Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Rob Braeken

08-07-194516-04-2018
      Dit is een algemene kennisgeving om u op de hoogte te brengen van dit verlies. U kunt dit bericht delen met andere bekenden. Naast informatie rondom het afscheid kunt u hier ook zelf reageren. Uw herinnering, reactie of condoleance wordt zeer op prijs gesteld.

      If you want to share your message only with the family please check the checkbox below your message.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • ‘Rob is weer vertrokken’
        reactie 24   |   niet OK
        Dat zeiden we vaak tegen elkaar als huisgenoten van Rob op Achter Clarenburg 2. We wonen gezamenlijk in een huis als Vereniging van Eigenaren waar we elkaar dagelijks tegenkomen. En iedereen heeft er naast z’n woon- ook z’n werkruimte. Rob bewoonde 2 kamers boven en had beneden nog een opslag/werkruimte.
        Bert en ik wonen hier vanaf 1971 en Rob arriveerde al spoedig als tijdelijke bewoner op de kamer van vriend Eddie Boer. Toen die naar Amerika emigreerde, het pand was inmiddels van kraakpand een huurpand en rijksmonument geworden, werd Rob in 1975 huurder van 1 kamer. Rob bemoeide zich in eerste instantie zijdelings met de inspanningen voor een blijvende woon/werkbestemming voor dit van de sloop geredde middeleeuwse huis. Maar speelde wel een belangrijke rol in 1993 bij de gezamenlijke aankoop en verbouw van het huis.
        Sinds 1994 woonde hij hier met Guus en Yvonne en hun kinderen Bram en Pim, met Otto die hier zijn atelier heeft en met ons, Bert en Emma. Hij was niet altijd een gemakkelijke huisgenoot, afspraken werden nogal eens vergeten en de stukken voor vergaderingen had hij zelden bij zich. Maar als er waagstukjes nodig waren om iets op te lossen of te repareren, dan had je een goeie aan hem. Klom op het dak en verfde rustig de daklijst zittend in de goot.
        Rob was veel op reis en wij waren zijn anti-inbraakvoorziening, mochten de postpakketten aanpakken en geregeld nog even wat opzoeken op z’n kamer als hij iets vergeten had.
        Maar de laatste jaren zei hij wel altijd bij thuiskomst, nu blijf ik een hele tijd thuis. Toch was hij meestal binnen een week al weer vertrokken.
        Zo nu en dan kregen we grappige e-mails met foto’s zoals eind vorig jaar nog vanuit Londen waar hij een 18e-eeuwse stadsplattegrond van Londen, die in 144 delen op een heel groot kamerscherm geplakt was, beoordelen moest op authenticiteit.
        Rob was niet alleen een goed verteller van smeuïge verhalen maar had zeker ook talent voor het schrijven over zijn reisavonturen. Helaas kwam hij niet toe aan het schrijven van zijn memoires.
        Met oudjaar was hij meestal wel thuis en dit oudjaar toonde hij zich juist heel tevreden met zijn leven, werkzaamheden en ook hoe hij het geleefd had. Nog geen maand later merkten we dat het niet goed ging, het was hem aan te zien. En nog een maand later, toen hij niet meer met zijn computers overweg kon zei hij dat hij nu geen venster meer naar buiten had.
        Hij was steeds minder tot handelen in staat en problemen werden onoverbrugbaar. Ieder probleem dat gecanceld werd werd weer opgevolgd door een nieuw. Voor hem was het uitzichtloos en hij heeft zijn besluit genomen.

        Rob, je was weleens onnavolgbaar, niet de gemakkelijkste, maar ook een KANJER.
        Vandaag is de blauwe regen die jij tegen de gevel geplant hebt volop gaan bloeien ter ere van jou.
        Bert Maes en Emma van den Dool
        (tekst uitgesproken door Emma tijdens de afscheidsceremonie in het atelier van Otto op Achter Clarenburg 2, 23 april 2018)

        Emma - Utrecht
        24 april 2018

        Deel deze pagina:

      • Sterkte
        reactie 23   |   niet OK
        Lieve familie en vrienden,
        Wat zullen jullie Rob missen. Een markant figuur is niet meer. We wensen jullie heel veel sterkte met dit verlies voor nu en vooral de nog komende tijden.
        Hans en Yvonne.




