Buurvrouw Betsy, die lange tijd een politie auto voor de deur zag staan en mama had horen huilen was ongerust. Ze durfde niet aan te kloppen maar kwam uiteindelijk samen met Joset vragen wat er aan de hand was.

Toen papa en Matthijs thuis waren is ze een pan verse tomatensoep wezen brengen.



Papa en mama vonden de begraafplaats in Zuidland niet zo mooi en hadden besloten in de duinen van Rockanje begraven te willen worden.

Na veel wikken en wegen hebben we besloten je in Zuidland te begraven.

We hadden moeite dat we geen plekje voor je uit mochten zoeken en je aan de drukke kerkweg begraven zou worden. Matthijs sprak uit dat hij het fijn zou vinden wanneer we 3 graven naast elkaar zouden kopen. Uiteindelijk hebben we daarvan af gezien omdat papa het niet prettig vond om telkens geconfronteerd te worden met zijn toekomstige plekje.

De keuze voor Zuidland is goed geweest. Ieder moment van de dag kunnen we naar je toe. Ik vind het fijn om je plekje te verzorgen, zo heb ik het gevoel dat ik nog iets voor je kan betekenen.



In de week dat je thuis opgebaard stond, zijn Martin en Annemarie veel bij ons in huis geweest om ons te ondersteunen met boodschappen doen, bezoek ontvangen, telefoontjes aanpakken etc.

Het was fijn om ze tijdens ons meest kwetsbare periode in onze nabijheid te hebben.



Op je kaart staat:” dat we de laatste dagen als gezin met elkaar door wilden brengen”. Papa en mama hadden in gedachten om alleen vriendinnen en naaste familieleden thuis uit te nodigen. Matthijs liet ons de keerzijde zien en vertelde dat collega’s en oud collega’s,etc waar jij goed contact mee had ook de kans moesten krijgen om afscheid van je te nemen. Hij het fijn vond wanneer zijn vrienden ook welkom waren die jouw van kleins af aan op hebben zien groeien. Papa en mama kregen het niet bedacht en waren het met Matthijs eens. Zo vulden we elkaar aan.



Opa die steeds bij je kist stond en je kusjes wilde geven. We bang waren dat hij over je heen zou vallen omdat opa wankel op zijn benen stond.



Koen de boven buurman van Matthijs die een pan pasta had gekookt en dit voor Matthijs zijn deur heeft gezet. Wilma en Annemarie die op zondag bij ons thuis hebben gekookt. Dat oma een pan verse kippensoep en Gery verse tomatensoep kwamen brengen.

Ton en Wilma die hebben bijgesprongen wanneer het erg druk werd en opa en oma op zijn wezen halen voor je begrafenis. Peter die er voor heeft gezorgd dat ervan jouw een mooie foto bij het condoleren stond.

Anjo en Wilco die op Zuidland de kaarten alvast rond zijn gaan brengen.

Zoveel steun en zo lief allemaal.



Hoe dapper en moedig je lieve vriendinnen waren om bij ons een voet over de drempel te zetten. Zo jong, verbijsterd en verdrietig.



Mama die voor de bruiloft haar nagels met knal rode gel lak had laten lakken.

Het niet gepast vond maar niet de moed had om dit bij de nagelstudio te laten verwijderen.



Hoe moeilijk het was om achter adressen te komen.

Mensen die we vergeten zijn een kaart te sturen.



Het niet versturen van bedank kaartjes.

Er waren zoveel condoleance’s in welke vorm dan ook dat dit niet te realiseren was.



Joke Pippel een fijne vrouw (ook moeder van een Marije in 1993 geboren) die je uitvaart tot in de puntjes heeft verzorgd. In overleg heeft zij de memori site geopend, waarvan wij het bestaan niet wisten. Zij vertelde dat het best mooi en een troost kon zijn. Wanneer we het niets vonden konden we het ieder moment beëindigen. Joke die na je begrafenis tranen in haar ogen had, zich verontschuldigde dat dit niet profesioneel was, ze dit in haar lange loopbaan één keer eerder bij een babytje had gehad.



Mama was van plan om memori na een jaar af te sluiten. Wanneer ik oud en versleten zou zijn, was ik bang dat er herinneringen aan jou, lieve mooie Marije verloren zouden gaan. Inmiddels ben ik er achter dat schrijven een goede therapie voor me is.

Zijn er veel mensen die het fijn vinden om een kaarsje voor je aan te steken, een herinnering te schrijven of te lezen.

Daarom hebben we besloten om memori voorlopig nog aan te houden.

Vandaag hebben we je mobiele telefoon van de recherche terug gekregen. Onder notities stond je brief opgeslagen. Met angst en beven hebben we hem geopend en gelezen. Het vermoeden dat een ieder afgelopen week heeft bezig gehouden werd bevestigd.



De brief was min of meer een excuus brief vol liefde naar papa, mama en Matthijs. Bij het lezen vroegen we ons af: heb jij lieve schat onze liefde naar jouw dan niet meer gevoeld?



Je schrijft oa.

