Na een week nachtdienst vanmorgen voor de eerste keer weer ons kantoor binnen gestapt ,na het verschrikkelijke nieuws van vorige week. Ik kijk naar je bureau, de gebruikelijke georganiseerde chaos van papieren, kantoorartikelen en de nog niet uitgepakte dozen vol ordners van de vorige verhuizing. Er ligt een boterkoek op je bureau, klaar om opgegeten te worden. Echter, je stoel is leeg, akelig leeg. Het begint inmiddels langzaam door te dringen, je stoel zal leeg blijven. Nooit meer het opgewekte “goedemorgen collega’s, binnenkomend met je aktetas en het onvermijdelijke AH tasje, nooit meer de verhalen uit de goeie oude tijd, nooit meer collega’s die speciaal even binnen komen om een koekje van je te pikken.
Nooit meer “met Koos Heinsius, je collega”.
We gaan je missen Koos, je collega Richard