Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hai lieverd,

Weer even bij praten. Vrijdagavond was wel een geslaagde avond. Heb er niet zoveel van gehoord want heb met Nettie aan de stamtafel in de hal gezeten. We hebben dat stuk al zo vaak gehoord en we hadden allebei iets van, laat maar gaan hoor. We konden zo weer lekker kletsen, binnen mocht dat niet. Maar iederéén vond het geslaagd. Na die tijd met sommigen nog wat gedronken in het café. Zaterdag ben ik met Ariëlle eerst naar het voetballen geweest van Joran, we hebben alleen de eerste helft gezien en zijn toen op weg gegaan naar Friesland. Want de belastingsformulieren moesten ingevuld. Je weet dat we dat altijd bij Ome Henk laten doen. Maar voor we naar Koudum afsloegen zijn we doorgereden naar Sneek. We hadden tegen mijn principe in lifters meegenomen vanaf Breezanddijk. Het waren studenten die meededen aan een wedstrijd liften. Ze moesten heel Nederland door en op sommige plaatsen moesten ze stempelen. Eindbestemming was Antwerpen. We hebben ze dus maar naar Sneek gebracht en bij de Martiniekerk afgezet, want daar moesten ze stempelen. Toen gauw naar Koudum. We waren royaal op tijd. Toen de papieren waren ingevuld zijn we nog naar de begraafplaats geweest om de steen van pake en beppe te bekijken. Hij is wel mooi hoor. Erg deftig vinden wij. Ook zijn we nog even bij Ome Henk thuisgeweest. Muziek uitgezocht voor de Paasdienst want Ariëlle gaat dan op jouw trompet meespelen. Deze kerkdienst wordt een uur later uitgezonden door radio Fryslan, dus wel leuk. Ik weet het lieverd, jij had dit altijd al willen doen, maar het is jou niet gegund. En daar kan ik me nog zo kwaad om maken. Ik had je daar zo graag willen zien spelen naast Ome Henk, nu doet Ariëlle dat en daar ben ik natuurlijk net zo trots op. Want ze doet het toch maar even. Ze heeft ook de altsaxofoon meegekregen daar wil ze nu ook op spelen. Misschien gaat ze erop spelen in Rastede met Bakhuizen. Maar dan geloof ik op de tenorsax. We zien wel. Vandaag zijn we voor het eerst dit jaar weer naar Texel geweest. Even naar jouw plekje op de Krimweg. Het staat er allemaal mooi bij en we zien wel dat je niet vergeten wordt. Knuffels, bloemen, hartjes, schelpen van alles wordt er voor je neergelegd. Erg mooi en fijn om te zien. Ook zijn we bij Paal 28 geweest en daar koffiegedronken en iets gegeten. Jeempie wat zijn die visborden groot. Je zei het toen al dat die zo groot waren. Volgens mij kan het ook best op een ander bord. De eigenaren waren er niet, volgens mij waren ze op vakantie. Ook zijn we nog in De Koog geweest. Bij het Biervat lekker op het terras gezeten en wat gedronken. De Sjans zijn ze alweer aan het opbouwen. Je wist toch dat die afgebrand was. Eize woonde erboven en had helemaal niets meer, gelukkig wat hij op dat moment niet thuis. Hij heeft alweer nieuwe woonruimte gevonden. Wat me op viel op Texel dat het behoorlijk druk was. Veel Duitsers. Die hebben zeker Paasvakantie. Heb altijd nog een beetje een naar gevoel, ik weet het het mag niet maar het gaat vanzelf. Of het overgaat weet ik ook niet. Je weet denk ik wel wat ik bedoel. We hebben de boot van 18.00 uur weer teruggenomen. Papa is nu Joran aan het halen want die was het weekend bij Erik in Opperdoes. Hij vindt het altijd leuk daar. Morgen moet hij weer stage lopen bij ons op school. Nou meisje we zijn weer helemaal bijgepraat, het enige wat ik nog moet doen is je mijn kussen, knuffels en smakkerds sturen en morgen komen we weer bij je, bloemen water geven, kaars aanzetten. Morgen is Ome Henk jarig. Gisteren liet ik hem de brief lezen die ik opgestuurd heb voor het boek. Hij heeft hem direct opgeslagen in een map die hij voor jou heeft aangemaakt. Alles van jou staat er in. We hebben foto's bekeken van het ongeluk en van jou en aan alles merk ik dat hij ook nog veel verdriet heeft, ook hij huilt nog steeds stille tranen. Maar dat mag toch ook. Hij en jij hadden zulke mooie plannen en alles is nu weg. Foetsie door dat ene moment. Ja meisje je leeft nog voort in vele harten.

