Mama heeft de foto’s gevonden.

Je tweede verjaardag na je overlijden lieve Marije.

Van papa mama en Matthijs heb je een nieuw lantaarntje gekregen. De kaarsjes waaien niet meer uit en het lantaarntje roest niet meer.

We hadden gedacht dat er minder mensen je plekje zouden bezoeken maar niets was minder waar. Er stonden veel bloemen en planten. Ook thuis zijn er weer veel kaarten en bloemen bezorgd. Wat heb(ben) je (we) toch lieve vrienden, vriendinnen, buren en familie.

Vandaag ging ik naar Karin en stond ik achter een lesauto van Express. Ik moest aan jouw afrijden denken. Het was oktober en papa en mama waren met vakantie. Je moest s’morgens in de spits afrijden en daarvoor zou je nog een les krijgen. De rijinstructeur kwam niet op tijd omdat hij zich verslapen had. Matthiis was gelukkig thuis en is een kopje thee voor je gaan zetten. Na meerdere telefoontjes stond de rijinstructeur eindelijk aan de deur.

Matthijs probeerde je moed in te spreken omdat je gestresst de auto in stapte. Op de groene kruisweg kwamen jij en je instructeur in de file terecht en waren jullie net op tijd bij het cbr. Toen papa en mama op een terrasje koffie zaten te drinken belde jij dat je geslaagd was en kregen we het hele verhaal te horen. Je vertelde dat er een bepaalde rust over je heen kwam toen je in de file stond en ervan uit ging dat je zou zakken. Wat waren we trots op je “kanjer”.

Na onze vakantie zijn we samen naar Brielle gereden. Jij achter het stuur. Je vond het eng in een andere auto maar wat deed je het goed.



Ik moest ook denken aan het moment dat Matthijs nog maar een paar dagen zijn rijbewijs had. Jasper had gevraagd of Matthijs hem met Jasper zijn auto elders in het land op wilde halen. Volgens mij had hij wat gebroken. De regen kwam met bakken uit de hemel en jij was aan het soebatten of je mee mocht. Uiteindelijk is mama over stag gegaan.

Toen papa van zijn werk thuis kwam kregen papa en mama woorden. Hij begreep niet dat ik jullie had laten gaan en ik moest papa gelijk geven.

Wat waren we blij en opgelucht toen jullie ongeschonden thuis kwamen.❤️

Vandaag zou je 26 jaar geworden zijn.



Ieder levens jaar dacht en denk ik aan de dag voor, tijdens en na de bevalling van jou en Matthijs.

De pijn die ik 26 jaar geleden tijdens de bevalling voelde, staat niet in verhouding met de pijn die ik nu dagelijks voel.



Wanneer ik terug kijk op het moederschap, dan wilde ik Matthijs en jou:



*Veel liefde, geduld, warmte, aandacht en

geborgenheid geven.

*Jullie op laten groeien in een

harmonieus gezin waarin jullie fouten

mochten maken en hiervan zouden

leren.

*Jullie aanmoedigen, complimenteren,

en stimuleren waar nodig.

*Jullie zelfvertrouwen geven zodat jullie

stevig in jullie schoenen zouden komen

te staan.

*Jullie normen en waarden bij brengen.

*Jullie bovenal beschermen indien nodig.



Ik hoopte dat jullie:

*en ons niets zou overkomen

zodat jullie onbevangen en onbezorgd

volwassen zouden worden.

*je geliefd zouden voelen in deze

wereld.

*goed mee zouden komen op school,

ieder op zijn eigen tempo en niveau.

*niet gepest zouden worden.

*gezond zouden blijven.

*fijne vrienden en vriendinnen zouden

krijgen.

*je hart zouden volgen, een juiste

keuze voor jullie vervolg opleiding

zouden maken zodat jullie happy

in jullie zelf gekozen beroep zouden

zijn.

*iets van deze prachtige aarde zouden

zien en open zouden staan voor andere

culturen.

*fijne partners zouden krijgen.



