Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Afira, alhoewel je moeder nu op kamp is wil ik je toch even schrijven.
Heb weer kaarsjes aangestoken en ik weet dat je moeder, vader, zus en broer je ook niet vergeten hoor. Ik had je graag willen ontmoeten in je leventje maar ik beloof om zo spoedig mogelijk die kant op te komen en de meerpaal te komen bezoeken.Tevens heb ik plannen om je ouders, zus en broer op te zoeken dus vergeten doe ik je zeker niet.....NOOIT MEER zul je uit mijn gedachten zijn.
Dag lieverd.....wil je vanavond wéér zo helder stralen als ster, dan weet ik dat jij er weer bent.
Dikke knuffel van Froukje

lieve Afira,weer wat kaarsjes voor jou aangestoken,wij gaan ook 14 dagen weg,maar vergeten doen we jou niet,een lieve vlindergroet voor jou,van mij Joke ,moeder van *MARTIJN *

Hay lieverd,

Ik ga vandaag naar Texel op kamp. Je weet wel naar de Zwaluwhof in De Koog. Jij bent er ook geweest, je was een van de eersten die naar deze kampeerboerderij ging. Blijf je een beetje bij me in de buurt, ik denk niet dat ik naar de Krimweg ga om praatjes te voorkomen. Maar dat wil niet zeggen dat ik je vergeet, nee mijn hele hart is bij jou, Ariëlle en Joran.
Kan je niet schrijven maar woensdagavond ben ik er weer. Hier zijn mijn kussen, smakkerds en knuffels van liefde weer. Voor drie dagen hoor.

Doeg lieverd, doeg schat, doeg Fiet, doeg Fietepiet. Doei doei.

Lieve moeder van Afira,
Ik leef met u mee, ik denk ook niet dat de pijn minder wordt en hoop dat er een tijd komt dat u vaak aan leuke dingen kunt denken die u met Afira heeft gedaan. Ik schrijf dit met een brok en mijn keel, het doet zo een pijn.
Heel veel sterkte nog steeds, dat hebben we nodig om rechtop te kunnen blijven staan.
Dikke knuffel en weer twee kaarsjes voor Afira en een schouderklop voor u allemaal.
Oma van Suus

Hay lieve meid,

Gisteren niet geschreven, 's morgens een beetje aan het werk in huis geweest en toen een fotoreportage met een fotograaf van de Telegraaf. Wat een toestand. Eerst een cm plamuur op mijn gezicht en mijn haar moest gedaan worden. Toen ik in de spiegel keek herkende ik mijzelf niet eens. Toen foto's gemaakt. Portretfoto's en er moesten foto's komen die een hele bladzij beslaan, dus de polder in. Staand tussen de opkomende aardappelplanten en wortels in. Thuis nog foto's met Ariëlle op de achtergrond en zo het land erachter. Volgens mijn zijn er wel 350 foto's gemaakt en er worden maar 2 geplaatst. Dit is voor de Telegraaf van 11 juli. Er komt weer een artikel over jou in over hoe het na een jaar nu met ons gaat e.d. en daar komen de foto's bij. Ook heeft hij een foto van de kalender van vorig jaar gemaakt, die hangt nog in de wc op de fatale week. Hij vond de aantekeningen daarop heel indrukwekkend en wilde daar ook foto's van maken. We hebben de fotograaf en visagiste weer naar de bus gebracht want ze moesten met openbaar vervoer naar Rotterdam. Moet je nagaan wat voor moeite ze ervoor doen. Daarna zijn Ariëlle en ik nog even naar de begraafplaats in Middenmeer geweest bij het graf van Saskia. Ook even gekeken waar jij eventueel had kunnen liggen. Maar ben toch blij dat je in Opperdoes ligt, kan ik vaker bij je langs komen. Gisterochtend nog, eerst even naar school en toen naar jou. Gisteravond hadden we weer NHJFO repetitie want zondag weer een concert in Winkel. I had a dream werd weer zo mooi gespeeld en Lieuwe wilde nu de puntjes op de i. Prachtig gewoon.
Je ziet meisje wij proberen weer de weg in de puinhoop van ons leven te vinden, maar dit is wel erg moeilijk. Gistermiddag werd er idd een boeket bloemen gebracht met een exuses van Univé voor de brief die nooit gestuurd had mogen worden. Het boeket zouden we eerst bij jou brengen maar het weersbericht was niet zo goed, harde wind en veel regen. Dus hebben we het bij de kaars en de foto van jou gezet op het dressoir. Hier staat het ook erg mooi. Lieverd ik stuur je mijn warme liefde in de vorm van knuffels, kussen en smakkerds. O wat missen we je, dit zal nooit wennen.