Doeg mijn lieve kleine meid, ik mis je en wil je zo graag terug. Doeg schat.

Omdat het zaterdag is en ik weer aan je moest denken. Heel veel kaarsjes van mij.

dag lieve schat, ik denk aan je.

Hay meisje,

Het is alweer vrijdag en het weekend staat weer voor de deur. Zo metéén met Ariëlle weer naar het NHJFO, Jan de Haan komt een stuk dirigeren. Jij hebt het niet meer meegespeeld, het heet Banja Luca. Een heftig stuk over de oorlog in Joegoslavië. Het komt ook op de cd te staan en verleden week zaterdag hebben ze dit ook gespeeld bij de sectie repetities. Woensdagavond of beter gezegd nacht heb ik je ook nog geschreven, maar dat staat niet hier op de site. Iemand had me gevraagd een brief naar jou te sturen en deze brief en andere brieven worden dan gebundeld tot een boek met als titel " Brieven naar de Hemel ". Het werd wel een beetje laat toen ik hem opstuurde. Nu maar hopen dat het boek er komt met al die brieven die naar jullie gestuurd worden. We wachten maar af. En donderdags komt er bijna niets van om je te schrijven omdat ik dan nauwelijks thuis ben. Eerst naar school en dan thuis komen of soms niet eens. Ariëlle ophalen en met haar naar Wijdenes te toeteren. Dan komen we pas om een uur of 11 's avonds thuis en ben dan bekaf. Niet dat ik je niet meer wil schrijven, want ik denk altijd aan je. Woensdag hebben we een mooie paaskrans bij je gezet. Helemaal in jouw kleur. Geel natuurlijk. Verder gisteren een vergadering gehad over het muziekproject wat we met Tavenu en school gaan doen. Dit in het kader van het eeuwfeest van school. Dit is 10, 11 en 12 mei geloof ik. Maar dan hebben we eerst jouw verjaardag gevierd. Op 1 mei zou je 19 jaar zullen worden. Maar helaas moeten we jouw verjaardag voor de tweede keer vieren zonder dat je er zelf bij bent. Verleden jaar zijn we naar Texel geweest en hebben toen je mooie herinneringspaaltje neergezet. Niet op de plaats waar je door die auto geraakt bent, want dat kon de boer die aan de overkant niet opbrengen, maar een stukje verder zodat hij niet elke keer dat paaltje ziet staan. Maar dat hindert niet, de mensen weten zo wel dat het op die plaats daar gebeurd is en dat jij daar in het weiland bent overleden aan de gevolgen van dit ongeluk. Misschien gaan we dit jaar weer, maar misschien willen we je verjaardag ook wel thuis vieren. We zien wel, het is nog niet zover. Vaak gaan mijn gedachten terug naar het moment dat je geboren bent. Je was zo'n mooi poppetje. Wat me opviel toen dat je al van die grote voetjes had, en wat bleek later maat 43. Je schoenen van ascics die je het laatste aanhad staan hier in huis en we koesteren die afgesjouwde schoenen. Omdat jij die zo graag aanhad, je had ze tot de draad toe versleten. En nu staan ze hier op de orgelkruk als herinnering aan jou. Och er schieten zo vaak herinneringen door mijn hoofd, het lijkt wel of er steeds meer bij komen. Vaak schieten er dan ook tranen in mijn ogen. Woensdagavond stopte hier voor huis een politie-auto. We schrokken wel zo, ik dacht metéén iederéén is gelukkig thuis. Het leek wel of ik helemaal verlamd was, zo'n verlamende pijn kreeg ik. Mijn hart sloeg in m'n keel en kon even niets meer. Begon ook nog spontaan te huilen. Alles van toen kwam weer boven, de politie die ons dit vreselijk nieuws bracht. Ook papa en Joran hadden het ontzettend moeilijk en Ariëlle kon zich nu voorstellen hoe het toen gegaan is. Op die bewuste avond was ze er niet, want ze zat toen net als jij op Texel. Gelukkig ging de politie naar de overkant. Was achteraf niets ernstig aan de hand, maar je denk metéén van alles. Ga nu af sluiten want ik ga me klaar maken om naar het NHJFO te gaan. Hoe het daar gaat vertel ik je wel. Misschien hoor je het wel want het dorpshuis ligt niet echt ver van de begraafplaats. Soms kunnen we je kaars zien branden. Hier komen de kussen, knuffels en smakkerds weer. Je weet het, deel ze maar uit.

