Wanneer ik morgen doodga,

vertel dan aan de bomen

hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan de wind,

die in de bloem klimt

of uit de takken valt,

hoeveel ik van je hield.

Vertel het aan een kind,

dat jong genoeg is om het te begrijpen.

Vertel het aan een dier,

misschien alleen door het aan te kijken.

Vertel het aan de huizen van steen,

vertel het aan de stad,

hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens.

Ze zouden je niet geloven.

Ze zouden niet willen geloven dat

alleen maar een man alleen maar een vrouw

dat een mens een mens zo liefhad

als ik jou.

ze vult gedreven al haar dagen
stopt ze vol tot aan de rand
en verpulvert streng de leegte
in haar dichtgeknepen hand
ze redt het best

schroeft haar alles gaat me goed lach
elke ochtend stevig vast
verbergt dan vlug wat ze niet aankan
laat niet merken van haar last
ze redt het best

in het donker van de nacht
komen tranen en de pijn
even breekt ze, even denkt ze..
het had zo anders kunnen zijn
ze redt het....best?

ze zeggen dat je dood bent
maar het is niet waar
ja, ik weet het wel
je bent niet meer hier
ik kan je niet meer aanraken
maar ik praat nog steeds met je
ik mis je lijfelijke aanwezigheid
je hand op mijn kop
je wang tegen mijn wang
je warmte om me heen
maar je bent altijd bij me
nee mijn lief het is niet waar
JE BENT NIET DOOD
dat ben je pas
als ik je zou vergeten
en dat mijn liefste is onmogelijk

want jouw pure ziel is voor eeuwig

met de mijne versmolten

Zo zal het zijn
Doof nu t licht en sluit je ogen
Jouw leven hier is om gevlogen
Maar je liefde blijft. En waar jij gaat
 Zijn zon en maan gelijk
 De kleinste bloem
 Is daar als de hoogste eik
 En alle koningen en kinderen
Zijn daar gelijk
Jouw nacht van vrede is gekomen
Na een leven lang
Het heeste vuur
 Laat nu die laatste droom  maar uitkomen
En wees niet meer bang
Wordt dat als een kaars zo klein
Zoals de zon schijnt na  de regen
Zo zal het zijn
En waar jij gaat daar zullen vriend en vijand
Samen gaan
Wat stof is zal tot stof vergaan
En elke storm komt weer tod rust
 Zo zal het zijn
En waar jij gaat laat ik mijn hart en ziel
Met jou gaan.

Zo zal het zijn
Doof nu t licht en sluit je ogen
Jouw leven hier is om gevlogen
Maar je liefde blijft. En waar jij gaat
 Zijn zon en maan gelijk
 De kleinste bloem
 Is daar als de hoogste eik
 En alle koningen en kinderen
Zijn daar gelijk
Jouw nacht van vrede is gekomen
Na een leven lang
Het heeste vuur
 Laat nu die laatste droom  maar uitkomen
En wees niet meer bang
Wordt dat als een kaars zo klein
Zoals de zon schijnt na  de regen
Zo zal het zijn
En waar jij gaat daar zullen vriend en vijand
Samen gaan
Wat stof is zal tot stof vergaan
En elke storm komt weer tod rust
 Zo zal het zijn
En waar jij gaat laat ik mijn hart en ziel
Met jou gaan.

Het is vaak zoiets simpels, het is
gemis van je stem bijvoorbeeld, geen
verhaal over landschappen meer, geen
gedoe met je was, je kleren

onaangeroerd in de kast. Het is van je handen
op zoek naar houvast de afdruk nog weten
op leuning en deurpost en je voetstappen
op het parket en de trap, dat zo willen
laten, bedenken: poetsen en wrijven is
slinks de tijd verdrijven, jouw tijd

moet hier blijven. Het is
zo simpel en groot als huilen
bij meikersen, appelstroop in de schappen
en geitenkaas op het brood.