Het spijt me tegenover jullie het allermeest. Jullie zijn degene die me tot het laatst hebben laten twijfelen.

Ik en zo laf maar hou zo ontzettend veel van jullie.

Maak er iets moois van. Jullie zijn het waard en kunnen dit met elkaar als gezin, zonder mij. Beloven jullie gezond en gelukkig te blijven?

Ik hou van jullie....Voor altijd. Het spijt me zo verschrikkelijk lieve pap en mam. ❤️✨



Iets moois van ons leven maken zonder jouw. Je moet eens weten lieverd hoe we het afgelopen jaar door het leven geworsteld zijn. Iedere dag, de pijn het verdriet en gemis om jouw. Moeite met opstaan, in slaap komen, douchen, aankleden, nagels knippen, etc kost al zoveel energie .Om het nog maar niet te hebben over de was, boodschappen, eten koken, de tuin en ons werk. Overal moeten we ons toe zetten, zijn we initiatief loos en kunnen ons moeilijk concentreren.

Naar de sauna zijn we nog niet geweest. Onze eerste buitenland vakantie staat inmiddels gepland. Geen drie zoals we gewend waren maar 2 weken. Alles moeten we overnieuw ervaren.

Ergens naar uit kijken, genieten van iets, is minimaal. Er zijn zoveel hobbels waar we ons met veel moeite overheen proberen te zetten.



Ik heb altijd een gezonde broer en zus in mijn leven gemist, was jaloers op mensen die dit wel hadden. Nu opa en oma ouder worden, wordt dit alleen maar erger.

Wanneer ik naar Matthijs kijk dan doet dit zo’n pijn, geen broer of zus waarmee hij herinneringen uit zijn jeugd op kan halen en zijn zorgen wanneer wij oud zijn kan delen.

Je zit continu in mijn hoofd, waardoor ik me schuldig voel ten opzichte van Matthijs waar we ook zielsveel van houden.

Angst dat er iets met papa of Matthijs gebeurd, dit los laten is zo moeilijk. Matthijs is jong, moet verder met zijn leven waarin wij hem niet willen belemmeren.

Matthijs die sinds je overlijden iedere avond een berichtje stuurt met:” ik hou van jullie met 3 rode hartje”.



Rouwen om jouw is keihard werken lieve Marije.❤️❤️❤️

Op opa zijn verjaardag ben jij begraven.

Waarschijnlijk is er over donderdag gesproken en hadden we niet door welke datum dit was.



Matthijs heeft een foto waarbij jullie als kind in het gras lagen uit een lijstje gehaald en bij je gelegd net als het hartje van Sarin en een licht blauw knuffeltje wat bij je in de wieg lag zodat we wisten op welke zij we je moesten leggen.

Bij het sluiten van de kist ging het zonnetje schijnen terwijl ze bewolking hadden opgegeven.



We zijn lopend achter de auto naar Blessing gegaan. Daar stonden vriendinnen, familie etc. je en ons op te wachten met een witte roos om aan te kunnen sluiten achter de stoet.

Bij de begrafenis van tante Gerda vond jij een witte roos mooi, vandaar onze keuze.

Achteraf denk ik dat je veldboeket bloemen misschien wel mooier had gevonden. Tijdens het lopen gingen de kerkklokken voor je luiden, kwam er een motor rijder aan die met respect zijn motor parkeerde en zijn helm af zette.



Door 6 vrouwen werd je op hun schouders naar je plekje op de begraafplaats gedragen. Waarschijnlijk waren dit ook moeders die hun kind onder hun hart hebben gedragen.



Evelien, Marloes, Annemarie, oma en Joke hebben bij je plekje gesproken.

Dit was zo knap en liefdevol.



Na afloop zijn we met alle genodigden bij Blessing gaan lunchen.

Papa heeft daar vol liefde over je gesproken en alle mensen bedankt. Mama vond dit dapper en bewonderenswaardig. We waren opgelucht dat je uitvaart plechtig is verlopen, dat we het op de been hebben kunnen houden, het was een zware week waarin we nauwelijks hadden geslapen.



Zouden we dan toch kracht van boven hebben gekregen? ❤️❤️

Deze dag (6 sept) hebben we geen mensen meer ontvangen om in alle rust bij je te kunnen zijn.

Opa en oma zijn iedere dag bij je komen kijken.

Door alle drukte schoten zij erbij in en dit voelde niet goed. Voor hun was het ook vreselijk. Eerst hun dochter en nu hun kleindochter moeten verliezen. Oma heeft weleens gezegd dat Matthijs en jij lieve Marije, haar op de been hebben gehouden na alle tegenslagen die zij in hun leven hebben gehad. Opa heeft zich hier nooit over uitgesproken maar aan alles merkte ik dat hij trots op jullie was. Om 17.00 uur zijn ze komen eten en konden daarna op hun gemak bij je zitten.



Om 20.00 uur was het condoleren in Blessing.

We hadden besloten dat je in ons huis zou blijven. Waarschijnlijk had jij het niet prettig gevonden wanneer iedereen je kon zien. Het was fijn dat Leo en Jannine op zijn wezen passen omdat we je niet alleen wilde laten.