Doeg mijn lieve kleine troelewoel, doeg lieve grote trompetiste, I love you.

Hay meisje,

Het is alweer vrijdag en het weekend staat weer voor de deur. Zo metéén met Ariëlle weer naar het NHJFO, Jan de Haan komt een stuk dirigeren. Jij hebt het niet meer meegespeeld, het heet Banja Luca. Een heftig stuk over de oorlog in Joegoslavië. Het komt ook op de cd te staan en verleden week zaterdag hebben ze dit ook gespeeld bij de sectie repetities. Woensdagavond of beter gezegd nacht heb ik je ook nog geschreven, maar dat staat niet hier op de site. Iemand had me gevraagd een brief naar jou te sturen en deze brief en andere brieven worden dan gebundeld tot een boek met als titel " Brieven naar de Hemel ". Het werd wel een beetje laat toen ik hem opstuurde. Nu maar hopen dat het boek er komt met al die brieven die naar jullie gestuurd worden. We wachten maar af. En donderdags komt er bijna niets van om je te schrijven omdat ik dan nauwelijks thuis ben. Eerst naar school en dan thuis komen of soms niet eens. Ariëlle ophalen en met haar naar Wijdenes te toeteren. Dan komen we pas om een uur of 11 's avonds thuis en ben dan bekaf. Niet dat ik je niet meer wil schrijven, want ik denk altijd aan je. Woensdag hebben we een mooie paaskrans bij je gezet. Helemaal in jouw kleur. Geel natuurlijk. Verder gisteren een vergadering gehad over het muziekproject wat we met Tavenu en school gaan doen. Dit in het kader van het eeuwfeest van school. Dit is 10, 11 en 12 mei geloof ik. Maar dan hebben we eerst jouw verjaardag gevierd. Op 1 mei zou je 19 jaar zullen worden. Maar helaas moeten we jouw verjaardag voor de tweede keer vieren zonder dat je er zelf bij bent. Verleden jaar zijn we naar Texel geweest en hebben toen je mooie herinneringspaaltje neergezet. Niet op de plaats waar je door die auto geraakt bent, want dat kon de boer die aan de overkant niet opbrengen, maar een stukje verder zodat hij niet elke keer dat paaltje ziet staan. Maar dat hindert niet, de mensen weten zo wel dat het op die plaats daar gebeurd is en dat jij daar in het weiland bent overleden aan de gevolgen van dit ongeluk. Misschien gaan we dit jaar weer, maar misschien willen we je verjaardag ook wel thuis vieren. We zien wel, het is nog niet zover. Vaak gaan mijn gedachten terug naar het moment dat je geboren bent. Je was zo'n mooi poppetje. Wat me opviel toen dat je al van die grote voetjes had, en wat bleek later maat 43. Je schoenen van ascics die je het laatste aanhad staan hier in huis en we koesteren die afgesjouwde schoenen. Omdat jij die zo graag aanhad, je had ze tot de draad toe versleten. En nu staan ze hier op de orgelkruk als herinnering aan jou. Och er schieten zo vaak herinneringen door mijn hoofd, het lijkt wel of er steeds meer bij komen. Vaak schieten er dan ook tranen in mijn ogen. Woensdagavond stopte hier voor huis een politie-auto. We schrokken wel zo, ik dacht metéén iederéén is gelukkig thuis. Het leek wel of ik helemaal verlamd was, zo'n verlamende pijn kreeg ik. Mijn hart sloeg in m'n keel en kon even niets meer. Begon ook nog spontaan te huilen. Alles van toen kwam weer boven, de politie die ons dit vreselijk nieuws bracht. Ook papa en Joran hadden het ontzettend moeilijk en Ariëlle kon zich nu voorstellen hoe het toen gegaan is. Op die bewuste avond was ze er niet, want ze zat toen net als jij op Texel. Gelukkig ging de politie naar de overkant. Was achteraf niets ernstig aan de hand, maar je denk metéén van alles. Ga nu af sluiten want ik ga me klaar maken om naar het NHJFO te gaan. Hoe het daar gaat vertel ik je wel. Misschien hoor je het wel want het dorpshuis ligt niet echt ver van de begraafplaats. Soms kunnen we je kaars zien branden. Hier komen de kussen, knuffels en smakkerds weer. Je weet het, deel ze maar uit.