        Hans en Yvonne - Apeldoorn
        24 april 2018

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 22   |   niet OK
        Rob, Ik had al een tijdje niets van je gehoord en zou je snel eens gaan bellen want er lag e.e.a. voor je klaar. Ik herinner me de kopjes koffie de de restauratie van Station Boxtel waar je dan je prenten op kwam halen en die we daar dan bekeken, maar dan moest je snel weer terug met de volgende trein! Of de chocoladebollen bij De Groot als je de prenten ophaalde bij het station den Bosch, daar nam je meer tijd voor! Soms ook huurde je een autootje om je werk op te komen halen want je had eigenlijk een hekel aan dat "verdomde openbaar vervoer" dan dronken we in mijn atelier koffie, en dan kwamen ook vele verhalen voorbij die jij zo kleurrijk kon vertellen! Rob, goede reis en een laatste groet!
        Annemarie van Alebeek

        annemarie (restauratieatelier de prenterij) - schijndel
        23 april 2018

        Deel deze pagina:

      • Gecondoleerd
        reactie 21   |   niet OK
        Ik wil alle betrokken nabestaande erg veel sterkte toewensen met het verlies van zo een bijzonder persoon.

        Liefs Daphne

        Daphne - Apeldoorn
        23 april 2018

        Deel deze pagina:

      • Groene Chevrolet hardtop.
        reactie 20   |   niet OK
        Rob,
        Het bericht van je overlijden was een schok voor me.
        De laatste keer dat we elkaar troffen vorig jaar bij de houseparty van Esteban en Stephanie in Gorinchem was je in heel goede doen. Het enthousiasme en de passie waarmee je vertelde voor je werk - en hobby - en de mooie ervaringen die ze je hebben gebracht troffen me zeer.
        Die bijeenkomst in Gorinchem met de hele familie Braeken was heel mooi en bracht oude herinneringen uit de jaren '60 van de Mauritslaan in Apeldoorn terug. Als oudste broer van Paul maakte je indruk. Je studeerde in een laag tempo, maakte reizen door Europa en vaak naar de toen nog gesloten oostbloklanden en had daarnaast handeltjes in van alles en nog wat. Ik was wel jaloers op hoe jij dat allemaal fikste als slimme intelligente vrije jongen.
        En dan waren daar nog die oude auto's. Renault 4 was je basis vervoer, maar daarnaast had je steeds andere opvallende auto's die je op de kop tikte.
        Met een van die auto's, die lichtgroene Chevrolet Hardtop met spierwitte bekleding en een open dak, heb je me op een zaterdagmiddag een herinnering bezorgd die heel vaak in mijn herinnering is teruggekomen. Het was de rit naar Amsterdam met Andre, Willy, Paul en Gerke en jij achter het stuur. Mij staat bij dat we twee keer hebben getankt onderweg.
        Ik wil je bedanken voor die prachtige ervaring die je me gegeven hebt Rob.


        I

        Patrick - oosterhout
        22 april 2018

        Deel deze pagina:

      • for english speakers
        reactie 19   |   niet OK
        dear friends, I notice that most of the reactions in english are not visible.
        The website is in Dutch, that can be a problem for you.
        In case you want to have your memory visible, unmark the little square on the bottom- left of your writing.
        (next to the text "toon deze reactie... etc."
        After you have placed your memory, you receive an e-mail. In this e-mail is a link to change / adjust the text you just submitted. Click in the e-mail on the link "Aanpassen" (with underlining), next to the green square "Naar herinneringsplaats"
        Thaks

        willie - jakarta
        22 april 2018

        Deel deze pagina:

