Vandaag zou je 26 jaar geworden zijn.

Ieder levens jaar dacht en denk ik aan de dag voor, tijdens en na de bevalling van jou en Matthijs.
De pijn die ik 26 jaar geleden tijdens de bevalling voelde, staat niet in verhouding met de pijn die ik nu dagelijks voel.

Wanneer ik terug kijk op het moederschap, dan wilde ik Matthijs en jou:

*Veel liefde, geduld, warmte, aandacht en
geborgenheid geven.
*Jullie op laten groeien in een
harmonieus gezin waarin jullie fouten
mochten maken en hiervan zouden
leren.
*Jullie aanmoedigen, complimenteren,
en stimuleren waar nodig.
*Jullie zelfvertrouwen geven zodat jullie
stevig in jullie schoenen zouden komen
te staan.
*Jullie normen en waarden bij brengen.
*Jullie bovenal beschermen indien nodig.

Ik hoopte dat jullie:
*en ons niets zou overkomen
zodat jullie onbevangen en onbezorgd
volwassen zouden worden.
*je geliefd zouden voelen in deze
wereld.
*goed mee zouden komen op school,
ieder op zijn eigen tempo en niveau.
*niet gepest zouden worden.
*gezond zouden blijven.
*fijne vrienden en vriendinnen zouden
krijgen.
*je hart zouden volgen, een juiste
keuze voor jullie vervolg opleiding
zouden maken zodat jullie happy
in jullie zelf gekozen beroep zouden
zijn.
*iets van deze prachtige aarde zouden
zien en open zouden staan voor andere
culturen.
*fijne partners zouden krijgen.

Mama is vanaf jullie geboorte 16 uur blijven werken. Veel moeders stopten met werken omdat er niet veel partime banen waren. We hadden Lien, onze fijne oppas die altijd voor ons klaar stond. Het was een luxe dat jullie thuis konden blijven en de opa’s en oma’s bij sprongen wanneer Lien verhinderd was. Toen jullie ouder werden werd er weleens gevraagd of mama niet meer wilde werken. Gelukkig was dit niet nodig. Mama was van mening dat het altijd beter, mooier en groter kon maar vertelde ook dat het vele malen minder kon. Ik was blij en tevreden met alles wat ik had. Een enkele keer heb ik weleens uitgesproken dat het me zorgen baarde dat ons leven zo voorspoedig verliep.

Ik vond het fijn en heb vaak intens genoten om je op te zien groeien tot een mooi mensen mens.

Je was temperament vol, parmantig, een doorzetter, gevoelig, puur,schoon, lief, sociaal, behulpzaam, spontaan, reislustig, zorgzaam, charmant, beleefd, respectvol, plichtgetrouw en belangstellend.

Je had flair, lef en een groot rechtvaardigheid gevoel.

Weet dat ik onvoorwaardelijk van je heb gehouden en dat ik er altijd voor je heb willen zijn lieve schat.❤️

Ieder moment van de dag komen er herinneringen aan jouw, lieve Marije bij me naar boven.

Wanneer er stof op de badkamer vloer ligt dan denk ik:”Marije zou er al lang een stofzuiger doorheen hebben gehaald”.

Zo af en toe maak ik me weer licht op en heb ik het idee dat je over mijn schouders mee kijkt. Ik vraag me dan af of het je goedkeuring kan wegdragen? Jij kon dit altijd zo subtiel. Wanneer we een feestje hadden en je was thuis vroeg ik het aan jouw.

Wanneer ik de cv op de badkamer schoon maak moet ik denken dat jij als tiener moest overgeven en de toilet niet kon halen. Je spuugde net over de drempel en het spatte alle kanten op.
De cv met de open spijlen en de tegels daar achter waren bijna niet schoon te krijgen.
In plaats van lekker vertroetelt te worden, wilde je zo ziek als je was dit zelf opruimen. Wat mama natuurlijk niet heeft toegelaten.

Wanneer ik met de auto naar opa en oma rijd en de rotonde’s te snel neemt, denk ik aan je gemopper of het niet wat rustiger kon.

Bij het langs rijden van metro station Heemraadlaan denk ik aan het wachten en halen van jouw.