Doeg mijn lieve kleine troelewoel, doeg lieve grote trompetiste, I love you.

Lieve Afira,vandaag weer enkele kaarsjes aan gemaakt voor jouw en je familie,ik zie wel jij wordt niet vergeten, maar dat moet ook niet.De herinnering moet blijven,.
Lieve groetjes van ons,ouders van *Claudia*

Heej lieverd,

Heb je zondag voor het laatst geschreven. Schande maar niet heus. Maandag en dinsdag is er eigenlijk weinig gebeurd. De wekelijkse repetitie avonden van de muziek voor Ariëlle en Joran. Maandagavond naar KNA en dinsdag was ik weer met Ariëlle naar het KLM orkest. Joran loopt op het ogenblik stage bij ons op school in groep 8 en hij vindt het hartstikke leuk. Dit noemen ze maatschappelijke stage. Jij hebt dit nooit hoeven doen. Vanaf dit jaar is het verplicht dat iederéén maatschappelijke stage loopt in de derde klas. Zo hebben we er dit jaar al meer gehad op school. Ik heb er ook al eentje gehad in de klas. Ook iemand die bij Joran in de klas heeft gezeten. Joran blijft twee weken. Vandaag hebben we weer voor het eerst bloemen bij je gezet. Het was prachtig weer dus kan het nu wel weer. Het is op het ogenblik een zee van bloemen op je graf. Heel veel narcissen maar ook potten met blauwe druifjes. Het is een prachtig gezicht. We hebben de roos verwisseld in de lamp. Die éne roos heeft bijna drie weken gestaan en eigenlijk kon hij nog wel langer maar Ariëlle wilde hem verversen voor nieuwe. De begraafplaats is bijna klaar denk ik met de renovatie. Aan de ingang van het brede pad is vandaag een prachtig hek gekomen.
Vandaag ook even bij Lieuwe op de koffie geweest in Twisk, waar hij nu woont. Hij was jarig vandaag, even samen met Joran en Ariëlle geweest. Vanavond was er geen toeteren in Twisk dus hadden we zomaar een avondje vrij. O ja, er zijn mensen op Texel geweest die ook bij jouw herinneringspaaltje zijn geweest en die er foto's van hebben gemaakt. Vanaf de foto konden we zien dat alles er nog prachtig bij staat. Wat die mensen opviel dat je vanaf die plek de vuurtoren zo goed kon zien. Dat was mij ook al opgevallen. We zagen op jouw camera dat je de vuurtoren vele malen op de foto had gezet. Je had toch wel iets met die toren. Nu schijnt het licht van de toren over jouw monumentje. We denken dat we zondag weer naar Texel gaan maar dat hangt ook af van het weer. Je ziet dus dat er nog veel mensen aan je denken. Ook wildvreemde mensen die bij jouw monumentje stilstaan of er iets neerleggen. We zien dat er weer knuffels bij zijn gekomen en ook liggen er weer meerdere schelpen. Dit doet ons erg goed om te weten dat er veel mensen even stilstaan om de tekst te lezen. Iederéén mag weten wat daar gebeurd is met jou en misschien leren de mensen er iets van. Is tenminste wel te hopen. Van zulke onschuldige slachtoffers zijn niet nodig als men de drank maar laat staan als er nog gereden moet worden. Maar het komt nog steeds voor dat mensen ongelukken veroorzaken doordat men gedronken heeft en dan nog gaat rijden. Het is jou fataal geworden en daardoor moeten wij jou missen. Het gemis wordt steeds groter en er zijn dagen dat ik wel stapelgek van verdriet kan worden. Moet me dan steeds vermanen om rustig te blijven. Maar wat hij jou heeft aangedaan zal ik nooit vergeten en dat vreet aan me als ik denk hoe jij daar in het weiland hebt gelegen met je zware verwondingen. Ze zeggen wel eens dat je er niet aan moet denken, maar hoe kan dat nou. Jij bent toch mijn meisje en het doet zo zeer om te weten hoe jij aan je einde bent gekomen. Ik hoop zo dat je niets gevoeld hebt van de klap want ik kan niet uitstaan dat je pijn hebt gehad terwijl ik niet bij je was. Niet dat ik me daar schuldig over voel, want wie verwacht nu dat er zoiets met jou zou gebeuren. Wij in ieder geval niet maar de werkelijkheid was heel anders, het gebeurde wel. En zo vaak stel ik die vraag waarom jij, waarom, waarom, waarom? Omdat jij daar net op dat moment fietste. Daarom. Maar ik zal er mee moeten leren leven dat jij niet meer bij ons bent en dat is heel erg moeilijk. Daarom geef ik je op deze manier de kussen, knuffels en smakkerds omdat het niet meer anders kan. Ik wilde dat het waar was dat het op een andere manier zou kunnen maar dat is valse hoop. Lieve Fiet doe je de groetjes aan de anderen en geef ze ook maar één van de dikke smakkerds. En doe Aura maar een dikke knuffel.