Good bye mijn lieverd, we houden van je met ons gehele hart. Doei doei doei

Lieve Afira
Elke dag kom ik ook even bij jou langs. Op een of andere mannier lijkt het of ik jou heb gekent. Ik zie het verdriet en gemis van je familie en begrijpt dat zo goed. Bescherm hen, samen met Suus.
Lieve familie, Ook ik denk elke dag even aan Afira en jullie. Samen dragen zou minder zeer moeten doen maar niets is minder waar. Het lijkt soms of het erger wordt.
Ook voor jullie een groet,
Oma Suus

Lieve Afira,voor jou en je lieve moeder even weer een paar kaarsjes branden,ik hoef je vast niet te vertellen hoe erg je moeder je mist,haar liefde voor jou meisje is zo voelbaar dat het mij ook pijn doet,omdat ik onze zoon ook zo mis.we huilen om jullie en al de liefde die we ooit met elkaar beleefde,en voelde,tranen om de grote leegte die jullie achter lieten.jou moeder heb ik beter leren kennen op hyves,maar hier voel ik haar pijn zoveel meer,het ontroerd me heel erg,al die brieven die ze aan jou schrijf,en ik haar veel beter begrijp,maar dat kan ook niet anders lieve Afira,want wij hebben het ook vaak zo vreselijk moeilijk,al is het al 9 jaar geleden,ik hoop dat er een hiernaarmaals is je jullie van af boven kunnen zien,dat wij ons wel redden,al blijft dat een zwaar en moeilijk gevecht.veel knuffels van mij Joke,moeder van *MARTIJN *

hallo lieverd,

Daar ben ik weer. We zijn met Sem bij de dierenarts geweest. Hij denkt dat hij collitis heeft. Een darmontsteking. Sem heeft 2 spuiten gehad, en voor zijn huid pillen. We hopen dat het nu weer beter met hem gaat. Volgens de dierenarts moet hij zienderogen opknappen. Hij ligt nu voor de t.v. op de grond. We moeten maar weer met ze naar het strand, dan kunnen ze weer lekker rennen en dollen. Maar ik zie daar zo tegen op, want daar op het strand mis ik jou zo. Ik zie je dan weer voor me, springend, rennend, samen met mij en Ariëlle arm in arm lopen langs de vloedlijn of langs het water. Of jij bovenop de duinen en dan rennen naar beneden of de duinen in en de honden jou zoeken. Wat kon je je altijd uitleven in de duinen en op het strand. Ook was je vaak te vinden op de pieren, krabbetjes zoeken, zeesterren zoeken of mooie schelpen. Ook vond je het een sport om met Sem de pier op te rennen en dan de meeuwen te verjagen en dan had je een lol. Maar dat alles is over, geen Afira meer mee naar het strand, geen Afira meer die krabbetjes vangt, geen Afira meer die gekke sprongen maakt op het strand, geen Afira meer die met Joran aan het voetballen is, geen Afira meer daar boven op de duinen. Nee nooit meer Afira. En dat door die ene rotvent die dronken achter het stuur moest gaan zitten en die dacht stoer te zijn door toch te gaan rijden. Hij moet 5 jaar zitten en mag dan 8 jaar lang niet rijden, maar wat is dat voor straf. Wij moeten jou levenslang missen en daar moeten wij mee leren leven, met het gemis dat jij niet meer bij ons bent. Dit is zo moeilijk. Ik kan het nooit genoeg zeggen maar ik hoop dat mensen eens na gaan denken dat alcohol en verkeer echt niet samen gaan. Je ziet wat er kan gebeuren en daar ben jij het slachtoffer van geworden.
Kreeg trouwens een brief van Univé dat het hen vreselijk speet dat wij die brief gekregen hadden en er wordt binnenkort een groot boeket bloemen van hen bezorgd. Zal mij benieuwen, maar ik geloof hen. Je hoort het wel van me.
Hier zijn ze weer, voor jou lieverd, de kussen, de knuffels, de smakkerds en onze liefde.

