Net zoals voorgaande jaren zijn we na je overlijden voor het eerst weer met Leo en Jannine naar Alanya geweest om nog even na te zomeren.
Buurvrouw Bep was zo lief om jouw plekje op de begraafplaats schoon en opgeruimd te houden.
De eerste week van de vakantie ging goed maar de tweede week kwam alles hard binnen. Het deed me pijn om jonge vrouwen, leuke stelletjes, kleine kinderen, opa’s en oma’s, vrolijke mensen etc. te zien.
Ik probeerde me ervoor af te sluiten maar het lukte niet.
Wanneer ik s’nachts op het balkon zat omdat ik niet kon slapen zag ik één heldere ster aan de hemel staan. Het voelde alsof jij die ster was, ongrijpbaar en zover bij ons vandaan. Het maakte me zo verdrietig.
Ik moest denken:
Dat we hier als gezin gelukkig en onbevangen zijn geweest.
Aan de vakantie met Joost, Maris, Chris, Lies en de kinderen.
Wat was het gezellig en wat vond jij het leuk om je nichtjes en neefjes twee weken lang van dichtbij mee te maken. Achter de buggy te wandelen, met ze te dansen, te zwemmen,enz.
Iedere dag wanneer we van het strand langs de groenteboer kwamen namen we grote, rode aardbeien mee. Jij was er dol op.
Op een gegeven moment draaide de groenteboer het bordje met de prijs om wanneer hij ons aan zag komen en kosten de aardbeien ineens een stuk duurder. Vanaf die dag zijn we ze elders gaan kopen.
Aan de vakanties met opa, oma, JoostJan en tante Gerda.
Toen bleek dat tante Gerda ongeneeslijk ziek was hebben we in de tuin van Doganay een fotoreportage laten maken.
Aan de periode in Ozdemir, dat wanneer jij eerder wakker was dan wij, een duik in het zwembad nam en een briefje voor ons op tafel legde. Bij het ontwaken zagen we je vanaf ons balkon zwemmen.
De keer dat jij als kleinste boven op de schouders van een stel jongens werd gehesen om een zo hoog mogelijke toren te maken.
Papa en mama wilde de pret niet drukken maar waren bang dat bij het omvallen je de rand van het zwembad zou raken.
De spelletjes met lange spijkers die Matthijs en jij met Mertin op het strand deden.
Met z’n vieren op een waterfiets naar de grot. Wat was dat vermoeiend en wat hadden we ons in de afstand vergist. Al die moeite terwijl jij er niet van kon genieten en het maar eng vond in de grot.
Het ieder jaar zoeken naar een mooie steen voor op de begraafplaats bij tante Gerda die het ook altijd zo naar haar zin heeft gehad in Alanya.
Het eerste jaar was mama zo dom om ze in de handbagage te doen en moesten we ze bij de douane afgeven.
Dat jij en Matthijs dol waren op een buz pamak ijsje. Dit was een waterijsje van lemon in de vorm van een vuist met de duim omhoog.
Dat we bij Ahmed allebei een armbandje gekocht hebben.
De keer dat je op het strand door een hoornaar werd gestoken.
Wat deed dat een pijn, papa heeft het plekje uitgezogen en je bent direct met ijs gaan koelen. Later viel de pijn mee maar de harde schijf was pas na 6 weken weggetrokken.
Onze bezoekjes aan de markt waar jij foto’s van verse vis, groente, etc maakte.
Dat we in de herfst vakantie iedere avond met elkaar een vers fruitsapje bij een sap barretje dronken. Het sapbarretje is er nog en inmiddels veel professioneler geworden.
Dat we door een vreemd echtpaar uit Medemblik na een week werden aangesproken. Jij was 13 en Matthijs 17 jaar. Ze hadden ons op het strand geobserveerd, van ons genoten en vonden ons een leuk gezin.
Ik dacht aan jou als 5 jarig lief meisje en de moeilijke periode in je en ons leven die we met elkaar hadden overwonnen.
Hierdoor waren we misschien wel extra trots en blij met jullie.
Dat wanneer de branding van de zee ruw was, we samen de grindjes onder de douche van het strand uit onze bikini broekjes stonden te spoelen.
Dat we je een keer op Eindhoven AirPort zijn wezen brengen. Je ging een paar dagen eerder dan wij en vloog met Harry en Ans. Tot wij er waren hebben zij goed voor je gezorgd.
Deze vakantie vlogen wij ook vanaf Eindhoven. Voor ons stond een jong stelletje in de rij. Het meisje was emotioneel bij het afscheid nemen van haar ouders. Ook jij en ik hebben menig traantje weggepinkt wanneer we afzonderlijk van elkaar met vakantie gingen.
De lekkere koekjes en gebakjes die we bij Hansi genuttigd hebben.
Dat we vroeg op stonden om op het strand (wanneer er nog geen mensen waren) foto’s te maken.
Dat je bij het kleermakertje een schattig wit jurkje voor onze 25 jarige bruiloft had gekocht. Na zes jaar, op 11juli 2017 heb je deze nog gepast, selfies van gemaakt en via whatsapp naar ons verstuurd.
Het fotograferen van mooie bloemen zoals een Chinese roos, Oleander, etc.
Het winkeltje waar je een zwart jurkje met een open rug voor je diplomering van je verpleegkundige opleiding had gekocht.
Dat je voor je vriendinnen leuke kadootjes kocht in een klein winkeltje waar ze allerlei schattige aparte sieraden maakten.
De lol die we hadden wanneer je heerlijk in de zee op je luchtbedje lag te dobberen en Matthijs of mama het niet konden laten om je ervan af te duwen.
Dat het weer zo tegen viel toen je met Sarin in Alanya was.
Dat de mooie ober van Elite een oogje op je had en met je op de foto wilde.
Dat we ons in de hamman lieten verwennen door ons te laten schrubben en masseren. We konden hierzo van genieten.
Dat toen jullie nog klein en we weer thuis waren we na het avond eten de stoel in de huiskamer opzij schoven om met zijn vieren op Sikidim van Tarkan te dansen.
Lieve Marije, ik wordt soms zo moedeloos van me zelf. Ik doe mijn best om weer vorm en inhoud aan mijn leven te geven, me te vermannen maar het gaat me tot op heden slecht af terwijl ik weet dat jij met je liefdevolle hart ons alle goeds toe zou wensen.❤️