Doeg Lieverd, we missen je en het is nog steeds vreemd zonder jou.

Lieve Geeske.
Dank je wel voor het aansteken van de kaarsjes bij mijn vader. Ook ik steek als ik op de site ben altijd kaarjes aan bij Afra en Suus....
Liefs, Wilma

Hay lieverd,

Weer even de dag van gisteren doornemen. Joran moest zo als vanouds weer voetballen. Hij heeft eerst bij de f-jes gefloten en toen zelf gevoetbald. Jammer genoeg weer verloren. Ik ben later met Ariëlle naar het dorpshuis gegaan omdat er een studiemiddag van het NHJFO was. Was maar goed dat ik mee ging want niet iederéén kon ik het dorpshuis. Dus zijn we maar naar school gegaan. Twee secties konden daar oefenen, de trombones en de hoorns. De baritons en bassen zaten in het jeugdhonk en de trompetten in de garage van de fam.Smit. Gelukkig kon de studiemiddag zo toch doorgaan. Aan het eind van de middag hadden ze nog een tutti afsluiting. 's Avonds zijn we met Ariëlle naar Bakhuizen geweest. Eufonia had een concert. Was erg gezellig. Moest gelijk weer denken aan 2 jaar terug toen we er ook waren omdat Ariëlle mee speelde. We zaten vooraan en ook de majorettes mochten hun kunsten laten zien. De stokken vlogen door de lucht en jij moest steeds zo enorm lachten om één van de majorettes. Het was dan ook geen gezicht. We mochten het natuurlijk niet laten blijken maar wat hadden we een lol. Ook gisteravond waren de majorettes er weer, maar niet degene waar wij zo om geheimelijk zo om moesten lachen. Dit waren de kleintjes en het was wel aandoenlijk om te zien. Het korps speelde vrij bekende stukken maar heb ze weleens beter gehoord. Na die tijd hebben we nog heerlijk zitten bomen met de fam.Kok en de dirigent, voor ons wel bekend. Ariëlle is weer gevraagd om weer mee te gaan naar Rastede. Toen ik dat hoorde stak het me wel hoor. Want 2 jaar geleden deed jij ook nog mee en ging jij ook met deze groep naar Rastede. En wat hebben jullie door een plezier gehad, gisteravond hadden ze het er nog over. Over het luchtbed wat opgepomt moest worden en dat jullie de pomp in het verkeerde gat hadden gestopt. De foto staat op mijn hyves. Jij in een deuk van het lachen. We hebben jullie toen uit Bolsward gehaald en hebben daar nog met elkaar gegeten bij de wok. Achteraf blijkt dit de laatste keer geweest te zijn dat we met zijn vijfen hebben gegeten. Precies een week later stortte onze wereld in. In één klap was ons mooie leven en dat van jou kapot gemaakt. Wat in één klap kan gebeuren heeft jaren nodig om weer te helen. Snap