Mama is vanaf jullie geboorte 16 uur blijven werken. Veel moeders stopten met werken omdat er niet veel partime banen waren. We hadden Lien, onze fijne oppas die altijd voor ons klaar stond. Het was een luxe dat jullie thuis konden blijven en de opa’s en oma’s bij sprongen wanneer Lien verhinderd was. Toen jullie ouder werden werd er weleens gevraagd of mama niet meer wilde werken. Gelukkig was dit niet nodig. Mama was van mening dat het altijd beter, mooier en groter kon maar vertelde ook dat het vele malen minder kon. Ik was blij en tevreden met alles wat ik had. Een enkele keer heb ik weleens uitgesproken dat het me zorgen baarde dat ons leven zo voorspoedig verliep.



Ik vond het fijn en heb vaak intens genoten om je op te zien groeien tot een mooi mensen mens.



Je was temperament vol, parmantig, een doorzetter, gevoelig, puur,schoon, lief, sociaal, behulpzaam, spontaan, reislustig, zorgzaam, charmant, beleefd, respectvol, plichtgetrouw en belangstellend.



Je had flair, lef en een groot rechtvaardigheid gevoel.



Weet dat ik onvoorwaardelijk van je heb gehouden en dat ik er altijd voor je heb willen zijn lieve schat.❤️

Ieder moment van de dag komen er herinneringen aan jouw, lieve Marije bij me naar boven.



Wanneer er stof op de badkamer vloer ligt dan denk ik:”Marije zou er al lang een stofzuiger doorheen hebben gehaald”.



Zo af en toe maak ik me weer licht op en heb ik het idee dat je over mijn schouders mee kijkt. Ik vraag me dan af of het je goedkeuring kan wegdragen? Jij kon dit altijd zo subtiel. Wanneer we een feestje hadden en je was thuis vroeg ik het aan jouw.



Wanneer ik de cv op de badkamer schoon maak moet ik denken dat jij als tiener moest overgeven en de toilet niet kon halen. Je spuugde net over de drempel en het spatte alle kanten op.

De cv met de open spijlen en de tegels daar achter waren bijna niet schoon te krijgen.

In plaats van lekker vertroetelt te worden, wilde je zo ziek als je was dit zelf opruimen. Wat mama natuurlijk niet heeft toegelaten.



Wanneer ik met de auto naar opa en oma rijd en de rotonde’s te snel neemt, denk ik aan je gemopper of het niet wat rustiger kon.



Bij het langs rijden van metro station Heemraadlaan denk ik aan het wachten en halen van jouw.



Bij het zien van de schade aan papa zijn auto. Je draaide met je Ford ka te kort uit en nam de bumper mee.

Papa vertelde dat dit kon gebeuren en maakte er geen punt van, hij vond het vervelend voor jouw omdat je hier zo van baalde. Hij vond het zonde om er verzekerings werk van te maken omdat je nog maar net je noclaim aan het opbouwen was. Het was maar een auto en de krassen hebben we gelaten voor wat het was. Je vond papa’s reactie lief, ook omdat de auto nog geen jaar oud was.



Bij het zien van een lippenstift.

Toen jij kleuter was vroeg je aan oma:”wanner u later dood gaat, mag ik dan u lippenstiften”.



Bij het zien van het telefoonkastje bij opa en oma. Je vond dit zo mooi en zou dit later van hun krijgen.



Bij het zien van een moscow jas.

Bij het zien van dokter Martens schoenen.



Bij het zien van Havaiana slippers.

Deze had je in allerlei modellen en kleuren en heb je veel gedragen.



Bij het zien van Suzan Bijl tasjes.

Bij het zien van verpleegsters.



Bij het zien van krootjes met een speklap.

Toen je baby was vond je krootjes al heerlijk. Er moet nog ergens een foto zijn dat je snoet er helemaal onder zat.

Nu denk ik weleens had ik ze maar vaker voor je gekookt. Uitgebakken dobbelsteentjes spek haalde het volgens jouw niet bij speklapjes.