Bij het zien van de schade aan papa zijn auto. Je draaide met je Ford ka te kort uit en nam de bumper mee.
Papa vertelde dat dit kon gebeuren en maakte er geen punt van, hij vond het vervelend voor jouw omdat je hier zo van baalde. Hij vond het zonde om er verzekerings werk van te maken omdat je nog maar net je noclaim aan het opbouwen was. Het was maar een auto en de krassen hebben we gelaten voor wat het was. Je vond papa’s reactie lief, ook omdat de auto nog geen jaar oud was.

Bij het zien van een lippenstift.
Toen jij kleuter was vroeg je aan oma:”wanner u later dood gaat, mag ik dan u lippenstiften”.

Bij het zien van het telefoonkastje bij opa en oma. Je vond dit zo mooi en zou dit later van hun krijgen.

Bij het zien van een moscow jas.
Bij het zien van dokter Martens schoenen.

Bij het zien van Havaiana slippers.
Deze had je in allerlei modellen en kleuren en heb je veel gedragen.

Bij het zien van Suzan Bijl tasjes.
Bij het zien van verpleegsters.

Bij het zien van krootjes met een speklap.
Toen je baby was vond je krootjes al heerlijk. Er moet nog ergens een foto zijn dat je snoet er helemaal onder zat.
Nu denk ik weleens had ik ze maar vaker voor je gekookt. Uitgebakken dobbelsteentjes spek haalde het volgens jouw niet bij speklapjes.
In de zomer bakte papa deze altijd als laatste op de barbecue. Ze lagen dan lekker knapperig te worden en na de verse fruitsalade en koffie met likeur begonnen we aan de speklapjes waar jij en Matthijs zo van konden genieten.

Bij het zien van koekela taart. De wortelnoten taart en de cheesecake waren jouw favoriet.

Bij het zien van het Ikazia ziekenhuis.

Wanneer ik mijn haar wast, ligt jou tube met zilver shampoo boven op het randje. Deze had je na het verven van je haar bij de kapper gekocht maar beviel je niet en heb ik voor mijn grijze haren gekregen.

Ik zie je nog binnen komen met je te donker geverfde haren en hoor me nog zeggen:”wat heb jij nou gedaan”. Je zei: denk je dat ik het mooi vind”. Je vertelde dat ze op je werk 2 grijze haren hadden ontdekt en dacht laat ik eens gek doen. Wat had je een spijt. Daarna heb je geprobeerd je haar in je eigen kleur te laten verven. De kapper had niet zo nauw gekeken en een deel van je voorhoofd meegenomen en nog was het niet het gewenste resultaat.
Je ging bij Anneke informeren waar een goede kapper zat. Je haar was van donker naar licht geverfd. Het stond je beeldig maar door de zon veranderde de kleur en werd het touw.
Uiteindelijk ben je naar de tuinen gegaan en heb je het zelf geverfd. De kleur kwam het dichts bij je natuurlijke kleur. Van dit alles had je geleerd en je zou het nooit meer verven waar mama heel blij mee was. Je haar was van nature donkerblond en wanneer de zon erop scheen was het kastanje rood. Over het verven heb je veel appjes naar me verstuurd.
Na je overlijden vroeg Wilma of ze voor ons een stukje haar af moest knippen. Mama wilde dit niet omdat je eigen haar zoveel mooier was. Je natuurlijke haar staat in mijn geheugen gegrift en zal ik nooit vergeten net zoals ik jouw nooit maar dan ook nooit zal vergeten mooie lieve dochter van ons.

Zo moet ik ook denken aan de periode dat je je haar stijlde. Je had een mooie natuurlijke slag. Ik heb meerdere keren gezegd dat ik dit jammer vond. Later hield ik mijn lippen op elkaar in de hoop dat deze periode snel voorbij zou gaan.
Naar mijn gevoel heb je het stijlen nog lang volgehouden.