Het was lief dat er zoveel mensen de moeite hebben genomen om te komen condoleren. Op een tafel hebben we een een mooie foto van je met een kaars en bloemen neer gezet.

Papa had het moeilijk en zat er helemaal doorheen. Mama maakte zich zorgen om hem en dacht:”wat sta ik hier te doen“? Ik wilde bij jou zijn nu het nog kon lieve Marije. Achteraf ervaar ik dat een kaartje of een herinnering op memori voor mij meer betekenis heeft. Dit hebben we op ons gemak terug kunnen lezen. Op de avond van het condoleren zijn er veel dingen langs ons heen gegaan lieve Marije. ❤️

21 jaar geleden was jij lieve ondeugende Marije, bruidsmeisje bij Jan en Ingrid. De dochter van onze lieve oppas Lien.

s’Morgens waren we naar de kapper geweest en waren er krulletjes in je haar gemaakt. Helaas waren de krulletjes voor we bij Jan en Ingrid waren uit gezakt. Jij anders zo ondeugend en spontaan was deze dag een beetje verlegen. Het geven van de ringen, durfde je niet alleen en het gooien van rijst vond je maar raar. Waarschijnlijk waren het teveel indrukken voor je lieve Marije. ❤️

Je oud collega’s van het Vlietland ziekenhuis zijn vanmiddag en vanavond ook in groepjes van 4 bij je komen kijken. Met velen had jij nog steeds contact. Je zat in een tapas groepje waarmee je regelmatig uit ging eten en in een Tivissa groepje. De naam kwam voort doordat jullie hier een midweekje met elkaar waren geweest.

Bij sommige collega’s had jij geholpen bij de bevalling van hun kindje, dit gaf een speciale band. Ze vertelden dat je de gangmaker was, ze moesten aan je teen slippertjes, aan je Suzan Bijl tasjes, aan hoe stoer, betrokken, zorgzaam en lief je was denken.

Ook zij hebben en hadden je in hun hart gesloten.



De eigenaresse van de kapsalon waar jij boven woonde had in de buurt geld opgehaald voor een rouwstuk. Ze bleef aan de deur staan omdat ze onze keuze respecteerde. Uiteindelijk is ze binnen gekomen en vertelde dat ze zich weleens heeft afgevraagd hoe het kwam dat een meisje van het platteland in Delfshaven met zoveel nationaliteiten was komen wonen. Dit zei iets over hoe wij in het leven stonden vond zij. Ze vertelde dat ze niet voor iedereen pakjes van de post aan nam maar wel voor jouw omdat je altijd zo aardig en vriendelijk was.

Ze vroeg of ze bij je mocht bidden en heeft in het kaapverdiaans het onze vader en het Avé Maria gebeden. We vonden het zo lief en fijn dat zoals ze vertelde deze vrijheid voelde.



In de avond zijn Mieke een oud collega met haar zoon Roel wezen praten.Je had Roel de 30e ‘s avonds nog gebeld en geappt, die hij aan ons liet lezen. We kregen kippenvel. Zijn laatste regels om 22.55 aan jouw waren:”hoop dat het goed gaat, als er iets is sta ik voor je klaar, maakt niet uit hoelaat en wanneer”. Deze appjes heb je helaas niet meer gelezen. Mede door Roel, je vriendinnen en collega’s kregen wij een beeld hoe moeizaam je leven de afgelopen 3 jaar voor je waren geweest en vielen de puzzelstukjes langzaam in elkaar.



Papa en mama hadden Roel nog nooit ontmoet maar hadden via jouw wel positieve verhalen gehoord. Op deze avond dachten we:”wat een leuke, open en oprechte jonge man, die hadden we tijdens je leven wel vaker op de bank willen zien zitten.



Werkelijk overal lagen en stonden er bloemen in huis.

Door de hoge luchtvochtigheid hiervan ging de glazen plaat van de kist beslaan. Continu maakte we deze droog.

Uiteindelijk hebben we een deel van de bloemen naar de garage verplaatst.❤️

Vanmiddag zijn je naaste collega’s van het ikazia ziekenhuis geweest. Om het half uur kwam er een groepje van 4. Wat waren ze aangeslagen en verdrietig. Lieve Marije je moest eens weten hoe je in zo’n korte tijd dat jij in het Ikazia werkte op handen werd gedragen. Een collega vertelde wanneer ik iets negatiefs over Marije moet vertellen, dan moet ik diep graven. Een andere collega vertelde dat ze van een patiënt die uit het ziekenhuis ontslagen werd je moest bedanken voor de goede en liefdevolle verzorging die zij door jouw ontvangen had. Iedereen vond je lief, plichtsgetrouw, betrokken, kundig, sociaal,etc. Het was fijn om ze gezien en gesproken te hebben.



Tot op de dag van vandaag krijgen we nog regelmatig appjes en kaartjes van je collega’s.

Vertellen ze, dat er nog dagelijks over je gesproken wordt en dat ze je missen.