Vandaag houd ik mijn eigen stille wake:

een stukje ik ging samen met jou dood.

Een schok, die mij genadeloos blijft raken,

een leegte, die mij voedt als dagelijks brood.

Mijn vrienden zijn nu de herinneringen:

Een zee van tranen en een bron van moed

waaruit ik beurtelings zal blijven drinken,

waardoor jij voor vergeten wordt behoed.

Vandaag zal ik met eerbied aan je denken.

Met bloemen schrijf ik weer opnieuw jouw naam.

En hoe de schimmen van ’t verleden wenken,

aan jou beloof ik dat ik door zal gaan.

Jouw naam herhaalt zich in al mijn gebeden,

en veel van wat ik zeg is godgeklaagd.

Vandaag zal ik de toekomst toch betreden

Omdat, wat jij mij liet, dat van mij vraagt.

En nu zo stil jouw handen zijn

kus ik jouw koud gezicht

een glimlach dwaalt nog om jouw mond

ik kijk nog eens de kamer rond

herinneringen klein en groot

de zon kleurt zacht de hemel rood

ik moet zonder jou verder gaan

een open deur is dicht gegaan.

Jij
 jij was er altijd
 altijd stond je paraat
 paraat voor iedereen
 iedereen mocht je zeer
 zeer doet het afscheid
 afscheid door je dood
 dood betekent einde
 einde van een leven
 leven met karakter.

In deze droevige stond
is jouw levenscirkel rond.

Vaarwel
vaarwel beste vriend
vriend van ons allen

allen hebben nu herinnering
herinnering aan het bestaan
 bestaan van een goed mens.

Als een bloem stralend, sierlijk en krachtig,

zo was zij.

als een bloem waar iedereen die haar kende van genoot,

zo was zij.

als een bloem waarvan de geur des levens

langzaam door de wind is meegenomen

en door onze harten werd ontvangen,

zo werd zij.

als een bloem wier positieve levenshouding

onze gedachten vervult,

zo blijft zij.

Deze ontmoeting was bijzonder

zo verschillend, zo anders dan wij

elke dag in jouw nabijheid

zo gewoon, zo normaal

en dat is nu voorbij

ik heb van je gedroomd

ik zag je staan

ik weet niet waar het was

ik kon je niet bereiken

je lach was parelend als altijd

je ogen straalden

je gaf licht

je bent dus niet veranderd

we spraken niet

we hebben geen woorden nodig

je was er

zoals je er altijd bent

het gaat goed met ons

jij daar

ik hier

maar altijd

samen

Een vriend deelt mee,
in vreugde en verdriet.
Een vriend helpt stilzwijgend,
en roddelt niet.
Begrip en waarderen,
hoeft een vriend niet te leren.
Wat het leven je ook biedt,
een echt vriend verlies je niet!

Je weet pas wat je hebt

als je het had.

Je weet pas wat je mist

als het er niet meer is.

Maar wat geweest is

is nog niet voorbij.

Een ieder die ik liefhad

woont voorgoed in mij.

Als dit het einde is en verder niets,
dan is er leegte, gemis, verdriet en tranen
om wat eens was en niet meer is.

Maar er is meer dan lijf en leden,
veel meer.

Want wat een mens bezielt,
dat is, dat was,
haar geest, haar kracht,
haar denkvermogen,
alle gaven van haar hart,
haar goedheid grenzeloos,
de sterkte van haar woord,
haar hartelijk gebaar,
haar spreken, vlug of juist bedachtzaam,
haar zwijgen soms veelzeggend.

Dat alles leeft,
leeft voort in die haar kenden,
die van haar hielden en blijven houden
omdat haar geest nooit, nooit vergaat.

Iemand die je moet laten gaan

Soms is het moeilijk iemand te moeten laten gaan

Maar vroeg of laat is het onze beurt

Maar dat is niet een troost voor mij

Want we gaan niet samen

Vriendschap en liefde zijn een woord

Dat dicht bij elkaar ligt en zeker

Als k jou moet laten gaan

Je was een steun en een vriend voor velen

Maar daar ik toch geen keuze heb

En moet toegeven op het pad van het leven

Laat ik je los tegen mijn zin

Hoop dat je vind wat je zocht dicht bij

Je Geloof en dat Jezus je persoonlijk

Binnenleid in zijn land

Van vrede en zonder pijn

Maar altijd met een lach

Waar mensen weer mensen zullen zijn

En vriendschappen hernieuwd worden

Maar eeuwig zullen zijn

Het gaat je goed vriend en open het pad voor mij

En je gezin en familie, maar ook

Voor al je vrienden en fans

Maak voor ons daar ook een plaatsje vrij

Een gewone vriend en die een plek

Heeft vrijgemaakt in zijn hart

Hier op aarde voor jou

Vaarwel het gaat je goed en weet

Dat ik je snel ontmoet