Lieverd je was van je zelf zo ontzettend mooi en had dit allemaal niet nodig. ❤️

Gisteren zijn we bij opa en oma geweest omdat ze 60 jaar getrouwd waren. Zo bijzonder, op deze momenten zou ik blij moeten zijn maar voel ik me zo triest. Het sneeuwde en ik moest denken aan een keer dat jij en Matthijs al op bed lagen. Het sneeuwde grote vlokken en binnen korte tijd lag er een dik pak sneeuw.
(Het staat me bij dat er vroeger winters waren zonder sneeuw).Je was een jaar of vijf, mama wilde jullie dit niet onthouden. Over jullie pyjama’s hebben we warme kleertjes gedaan en zijn we buiten in de sneeuw gaan spelen. Dit was de eerste keer dat je bewust voelde dat sneeuw koud was, je er op kon glijden, het plakte, je er een bal van kon maken en door de bal te laten rollen er een mooie sneeuwpop uit voort kwam. Je genoot van top tot teen. Na een beker warme chocolade melk gingen jullie moe maar voldaan te laat naar bed.

De eerste keer snow world. Één uurtje skiles, daarna de sleeplift en de piste af. Door je lef had je het skiën snel onder de knie en stonden papa en mama versteld hoe gemakkelijk het je af ging.

Betsy de buurvrouw vertelde een poosje geleden dat toen papa en mama in de winter met vakantie waren ze op een ochtend sneeuw wilde ruimen.
Toen ze buiten kwam was jij al druk bezig om haar oprit en stoepje sneeuwvrij te maken en was je bijna klaar.
Ze vond dit zo lief.

Toen je ouder werd lieve Marije genoot je meer van de zon dan van de kou en vond je sneeuw maar lastig. ❤️

Dit gedichtje kreeg mama met kerst van collega Frea, geschreven door Leonita Gerssen.
Het sprak me aan omdat het mijn gevoelens
en emoties verwoord.

Als ik denk, dan hoor ik jou naam.
Als ik slaap, droom ik jou naam.
In hoe ik nu leef, beleef ik jou naam.
In mijn verdriet, betraan ik jou naam.
Uit machteloosheid, schreeuw ik jou naam.

Soms, heel alleen, verwerk ik jouw naam.
Met al mijn liefde, koester ik jouw naam.
Hier dicht bij me, voel ik jouw naam.
In deze saamhorigheid, vertel ik jouw naam.
Opdat je zult weten,
Dat ik je niet zal vergeten.
Zacht noem ik je naam.....

Voor altijd in ons hart lieve Marije.❤️

Lieve Marije, gisteren is Betsy 80 jaar geworden. Ze vierde het in Oostvoorne.
Op weg daar naar toe moest ik aan een kampweek aan het Brielse meer denken. Je zat in groep 7 of 8 .Halverwege de week hadden ze hulp nodig om jullie met auto’s in het bos te droppen. Carry en mama hadden zich hiervoor op gegeven. Carry reed voorop omdat ze één van de eerste TomTom’s had. Ondanks de TomTom hebben we moeten zoeken naar het afgelegen Kamphuis. Daar aangekomen hebben we met meerdere ouders gewacht totdat het donker werd en zijn we jullie gaan droppen. Sommige ouders gingen naar huis en sommige bleven wachten totdat hun groepje binnen was. Één voor één kwamen de groepjes binnen behalve die van jouw. Of er een volwassene bij was weet mama niet meer maar daar ga ik wel vanuit. Het werd later en later. Uiteindelijk rond 1.00 uur heeft mama met steun van Carry en juf Anke besloten te gaan zoeken. Het sta me bij dat jullie bij een viaduct liepen dat nog een behoorlijk stukje bij het Kamphuis vandaan lag. Jullie waren aan het begin van de dropping (misschien wel expres) verdwaald waardoor het zo laat geworden was. Je vond het kinderachtig maar diep van binnen was je wel blij dat je het laatste stuk niet meer hoefde te lopen.

Lieve Marije wat had ik graag (met alle liefde die ik in me had) het laatste stukje van je leven met je meegelopen, in de hoop dat ik je had kunnen weerhouden, had kunnen overtuigen dat je zo ontzettend mooi van binnen maar ook van buiten was. ❤️

Dit briefje schreef je aan ons toen je bijna elf jaar was.
Konden we nog maar terug in de tijd.