je nu waarom het gisteravond zo zeer deed toen ik hoorde dat Ariëlle weer meegaat. Natuurlijk gun ik het haar van harte en ik hoop dat het haar niet tegenvalt nu jij niet meer mee kan. Maar zo is het nu voor altijd. We doen dingen waar jij niet meer aan mee kan doen en vaak doet dat zo zeer. Toch zullen wij door moeten maar altijd met jou in onze gedachten en in ons hart, dus ben je er ook altijd bij. We waren vannacht vrij laat thuis dus hebben we vandaag lang uitgeslapen. We wilden eigenlijk naar het strand maar ik heb mijn wekelijkse inzinking, maar dat komt ook omdat ik het gisteren behoorlijk druk heb gehad. Dus gaan we maar niet. Het is eigenlijk prachtig weer en dat lokt natuurlijk ook wel weer. Maar het is toch anders dat jij niet meer mee kan gaan. Niet meer jij die met de ogen dicht over het strand liep en dan richting water ging en wij je maar aanmoedigden om vooral die richting uit te blijven lopen. Of die ene keer dat je van de stenen afgleed het water in, kletsnat was je natuurlijk. Het was koud en je hebt toen mijn jas aangehad en ik in trui over het strand terug naar de auto. Ja we hebben wat beleefd daar op het strand. Heerlijke herinneringen en daar ben ik zo blij om. Wat kon jij je toch lekker uitleven op het strand, maar we konden ook heerlijk arm in arm tegen de wind in lopen en naar de golven kijken. En dan lekker warme chocomel met slagroom drinken als afsluiting. Ja dat was een heerlijke tijd waar abdrupt een einde aan is gekomen. Lieverd hier komen de kussen, knuffels en dikke smakkerds weer aan. Ik hoop dat het goed gaat daar met jullie.

Doeg lieve schat, doeg lieve Fiet, doeg lieverd, voor altijd bij ons. XXXX

Hee lieve Afiertje,

Daar ben ik weer. Het is vandaag prachtig weer. De zon schijnt volop en dan moet ik metéén weer aan jou denken en ja dan ga ik de kaarsjes weer aansteken voor de komende week. Het is nog steeds zo moeilijk. Je bent er niet meer en dat wil nog steeds niet echt tot mij doordringen. Natuurlijk weet ik het wel maar het besef is er nog steeds niet. Ben deze week bij je geweest en zie dat er mensen van je houden. Narcissen, hyacinthen, blauwe en witte druifjes op je graf. Een prachtige rode roos in de lantaarn en een brandende kaars in nog een lantaarn bewijst wel hoeveel men van je houdt. Tranen stonden mij in de ogen toen ik die prachtige foto van je zag. Met indringende ogen kijk je de mensen aan. Wat ben ik blij dat ik er geweest ben, kom gauw weer.
Dag lieve schat, kusjes en rust zacht.

