Het kan moeilijk zijn om woorden te vinden bij het verlies van een kind. Hier kunt u gedichten vinden met passende woorden voor dit verlies.
Ik blijf altijd aan je denken | Yvonne van Emmerik |
Ik blijf altijd
aan je denken:
hoe je liep
en hoe je lachte,
hoe je keek.
Ook je naam
blijft altijd bij me,
want van jou
is er geen tweede.
En door steeds
je naam te noemen,
zal ik jou
nooit meer vergeten,
zal je niet
voorgoed verdwijnen,
ook al krijg ik
nooit meer antwoord.
Mijn gedachten
laten jou niet
in de steek.
Ik hoop dat ze je vleugels geven | Yvonne van Emmerik |
Ik hoop dat ze je vleugels geven,
zodat je overal kunt komen,
dat je terugkomt in mijn dromen,
met me meevliegt door mijn leven.
Dat ze je nieuwe ogen geven,
zodat je nog naar ons blijft kijken
en ons toch nog kunt bereiken,
ook al is het soms maar even.
Ik hoor je niet, ik zie je niet.
Waar je nu bent? Ik weet het niet.
Ik kan alleen maar gissen.
Ik zal je heel erg missen
en overvol zijn van verdriet.
Het schreeuwt in mij: verlaat me niet.
Ik weet het niet | Hasn stolp |
Vraag me niet
hoe ik er doorheen
gekomen ben:
ik weet het niet.
Vraag me niet
wat ik gedacht heb
en gevoeld:
ik weet het niet.
Ik weet alleen nog maar
dat ik geen weg
meer wist,
dat elke dag mij
zwaar viel,
dat elke dag
een dag te veel was.
Hoe het licht geworden is?
Ik weet het niet.
Alles wat ik weet, is
dat ik vastgehouden werd,
geholpen en geleid.
Door wie?
Ik weet het niet.
Maar elke morgen
zeg ik: dank u wel.
Ik zou graag slapen | Juan Ramón Jiménez |
Ik zou graag slapen deze nacht
nu jij dood ligt, slapen,
slapen, slapen terzijde
van jouw volkomen slaap
om te zien of ik je zo
bereiken kan!
Slapen, een morgenstond in de avond
bron van de rivier, slapen;
twee dagen die samen opgaan
in het niets, twee stromen
die aan het eind samenvloeien;
twee eenheden alsof het één is
tweemaal niets alsof het niets is.
Ik zou zo graag je dood verslapen.
Kindje van het eerste uur | Patrik Somers |
Ik heb mijn handen om mijn buik gevouwen,
mijn handen en mijn buik zijn leeg.
Zo leeg.
Onverwacht ben je uit mij weggegleden.
Wat ging er mis?
Waarom dat vroege komen?
Nu is er in ons hart een onmeetbaar verdriet.
Omdat we nooit zullen weten,
hoe je geworden zou zijn.
Te vroeg, te vroeg,
zo pril, zo heel erg prematuur,
ons kindje van het eerste uur.
Lief kind | Sil van Oort |
jouw tijd van leven
was te kort
voor ons leven samen
nooit meer
nooit weer
tolt rond in mij
maar toch
ons leven
samen
blijft bestaan
Kind
ons kind
ik kleed je
in een mantel van satijn
kroon je
met goud en smaragd
jij kleine wijze prins
dappere strijder
zo vol van leven
zoveel heb je gegeven
en nu....
nu is het zover
we moeten alleen verder
Liefde reikt verder dan de maan | Lieve Engeltjes |
Liefde reikt verder dan de maan
verder dan de sterren
niemand weet hoe ver het kan gaan
het reikt oneindig ver
zo ver als nodig is
tot aan die ene ster
nooit uit je gedachten
nooit worden ze vergeten
dat ze er waren mag de hele wereld weten!
Lieve jongen | Jan Klomp |
Lieve jongen, de dag dat jij werdt geboren,
Beklom ik de hoogste toren,
Mijn trompet, die nam ik mee,
Vondt dat de de gehele stad,
Dit heug"lijk nieuws moest horen.
Vele jaren later nu,
En wat is het immens stil,
Maar dat is niet aan mij,
Men zegt: Het is God's Wil.
Nauwelijks een ademteug | Robert E. Bal |
maandenlang verheugen
jouw wiegje dat bleef leeg
jij mocht niet bij ons blijven
nauwelijks een ademteug
jouw stemmetje zweeg
jouw gekrijs jouw levenskreet
die wilden we horen
maar het bleef zo angstig stil
wie houdt nu rekening met de dood
terwijl je net bent geboren
afscheid voor het leren kennen
ons kindje klein en teer
rouw- in plaats van kraambezoek
geen tranen van geluk
mijn god, dit doet zo’n zeer
Parels | Gerard Oostveen |
Ik zal aan jou blijven denken,
want ik wil niet
dat jij voor niets geleefd hebt.
Uiteindelijk zal de dood onecht zijn
en zal leven waar zijn,
jouw leven,
zoals het zich ontrolde
in zonnig licht
en treurig duister.
Nu jij er niet meer bent,
mag ik de parels van herinnering
rijgen aan een snoer
dat mijn leven siert
zo lang mijn dagen duren.