      • reactie 18
        David

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        David - New York

        22 april 2018

      • reactie 17
        David

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        David - New York

        22 april 2018

      • Koffie met ginger
        reactie 16   |   niet OK
        Rob,
        De eerste keer dat ik je heb ontmoet, was toen ik net samen was met Esteban. We dronken koffie met gembersiroop in jouw kamer vol boeken. Je vertelde het ene na het andere interessante verhaal en ik vond het onvoorstelbaar dat je zoveel mee kan maken in één leven. Het was elke keer weer boeiend om je te zien en spreken en als je bij ons kwam had je vaak een bijzonder boek voor ons bij je...van een boek over de geschiedenis van de vrouwelijke ongehoorzaamheid voor mij (wellicht had ik je moeten vragen waarom :-) ...)tot boeken van Nijntje voor Sofie. Bijna een jaar geleden hebben we een mooie boottocht gemaakt voor je verjaardag. Ik was toen net zwanger van onze zoon Lucas, die je niet meer hebt kunnen leren kennen. We zullen ervoor zorgen dat Sofie en Lucas weten wie je was en af en toe mooie verhalen over je aan hen vertellen... binnenkort drink ik een kop koffie met gembersiroop op jou, maar wat had ik die graag samen met jou gedronken!

        Stefanie - Gorinchem
        22 april 2018

        Deel deze pagina:

      • Never a dull moment
        reactie 15   |   niet OK

        Ik ontmoette Rob 25 jaar geleden bij de verbouwing van zijn huidige huis. Hij nodigde me uit voor een kopje koffie. Om dat te kunnen doen moest eerst zijn tafel verbouwd worden: vol met boeken, kaarten en frutsels. We kwamen te spreken over vanalles en nog wat. De volgende dag nodigde hij me weer uit voor een kopje koffie, maar weer moest de tafel, die de vorige dag fijn opgeruimd was, geheel verbouwd worden. De afgelopen weken heb ik vaak aan die tafel gezeten, en elke keer moest hij weer verbouwd worden. Het hoorde bij onze diepzinnige vriendschap, die ging over de (waan)zin en plezier in het leven, oude auto's, reizen, documentaires, gekke gebouwen en you name it, we had it. We hebben samen leuke projecten gedaan, op St.Maarten, Londen, Frankrijk en zijn huis. Daarbij hadden we altijd heel veel plezier, we ontmoeten altijd leuke mensen en maakten foto's. Van het project in Londen, getiteld "Eindelijk een vrouw die niet wegloopt" (we gingen een Venusbeeld plaatsen in een bankgebouw in Londen) hebben we een korte film gemaakt die nog bestaat en bij de crematie hopelijk gedraaid kan worden. Het laat zien, en laat achter, hoeveel plezier we hadden met gekke dingen; en met die indruk wil ik dat iedereen achterblijft.
        Voor dit jaar en deze maand april hadden we een nieuw project op stapel staan, namelijk een verbouwing die we 18 jaar geleden al afgesproken hadden. 37 koffers met zijn interessante smoezen leidden er elk jaar toe dat het een jaar werd uitgesteld. Net toen ik er een punt achter gezet had belde hij me zelf op. We maakten een plan, hadden lol en maakten foto's van elkaar en het ging eindelijk door. Tot er half januari opeens iets gebeurde waardoor hij plotseling een ander persoon werd. We hebben met de mensen om hem heen alles gedaan om hem er doorheen te krijgen, maar zoals Rob bij leven reisde zo liep het af, hij nam de kortste en snelste route. Enkele uren voor deze reis kwam hij nog bij me langs, 's avonds heel laat. Hij was in verwarring en een soort paniek, en ik heb een minuut of 20 met hem gesproken in de hoop hem wat tot geruststelling te brengen. Ik zei: "Ga gewoon lekker slapen, je hoeft je nergens zorgen over te maken, morgen zie ik je weer". Niet wetende dat hij mogelijk kwam om nog even gedag te zeggen.
        Ook al laat hij een groot gat achter dat nooit meer op te vullen is, ik heb iedereen verteld dat ik wil achterblijven met de mooie herinneringen, en dat is denk het enige dat Rob gewild zou hebben.
        Graag laat ik iedereen weten dat het filmpje dat ik in 2000 met Rob in Londen maakte zeer komisch is, en een Rob laat zien hoe hij helemaal was, dus iedereen die film (26 minuten) zien wil kan dat laten weten aan de familie. Het laat een heel fijne indruk van Rob achter.


        Rene - Utrecht
        22 april 2018

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.