In de zomer bakte papa deze altijd als laatste op de barbecue. Ze lagen dan lekker knapperig te worden en na de verse fruitsalade en koffie met likeur begonnen we aan de speklapjes waar jij en Matthijs zo van konden genieten.



Bij het zien van koekela taart. De wortelnoten taart en de cheesecake waren jouw favoriet.



Bij het zien van het Ikazia ziekenhuis.



Wanneer ik mijn haar wast, ligt jou tube met zilver shampoo boven op het randje. Deze had je na het verven van je haar bij de kapper gekocht maar beviel je niet en heb ik voor mijn grijze haren gekregen.



Ik zie je nog binnen komen met je te donker geverfde haren en hoor me nog zeggen:”wat heb jij nou gedaan”. Je zei: denk je dat ik het mooi vind”. Je vertelde dat ze op je werk 2 grijze haren hadden ontdekt en dacht laat ik eens gek doen. Wat had je een spijt. Daarna heb je geprobeerd je haar in je eigen kleur te laten verven. De kapper had niet zo nauw gekeken en een deel van je voorhoofd meegenomen en nog was het niet het gewenste resultaat.

Je ging bij Anneke informeren waar een goede kapper zat. Je haar was van donker naar licht geverfd. Het stond je beeldig maar door de zon veranderde de kleur en werd het touw.

Uiteindelijk ben je naar de tuinen gegaan en heb je het zelf geverfd. De kleur kwam het dichts bij je natuurlijke kleur. Van dit alles had je geleerd en je zou het nooit meer verven waar mama heel blij mee was. Je haar was van nature donkerblond en wanneer de zon erop scheen was het kastanje rood. Over het verven heb je veel appjes naar me verstuurd.

Na je overlijden vroeg Wilma of ze voor ons een stukje haar af moest knippen. Mama wilde dit niet omdat je eigen haar zoveel mooier was. Je natuurlijke haar staat in mijn geheugen gegrift en zal ik nooit vergeten net zoals ik jouw nooit maar dan ook nooit zal vergeten mooie lieve dochter van ons.



Zo moet ik ook denken aan de periode dat je je haar stijlde. Je had een mooie natuurlijke slag. Ik heb meerdere keren gezegd dat ik dit jammer vond. Later hield ik mijn lippen op elkaar in de hoop dat deze periode snel voorbij zou gaan.

Naar mijn gevoel heb je het stijlen nog lang volgehouden.



Lieverd je was van je zelf zo ontzettend mooi en had dit allemaal niet nodig. ❤️

Gisteren zijn we bij opa en oma geweest omdat ze 60 jaar getrouwd waren. Zo bijzonder, op deze momenten zou ik blij moeten zijn maar voel ik me zo triest. Het sneeuwde en ik moest denken aan een keer dat jij en Matthijs al op bed lagen. Het sneeuwde grote vlokken en binnen korte tijd lag er een dik pak sneeuw.

(Het staat me bij dat er vroeger winters waren zonder sneeuw).Je was een jaar of vijf, mama wilde jullie dit niet onthouden. Over jullie pyjama’s hebben we warme kleertjes gedaan en zijn we buiten in de sneeuw gaan spelen. Dit was de eerste keer dat je bewust voelde dat sneeuw koud was, je er op kon glijden, het plakte, je er een bal van kon maken en door de bal te laten rollen er een mooie sneeuwpop uit voort kwam. Je genoot van top tot teen. Na een beker warme chocolade melk gingen jullie moe maar voldaan te laat naar bed.



De eerste keer snow world. Één uurtje skiles, daarna de sleeplift en de piste af. Door je lef had je het skiën snel onder de knie en stonden papa en mama versteld hoe gemakkelijk het je af ging.



Betsy de buurvrouw vertelde een poosje geleden dat toen papa en mama in de winter met vakantie waren ze op een ochtend sneeuw wilde ruimen.

Toen ze buiten kwam was jij al druk bezig om haar oprit en stoepje sneeuwvrij te maken en was je bijna klaar.

Ze vond dit zo lief.



Toen je ouder werd lieve Marije genoot je meer van de zon dan van de kou en vond je sneeuw maar lastig. ❤️