen al die vrouwen?
Maar al gauw bleek dat jij goed binnen ons team paste. Altijd met die grote glimlach op de afdeling en ik genoot van je mooie verhalen. Verhalen over je vrouw, de verhuizing van je zoon en het voetballen van je dochters maar ook de vakanties met je gezin en ook met vrienden. Altijd attent naar de meiden van het secretariaat d.m.v. een kerstkaartje of een chocolaatje voor valentijn. Wat hebben we gelachen om al die schuine opmerkingen, dat kon je goed. Je kon ook een luisterend oor hebben.
Koos ik groet je met een warme knuffel. We gaan je missen.
Ik wens jouw vrouw, (klein)kinderen en vrienden heel veel sterkte toe
Liefs
Danielle Kooijman

Geschrokken van het nieuws wat mij vanmorgen bereikte, Koos leren kennen op Poortugaal als een prettige, bevlogen, vriendelijke collega die nog jaren meekon. Bizar hoe zaken opeens zo een plotselinge wending kunnen nemen. Ik wens alle nabestaanden veel sterkte in het omgaan met dit grote verlies.

Na een week nachtdienst vanmorgen voor de eerste keer weer ons kantoor binnen gestapt ,na het verschrikkelijke nieuws van vorige week. Ik kijk naar je bureau, de gebruikelijke georganiseerde chaos van papieren, kantoorartikelen en de nog niet uitgepakte dozen vol ordners van de vorige verhuizing. Er ligt een boterkoek op je bureau, klaar om opgegeten te worden. Echter, je stoel is leeg, akelig leeg. Het begint inmiddels langzaam door te dringen, je stoel zal leeg blijven. Nooit meer het opgewekte “goedemorgen collega’s, binnenkomend met je aktetas en het onvermijdelijke AH tasje, nooit meer de verhalen uit de goeie oude tijd, nooit meer collega’s die speciaal even binnen komen om een koekje van je te pikken.
Nooit meer “met Koos Heinsius, je collega”.

We gaan je missen Koos, je collega Richard

Wat een onverwacht bericht, het is niet te bevatten. Een week geleden spraken wij elkaar nog in Putten. En twee weken geleden nog op Duurzaam Verblijf in Assen.
Je vertelde toen nog uitgebreid en vol trots over je kinderen. Ook de patiënten waren blij je te zien.
Afgelopen jaar hebben wij veel samen gewerkt. Wat ik niet gauw zal vergeten is dat je mij belde en zei; ik sta in de supermarkt wat vind patiënt lekker dan neem ik wat lekkers voor hem mee, kan hij wat aansterken. Het typeerde jou. Zorgzaam, gedreven en benaderbaar door zowel collega’s als patiënten. Ondanks de ingewikkelde casuïstiek en dat we het niet altijd eens waren zochten we elkaar toch altijd op. Bereidwillig om het tot een goed einde te brengen. Je outfit was elke keer weer een verassing, altijd tip top gekleed. Er was zelfs een patiënt die apart een mooi jasje aan deed en zijn mooiste schoenen als jij kwam. Bedankt voor je inzet en samenwerking. Het zal wennen zijn om niet meer tegen collega’s te kunnen zeggen; ik bel Koos wel even…

Mijn medeleven naar alle familie en vrienden van Koos, heel veel sterkte en kracht toegewenst.

Elsemarijn Brouwer
GGZ Drenthe Duurzaam Verblijf