Het zal bijna 40 jaar geleden zijn dat ik Raf voor het eerst zag. Bij het buurtvoetbal bij Westelbeers in de goal. Raf zette een muur neer en riep naar Links naar Links. De muur ging voor hem de verkeerde kant in. Waarop hij meteen begon te roepen den ander kant Links, den andere kant Links. Denk nog steeds dat hij het woordje rechts niet wou uit spreken, vanwege zijn politieke voor keur. Daarna heb ik Raf beter leren kennen als mijn leider met het voetballen en op tal van andere manieren. Sportief, zakelijk en prive. Raf belde, kwam koffie drinken. Altijd gezellig en altijd een goed advies. Zelfde iemand leren kennen die in ieder mens het goede zag.
Rieneke en kinderen veel sterkte met dit grote gemis.

We hadden een enorme opgave met de privatisering van het gemeentelijk openlucht zwembad De Kemmer, zowel in de herontwikkeling van het vastgoed als in de langjarige exploitatie.
Maar Wethouder Raf (Sport en Welzijn) zegde me toe dat - als het ons ging lukken - hij het sportcomplex hoogstpersoonlijk op sportieve wijze kwam openen!
Na een ingewikkeld en strak proces met gemeente en partners werd het januari 2008... En Raf verscheen bij de opening plots zonder enige gene in stoere strakke zwembroek op het startblok.... en deed trots - met een heuse sportieve snoekduik - de ceremoniële opening....

Raf kwam wel vaker uit verrassende hoek, bevlogen, origineel en bijzonder!

Dank je wel mijnheer Daenen voor alles wat je met zoveel passie en betrokkenheid voor anderen deed en allemaal hebt bijgedragen aan de gemeenschap!

Rust Zacht!!

Voor het eerst ontmoette ik Raf bij onze gezamenlijke vrienden, Girt en Berdie. Dat is al meer dan 40 jaar geleden en ik wist toen niet meteen wat ik van hem moest denken. In mijn ogen kwam hij niet al te snugger over, maar zoals zo vaak: schijn bedriegt. Een slimme vent, met een hart op de juiste plek.
In de huidige tijd zouden we hem een asielzoeker noemen, maar wel ééntje die uitstekend integreerde in de maatschappij. Sterker nog: hij kende die maatschappij veel beter dan de gemiddelde Hollander.
Zijn sociale gedrevenheid kwam tot uiting in zijn politieke betekenis voor de (Beerse/Oirschotse) gemeenschap.
Onze laatste ontmoeting was net als mijn eerste bij dezelfde gezamenlijke vrienden. Girt werd afgelopen december 65 en Raf schonk hem een boek vergezeld van een prachtige speech. Gelukkig nog steeds met die prachtige Vlaamse tongval. Het was het laatste wat wij van hem hoorden, maar geloof me Raf: we zullen jou blijvend herinneren.
We wensen Rineke, zijn kinderen en familie heel veel sterkte toe.
Bernadette en Frank

Onvermijdelijk, maar toch een schok dat aan de Keijenhurksedreef een mooie, grootse en stevig gewortelde boom is geveld…

Raf Daenen. Wat een energieke, (waarden)gedreven, sociale en karaktervolle man. En een unieke, soms onnavolgbare “vreemde Vlaamse vogel” met het hart op de juiste plek.

Raf, ik leerde je beter kennen als vader en jeugdleider bij voetbalvereniging Beerse Boys en trof je bij vele Beerse activiteiten. Later samen actief in de lokale politiek. Je wilde me graag bij de PvdA, maar ik heb te weinig donkerrood bloed in m’n aderen. Wel zijn we veel samen opgetrokken, altijd met als gezamenlijk doel om goed te doen voor de Beerse/Oirschotse gemeenschap. Bij je thuis hebben we toen na goede gesprekken menig Jägermeister-borreltje genuttigd. Vaak appten we en als je belde met “ja, met mij” wist ik dat actie of reflectie gewenst was. Mooi dat onze motie ‘Daenen’ om voor Oirschot in te zetten op een netwerksamenwerking inderdaad de opmaat blijkt naar meer gemeenschappelijke samenwerking (samengaan?) binnen stedelijk gebied Eindhoven. De Keijenhurksedreef als stedelijk gebied in Kempenland…

Treffende anekdote is dat je me thuis met de auto ophaalde voor een geheime raadsvergadering in Oisterwijk. Ondanks het droge weer, stond je ruitenwisser aan. Piepend bij elke beweging. Je had het de hele rit niet in de gaten. Gefocust op andere zaken en ons gesprek. Met een grijns liet ik het maar…

Je had het vaak over ‘voorleven’, het goede voorbeeld geven. Ik houd je in die geest in herinnering. Raf, bedankt voor wie je was en wat je deed. Rust zacht!

Veel sterkte aan iedereen die je lief was en in het bijzonder Rieneke, Joep, Katrijn en Jan!

Raf was zonder opsmuk of glamour altijd positief en bovenal iemand die deugt!

Ik ken Raf sinds eind 2009 vanuit de Oirschotse politiek. Hij een bevlogen en ervaren “oude” rot, ik een buitendorpse kersverse nieuwkomer. Niet van dezelfde politieke kleur, wel allebei streven naar beter en ruimte om te luisteren. Allebei eigenwijs maar altijd oprecht en met wederzijds respect en waardering. Dat is in alle jaren niet veranderd. Raf was een mentor, een spiegel, een schop onder de kont, een sparringspartner en zoveel meer. Raf zag altijd potentie in anderen en in de kracht van samen. Een visionair, bevlogen, gedreven, ambitieus, oprecht, mensenmens, creatief, buiten gebaande paden gaan, anderen iets gunnen. Hij was gek met z’n gezin en trots. Mensen in hun kracht zetten, inmiddels een jeukwoord maar wel zijn levenspad. Raf was intens, in alles, niets deed hij half. Met een karakteristieke stemgeluid kondigde hij zijn komst ruimschoots aan, voor iedereen onderweg een woord, een moment van aandacht.
Extra spijtig dat het in de afgelopen maanden door omstandigheden niet is gelukt om elkaar nog even te zien. Pijn doet het afscheid waar iedereen al een hele periode vaag rekening mee hield toch zo onverwacht en hard binnenkwam. Raf is een stukje van mij geworden en ik denk, ik ook een stukje van hem. Raf, dank voor alles dat je voor me betekent. Heel veel sterkte Rieneke, Joep, Katrijn, Jan en partners. Familie en vrienden.
Warme groet, Esther Langens