Hay lieve schat,

Had je eigenlijk gisteren al willen schrijven. Heb trouwens wel een berichtje gestuurd vanuit school, maar waar dat is gebleven weet ik niet maar het staat er nu nog niet op. Misschien komt het nog. Gisteren zou ik je schrijven op school, ik dacht dat ik daar wel even tijd voor had omdat Maurice altijd met mijn groep gaat gymen omdat ik dat niet meer geef omdat ze bang zijn dat er wat kan gebeuren. Weet je nog, toen jij bij mij in de klas zat gingen we ook gymen en deden we met de meiden een spel. De jongens waren aan het voetballen en wij deden een tikspel met de bal. Opeens voelde ik een klap in mijn kuit en dat deed zo zeer dat ik bijna flauw viel van de pijn. Ben toen naar de bank gestrompeld en onderuit gezakt op de bank. Jullie stonden met grote ogen te kijken wat er aan de hand was maar jij had gauw door dat het echt was. Uiteindelijk zijn er een paar naar buiten gegaan en naar de Rustenburgers gegaan. Ook liep er toen iemand buiten die met jullie naar binnen is gegaan. Ik moet zeggen jullie waren toen erg rustig en jullie gingen braaf aankleden terwijl die iemand mij hielp om buiten te komen waar Connie R al stond met haar bus om mij weg te brengen. Inmiddels kwam er ook al iemand uit school om jullie op te halen en op te vangen. O wat deed mijn been zeer. Ik wist metéén wat het was, een zweepslag. Had dit als eens eerder gehad met voetbal en dit doet echt zeer. Conniet heeft mij toen thuisgebracht en volgens mij heeft papa jou en Joran toen uit school gehaald. Maar ja gisteren gingen ze niet te gymen en moest ik dus gewoon les geven en kon ik je niet schrijven. 's Middags kon ook niet omdat internet er toen uitlag. En 's avonds was ik laat thuis omdat ik uit school Ariëlle opgehaald heb uit Abbekerk en met haar naar Wijdenes ben gegaan. Joran was ook in Opperdoes gekomen want hij moest om zes uur trainen. Dus hadden we wat bij de spar gehaald. Was laat thuis en toen ging Ariëlle eerst nog even op de com, toen ik kon was het al over twaalven en heb ik je niet meer geschreven. Maar dat moet niet hinderen want ik denk toch aan je. Elke avond val ik in slaap met de tranen op mijn wangen. Ik snap soms niet waar al die tranen vandaan komen, maar ze zijn er wel steeds, maar dat vind ik niet erg. Gisteren is ook de nieuwe grafsteen van pake en beppe in Koudum geplaatst. Hij is wel erg mooi en chique hoor. Het is precies een half jaar na beppe haar overlijden. De gezichten van pake en beppe zijn er ingelaserd. Nu jou grafsteen nog, maar je weet we zijn er druk meer bezig en met wat wij uitgezocht hebben heb ik vrede en doet me goed en het voelt ook goed. We hebben dus niet overhaast besloten. Ik hoop in ieder geval dat het mooi wordt. Want ik ben in dit zo'n twijfelkont omdat ik jou iets moois gun. Dit is het laatste wat we voor jou kunnen doen, zodat je niet vergeten wordt. Maar dat word je ook niet. Vandaag ben ik weer een hele poos bij je geweest en zag dat de Bartstra's ook geweest waren. Ze hadden ze pot met violen weggehaald en er stonden nu witte of blauwe druifjes in. Ze hadden hem tussen de lantaarns gezet. Je ziet dus dat zij jou ook niet vergeten. Heb een poos bij je gestaan en tegen je aangepraat. Moest het even kwijt dat er op school iets gebeurd was waar ik nog stond van te trillen toen ik bij jou was. We waren even buiten aan het spelen met de kinderen en de jongens waren aan het voetballen. Aan het oefenen voor het schoolvoetbaltoernooi in Medemblik. Toen er opeens een hele boze vader het plein opkwam en tegen ons begon te schelden omdat hij gezien had dat zijn zoontje geschopt werd en dat wij er niet eens heen gingen. Nou het viel allemaal wel mee, want hij huilde niet eens en ze losten het zelf samen keurig op. Dus er was niets aan de hand, maar die vader bleef o zo boos, en er deugde niets meer aan ons. Zal wel weer bijdraaien en anders maar niet. Maar dat was wel even schrikken zeg. Straks moet Joran weer voetballen en dan komen Ariëlle en ik bij je om weer de kaars aan te steken en bloemen voor in de vazen te brengen. Praten we dan weer verder, oké. Nu eerst mijn kussen, knuffels en smakkerds hoor, voor jou en de anderen. Meisje maak er daar wat van.

Doeg mijn kleine schat, ik houd van je en mis je ontzettend erg, Love you!