Doei doei meisje, doei doei lieve grote kleine puk van me. Love you. XXXXX

Hee meis,

Fiet help ons. Wat is er met Semmie aan de hand. Hij is zo down, ligt alleen maar op de grond, kan niet meer op de bank komen en piept als we hem optillen. Als we denken dat hij naar buiten moet gaat hij onder de tafel staan en kijkt intens triest. De lekkere koekjes pakt ie heel voorzichtig aan en loopt er mee weg naar zijn mand en laat het daar vallen om het vervolgens langzaam op te eten. We weten het niet maar gaan vanavond met hem naar de dierenarts, want het kan zo niet langer met hem. Hij doet zijn behoefte maar wanneer hij zin heeft of dit nu buiten is of in huis. Zou het zijn dat hij jou zo erg mist dat hij er nu ziek van is? Kun jij een beetje op hem passen want dit is zo zielig. Help ons a.u.b.
Vanavond vertel ik je wel wat de dierenarts er van vond.

Doeg schat, tot straks, tot vanavond, mis je. Doei doei ook van Semmie.

Hay lieverd,

Kan het niet laten, moet nog even met je praten. Het laatste uur moet ik steeds denken over wat er 10 maanden geleden is gebeurd. Gedachten, stukjes film en herinneringen vechten om voorrang. En het gaat allemaal om jou. Denk steeds toen leefde je nog en nu ben je er niet meer. 's Middags jou nog aan telefoon gehad en dat was de laatste keer dat ik je stem heb gehoord. Probeer me steeds te herinneren hoe dat klonk. Ik weet wel dat je graag mee wilde te vissen op de Waddenzee en dat we dat dan de woensdags zouden gaan doen want dan had jij vrij. Wij zouden eerst kijken hoe het allemaal in zijn werk zou gaan en dan konden wij altijd nog wel beslissen of wij ook zouden gaan vissen. Nou mooi niets van dag alles. Woensdag was jij thuis en wij ook. Alleen niet zoals wij gedacht hadden. Jij stond in de kamer en er kwamen veel mensen bij je om afscheid van jou te nemen. Ja afscheid van jou nemen omdat er iemand was die jou van het leven beroofden door dronken te gaan autorijden. O meisje wat heb ik een hekel aan die jongen. Het is maar goed dat hij vast zit want anders had ik het niet geweten. Er zijn zoveel mensen zo boos op hem. Vooral dat hij ook nog een keer is doorgereden en jou daar heeft laten liggen. Hij had trouwens eens aan je moeten komen. En daar zitten wij nu, thuis zonder jou. En wij moeten nu onze weg weer zien te vinden in het doolhof wat leven heet. Vaak kom ik papa, Ariëlle en Joran tegen, die ook op zoek zijn om de weg weer te vinden, maar dit is zo moeilijk. Wat is de juiste weg? Niemand die dat weet, dat moet je zelf maar uitzoeken. Soms gaan we een stukje samen een weg in, soms slaan er één of twee af. Soms ga ik een stuk alleen en dat is goed want ieder moet zijn eigen weg gaan. En jij, wat doe jij? Ik wil zo graag weten waar je bent, hoe het met je is, en wat je doet en wie er allemaal bij je zijn? Joran zei van de week tegen mij toen ik op je kamer stond en in je vestje zat te snuffen, mam nu lig ik alweer in bed wat gaat de tijd toch snel. En weet je wat ik zei: Ja jongen weer een dag dichter bij Afira. En dat vond hij ook terwijl hij nog een heel leven voor zich heeft. Maar hij mist je ook zo ontzettend, alleen laat hij het niet blijken. Maar ik weet wel beter. Met liefde gaat hij met me mee naar je graf, haalt water voor de bloemen en trekt onkruid, en zet kaarsjes aan. Dit kan alleen maar betekenen dat hij ontzettend veel van je houdt. En dat doen wij ook. Kijk maar hier komen ze weer, nooit genoeg, kussen, smakkerds, knuffels en ja wat nog meer kan ik je nog geven. Heel veel liefde. Maar dat weet je wel.

Doeg lieve lieve Fiet, Doeg lieve lieve Afira, doeg lieve lieve puk van me.